บทที่ 368: ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว!
ลมหนาวพัดมา เส้นผมของถังเจิ้นปลิวไสว อุณหภูมิในแดนร้างเริ่มจะลดต่ำลงเรื่อย ๆ อย่างเห็นได้ชัด เขาหันไปมองที่เสาหินสีดำต้นหนึ่งแล้วพูดออกมาเบา ๆ โดยไม่ได้สนใจเสียงร้องเห่าหอนของไอ้พวกหมาป่าโลหิต “เลิกซ่อนแล้วรีบ ๆ ออกมาซะ!” สิ้นเสียงก็มีเสียงฝีเท้าวุ่นวายรีบวิ่งออกมาจากทิศทางดังกล่าว ซึ่งเป็นนักรบป่าก...
