บทที่ 7 ตอน การโน้มน้าวใจ

หลังจากที่เขาพูดจบ ลูกค้าที่อยู่ด้านนอกประตูก็ยังไม่กล้าเข้าร้านในทันที แต่กลับมองผ่านผนังกระจก และสอดส่องดูสิ่งต่างๆภายในร้านของเขา

“ผู้จัดการร้าน ทำไมฉันถึงไม่เห็นแมวและสุนัขเลย” หญิงสาวที่แต่งตัวคล้ายนักศึกษาถามแทนทุกคนที่มา

"แมวและสุนัขในร้านของเราจำหน่ายหมดชั่วคราว ปัจจุบันขอบเขตธุรกิจของร้านเรา ส่วนใหญ่จะเป็นนก ปลา เต่า และสัตว์ฟันแทะตัวเล็ก ๆ เช่น กระต่าย และหนูแฮมสเตอร์" มู่โหยวอธิบาย

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ผู้คนกว่าครึ่งที่มาก็แสดงสีหน้าผิดหวังทันที

มู่โหยวไม่แปลกใจกับเรื่องนี้ แม้ว่าในช่วงนี้ผู้ที่สนใจเลี้ยงสัตว์เลี้ยงขนาดเล็กจะเพิ่มขึ้น แต่แมวและสุนัขยังคงเป็นสัตว์เลี้ยงที่ได้รับความนิยมและในแง่ของยอดขาย ก็ดีกว่าสัตว์ประเภทอื่น ๆ ทั้งหมดอีกด้วย

เมื่อคนส่วนใหญ่อยากเลี้ยงสัตว์เลี้ยง สิ่งแรกที่พวกเขานึกถึงคือแมวและสุนัข

เมื่อเห็นว่าลูกค้าบางรายกำลังจะหันหลังกลับไปด้วยความผิดหวัง มู่โหยวจึงรีบพูดว่า "ทุกคนอาจไม่เคยสัมผัสกับสัตว์เลี้ยงตัวเล็กมาก่อน จากประสบการณ์และสภาพแวดล้อมตอนนี้อาจจะดีกว่าก็เป็นได้

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป ลูกค้าที่หันกลับมาก็หยุดและพร้อมที่จะฟังสิ่งที่เขาพูดก่อน

“แมวและสุนัขเป็นสัตว์เลี้ยงที่พบบ่อยที่สุด แต่ก็อาจไม่เหมาะสำหรับทุกคน เพราะทั้งแมวและสุนัขเป็นสัตว์ที่ต้องการให้เจ้าของใช้เวลาอยู่กับพวกมันเป็นจำนวนมาก และในขณะเดียวกันก็ต้องมีพื้นที่เพียงพอแก่พวกมันด้วย ซึ่งทั้งสองอย่างนี้คงเป็นเรื่องยากสำหรับพนักงานออฟฟิศและนักศึกษาที่ต้องใช้ชีวิตกันแบบเร่งรีบ”

“เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว การเลี้ยงสัตว์เลี้ยงตัวเล็กๆ เช่น หนูแฮมสเตอร์ จะไม่มีปัญหานี้ เนื่องจากมีขนาดที่เล็ก พวกมันจึงต้องการแค่กรงหรือตู้กระจกมาเลี้ยง พวกมันไม่ต้องการพื้นที่มากมายนัก และไม่มีขน รวมไปถึงเรื่องของการขับถ่ายของเสียหรือกลิ่นเหม็น คุณก็สามารถกำจัดมันได้ง่ายๆ นอกจากนี้ยังมีจุดสำคัญอีกประการหนึ่งคือ การดูแลสัตว์เลี้ยงตัวเล็กนั้นไร้กังวลมากกว่าแมวและสุนัข พวกมันไม่ต้องใช้เวลาและกินพลังงานในกิจกรรมต่างๆ ของคุณมากเกินไป พวกมันเพียงแต่ต้องเปลี่ยนน้ำและอาหารอย่างสม่ำเสมอและตรวจสุขภาพเป็นประจำ ซึ่งเหมาะกับชีวิตที่เร่งรีบในยุคสมัยใหม่”

