บทที่ 44 เหตุการณ์สำคัญ! หวนคืนสู่ยุคไฟฟ้า(อ่านฟรี)

ขณะที่ซูโม่วางหน้าไม้ลงบนโต๊ะ เขาก็จ้องมองไปที่หน้าไม้ไฟฟ้าที่ได้รับการอัพเกรดอย่างอยากรู้อยากเห็น

ปัญหาเรื่องแบตเตอรี่ยังไม่ได้รับการแก้ไขให้ดีพอจนถึงวันที่ทุกคนถูกส่งมายังพื้นที่รกร้างนี้

  แม้ว่าผู้ผลิตรายใหญ่จะพยายามเพิ่มเซลล์ลงในแบตเตอรี่อย่างเมามันและพยายามทุกวิถีทางเพื่อเพิ่มความเร็วในการชาร์จของแบตเตอรี่

 อย่างไรก็ตาม ปริมาณประจุที่แบตเตอรี่สามารถเก็บได้นั้นแปรผันตามขนาดและน้ำหนักของมัน ยิ่งปริมาณประจุมากเท่าใด ขนาดก็จะใหญ่ขึ้นและมีน้ำหนักมากขึ้นเท่านั้น ไม่มีใครยอมลงทันวิจัยและพัฒนาแบตเตอรี่ให้มีขนาดเล็กลงแต่สามารถเก็บประจุไฟได้มากขึ้น

แน่นอนว่าแม้ว่าเทคโนโลยีจะฟื้นคืนสู่ความรุ่งเรือง แต่ก็ยังต้องใช้เวลาอีกหลายสิบปีเพื่อพัฒนาให้กลับไปรุ่งเรื่องเทียบเท่ายุคปัจจุบัน

หน้าไม้ยังคงเป็นสีน้ำตาลดำ น้ำหนักของมันเพิ่มขึ้นจากเดิม 4 กก. เป็น 9 กก.

มันค่อนข้างหนักแต่ให้ความรู้สึกปลอดภัย

  “โชคดีที่ระบบให้สายชาร์จมาด้วย ไม่งั้นฉันคงต้องไปหาซื้อที่ช่องซื้อขายอีก”

ซูโม่ไม่รู้ว่าเขาควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีหลังจากที่เขาหยิบสายไฟขึ้นมาจากพื้นและมองดูมันดีๆ

หัวชาร์จเร็ว 120W ที่ให้มานั้นเพียงพอสำหรับแบตเตอรี่ขนาด 2W mAh

คะแนนเอาชีวิตรอด 220 คะแนน ที่เสียไปกับสิ่งที่ได้มามันเกินคุ้มมาก

หลังจากดูโครงสร้างของหน้าไม้แล้ว ในที่สุดซูโม่ก็รู้วิธีใช้หน้าไม้ไฟฟ้านี้

เราต้องกดสวิตช์บนอุปกรณ์ไฟฟ้าก่อนใช้งาน และมันจะเปิดใช้งานฟังก์ชันทดสอบตัวเองโดยอัตโนมัติหลังจากกระแสไฟฟ้าไหลสม่ำเสมอเป็นเวลาสามวินาที

เมื่อถึงเวลานี้ เครื่องม้วนจะเริ่มทำงานโดยดันลูกดอกหน้าไม้ขึ้นจากแม็กกาซีนโดยอัตโนมัติ

ในขณะเดียวกัน วาล์วนิรภัยบนไกปืนก็จะตกลงโดยอัตโนมัติ ตอนนี้สามารถเริ่มยิงได้ตามปกติ

วิธีการทำงานของเครื่องกว้านไฟฟ้านั้นเรียบง่าย มันเลียนแบบวิธีที่มนุษย์ใช้หมุนหน้าไม้ โดยมอเตอร์จะแปรงพลังไฟฟ้าเป็นพลังงานกลดึงลูกดอกหน้าไม้ขึ้นมาจาก แม็กกาซีนและส่งต่อไปยังรางลูกดอกเพื่อเตียมพร้อมในการยิงครั้งต่อไป

“แน่นอนว่าตอนนี้ยังไม่สามารถใช้ได้ ดูเหมือนว่าจุดประสงค์ในการให้ที่ชาร์จแก่ฉันคือการให้ฉันชาร์จ!”

