บทที่ 31 ฉีกกลุ่มหุ่นยนต์ AI ด้วยมือ

หลังจากที่จูฉีเจิ้นตื่นขึ้น หลิวเย่และคนอื่นๆ อีกประมาณสิบคนก็ออกจากโกดังไปที่ถนนทันที

“ความผันผวนของแกนพลังงานหุ่นยนต์ตัวนั้นรุนแรงขึ้น คุณถอนตัวก่อน เราจะจัดการมันและจับจางหยุนซีให้ได้อย่างแน่นอน!” ชายในชุดต่อสู้หนักตะโกนใส่หลิวเย่ขณะวิ่ง

“บ้าเอ๊ย!” หลิวเย่ตอบอย่างรวดเร็วและกลืนน้ำลาย “นี่คือเขตบริเวณในเมือง เราไม่สามารถเสียเวลากับหุ่นยนต์บ้านี้ได้ การเสี่ยงชีวิตกับเครื่องจักรเป็นเรื่องที่โง่เขลา โทรหาทีม AI เพื่อจัดการมัน แล้วเราจะมุ่งเน้นไปที่ภารกิจหลัก”

"รับทราบ!" ชายคนนั้นใช้การส่งสัญญาณไร้สายของหมวกกันน็อคทันทีเพื่อเรียกทีมหุ่นยนต์ AI ให้เริ่มปฏิบัติการ

“บัซ บัซ!”

จากทิศทางลานจอดรถในเขตนั้น รถบรรทุก 2 คันพุ่งออกมาด้วยความเร็วสูง

…

“บูม!”

เสียงกำแพงถล่มดังก้องมาจากภายในโกดัง และทหารติดอาวุธสามคนที่หลิวเย่นำมาด้วยลอยออกนอกอาคาร

หลิวเย่และคนของเขามองไปทางทางเข้าโกดังด้วยความหวาดกลัว เมื่อเห็นว่าผนังทางด้านซ้ายพังทลายลงอย่างสมบูรณ์ กล่องไฟและอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ภายนอกเหนือบันไดก็ตกลงมาด้วยเสียงแตก

"ตึกตึก...!"

เสียงก้าวเท้าที่หนักหน่วงกระทบพื้นดังก้องกังวานไปทั่ว และเครื่องจักรที่สูงตระหง่านของจูฉีเจิ้นก็โผล่ออกมาจากซากปรักหักพังที่ทางเข้า ในมือซ้ายของเขายกอันธพาลสวมเกราะหนักอยู่ตรงหน้า ในขณะที่หมัดขวาของเขาทุบหัวอันธพาลซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เมื่อเห็นสิ่งนี้ หลิวเย่และคนของเขาก็หน้าซีดและล่าถอยกลับไป

จูฉีเจิ้นโยนอันธพาลขึ้นไปในอากาศสูงกว่าสามเมตร และในขณะที่ชายคนนั้นร่วงดิ่งลง จูฉีเจิ้นก็ยกขาขวาขึ้นแล้วเตะตรงราวกับลูกฟุตบอล ส่งอันธพาลกระเด็นไปเจ็ดหรือแปดเมตร

อันธพาลถูกโยนทิ้งไปบนพื้นโดยไม่ได้รับความเมตตา ร่างของเขากระเด้งขึ้นลงหลายครั้งเหมือนลูกบอลที่ไม่มีใครควบคุม ก่อนที่สุดท้ายจะกลิ้งไปหยุดอยู่ใกล้ๆ กับหลิวเย่ ร่างของเขานิ่งเฉยและไม่มีการตอบสนองใดๆ

"แตก!"

จูฉีเจิ้น ด้วยท่าทางอวดดีเล็กน้อย ส่ายคอลูกสูบและตะโกนใส่ หลิวเย่ “วิ่ง!”

ภายในอาคาร.

ขณะที่หลิวเย่และคนของเขากำลังหลบหนี จูฉีเจิ้นได้จัดการกับอันธพาลทั้งสี่ที่ลักพาตัวเจียงซินบนชั้นสองอย่างรวดเร็ว หลังจากได้รับการปล่อยตัว เจียงซินก็ลงไปชั้นล่างทันทีเพื่อพบกับจางหยุนซี

“วิ่ง วิ่งเร็ว!”

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของจูฉีเจิ้น จางหยุนซีก็คว้าข้อมือของ เจียงซินทันทีและรีบไปที่ทางออกภายในของโกดัง นี่คือประตูที่เชื่อมต่อกับทางเดินชั้นหนึ่งของอาคาร แต่มันถูกปิดโดยผู้เช่าและไม่ได้ใช้งานมาเป็นเวลานาน

"ปังปัง!"

