Chapter 73: Immortal Mist Sect's Cultivators No Longer Dominant
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ผู้บ่มเพาะที่อยู่ตรงหน้าก็เงียบลง พวกเขาเข้าใจแผนของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์เป็นอย่างดี
หากพวกเขาไม่มีเงิน พวกเขาก็ทำได้เพียงเข้าร่วมทีมลาดตระเวนและต่อสู้กับนิกายเงาปิศาจเพื่อเมืองเมฆหมอกอย่างสิ้นหวัง
ปัญหาคือ ผู้บ่มเพาะมารจากนิกายเงาปิศาจนั้นน่ากลัวและมีวิธีการแปลกประหลาด
แม้จะมีการปกป้องของค่ายกลระดับสอง ทีมลาดตระเวนในเมืองเมฆหมอกก็ยังสูญเสียผู้บ่มเพาะไปมากมายในปีที่ผ่านมา
กล่าวกันว่าทีมลาดตระเวนกำลังประสบปัญหาขาดแคลนบุคลากรในขณะนี้
ดังนั้น นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์จึงต้องการบังคับให้ผู้บ่มเพาะอิสระเหล่านี้เข้าร่วมทีมลาดตระเวนและมีส่วนร่วมในการปกป้องเมืองเมฆหมอก
พูดตามตรง พวกเขาต้องการหาอาหารสัตว์ปืนใหญ่มาลดกำลังรบของผู้บ่มเพาะเงาปิศาจ
(มันเป็นสำนวน ถ้าในไทยจะสำนวนว่าส่งไปเป็นปุ๋ย ประมาณนี้หมายถึงหน่วยทหารที่ถูกส่งไปตายเพื่อลดกำลังรบอีกฝั่ง)
แน่นอนว่าถ้าพวกเขากดดันมากเกินไป อาจนำไปสู่การต่อต้านจากผู้บ่มเพาะอิสระ
สิ่งนี้อาจทำให้เมืองเมฆหมอกไม่มั่นคง ทำให้นิกายเงาปิศาจหาจุดอ่อนและบุกทะลวงการค่ายกลได้
ดังนั้นพวกเขาจึงเริ่มต้นด้วยค่าเช่า และเพิ่มขึ้นอีก
พวกเขายังขึ้นราคาอาหารอย่างลับๆ ทำให้หินวิญญาณของผู้บ่มเพาะอิสระหมดลงอย่างรวดเร็ว
พวกเขาพยายามผลักดันไปสู่ขอบเหว
ตราบใดที่ผู้บ่มเพาะไม่มีหินวิญญาณ พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตกลงกับข้อเสนอ
เข้าร่วมทีมลาดตระเวนและกลายเป็นสัตว์ปืนใหญ่ให้กับนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์
วิธีการใช้อะไรทั้งไม้อ่อนและแข็ง นี้ได้รับการพัฒนาให้สมบูรณ์โดยนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์
และผู้บ่มเพาะอิสระไม่ต้องการต่อสู้จนตายกับนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ เว้นแต่พวกเขาจะถูกบังคับให้เข้าสู่สถานการณ์ที่สิ้นหวัง
"ตกลง ฉันจะให้เวลาหนึ่งวันในการพิจารณา"
"จ่ายเงิน เข้าร่วมกองทัพ หรือตาย"
ฟ่าน เจ๋อ เจ้าหน้าที่ของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ แสดงประกายตาเย็นชาและออกคำขาดสุดท้าย
เขาไม่สนใจที่จะเสียเวลาไปกับกลุ่มคนร่อนเร่กลุ่มนี้
ในความเป็นจริง ถ้าหากนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก ถูกนิกายเงาปิศาจมารุกราน ผู้บ่มเพาะอิสระเหล่านี้คงไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วมทีมลาดตระเวน
ตอนนี้ การให้ผู้บ่มเพาะอิสระเหล่านี้มีโอกาสเข้าร่วมทีมลาดตระเวนก็เป็นโชคลาภอันยิ่งใหญ่ของพวกเขาอยู่แล้ว
ถ้าพวกเขายังกล้าที่จะต่อต้านและหาข้ออ้าง ซึ่งเป็นสิ่งที่ไร้ยางอายอย่างแท้จริง
"ฟ่าน เจ๋อ คุณพูดถูก ความปลอดภัยของเมืองเมฆหมอกเป็นความรับผิดชอบของทุกคน ฉันตัดสินใจที่จะเป็นคนแรกที่ก้าวออกมาและจ่ายค่าเช่า เพื่อสนับสนุนเป้าหมายของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ มิฉะนั้น ถ้าหากเมืองเมฆหมอกถูกบุก เราคงไม่มีจุดจบที่ดีเช่นกัน"
ในขณะนี้ ซูเทียนเจ่อเดินก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับแสดงออกถึงความชอบธรรม เขาประกาศว่าเขาสนับสนุนการตัดสินใจใดๆ ที่ทำโดยนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์อย่างเต็มที่ และเป็นเรื่องปกติที่จะจ่ายหินวิญญาณมากขึ้น
"ไม่เลว ดูเหมือนว่ายังมีคนที่มีเหตุผลในหมู่พวกเรา"