หลังจากลองกดสวิตช์อยู่สองครั้ง ซูโม่ก็บ่นออกมา แต่ใบหน้าของเขาก็ไม่สามารถระงับความสุขได้เลย

ตอนนี้พวกเขามีเครื่องกำเนิดไฟฟ้าและเชื้อเพลิงแล้ว ไฟฟ้าเป็นสิ่งที่เขาไม่ขาดแคลน

เมื่อพิมพ์เขียนที่พักพิงเสร็จสมบูรณ์แล้ว เขาสามารถเพิ่มสายไฟและติดตั้งหลอดไฟชำรุดที่เก็บมาในวันนี้ได้

พัฟ พัฟ!

หลังจากปล่อยอากาศและเชื่อมต่อสตาร์ทเตอร์ เครื่องกำเนิดไฟฟ้าก็ส่งเสียงคำรามสั่นสะเทือนพร้อมกับหน้าปัดที่แสดงการเพิ่มขึ้นของไฟฟ้า

“อู้!”

โอรีโอ้ที่นอนอยู่กับพื้นกำลังคร่ำครวญที่หางฟูฟ่องของมันถูกไฟไหม้ สะดุ้งขึ้น

มันนอนอยู่บนพื้นและจ้องมองไปที่เครื่องกำเนิดไฟฟ้า!

“ไม่ต้องกังวล นี่เป็นสิ่งที่ดี แกต้องปกป้องสิ่งนี้หากที่นี่ถูกบุกรุกในอนาคต!”

ซูโม่ปลอบโอรีโอ้ก่อนจะหันไปที่ห้องเก็บของและหยิบปลั๊กไฟที่เขาเจอพร้อมกับโทรทัศน์ออกมา

ไฟแสดงสถานะบนรางปลั๊กไฟเปลี่ยนเป็นสีแดงหลังจากเชื่อมต่อกับเครื่องกำเนิดไฟฟ้า

ซูโม่รู้สึกดีใจมากจนน้ำตาไหล

“อารยธรรมได้ก้าวหน้าไปมากจริงๆ! ฉัน ซูโม่ ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งฉันจะนำหน้าผู้คนหลายพันล้านคน และขอบคุณบรรพบุรุษของตระกูลซูสำหรับคำอวยพรของพวกเขา”

การได้รับพลังงานไฟฟ้าไม่เพียงแต่จะส่งสัญญาณถึงการตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานและความบันเทิงเท่านั้น แต่ยังเป็นสัญลักษณ์ของความสามารถและคำพ้องของคำว่า 'ความปลอดภัย' อีกด้วย

เขาใช้ด้วยสายชาร์จเชื่อมต่อแบตเตอรี่ลิเธียมเหล็กฟอสเฟต 400 AH

หลังจากนั้นไม่นาน ซูโม่ก็เชื่อมต่อหน้าไม้ไฟฟ้าเข้ากับแหล่งพลังงานเพราะเขาต้องการให้แน่ใจว่าจะไม่มีอะไรผิดปกติกับแหล่งจ่ายไฟ

ในที่พักพิงที่มืดมิด ไฟสีแดงสองดวงกระพริบพร้อมกับเสียงฮัมของเครื่องกำเนิดไฟฟ้า

ไม่เคยมีช่วงเวลาใดที่เงียบสงบเท่านี้มาก่อนหลังจากที่เขามาถึงโลกหายนะแห่งนี้

ซูโม่นอนหลับตาอยู่บนเตียงขณะที่เขาฟังเสียงที่คุ้นเคยก่อนที่จะค่อยๆ หลับไป

ในความฝัน จู่ๆก็มีภาพปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขาจากความมืด

มันเป็นช่วงเย็นวันหนึ่งในฤดูร้อนที่ร้อนระอุที่ไม่มีไฟฟ้าใช้

ชายชรากำลัง "ต่อสู้" กันอย่างดุเดือดขณะนั่งเล่นกระดานหมากรุกหน้าประตูบ้าน ในขณะที่เด็กๆ กำลังเพลิดเพลินกับการเล่นหลังจากทำการบ้านเสร็จ พวกเขาต่างก็หัวเราะและวิ่งไปตามตรอกซอกซอยพร้อมกับของเล่นในมือ พวกผู้ใหญ่ก็พักจากงานอันวุ่นวายนั่งอยู่ใต้ร่มไม้ มองไปที่ลูกๆลานๆ และตะโกนเป็นครั้งคราว

“วิ่งช้าลงหน่อย! อย่า… ดูสิ ล้มแล้วเห็นไหม!”