“แน่นอนว่า นี่ไม่ใช่การบอกว่าเลี้ยงแมวและสุนัขนั้นไม่ดีเท่ากับเลี้ยงสัตว์เลี้ยงตัวเล็ก แมวและสุนัขเป็นสัตว์เลี้ยงคู่ใจ และปฏิสัมพันธ์ที่พวกมันทำได้นั้นลึกซึ้งกว่ามาก ไม่มีสัตว์ชนิดอื่นเทียบได้ สิ่งที่ฉันจะสื่อคือทุกคนควรเลือกสัตว์เลี้ยงที่เหมาะสมกับตัวเอง หากคุณซื้อสัตว์เลี้ยงเพราะคิดว่ามันน่ารักเพียงอย่างเดียว ก็มีโอกาสที่ในอนาคต คุณจะเหนื่อยจากการดูแล ทั้งด้านกิจกรรมต่างๆ และการรักษาความสะอาดอย่างการจัดการกับของเสียของพวกมัน ในที่สุดพวกคุณก็อาจจะหมดความอดทนและหมดรักพวกมัน ซึ่งจะนำไปสู่การขายมันต่อให้กับคนอื่น หรือแม้แต่ทอดทิ้งมัน...”

…

มู่โหยวมองไปที่ฝูงชนด้วยรอยยิ้ม และพูดจาไพเราะ ซึ่งทำให้ทุกคนหยุดฟังเขา

ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะมีความคิดเห็นมากมายเกี่ยวกับการเลี้ยงสัตว์เลี้ยง

มีคนจำนวนมากมาที่นี่ เป็นเพราะพวกเขาเห็นแฮมสเตอร์ที่น่ารักในวิดีโอเมื่อวานนี้ พวกเขาคิดแค่ อยากที่จะเลี้ยงมัน โดยไม่ได้คิดให้รอบคอบก่อน ซึ่งมีไม่กี่คนที่เตรียมความพร้อมไว้แล้ว

ที่สำคัญกว่านั้น มู่โหยวไม่เพียงแต่บอกว่าการเลี้ยงสัตว์เลี้ยงตัวเล็กตอนนี้ดีแค่ไหน แต่ยังระบุข้อดีและข้อเสียของการเลี้ยงแมวและสุนัข และการเลี้ยงสัตว์เลี้ยงตัวอื่นๆอีกด้วย เพื่อให้ดูน่าเชื่อถือ แล้วปล่อยให้พวกเขาตัดสินด้วยตัวเอง

คราวนี้ คนเหล่านั้นที่จะออกไปก่อนหน้านี้ ก็ถูกมู่โหยวชักชวนเช่นกัน และพวกเขาก็ยินดีที่จะเข้าไปในร้านเพื่อดูมัน

สิ่งเดียวที่ยังทำให้พวกเขาลังเลก็คือมีคนมากมาย ถ้าเข้าไปดูแต่ไม่ซื้อก็จะรู้สึกเขินอายนิดหน่อย

“ผู้จัดการร้าน เราขอเข้าไปดูก่อนได้ไหม” อดีตนักเรียนหญิงถามอย่างระมัดระวัง

"แน่นอน!"

มู่โหยวยิ้มและพยักหน้า "ตราบใดที่คุณเป็นลูกค้าที่เข้าไปในร้าน คุณสามารถหยิบถุงอาหารสัตว์เลี้ยงได้ฟรีที่แผนกต้อนรับและป้อนให้กับสัตว์เลี้ยงที่คุณชอบได้ นอกจากนี้ สัตว์ต่างๆ เรายังจัดแสดงสัตว์เลี้ยงที่อยู่ในคลิปอีกด้วย ซึ่งอยู่ตรงกลางห้องโถงของร้าน เพื่อให้ทุกคนได้ชมและสัมผัส ก่อนเลือกซื้อพวกมันไป”

เมื่อมู่โหยวพูดเช่นนี้ ดวงตาของทุกคนก็ลุกวาวเป็นประกาย

สิ่งที่พวกเขากลัวมากที่สุดคือความหุนหันพลันแล่น ในการซื้อสัตว์เลี้ยงไปแล้วแต่กลับรู้สึกผิดหวัง แต่ตอนนี้พวกเขาสามารถสัมผัสความน่ารักของพวกมันได้โดยตรง และผลที่ได้ก็ดีขึ้นมาก

คนที่มีข้อสงสัยอยู่ในตอนนี้ ก็หมดความกังวลใจ และพวกเขาต่างก็กระตือรือร้นที่จะเข้าไปในร้าน

"รอเดี๋ยวก่อน!"

