บทที่ 10: โคลอสเซียมลับ

ไม่กี่นาทีต่อมาผู้จัดการก็กลับมา หลังจากได้ยินว่าเขาต้องการจะออกไป

“ท่านครับ มีอะไรที่ไม่ชอบหรือเปล่าครับ?” ผู้จัดการถาม

“ไม่ ฉันมาที่นี่เพื่อลิ้มรสเลือด ไม่ใช่ผู้หญิง” คีธตอบผู้จัดการ

“แล้วฉันต้องขอโทษด้วย ฉันคิดว่าคุณอาจจะชอบบริการที่นี่” ผู้จัดการมองเขาด้วยใบหน้าที่เสียใจ

“ไม่เป็นไร ฉันได้สิ่งที่ฉันมาที่นี่แล้ว นี่…” คีธวางเหรียญทองเลือด 100 เหรียญลงบนโต๊ะ

“คุณครับ ถ้าคุณอยากกลับมาอีก เราจะให้เลือดที่คุณต้องการ และคำสั่งของคุณจะมีลำดับความสำคัญเหนือคนอื่นๆ” ผู้จัดการกล่าวอย่างกระตือรือร้น

“อืม… ถ้าอย่างนั้น คุณช่วยจัดเตรียมเลือดระดับบารอนให้ฉันได้ไหม?”

“… เอ่อ นี่อยู่นอกเหนือการเข้าถึงของเรา ..”

“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากเสียเงินไปกับเลือดแวมไพร์ที่อ่อนแอ”

“…” ผู้จัดการเงียบไปครู่หนึ่ง

“ถ้าคุณต้องการได้รับเลือดระดับบารอน มีสถานที่ที่ฉันสามารถแนะนำให้คุณได้” ผู้จัดการพูดในขณะที่ลังเล

“แล้วสถานที่นั้นคือ?”

มีโคลอสเซียมใต้ดินที่จัดการแข่งขันทุกสองสัปดาห์ มันเป็นสถานที่ที่ซ่อนตัวจากราชสำนัก แต่ก็มีผู้สนับสนุนระดับสูงจำนวนมากที่สนับสนุนมัน ดังนั้นมันจึงยังไม่ถูกยึด โดยทั่วไปทัวร์นาเมนต์จะไม่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันนัดสุดท้าย เว้นแต่พวกเขาจะเป็นนักโทษที่ถูกพาไปที่นั่นเพื่อการแข่งขันนัดสุดท้าย ผู้มีอำนาจบางคนต้องดึงเชือกเพื่อลักลอบนำนักโทษเหล่านั้นไปที่โคลอสเซียม“

“ก็เหมือนกับความบันเทิงสำหรับขุนนาง”

ที่นี่พวกเขาฝึกยามส่วนตัว พวกเขายังคอยควบคุมศัตรูอีกด้วย แต่ผลกำไรของสถานที่นั้นสูงมาก เนื่องจากแขกทุกคนล้วนเป็นขุนนางชั้นสูงจริงๆ“

“แล้วฉันจะได้รับเลือดแวมไพร์ระดับสูงอีกครั้งได้อย่างไร?” คีธถามประเด็นหลัก

"ท่านครับ หากคุณสามารถชนะการแข่งขันที่นั่น พวกเขาจะปฏิบัติตามคำขอของคุณ หากนั่นเทียบเท่ากับรางวัลชนะเลิศ นี่เป็นการพนันเพราะส่วนใหญ่ยอมรับเหรียญทองเลือดเป็นการชดเชยแทน“

" อืม ถ้าผมเอาชนะแวมไพร์ระดับบารอนได้ ผมก็สามารถขอเลือดได้"

ใช่ เป็นไปได้มากว่าพวกเขาจะเก็บเลือดจากผู้พ่ายแพ้ แต่คุณต้องประกาศการคำขอของคุณและให้คู่ต่อสู้ตกลงก่อน และคุณไม่สามารถรับเลือดเกินสองแก้วได้ ยิ่งกว่านั้นจะทำให้แวมไพร์อ่อนแอลงอย่างจริงจัง “ผู้จัดการพยักหน้า

“อืม… ฉันเห็นแล้ว คีธลูบคางของเขา

“ดี ฉันคิดว่าฉันจะต้องไปเที่ยวสถานที่นั้น คุณรู้ไหมว่าการแข่งขันครั้งต่อไปจะเริ่มเมื่อใด?” คีธหยิบเหรียญทองคำสิบเหรียญออกมามอบให้เขา เขาได้รับข้อมูลมากมายในครั้งนี้ มันช่วยให้เขาได้รับเลือดแวมไพร์ระดับสูงได้จริงๆ

“จะจัดขึ้นในอีกสิบวัน สถานที่ อืม… ไม่มีใครรู้จริงๆ ผู้เข้าร่วมทุกคนจะถูกพาไปที่นั่นโดยสวมผ้าปิดตา เจ้าหน้าที่จะมารับคุณจากสถานที่แห่งหนึ่ง คุณเพียงแค่ต้องเตรียมตัวและนำเสนอ ณ สถานที่นั้นตามเวลาที่กำหนด”

“เอาล่ะ ฉันจะมาที่นี่ทีหลัง ดังนั้นคุณควรเตรียมทุกอย่างให้ฉันด้วย”

“วางใจเถอะครับท่าน.. ฉันจะจัดการทุกอย่าง”