จางหยุนซีชนแผงประตูและพบว่ามันยึดแน่นหนามาก

"หลบไปก่อน!" เจียงซินผลักจางหยุนซีออกไป หยิบปืนลมที่ใช้ซ่อมจู้ชีเจิ้นขึ้นมา และยิงไปที่กุญแจล็อคอิเล็กทรอนิกส์ของประตูโดยตรง

“ปัง!”

ยิงเพียงครั้งเดียว แผงประตูก็ระเบิดออก

จางหยุนซีก้าวถอยหลังและเตะขอบประตูสามครั้ง ในที่สุดก็แงะประตูที่ไม่เคยเปิดเป็นเวลานานได้

"ไปกันเถอะ!"

พวกเขาทั้งสองรีบวิ่งเข้าไปในทางเดินภายในอาคาร โดยจางหยุนซีบอกกับเจียงซินว่า “ฉันได้ดูแผนผังที่นี่แล้ว มีทางออกอยู่ด้านหลัง”

“คุณรู้ก่อนหน้านั้นไหมว่าพวกเขากำลังจะมา?” เจียงซินถาม

“มันซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายเป็นคำพูดไม่กี่คำ เราต้องรีบวิ่งก่อน” จางหยุนซีพูดแล้ววิ่งออกไป “เมื่อเราหนีพ้นแล้ว เราก็สามารถส่งสัญญาณให้อาจารย์จูถอยได้เช่นกัน”

พวกเขาทั้งสองกำลังคุยกันขณะวิ่งไปที่มุมทางเดิน

...

ข้างนอกบนถนน.

รถบรรทุกตู้ทึบ 2 คันมาถึงทางเข้าโกดังแล้ว คันหนึ่งมาจากทางซ้ายและอีกคันมาจากทางขวา

ตู้บรรทุกสินค้าทั้งสองด้านเปิดออกอย่างรวดเร็ว จากข้างในปรากฏทหารกล AI มากกว่ายี่สิบนายที่มีร่างกายประกอบด้วยสีน้ำเงินและขาว แต่ละตัวติดตั้งด้วยระบบการต่อสู้ขั้นสูง พวกมันยืนเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ร่างกายของพวกมันส่องแสงเล็กๆ ในแสงไฟที่สลัวบริเวนด้านนอก ตามด้วยทหารสั่งการ AI อีกหนึ่งนายในชุดสีดำบริสุทธิ์ที่มีลักษณะโดดเด่น มือของเขาถือปืนใหญ่ลำแสงอนุภาค ซึ่งมีพลังทำลายล้างสูง พร้อมด้วยอาวุธอื่นๆ ที่แสดงถึงความพร้อมในการต่อสู้

ทหาร AI ยี่สิบนายเคลื่อนตัวไปข้างหน้า ล้อมรอบร่างกลที่สูงตระหง่านของจูฉีเจิ้น

“พัฟ!”

ทหารสั่งการ AI สีดำซึ่งมีระบบจรวดทำงานอยู่ใต้เท้า ยิงเปลวไฟสีส้มเหลืองและลอยขึ้นจากพื้นประมาณหนึ่งเมตร ดวงตากลไกของมันหมุนไปจับจ้องไปที่จูฉีเจิ้นแล้วพูดว่า "ไปให้พ้น ขยะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฉีกคุณเป็นชิ้นๆ!"

“บลา บลา บลา! คุณเป็นทาสที่มีสติปัญญาต่ำ ทำตัวเหมือนนักฆ่าที่บินได้เหรอ!” จูฉีเจิ้นเริ่มต้นด้วยการยั่วยุฝ่ายตรงข้าม และรีบวิ่งตรงไปยังรถบรรทุกทางด้านซ้าย

"ปัง!"

เมื่อจูฉีเจิ้นฟื้นกลับคืนมา ระบบขับเคลื่อนที่ขาข้างของเขาก็เริ่มทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ และความเร็วในการวิ่งของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วอีกครั้ง ทำให้ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายสั้นลงภายในพริบตา

ในขณะเดียวกัน หลิวเย่ถือปืนยิงลูกระเบิดวิ่งไปที่ทางเข้าของอีกยูนิตหนึ่งของอาคารและเหนี่ยวไกอย่างเด็ดขาด

“บ๊ายบาย...!”