มีร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดอยู่ริมถนน พวกเขาใช้เครื่องปั่นไฟของตัวเองและทำเมนูผัดแบบจานต่อจาน ผักเย็นๆคู่กับบะหมี่ผักโขม บะหมี่เต็มคำ กระเทียมเต็มคำ เนื้อเหนียวนุ่ม หอมกรุ่น สดชื่น มี กลิ่นหอมของไขมันหมูและแตงโมบางๆ และกลิ่นเหม็นของท่อน้ำทิ้ง”

“โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง”

เสียงเห่าโอริโอ้ดังขึ้น

“ให้ตายเถอะ! ฉันกำลังฝันถึงดี กล้าดียังไง มาขัดขวางฉัน!”

ซูโม่ลืมตาขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ เขามองไปที่โอรีโอ้ที่ดูเหมือนจะกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ รอยยิ้มซุกซนหายไปจากใบหน้าของเขา

“มีคนมาที่นี่หรอ?”

“โฮ่ง!”

“sh*t พวกมันมากันเร็วมาก!”

เมื่อซูโม่สังเกตเห็นว่าโอรีโอ้เริ่มสั่นและดวงตาของมันแดงก่ำ เขาก็กระโดดไปที่เครื่องกำเนิดไฟฟ้าทันที

โดยปกติเครื่องกำเนิดไฟฟ้าจำเป็นต้องเบรกอย่างช้าๆ ก่อนจึงจะสามารถปิดเครื่องได้ ขั้นแรก เขาจำเป็นต้องปิดเซอร์ กิตเบรกเกอร์และตัดไฟฟ้าเข้า เพื่อที่เครื่องยนต์ดีเซลจะชะลอความเร็วลงจากความเร็วสูงสุด จากนั้นสวิตช์สตาร์ทเครื่องยนต์จะถูกปิดหลังจากที่เครื่องลดความเร็วลงเป็นเวลาสามถึงห้านาที วิธีการนี้ช่วยรักษาเครื่องให้ยาวนานขึ้น

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาไม่มีเวลาเตรียมตัวใดๆทั้งนั้น!

ศัตรูมาแล้ว!

ไม่มีเวลาทำงานระบุไว้บนเครื่องกำเนิดไฟฟ้า ดังนั้นซูโม่จึงสามารถคำนวณได้จากการการเปรียบเทียบปริมาณน้ำมันก่อนเปิดเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลกับปริมาณน้ำมันในปัจจุบัน

1 ชั่วโมง กับอีก 44 นาที

มันเป็นตัวเลขที่เขาได้จากการคำนวณง่ายๆ เวลาในการชาร์จสองชั่วโมงอาจไม่เพียงพอสำหรับหน้าไม้ขนาด 20 AH (20,000 mAh) แต่เพียงพอที่จะโจมตีผู้บุกรุก

เขาพลิกเบรกเกอร์ทันทีและหมุนสวิตช์สตาร์ทเครื่องยนต์ไปที่ด้านล่าง เครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซลที่กำลังทำงานหยุดลงทันที

เสียงจากที่พักพิงหายไปและถูกแทนที่ด้วยความเงียบ เขาได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองด้วยซ้ำ

ซูโม่รีบไปที่ประตูหินแล้วแนบหูของเขาลงไป พยายามฟัวอย่างเต็มที่เพื่อจับสิ่งที่เกิดขึ้นข้างนอก

อย่างที่คาดไว้…

เสียงเห่าที่ต่ำและสะเทือนอารมณ์แตกต่างจากสุนัขธรรมดายังคงมีมาเรื่อยๆ

“ให้ตายเถอะ ดูเหมือนว่าพวกโคโบลด์จะฉลาดมาก พวกมันสามารถตามรอยฉันจนมาถึงที่นี่ ฉันคิดว่าฉันจะไม่มีวันพบความสงบสุขอีกหากฉันไม่กำจัดพวกมันตั้งแต่วันนี้!”

ศัตรูอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน แต่มันต่างจากพวกโจรครั้งที่แล้ว ครั้งนี้เขาไม่ได้มีตัวช่วยจากสตรีมสดเพื่อช่วยสอดแนม

อย่างไรก็ตาม…

ซูโม่จ้องไปที่กล่องสี่เหลี่ยมสีดำที่วางอยู่ที่มุมห้องเก็บของ

  นั่นมัน ทีวีตัวใหญ่ที่เขาได้มาจากซากปรักหักพัง!