คีธพยักหน้าอย่างพึงพอใจ หลังจากนั้นผู้จัดการก็พาเขาออกไปข้างนอกเพื่อไปส่งเขา คีธออกจากร้านแล้วเดินตามทางมาที่นี่ เมื่อถึงทางโค้งแล้วเขาก็เข้าไปในป่าเลือดและกลับมาที่หน้าผา

เขาใช้ขาดันเขาขึ้นไปขณะที่เขาวางมือบนก้อนหินที่แตกหัก จากนั้นเขาก็ทำซ้ำและกระโดดจากรอยแตกหนึ่งไปอีกรอยแตกหนึ่ง หลังจากนั้นไม่นานเขาก็มาถึงจุดสูงสุด เขากระโดดจากอีกด้านหนึ่งและตกลงไปภายในสวน เดินผ่านสวนก็ไม่เจอใครเลย จากนั้นเขาก็กระโดดไปที่หน้าต่างและเข้าไปในห้องของเขา

*อุ๊ป!*

คีธได้ยินเสียงดัง เขาหันศีรษะและเห็นว่าเรน่ายืนอยู่ในห้องถือถาดอยู่

" คุณมาทำอะไรที่นี่ ?" คีธถามเธอโดยไม่รู้ตัว หลังจากนั้นก็รู้ว่ามันคืออะไรหลังจากเห็นถาดบนมือของเธอ

“ฉัน… ฉันพา…”

“แค่วางมันลงบนโต๊ะ” คีธพูดกับเธอ

“ใช่แล้ว...นายน้อย” เธอวางแก้วเลือดลงบนโต๊ะแล้วหันหลังกลับเพื่อจากไป

“แสดงว่าคุณได้กินอาหารดีๆแล้วใช่ไหม?” คีธถามด้วยความอยากรู้

“อื้ม… ฉันปรุงเนื้อเมื่อวานนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันทำเนื้อสัตว์ แต่ก็ยังดีอยู่” เธอยิ้มขณะนึกถึงมื้ออาหารของเธอเมื่อคืนนี้

“ดี! ทำต่อไป ฉันไม่ต้องการให้คุณอ่อนแอ คุณจะเป็นสาวใช้ของท่านเคานท์ในอนาคต คุณจะต้องทำมากกว่านี้ในอนาคต”

“ใช่ ฉันต้องการที่จะมีประโยชน์กับคุณนายน้อย ฉันกำลังเรียนรู้งานอื่นๆ ทั้งหมดอย่างขยันขันแข็ง”

เธอพูดอย่างกระตือรือร้น

“ดีใจที่ได้ยินว่าคุณจริงจังกับเรื่องนี้”

“เอ่อ… ถ้านายน้อยชอบเลือดของฉัน ฉันก็เต็มใจ” ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค คีธก็ตัดเธอออก

“คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น เพียงแค่มุ่งเน้นไปที่การควบคุมอาหารของคุณ ฉันจะบอกคุณเมื่อฉันต้องการเลือดของคุณ ไปได้.”

"รับทราบ... นายน้อย" เธอก้มหัวของเธอ

หลังจากที่เธอออกจากห้องและปิดประตู คีธก็นั่งบนเตียงของเขา เขาดูดซับแก่นแท้ของเลือดเข้าไปในแกนเลือดของเขาโดยตรง ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องหมุนเวียนพลังชี่ในเลือดเพื่อรวมระบบทั้งหมดให้มั่นคง ทันใดนั้นแกนเลือดก็ได้รับพลังงาน แต่ส่วนที่เหลือของร่างกายไม่ได้หมุนเวียนพลังงาน

เขามุ่งความสนใจไปที่แกนเลือดและหมุนเวียนพลังชี่เลือดจากแกนเลือดไปยังทั่วร่างกาย แม้ว่าพลังจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แต่เขาก็รู้สึกได้ว่ากล้ามเนื้อของเขากระชับขึ้น เขาหมุนเวียนพลังชี่ในเลือดเป็นเวลาหลายชั่วโมงจนกระทั่งได้ยินเสียงเคาะ

“ปู่เรียกฉันเหรอ?” คีธถามจากข้างใน

“ใช่แล้ว นายน้อย” เรน่าตอบจากด้านนอก

" ได้เลย."

คีธลุกขึ้นจากเตียงและสวมชุดสูทแบบเป็นทางการ เขาจะได้เรียนรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับความรับผิดชอบของท่านเคานท์และอีกหลายสิ่งหลายอย่าง เขารู้ว่าปู่ของเขาอยากจะบอกเขาหลายอย่างก่อนหน้านี้ แต่เนื่องจากการประกาศครั้งสุดท้ายซึ่งยังไม่ผ่าน เขาจึงเก็บมันไว้จนถึงตอนนี้ หลังจากที่เขาได้รับตำแหน่งท่านเคานต์อย่างเป็นทางการ เขาก็มีสิทธิ์ที่จะเรียนรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับความลับของครอบครัว เขาสงสัยว่าอะไรจะเป็นความลับถึงขนาดที่ปู่ของเขาไม่บอกเขา สิ่งต่างๆ ส่วนใหญ่เป็นความรู้ทั่วไป ดังนั้นเขาจึงกระตือรือร้นที่จะค้นหาว่ามีอะไรรออยู่บ้าง