ระบบเพิ่มเพื่อนแกร่งสุดในใต้หล้า บทที่ 13 : ศิษย์เมิ่งฉางชิง
บทที่ 13 : ศิษย์เมิ่งฉางชิง
ฮ่าห์!
หุ่นเชิดคำราม!
ถือค้อนหนักทั้งสองมือ!
ในไม่ช้ามันก็มาถึงเมิ่งฉางชิง
ลมแรงทำให้ผมสีดำของเมิ่งฉางชิงปลิวอย่างดุเดือด แม้กระทั่งส่งเสียง!
สามารถจินตนาการได้ว่า
ค้อนนี้จะร้ายแรงขนาดไหน!
ผู้ฝึกตนระดับเดียวกันจะได้รับบาดเจ็บสาหัสแม้ว่าพวกเขาจะไม่ตายก็ตาม!
ดังนั้น ต้องหลีกเลี่ยงมัน
อย่างไรก็ตาม เมิ่งฉางชิงยังคงนิ่งเฉยและไม่มีความตั้งใจที่จะหลีกเลี่ยงมัน
“เด็กคนนี้มั่นใจมากได้อย่างไร”
เมื่อผู้อาวุโสเห็นดังนั้น ใจของเขาก็ตื่นเต้น
ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับนิกายชั้นนอกที่จะสร้างอัจฉริยะ
มันก็เหมือนกับความภาคภูมิใจ แต่เขาสามารถรับรางวัลจากนิกายชั้นในได้
ถ้ามันถูกหยุดไว้ตรงนี้
งั้นก็ไม่มีอะไรเลย
คนอื่นก็มีความคิดแบบเดียวกัน
แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวินาทีถัดมาทำให้ทุกคนตกตะลึง
ไม่เคยลืมมัน!
——
บูม!
เมื่อหุ่นกำลังจะถูกทุบด้วยค้อน
กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งพุ่งออกมาจากเมิ่งฉางชิง!
ราวกับดาบศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกชักออกจากฝัก
เฉียบคมสุดๆ!
สามารถบดขยี้ทุกสิ่งในโลก!
หุ่นเชิดดูเหมือนจะตกใจและแข็งตัวอยู่ครู่หนึ่ง
เมื่อมันกลับมามีสติอีกครั้ง
ดาบยาวเล่มหนึ่งได้ฟันผ่านความว่างเปล่าไปแล้ว และเงาดาบเก้าเงาก็สั่นไหว ทั้งหมดตกลงมาบนนั้น
บูม!
หุ่นระดับสองถูกโจมตีอย่างแรง ร่างกายอันใหญ่โตของมันก็ถอยกลับต่อไป
มันยากที่จะหยุดจนกระทั่งหลายสิบเมตรต่อมา
มันสั่นสะเทือนไปทั่วและมีประกายไฟมากมายพุ่งออกมาจากด้านใน
พยายามดิ้นรนและพยายามเร่งเข้าหาเมิ่งฉางชิง
แต่ช่วงเวลาถัดไป
บูม!
จู่ๆ หุ่นระดับสองก็แตกกระจายและกระจัดกระจายไปทั่วพื้นดิน
ในเวลาเดียวกัน
ดาบยาวในมือของเมิ่งฉางชิงก็แตกสลายเช่นกัน
หลังจากใช้พลังดาบของเขาแล้ว
เขามีผมสีดำปลิวไปตามสายลม
สุดแกร่ง!
เขาดูเหมือนนักดาบที่ไม่มีใครเทียบได้จริงๆ!
“ข้าต้องเปลี่ยนดาบ”
เมิ่งฉางชิงไม่แปลกใจที่ดาบหัก
ท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นเพียงอาวุธมนุษย์
แค่วัสดุดี
มันจะต้านทานพลังดาบได้อย่างไร และมันยังคงเป็นดาบเต็มกำลัง
จากนั้นเขาก็มองไปข้างหน้า
แขนขาหุ่นที่แตกทั่วพื้นทำให้เขาตกใจ
พูดตรงๆ
พลังดาบที่เพิ่มขึ้นนั้นแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ!
ด้วยการฟันดาบเพียงครั้งเดียว หุ่นระดับสองนี้ก็ถูกสับเป็นชิ้นๆ!
เขาคิดว่าเขาจะได้ใช้ดาบที่สองและสาม
มีลักษณะเช่นนี้
บางทีตอนนี้เขาอาจจะสามารถแข่งขันกับผู้ฝึกตนในขั้นที่สามหรือสี่ของระดับรูรับแสงได้แล้วใช่ไหม?
แน่นอนว่า หลักฐานก็คือหลังจากเข้าสู่นิกายชั้นในแล้ว เขาต้องเรียนรู้ทักษะการต่อสู้ระดับลึกลับอย่างรวดเร็ว
หลังโยนด้ามดาบในมือทิ้งไป
เมิ่งฉางชิงหันหลังกลับช้าๆ
ห่างออกไปหลายร้อยเมตร
ฝูงชนหนาแน่นเงียบงัน
ดวงตาของทุกคนมัวหมอง
บางคนถึงกับอ้าปากกล่าว
“เป็นไปได้ยังไง...”
หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีคนกล่าวด้วยความยากลำบากว่า “นั่นคือหุ่นเชิดระดับสอง และมันถูกดาบสังหาร!”
“ทักษะดาบเก้าเงาทรงพลังขนาดนั้นเลยรึ!”
ในความคาดหวังของพวกเขา
ควรมีการต่อสู้ที่ดุเดือด
แต่ความจริงมันตรงกันข้ามเลย!
แค่ดาบเล่มเดียว
ช่างอยู่ยงคงกระพัน!
“พลังดาบ!”
ทันใดนั้นเสียงของผู้อาวุโสก็ตื่นเต้นจนตัวสั่นไปหมด “นั่นคือพลังดาบ!”
“อะไร?!”
ทันทีที่คำกล่าวออกมา
ก็เกิดความโกลาหลขึ้นอย่างกะทันหันในหมู่ฝูงชน
พลังดาบ
นั่นเป็นการมีอยู่ที่ลึกลับอย่างยิ่ง!
ต้องใช้ความเข้าใจอย่างสูงและการฝึกฝนระยะยาวในการควบแน่น!
ดูประวัติความเป็นมาของนิกายไท่ซวน
มีใครในนิกายชั้นนอกเคยตระหนักถึงพลังดาบหรือไม่?
มีเพียงอัจฉริยะในนิกายชั้นในเท่านั้นที่มีคุณสมบัติที่จะเข้าใจสิ่งต่าง ๆ เช่นพลังดาบ!
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนๆ นี้นิ่งเฉยก่อนหน้านี้ ข้าคิดว่าเขากลัวจนสติไม่ดี แต่ข้าไม่คาดคิดว่าเขาจะตระหนักถึงพลังดาบ!”
“ด้วยพลังดาบ เขาไม่จำเป็นต้องซ่อนเลย!”
มีคนบ่น
“ว่ากันว่าพลังดาบสามารถเพิ่มพลังของทักษะดาบได้ แต่การเพิ่มขึ้นนี้แข็งแกร่งเกินไป”
“พลังดาบเพียงอย่างเดียวนั้นน่ากลัวมาก แต่ความหมายที่แท้จริงของทักษะการต่อสู้ในตำนานล่ะ? มันจะน่ากลัวขนาดไหน”
คำกล่าวของผู้อาวุโสราวกับฟ้าร้องตกลงมาบนทะเลสาบอันเงียบสงบ
ทำให้ทุกคนตกตะลึงจนสับสน
“ศิษย์พี่เมิ่งตระหนักถึงพลังดาบจริงๆ!”
ไป่ซู่ซีอดไม่ได้ที่จะปิดปาก ดวงตาที่สวยงามของนางก็เบิกกว้าง
ตกใจหมดเลย
“ข้าทำผิดพลาด”
เสียงเก่าแก่ดังขึ้น
เป็นครั้งแรกที่มีความรู้สึกเคร่งขรึม
ในฐานะปีศาจที่ทรงพลังซึ่งมีชีวิตอยู่มาเป็นเวลานาน แม้ว่าตอนนี้จะเหลือเพียงเศษวิญญาณเท่านั้น แต่ประสบการณ์ของนางยังคงอยู่ตรงนี้
ใครก็ตามที่สามารถทำลายวิจารณญาณของนางครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน
พลังดาบ
ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถตระหนักเรื่องนี้ได้
แม้แต่ไป่ซู่ซี
ความเข้าใจระดับสูงดังกล่าวยังไม่เกิดขึ้นจริง
แน่นอนว่าสิ่งนี้เกี่ยวข้องกับการฝึกตนในช่วงหลังของไป่ซู่ซีเป็นหลัก
ถ้าเริ่มฝึกตั้งแต่อายุยังน้อยแล้วเติมคำสอนของนางเข้าไป นางก็จะได้ด้วยแน่นอน!
“ศักยภาพของชายคนนี้ไม่ต่ำกว่าของเจ้าอย่างแน่นอน”
เสียงเก่าแก่กล่าว
“ใช่แล้ว ศิษย์พี่เมิ่งก็เป็นอัจฉริยะเช่นกัน!”
หลังจากกลับมามีสติได้ ไป่ซู่ซีก็พยักหน้า ดวงตาของนางเปล่งประกายด้วยแสงคริสตัล
จะเห็นได้ว่านางมีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ
ถ้าเป็นคนอื่น
นางจะไม่มีอารมณ์ที่ไม่จำเป็น
แต่นี่คือศิษย์พี่เมิ่ง!
“น่าสนใจ”
เสียงเก่าแก่พึมพำแล้วก็เงียบไป
ในขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอยู่
เมิ่งฉางชิงค่อยๆ มาถึงทางเข้าช่องเขาแล้ว
ฟุบ!
ผู้อาวุโสปรากฏตัวต่อหน้าเมิ่งฉางชิงทันที
เขาดูตื่นเต้นและหนวดเคราสีขาวของเขาก็สั่นเทา
“ข้าขอทราบชื่อของเจ้าได้ไหม?”
เมิ่งฉางชิงสะดุ้ง
จากนั้นเขาก็ยิ้ม
เขากล่าวช้าๆ ว่า
“ศิษย์เมิ่งฉางชิง”
จบบทที่ 13
