บทที่ 21 ตอน ถอดรหัสจากไดอารี่
บทที่ 21 ตอน ถอดรหัสจากไดอารี่
【ช่างตีเหล็กมองดูคุณด้วยความพึงพอใจ “คุณตัดสินใจได้ฉลาดมาก อาวุธเป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับนักผจญภัย ฉันมีแม่พิมพ์อาวุธสำเร็จรูปสามแบบที่นี่ คุณสามารถเลือกได้หนึ่งแบบ” 】
สามตัวเลือก [ค้อนมิธริล], [ดาบมิธริล], [มิธริลธนู]
ตัวเลือกทั้ง 3 อย่างนี้ไม่มีอะไรต้องลังเล ธนูมิธริล!
【 ช่างตีเหล็กหยิบเส้นเอ็นของอสรพิษสายฟ้า (Thunder snake Tendon) ออกมาจากโกดัง ซึ่งเป็นหนึ่งในวัตถุดิบในการทำสายธนูที่จำเป็นสำหรับการขึ้นคันธนูมิธริล เส้นเอ็นอสรพิษสายฟ้าจะเพิ่มเอฟเฟคพิเศษให้กับอาวุธ คือหลังจากใช้โจมตีศัตรูจะสามารถทำให้ศัตรูเป็นอัมพาตได้ เนื่องจากคุณเข้ามาใช้บริการเป็นครั้งแรก ช่างตีเหล็กจึงมอบเส้นเอ็นอสรพิษสายฟ้านี้ให้คุณฟรี แต่นอกจากนี้คุณต้องจ่ายอายุขัย 10 ปีเป็นค่าสร้างอาวุธของคุณ ต้องการจ่ายทันทีหรือไม่? 】
“สิบปี…”
มู่โหยวลูบคางพลางครุ่นคิด
คนแคระคนนี้ยกวัตถุดิบให้ฟรีๆ แต่ต้องใช้อายุขัยเพื่อสร้างอาวุธถึง 10 ปี พูดตามตรง มันดูแพงนิดหน่อย...แต่ก็ยังถูกกว่าการซื้ออาวุธจากร้านค้าโดยตรง
เมื่อนึกถึงสิ่งของที่จะใช้เป็นอาวุธในร้านที่มักจะมีอายุการใช้งานหลายร้อยปี และตอนนี้ช่างตีเหล็กต้องการอายุขัยเพียง 10 ปีเท่านั้น ดูเหมือนจะพอยอมรับเงื่อนไขนี้ได้
“จ่าย!”
【คุณยอมรับข้อเสนอของคนแคระ อายุขัย -10 อายุขัยที่เหลืออยู่ 48 ปี 】
【คนแคระส่งคุณออกจากร้านตีเหล็ก แล้วรับมิธริลของคุณไปที่เวิร์คช็อป...】
ข้อความ ‘ร้านช่างตีเหล็ก’ ปรากฎขึ้นอีกครั้ง
มู่โหยวพยายามคลิกเพื่อกลับเข้าไปในร้านอีกครั้ง แต่มีข้อความปรากฏขึ้น
【งานตีขึ้นรูปต้องใช้เวลามากกว่า 10 ชั่วโมง โปรดอดทนรอ...】
“10 โมงดูเหมือนว่าฉันจะได้มันตอนบ่าย…”
มู่โหยวถอนหายใจเฮือกใหญ่
ในเวลานี้ แต้มความคล่องตัวได้ถูกใช้ไปจนหมดแล้ว และเขาวางแผนที่จะออฟไลน์ทันที แต่มีข้อความแจ้งเตือนอีกอันปรากฏขึ้นในเกม
【คุณเดินออกจากร้านตีเหล็ก และทันใดนั้นก็เห็นนกฮูกตัวหนึ่งบินลงมาจากท้องฟ้า มาเกาะบนไหล่ของคุณ และยัดพัสดุในปากของมันไว้ในมือของคุณ 】
【คุณเปิดแพ็คเกจ และข้างในคือ “พจนานุกรม โปรทอส” ใหม่ล่าสุด 】
“โอ้? นกส่งของมาแล้ว!”
มู่โหยวรู้สึกสดชื่น ข้อความที่ปรากฎเเจ้งเมื่อตอนที่อยยู่ร้านนกฮูกระบุว่าผู้จัดส่งจะได้รับพัสดุภายใน 24 ชั่วโมง ฉันไม่คาดว่าจะได้รับภายในเวลาไม่ถึง 8 ชั่วโมงด้วยซ้ำ และมันถูกจัดส่งแบบตรงไปตรงมา
ผู้จัดส่งเชื่อถือได้จริงๆ!