ลูกระเบิดเหนียวจำนวนหนึ่งถูกยิงออกไป โดยเกาะติดกับประตูอิเล็กทรอนิกส์

"บูมบูม!"

หลิวเย่ถอยหลังไปสองก้าว เขากดจุดชนวนที่ด้านข้างของปืนแล้วแรงระเบิดก็ผลักประตูอิเล็กทรอนิกส์กระเด็นออกไป เขาโบกมือแล้วตะโกนว่า "เข้าไปเลย! สแกนโครงสร้างอาคารและคำนวณเส้นทางหลบหนีที่เป็นไปได้ของจางหยุนซี เร็วเข้า!”

กลุ่มอันธพาลมนุษย์สวมเกราะรีบเข้าไปในอาคาร และกระจายไปในทิศทางต่างๆ อย่างรวดเร็ว หลิวเย่และอีกสี่คนรีบไปที่ทางเดินบ้านพักของจางหยุนซี

ในพื้นที่แคบๆ ระหว่างอาคาร จูฉีเจินวิ่งไปตามถนน ซึ่งปัจจุบันอยู่ห่างจากหุ่นยนต์สั่งการ AI ไม่ถึงห้าเมตร

ที่ด้านบน หัวของคนที่กินแตงโมโผล่ออกมา หลังจากที่พวกเขาเห็นเหตุการณ์ที่ชั้นล่าง พวกเขาก็โทรแจ้งตำรวจในเมืองหมิงจูในทันที

“ใช่แล้ว หุ่นยนต์จำนวนหนึ่งกำลังต่อสู้กัน... หุ่นยนต์แน่นอน! คิดว่าฉันตัดสินยังไงล่ะ พวกมันไม่สวมเสื้อผ้าด้วยซ้ำ! เอาล่ะ อย่าคำถามโง่ๆ แบบนี้อีก รีบส่งตำรวจมาเร็วเข้า เราตกอยู่ในอันตราย!” ชายหัวล้านวัยกลางคนมองดูหน้าจอแล้วตะโกนอย่างเร่งด่วนว่า “เร็วเข้า ฉันมีลูกน้อยอยู่ที่บ้าน!”

“เตรียมกินกำปั้นของฉันได้เลย!” จูฉีเจิ้นกระโดดขึ้นไปในอากาศ ขว้างหมัดไปที่ AI สั่งการ

"ยิง!"

หุ่นยนต์สั่งการ AIบินถอยหลังอย่างรวดเร็วและออกคำสั่งทันที

การเขียนโปรแกรมของทหาร AI นั้นง่ายมาก พวกมันขาดอารมณ์และความคิดส่วนตัว ยึดมั่นในอัลกอริธึมของระบบอย่างเคร่งครัดและปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังบัญชาการเท่านั้น

รวมไปถึงหุ่นยนต์สั่งการด้วย พวกมันยังมีระบบสั่งการมากกว่าทหารธรรมดาอีก 1 อย่าง พวกมันไม่รู้จักความกลัวด้วยซ้ำ ลองคิดดู นี่มันค่อนข้างน่ากลัวแค่ไหน

เมื่อได้รับคำสั่ง ทหาร AI จำนวน 20 นายได้ล้อมจูฉีเจิ้นโดยใช้ปืนแม่เหล็กไฟฟ้าบนร่างกายเปิดฉากยิงอย่างดุเดือด

“ปัง ปัง ปัง...!”

แสงสีฟ้าที่สว่างวาบได้ปกคลุมความมืดมิดของถนน มันสว่างจนผู้ที่มองเห็นเหตุการณ์จากด้านบนต้องหลับตาลงชั่วขณะ

ในขณะเดียวกัน ลูกทรงกลมของพลังงานไฟฟ้าสีน้ำเงินได้รวมตัวกันและเกิดการระเบิดอย่างรุนแรงเมื่อโจมตีเข้าที่ร่างกลของจูฉีเจิ้น การระเบิดนี้ทำให้เกิดคลื่นไฟฟ้าที่กระจายออกไปทั่วบริเวณ สร้างความโกลาหลและความสว่างไสวไปทั่วท้องถนน

การเปลี่ยนแปลงเชิงปริมาณนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ ปืนแม่เหล็กไฟฟ้าของทหาร AI หลังจากการระเบิดอย่างต่อเนื่อง ทำให้เกิดสนามแม่เหล็กไฟฟ้าช่วงสั้นๆ ภายในห้าสิบเมตรที่มีจูฉีเจิ้น เป็นศูนย์กลาง อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดทำงานผิดปกติและระเบิดทันที และภายในสองร้อยเมตร อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหมดก็ล้มเหลว!