แต่ทันใดนั้น ได้มีเสียงคัดค้านดังมาจากด้านหลังฝูงชน

ทุกคนมองไปรอบๆ และเห็นหญิงสาวร่างสูง ผมสั้นประบ่าและเสื้อคลุมสีขาว กำลังเดินมาจากด้านนอกสุดของฝูงชน

ผู้หญิงคนนั้นมองอย่างเย็นชาและทุกคนรอบตัวเธอก็ต่างหลีกทางให้เธอเดินเข้า

ผู้หญิงในชุดคลุมสีขาวเดินเข้าไปในฝูงชนและหยุดอยู่หน้าร้าน ตอนแรกเธอเหลือบมองสัตว์เลี้ยงในร้านผ่านผนังกระจก จากนั้นยื่นมือไปหามู่โหยว "สวัสดี ฉันชื่อจ้าวเฉียน เป็นสัตวแพทย์ พอดีฉันบังเอิญผ่านมาและได้ยินสิ่งที่คุณพูดพอดี ฉันก็เลย เข้ามาดู"

"สวัสดีครับ"

มู่โหยวก็เอื้อมมือไปจับมือเธอด้วย เพื่อทักทาย

เมื่อจ้าวเฉียนแนะนำตัวเองเสร็จ ทั้งสองก็ปล่อยมือ หลังจากนั้นเธอก็ขมวดคิ้วและมองดูมู่โหยว "สัตว์ฟันแทะมีนิสัยไม่ดีมันมักจะกัดคน โดยเฉพาะคนแปลกหน้า มันเกิดขึ้นได้ง่ายๆ จากการสัมผัสพวกมันแบบไม่ได้ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม คุณเปิดร้านขายสัตว์เลี้ยง คุณควรมีสามัญสำนึกบ้าง ไม่ควรเพิกเฉยเด็ดขาด ฉันพูดถูกใช่ไหม?”

เมื่อสักครู่ก่อนหน้านี้ จ้าวเฉียนได้ออกมาซื้ออาหารเช้า และเมื่อเธอเห็นฝูงชนมารวมตัวกันที่นี่ เธอก็เข้ามาดูเช่นกัน และเธอได้ยินสิ่งที่เจ้าของร้านไปเมื่อครู่พอดี

ด้วยนิสัยเข้มงวดของเธอ จึงทนไม่ไหวที่จะพูดไปดังกล่าว ในคลินิกที่เธอเปิดอยู่ เธอได้รับบาดเจ็บที่นิ้วอยู่บ่อยครั้งจากการถูกกัด เพราะการสัมผัสแฮมสเตอร์เป็นครั้งคราวนับไม่ถ้วน เพื่อหลีกเลี่ยงจากเหตุการณ์เช่นเดียวกัน เธอจึงตัดสินใจพูดเพื่อเตือน

“หนูแฮมสเตอร์นิสัยไม่ดีจะกัดคน แน่นอนฉันรู้”

มู่โหยวยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดนั้นและอธิบายว่า "นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงเน้นย้ำว่าสามารถสัมผัสได้เฉพาะสัตว์เลี้ยงในพื้นที่จัดแสดงสัตว์เลี้ยงเท่านั้น สัตว์เลี้ยงเหล่านี้ฉันเลือกเองเป็นการส่วนตัว พวกมันอ่อนโยนและได้รับการฝึกจากฉันมาอย่างดี ฉันรับประกันได้เลยว่าหากไม่มีคนจงใจทำร้ายและยั่วยุพวกมัน ตราบใดที่เป็นการเข้าหาตามปกติ พวกมันจะไม่กัด!”

"จะเกิดอะไรขึ้นถ้าสัตว์เลี้ยงของคุณกัดใครบางคนในระหว่างการสัมผัสตามปกติกับลูกค้า" จ้าวเฉียน ไม่เชื่อง่ายๆ และยังคงถามเขาต่อ

“หากสิ่งที่คุณพูดเกิดขึ้นจริง ฉันจะรับผิดชอบอย่างเต็มที่ จ่ายค่ารักษาพยาบาลทั้งหมด และมอบเงินชดเชยให้ผู้ถูกกัด 10,000 หยวน!” มู่โหยวพูดอย่างไม่ลังเล

ทุกคนต่างประหลาดใจเมื่อได้ยิน อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่าเจ้าของร้านมีความมั่นใจในสัตว์เลี้ยงของเขาอย่างแน่นอน!

จ้าวเฉียนก็พยักหน้าตอบรับคำท้าของมู่โหยว

“งั้นฉันจะเข้าไปดู โอเคไหม?” จ้าวเฉียนถาม

“แน่นอน.”

มู่โหยวยิ้ม ก้าวไปข้าง ๆ และทำท่าทางแสดงความกรุณา

จ้าวเฉียนกลายเป็นผู้นำและเดินเข้าไปในร้าน

เมื่อคนอื่นเห็นว่ามีคนนำ พวกเขาก็ไม่ลังเลเลยและรุมกันเข้าไปในร้าน