มู่โหยวคลิกที่รายการ ‘นกฮูก’ และในตัวเลือกป๊อปอัปก็ให้คำชมระดับห้าดาวแก่มัน
จากนั้นฉันก็คลิกที่ ‘พจนานุกรมโปรทอส’
หนังสือปกแข็งเล่มหนาปรากฏขึ้นในมือของมู่โหยว ฝาครอบสีน้ำเงินเข้มฉูดฉาดสลักด้วยอักษรรูน และเมื่อเขาเปิดด้านในออก เขาพบว่ามีสัญลักษณ์วิญญาณดวงดาวต่างๆ อัดแน่นอยู่ด้านใน
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่มู่โหยวเห็นตัวอักษรโปรทอสในหนังสือ มันก็เปลี่ยนเป็นคำแปลภาษาจีนปรากฏขึ้นหัวของเขาโดยอัตโนมัติ
“พจนานุกรมนี่มันแปลภาษาให้อัตโนมัติได้ด้วยแฮะ?”
มู่โหยวมองดูคำศัพท์ในหนังสืออย่างประหลาดใจ และตระหนักรู้ถึงความมหัศจรรย์แห่งเวทมนตร์อย่างลึกซึ้งอีกครั้ง
จากนั้น มู่โหยวก็พบปากกาและกระดาษ และเริ่มศึกษาหนังสือเล่มนี้อย่างจริงจังตั้งแต่หน้าแรก
เขาเป็นคนไม่ถนัดด้านภาษาเลย สัญลักษณ์ของภาษาโปรทอสเหล่านี้ไม่ต้องพูดถึง มันมีโครงสร้างเป็นนามธรรมมาก คล้ายๆ การผสมผสานระหว่างอารบิกกับกรีกนิดหน่อย และทั้งสองนี้ได้รับการยอมรับว่าภาษาที่ยากที่สุดบนโลก
ตำราของการสร้างคำภาษาอาหรับมีเอกลักษณ์เฉพาะและซับซ้อน และคำพ้องเสียงหลายคำก็ได้มาจากพื้นฐานของตำรา สำหรับภาษากรีก มันยังมีชื่อเสียงในเรื่องของพยางค์ผสมที่แปลกและโครงสร้างการผันคำที่หลากหลาย
ภาษาโปรทอสนั้นยากกว่าเมื่อคำนึงถึงลักษณะของทั้งสองอย่าง และระดับของความสับสนนั้นเกินกว่าภาษามนุษย์ทั้งหมดในปัจจุบันมาก!
เป็นไปได้ว่าสำหรับคนที่ไม่มีพื้นฐานในภาษาโปรทอส ถ้าเขาต้องการเรียนรู้ภาษานี้ตั้งแต่เริ่มต้นทันที มันจะเป็นอะไรที่ทำให้ปวดหัวมาก
โชคดีที่คุณลักษณะทางปัญญาที่อัพเกรดแล้วของมู่โหยวได้ปรับปรุงความสามารถในการเข้าใจและความจำ และความเร็วในการอ่านได้รับการปรับปรุงอย่างมาก ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงยังคงสามารถเรียนรู้ภาษาโปรทอสต่อไปได้มาตั้งแต่แรก
ถึงกระนั้น เขาใช้เวลากว่า 10 ชั่วโมงในการจดจำโครงสร้างภาษาและวรรณยุกต์พื้นฐานของภาษาโปรทอสถึง 37 วรรณยุกต์
สรุปก็คือ ในที่สุดเขาก็สามารถเข้าใจพื้นฐานของพจนานุกรมนี้ได้แล้ว...