หลังจากที่พายุแม่เหล็กไฟฟ้าสีน้ำเงินสงบลง สายตากลของทหาร AI ทั้งหมดก็หันไปทางจูฉีเจิ้น ซึ่งยังคงวิ่งอยู่

“แคร็ก!”

กิ่งก้านไฟฟ้าสีน้ำเงินที่มองเห็นได้เต้นอย่างดุเดือดบนกลไกของ จูฉีเจิ้น

“มันสูญเสียความคล่องตัว” หุ่นยนต์สั่งการ AIค่อยๆ บินไปหาจูฉีเจิ้น “แยกแกนพลังงานหลักของมันออก!”

“ปี๊บปี๊บ!”

ในขณะนี้แกนพลังงานของจูฉีเจิ้นเริ่มปล่อยเสียงเตือนหลายชุด อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ใช่การเตือนถึงความเสียหายของชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ แต่เป็นการเตือนถึงพลังงานที่ล้นหลาม

“ยังใช้เคล็ดลับนี้อยู่เหรอ!” จูฉีเจิ้นเหวี่ยงหมัด “มันไร้ประโยชน์แล้ว!”

"ปัง!"

หุ่นยนต์สั่งการ AI ไม่ทันระวัง ถูกส่งกระเด็นไปพร้อมกับหมัด

“จุ๊บ!”

ในขณะที่หุ่นยนต์สั่งการ AI ลอยอยู่ในอากาศ จูฉีเจิ้นก็คว้าขาขวาของมันแล้วดึงมันลงอย่างง่ายดาย

“ตุ๊ด!”

หุ่นยนต์สั่งการ AI ล้มลงกับพื้น และจูฉีเจิ้นก็เหยียบหน้าอกของมันอย่างแรง แขนของเขาเอื้อมไปที่แขนขวาที่ติดตั้งปืนใหญ่ลำแสงอนุภาค

ในขณะนี้ ห้องพลังงานในหน้าอกของจูฉีเจิ้นส่องสว่าง ผิวโลหะผสมด้านนอกเรืองแสงสีแดงจากการดูดซับพลังงานมากจนเกินไปก่อนหน้านี้

“ดูดซับพลัง!” หุ่นยนต์ AI สั่งอย่างการด้วยเสียงทื่อ “ข้อมูลผิดพลาด มันมีวงแหวนแม่เหล็กป้องกันการรบกวนคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า เปลี่ยนไปใช้อาวุธความร้อน”

“มาให้ฉันกระทืบซิ ฉันจะระเบิดแล้ว!” จูฉีเจิ้นรู้สึกว่าห้องพลังงานของเขาอาจระเบิดเนื่องจากพลังงานล้นจนเกินไป เขาไม่อยากตายอีก และหลังจากเข้าถึงความทรงจำทั้งหมดแล้ว เขาก็รู้ว่าเจ้าของคนใหม่ของเขายากจนและไม่สามารถซ่อมแซมเขาได้อีก

“ตะลุย แตก กระทืบ!”

จูฉีเจิ้นจับแขนขวาของหุ่นยนต์ด้วยมือทั้งสองแล้วฉีกมันออกอย่างแรง

"ฟ่อ!"

เชื้อเพลิงที่เผาไหม้ในร่างกายของหุ่นยนต์ AI พ่นออกมา

จูฉีเจิ้นจับแขนที่ถูกตัดออก คลายเกลียวปืนใหญ่อนุภาคอย่างหยาบๆ แล้วสอดเข้าไปในช่องอาวุธระบายความร้อนบนไหล่ซ้ายของเขาอย่างเชี่ยวชาญ

หลังจากถูกซื้อจากวิทยาลัย จางหยุนซีไม่มีอำนาจในการติดตั้งระบบการต่อสู้หรือสิทธิ์ในการซื้ออุปกรณ์อาวุธให้เขา เนื่องจากมันจะผิดกฎหมาย

แต่จูฉีเจิ้นเองก็มีระบบโหลดอาวุธ เมื่อรู้สึกว่าห้องพลังงานของเขากำลังจะระเบิดจากแรงกดดัน เขาจึงใส่คอนเวอร์เตอร์เข้ากับตัวเองอย่างเร่งด่วน

ขณะที่จูฉีเจิ้นกำลังจะปลดปล่อยพลังงานที่ถูกกักขัง ทันใดนั้นแกนสมองของเขาก็ได้รับข้อความ

มันถูกส่งมาจากเจียงซิน!