เมื่อเห็นซูเทียนเจอปรากฏตัว ฟ่าน เจ๋อก็รู้สึกพอใจมาก ด้วยผู้บ่มเพาะที่เข้าใจความชอบธรรมเช่นเขา ดูเหมือนว่าเรื่องการเก็บค่าเช่าสูงจะราบรื่น
เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้บ่มเพาะอิสระคนอื่นๆ ก็รู้ว่าสถานการณ์นั้นสิ้นหวัง
"ฟ่าน เจ๋อ เราผิดพลาดจริงๆ"
"เมืองเมฆหมอกกำลังอยู่ในอันตรายอย่างร้ายแรงในตอนนี้ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องร่วมมือกันทั้งเงินและความพยายาม"
"นั่นถูกแล้ว เราไม่สามารถมีส่วนร่วมด้วยความแข็งแกร่งได้ แต่เราสามารถมีส่วนร่วมด้วยเงินได้อย่างแน่นอน"
"เราจะร่วมมือกันสี่หินวิญญาณขั้นกลาง"
ผู้บ่มเพาะอิสระหลายคนพูดขึ้นมา
ส่วนใหญ่ของพวกเขาอยู่ที่ระดับที่เก้าของรวมลมปราณ ท้ายที่สุดพวกเขาก็มีครอบครัวใหญ่และทรัพยากรมากมาย แม้ว่าสี่หินวิญญาณขั้นกลางจะเป็นจำนวนมาก แต่พวกเขาก็ยังสามารถจ่ายได้
คนที่ได้รับความทุกข์มากที่สุดคือผู้บ่มเพาะระดับต่ำ
พวกเขาไม่มีหินวิญญาณมากนักและส่วนใหญ่ก็ใช้ชีวิตแบบปากกัดตีนถีบ แม้ว่าพวกเขาจะต้องการเช่าต่อไป แต่ก็ไม่มีวิธีที่จะทำเช่นนั้นได้
อาจกล่าวได้ว่าทางเลือกเดียวของพวกเขาคือเข้าร่วมทีมลาดตระเวนและเข้าร่วมในสงครามกับนิกายเงาปิศาจ
หากไม่มีเงิน พวกเขาก็ทำได้เพียงต่อสู้อย่างสิ้นหวัง
โดยธรรมชาติแล้ว โจวสุ่ยก็แอบอยู่ท่ามกลางพวกเขา เชื่อฟังในการเลือกที่จะจ่ายเงิน
ท้ายที่สุด เขาไม่ต้องการต่อสู้เพื่อนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์อย่างสิ้นหวัง เพื่อเป็นปืนใหญ่สำหรับนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์
...
ไม่นานหลังจากเก็บหินวิญญาณจำนวนมากได้ ฟ่าน เจ๋อและผู้บ่มเพาะนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์คนอื่นๆ ก็ออกไป
ท้ายที่สุด พวกเขายังต้องไปที่อื่นเพื่อเก็บค่าเช่าต่อไป
สำหรับผู้บ่มเพาะของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ นี่เป็นโอกาสในการปล้นทรัพยากร และจะพลาดไม่ได้
เมื่อเห็นเช่นนี้ ผู้บ่มเพาะรอบข้างก็กลับบ้านของตนเองเช่นกัน
"สถานการณ์ไม่ดีเลย"
เมื่อกลับถึงบ้าน โจวสุ่ยก็ขมวดคิ้ว รู้สึกกังวลใจอย่างลางๆ ในใจ เขารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างไม่ค่อยถูกต้องเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ เพราะนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์นั้นมักจะจัดการกับได้ง่ายมาก
ผู้บ่มเพาะนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์คนก่อนๆ ไม่ได้เป็นแบบนี้
เมื่อพวกเขาสามารถข่มเหงได้ พวกเขาจะไม่มีวันใช้เหตุผลกับผู้อื่น เหตุผลที่พวกเขากำลังใช้เหตุผลตอนนี้เป็นเพราะพวกเขาไม่สามารถข่มเหงได้อีกต่อไป
เมื่อไหร่ที่เหล่าศิษย์นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้สุภาพกับผู้บ่มเพาะอิสระเช่นนี้?
"เกิดอะไรขึ้น สามี มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?"
จี ชิงหยู มู่ จื่อหยาน และเซีย จิงหยานต่างมองไปที่โจวสุ่ยด้วยความสงสัย
"แน่นอน ว่ามีบางอย่างผิดปกติมาก ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิด สถานการณ์ของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์อาจจะไม่ค่อยดี และอาจไม่มีแม้แต่กำลังเสริมที่มาจากนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์เลย"
"ถ้าหากมีกำลังเสริมมาจริงๆ เหล่าผู้อาวุโสแกนทองคงมาถึงนานแล้วและกวาดล้างกลุ่มผู้บ่มเพาะเงาปิศาจมาก่อนหน้านี้ได้แล้ว พวกเขาจะอยู่ยงคงกระพันได้อย่างไรเป็นปีโดยไม่มีข่าวสารใดๆ?"