ท้ายที่สุด มู่โหยวซาบดีใจอย่างมากจนน้ำตาของเขาไหลอาบหน้า เขาเพิ่งเชี่ยวชาญการใช้พจนานุกรมนี้โดยใช้เวลากว่า 10 ชั่วโมง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการเริ่มต้นใช้ภาษานี้ยากเพียงใด
หลังจากยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ มู่โหยวก็เปิดเกมและหยิบ ‘ไดอารี่ผู้เฝ้าดู’ ออกมา
หลังจากเรียนหนักมาทั้งวันก็ถึงเวลาทดสอบผลลัพธ์ในที่สุด
มู่โหยวหยิบหนังสือสองเล่มวางบนโต๊ะพร้อมกันหยิบปากกาและกระดาษและเริ่มแปลเนื้อหาของไดอารี่ทีละคำ
“3 มกราคม แดดจัด”
“วันนี้เป็นครั้งแรกที่ได้ดู หมู่บ้านยามค่ำคืนมืดมิดราวกับหมึก ถ้าไม่มีตะเกียงหัวฟักทองมาช่วยส่องสว่างก็คงไม่กล้าออกไปข้างนอก ฉันรู้สึกเสมอว่ามีอะไรจ้องมองอยู่ และมันอยู่รอบตัวฉันในความมืดมิด…”
…
เมื่อดูจากเวลานั้น ดูเหมือนว่าเจ้าของไดอารี่ได้มีตัวตนอยู่ในช่วงครึ่งปีที่แล้วเท่านั้น
ไดอารี่สองสามเล่มแรกมีคำมากกว่าเล็กน้อย แต่เขียนในลักษณะเดียวกับเรียงความในสมุดบันทึกของนักเรียนชั้นประถมศึกษา และเรื่องราวที่เขาได้เขียนลงไปนั้นก็เป็นเพียงเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างการเขียนบันทึกในแต่คืน และอธิบายรายละเอียดในลักษณะที่น่ากลัว ซึ่งทำให้มู่โหยวก็กลัวเช่นกัน
หลังจากแปลเจ็ดหรือแปดหน้าติดต่อกันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มู่โหยวหมดความอดทนอย่างที่สุด เขาเพียงแค่พลิกไปที่หน้าสุดท้ายและตัดสินใจเริ่มแปลจากด้านหลังไปด้านหน้า
และสิ่งที่เกิดขึ้นจากการกระทำนี้ทำให้เขาพบเรื่องราวที่น่าสนใจทันที!
ในหน้าสุดท้าย คือวันที่ 17 มิถุนายน หากวันที่ของทั้งสองโลกตรงกัน คงเป็นเมื่อสัปดาห์ที่แล้วพอดี
มู่โหยวดูเนื้อหาของไดอารี่
"17 มิถุนายน ท้องฟ้ามืดครึ้ม"
“ช่วงนี้ฉันได้ยินเสียงแปลกๆ ราวกับว่ามีคนร้องขอความช่วยเหลือ…”
“ตอนแรกฉันไม่ได้สนใจ คิดว่าเป็นเพียงเพราะเขาหูแว่วไปเอง ซึ่งน่าจะเกิดจากการทำงานหนักเกินไป…”
“จนกระทั่งคืนนี้ ขณะที่ฉันกำลังลาดตระเวนสุสานนอกหมู่บ้าน เสียงที่แผ่วเบาก็ดังก้องอยู่ในหูของฉันและดังมากขึ้นเรื่อยๆ ‘ช่วยด้วย...อาจารย์...ช่วยฉันด้วย’ …”
“ฉันพยายามสื่อสารกับเจ้าของเสียงนี้ และถามว่าเขาอยู่ในสุสานหรือไม่ แต่เจ้าของเสียงบอกก็ไม่ได้ว่าตัวเขาอยู่ที่ไหน เขาอยู่ในสถานที่ที่แปลกประหลาดและเสียงของเขาก็กระจายออกมาตามอำนาจของเวทย์มนต์ลึกลับ”
“ฉันถามว่าสถานที่สุดท้ายที่เขาจำได้ก่อนจะหายตัวไปคือที่ไหน แต่อีกฝ่ายตอบด้วยประโยคที่น่าสงสัยมาก”
“เขาบอกว่าเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยตึกสูงๆ และก็มีคนโง่อยู่ทุกหนทุกแห่ง... มีกล่องเหล็กมากมายคำรามอยู่บนถนน... กล่องเหล็กกินคนโง่แล้ววิ่งหนีไป…”
ยังไงนะ???
มู่โหยวตกตะลึง
เดิมทีเขาสนุกกับการอ่านนิยายสั้นแนวระทึกขวัญ แต่จู่ๆ เนื้อหาที่ได้ฟังก็ดูจะเป็นไปในทิศทางที่แปลกประหลาด
คนโง่...หมายถึงมนุษย์ใช่ไหม?
‘ตึกสูง กล่องเหล็ก และคนโง่ทุกที่’... นี่หมายถึงการอยู่ในเมืองของมนุษย์หรือเปล่า?
ด้านหลังยังมี ‘กล่องเหล็ก’ ‘กินคนโง่แล้ววิ่ง’ นี่... คือรถใช่ไหม?
อย่าบอกนะว่า Npc ใน The Fool หลุดมายังโลกแห่งความเป็นจริง?
……….