“อาจารย์จู ช่วยพวกเราด้วย!”

จูฉีเจิ้นตามพิกัดจากข้อความ จู่ๆ ก็หันหน้าไปทางอาคาร

ในทางเดินด้านหลังอาคาร จางหยุนซีจับมือของเจียงซินกำลังหลบหนีอย่างไม่หยุดยั้ง

ในความมืด หลิวเย่และอีกสี่คนเข้ามาใกล้ โดยมีอีกสองคนขนาบข้างจากด้านหลัง

"จับมัน!" หลิวเย่ตะโกน

บนถนนดวงตาอิเล็กทรอนิกส์ของจูฉีเจิ้นจับจ้องไปที่พิกัดจากข้อความ ร่างกายของเขาเปล่งแสงสีแดงแวววาวขณะที่เขากัดฟันและตะโกนว่า "ขึ้นไปชั้นบน ชั้นล่างกำลังจะระเบิด!"

“บี๊บ บี๊บ บี๊บ!”

เสียงเตือนที่คมชัดดังก้องอย่างต่อเนื่องจากหน้าอกของจูฉีเจิ้น

ในโกดังใต้ดิน

เหลินปางเงยหน้าขึ้นมองเพดานอย่างระมัดระวัง “พวกคุณไม่รู้สึกว่าหลอดไฟสั่นเหรอ?”

ที่โต๊ะชายชรากำลังทดสอบยา เว่ยป๋อจับจ้องไปที่หนูทั้งสี่ตัวแล้วพูดว่า "เงียบ เงียบ!"

เมื่อเปิดใช้งานระบบตัดเสียงรบกวน พวกเขาไม่ได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอก แต่เหลินปางยังคงระมัดระวัง “มีบางอย่างผิดปกติ ฉันว่าตึกสั่นแน่นอน!”

ที่ทางเดินชั้นหนึ่ง จางหยุนซีเผชิญหน้ากับภัยคุกคามที่กำลังรุกคืบของหลิวเย่ แล้วตะโกนอีกครั้งว่า "อาจารย์จูช่วยฉันด้วย!"

บนถนนหน้าโกดัง.

{เชื่อมต่อตัวแปลงโฟตอนปืนใหญ่ลำแสงอนุภาคแล้ว! พลังงานถูกรวบรวมเสร็จสมบูรณ์แล้ว!}

เสียงของผู้ช่วย AI ดังก้องอยู่ในใจของจูฉีเจิ้น

"ลงมือ!!!"

“ปัง ปัง ปัง ปัง...!”

เสียงดังสนั่นกึกก้องไปทั่วเขต 1 เมื่อปืนใหญ่ลำแสงอนุภาคโฟตอนของจูฉีเจิ้น ซึ่งติดตั้งอยู่บนไหล่ซ้ายของเขาปล่อยกระสุนไปห้านัดติดต่อกันอย่างรวดเร็วและแม่นยำ แต่ละนัดส่งผลให้เกิดพลังทำลายล้างอย่างรุนแรง กระสุนลำแสงเหล่านั้นพุ่งชนทางเดินชั้นล่างของอาคาร สร้างความเสียหายอย่างมากให้กับโครงสร้าง

ในทางเดิน ก่อนที่จางหยุนซีและคนอื่นๆ จะทันได้ตอบสนอง ระเบิดที่ดังกึกก้องก็ทำให้พวกเขาหูอื้อ

คลื่นความร้อนพุ่งเข้ามาหาพวกเขา จางหยุนซีและเจียงซินหมดสติไปชั่วครู่ พวกเขารับรู้ได้เพียงทางเดินนั้นพังทลายลงและร่างกายของพวกเขาร่วงลงอย่างรวดเร็ว

“บูม!”

เพดานห้องใต้ดินแตกกระจาย และมีร่างสี่ร่างตกลงมาจากด้านบน

“ตุ๊บ!”

จางหยุนซีกระแทกลงบนโต๊ะกลมจนหมดสติ

“ซวยแล้ว!”

ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคนในห้อง เหลินปางตอบสนองเป็นคนแรก เขาดึงอาวุธออกมาด้วยท่าทางที่แข็งกร้าวและตะโกนออกไปด้วยเสียงดัง “ให้ตายเถอะ! ฉันบอกแล้วว่าอาคารกำลังสั่น นี่กำลังพยายามที่จะโกงฉันใช่ไหม!”