โจวสุ่ยหรี่ตามลง
"สามี คุณกำลังบอกว่านิกายเงาปิศาจอาจจะโจมตีศูนย์ใหญ่นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ทำให้ทั้งสองผู้เฒ่าจากนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ต้องออกโรง ดังนั้นนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์จะไม่ส่งใครมาช่วยเรา?!"
"ไม่น่าเป็นไปได้ มิใช่ว่าเล้งอวี่ซี ประมุขน้อยนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ อยู่ในเมืองเมฆหมอกของเราหรือไม่? เธอคือเมล็ดพันธุ์แกนทองในอนาคตของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ คุณกำลังบอกว่าพวกเขาจะยอมแพ้เพียงแค่นั้นหรือ?"
จี ชิงหยู มู่ จื่อหยาน และเซีย จิงหยานต่างก็แปลกใจเล็กน้อย
"ไม่ใช่ว่าพวกเขายอมแพ้ เพียงแค่พวกเขาอาจจะไม่มีพละกำลังมากพอ และไม่มีอำนาจมากพอ"
"ฉันกลัวว่านิกายเงาปิศาจจะกดดันนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์อย่างหนัก ทำให้ผู้อาวุโสแกนทองของพวกเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้"
"ฉันคิดว่านิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์อาจจะอยู่ภายใต้การโจมตีของนิกายเงาปิศาจ และกำลังเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก"
"นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาต้องเพิ่มค่าเช่าและกดขี่ผู้บ่มเพาะอิสระในเมืองเมฆหมอก เพื่อหาเงินและทรัพยากรเพิ่มเติมมาสนับสนุนสงคราม"
โจวสุ่ยวิเคราะห์อย่างใจเย็น
"หากในเวลานี้ ผู้คนในเมืองเมฆหมอกเกิดความไม่สงบ และด้วยความช่วยเหลือของสายลับนิกายเงาปิศาจ เป็นไปได้ว่าเมืองเมฆหมอกจะถูกทำลายทั้งหมด"
โจวสุ่ยถูคางและคาดการณ์ของตัวเอง
"ถ้าอย่างนั้น เราควรทำอย่างไร"
มู่ จื่อหยานถามอย่างกังวล
"จะกลัวอะไร"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวสุ่ยยิ้มและกล่าวว่า "เราไม่ใช่ศิษย์ของนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าเมืองจะถูกบุกเข้าจริงๆ คนแรกที่จะถูกผู้บ่มเพาะเงาปิศาจฆ่าก็คือศิษย์นิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ ไม่ใช่เรา ผู้บ่มเพาะอิสระ"
"แน่นอนว่า เราไม่สามารถตัดออกความเป็นไปได้ที่ผู้บ่มเพาะมารเหล่านั้นต้องการฆ่าและปล้นสะดม กำจัดผู้บ่มเพาะอิสระเช่นเรา แต่ที่กำบังใต้ดินที่ขุดไว้ไม่ได้เตรียมไว้สำหรับช่วงเวลานี้หรือ?"
"เมื่อเกิดความวุ่นวาย เราจะซ่อนตัวอยู่ในที่กำบังใต้ดิน ปิดผนึกทางเข้าด้านบน ซ่อนตัวเป็นเวลาหนึ่งหรือสองปี หรือแม้กระทั่งหลายปี ฉันไม่เชื่อว่าความวุ่นวายจะไม่ยุติในตอนนั้น"
ตอนนี้เขาใจเย็นลงแล้ว
ไม่ว่านิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์และนิกายเงาปิศาจจะชนะหรือแพ้สงครามก็ไม่ค่อยเกี่ยวข้องกับเขามากนัก
ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการเพียงอย่างเดียวคือการอยู่รอดท่ามกลางความวุ่นวาย
เมื่อพวกเขาซ่อนตัวอยู่ในที่กำบังใต้ดินลึกหลายร้อยเมตร แม้แต่ผู้บ่มเพาะระดับรากฐานก็ไม่สามารถตรวจจับพวกเขาได้
ท้ายที่สุด ระยะของสัมผัสวิญญาณของผู้บ่มเพาะสร้างรากฐานนั้นขยายออกไปเพียงสิบจางเท่านั้น เป็นเพียงเพราะไม่มีสิ่งกีดขวาง
หากพวกเขาลงไปใต้ดินลึกๆ ขีดจำกัดจะอยู่ที่ไม่กี่จาง
ฉันเชื่อว่าไม่มีผู้บ่มเพาะที่มีความสามารถเช่นนี้ในการขุดลงไปใต้ดินหลายร้อยเมตร
"ในช่วงเวลานี้ อย่าออกจากบ้าน หากมีปัญหาเกิดขึ้นจริง เราจะซ่อนตัวอยู่ในที่หลุมหลบภัยใต้ดินทันที"
โจวสุ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มลึก
"เข้าใจแล้ว"
จี ชิงหยู มู่ จื่อหยาน และเซีย จิงหยานพยักหน้าพร้อมกัน
(จบบทนี้)
