บทที่ 215 เฉาเจี้ยน
บทที่ 215 เฉาเจี้ยน “หนึ่งร้อยห้าสิบตำลึงทอง” จู่ๆ ก็มีคนตะโกนขึ้นมา ชายคนนี้นั่งอยู่ทางซ้ายริมหน้าต่าง เขาสวมเสื้อคลุมสีเขียวตัวใหญ่ ใบหน้าซีดขาว กล้ามเนื้อบอบบาง ถ้าเรามองแวบแรก เขาดูเหมือนคนป่วย คนผู้นี้ตระโกนประมูลเป็นครั้งแรก เขาอยากรอจนคนอื่นประมูลเสร็จ เขาจึงเสนอราคาสูงสุด เพื่อเอาจู๋สุนัขไปใ...
