บทที่ 6 การต่อสู้ที่ดุเดือด
"ตุ๊บ!"
ชายในชุดดำไถลลงมาจากผนังสู่พื้นในมุมหนึ่ง เขาใช้มือขวาจับหน้าอกที่เต้นระรัวไว้แน่นราวกับว่ากระดูกทุกส่วนในซี่โครงของเขาถูกบดขยี้จนแตกสลาย เป็นความเจ็บปวดแสนสาหัสที่เขาแทบทนไม่ไหว
ดวงตาอิเล็กทรอนิกส์ของจูฉีเจิ้นกะพริบอย่างรวดเร็ว สแกนชายในชุดดำในเวลาไม่ถึงวินาที และสังเกตเห็นแสงสีแดงจางๆ ที่เล็ดลอดออกมาจากหน้าแข้ง ปลายแขน และร่างกายส่วนบนทั้งหมด
ชายคนนี้สวมชุดเกราะเหล็กอิเล็กทรอนิกส์!
ในยามราตรี ชายคนหนึ่งสวมชุดเกราะพร้อมกับอาวุธลำแสงอนุภาคปิดหน้าและไล่ล่าตามน้องใหม่ ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรมากก็รู้ได้ว่าบุคคลนี้เป็นอันตราย
ไม่จำเป็นต้องพูด!
ด้วยขากลทางด้านซ้ายเป็นแกน ร่างกายของจูฉีเจิ้นบิดเบี้ยว และขาขวาของเขาก็พุ่งไปราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่ มุ่งตรงไปที่ศีรษะของชายชุดดำ
"กระหน่ำ!"
สิ่งที่จูฉีเจิ้นไม่คาดคิดก็คือชายชุดดำตอบสนองอย่างรวดเร็ว โดยพลิกไปด้านข้างเพื่อหักหลบการโจมตี ขณะที่เขากลิ้งไปบนพื้น ทันใดนั้น แสงจ้าก็พุ่งออกมาจากนาฬิกาข้อมือที่เขาสวมอยู่
"ฮะ!"
จูฉีเจิ้นยกแขนกลขึ้นเพื่อปกป้องลูกตาอิเล็กทรอนิกส์ของเขาทันที
"ปัง!"
ชายชุดดำถือโอกาสลุกขึ้นเตะโจวโจวที่ยืนเป็นอัมพาตด้วยความกลัวลอยออกไป ร่างกายที่อ่อนแอถูกโยนขึ้นไปในอากาศและกระแทกพื้นอย่างแรงจนสลบไป
ชายชุดดำถือโอกาสเอื้อมมือไปคว้าจางหยุนซี แม้ในสถานการณ์นี้ เขายังคงตั้งใจที่จะลักพาตัวจางหยุนซี
“อาจารย์จู อาจารย์จูช่วยฉันด้วย!” จางหยุนซีตะโกน เขาวิ่งวนไปรอบๆ เหมือนเสาที่ว่องไวและซ่อนตัวอยู่ด้านหลังจูฉีเจิ้น
จางหยุนซีไม่ได้เตี้ยนัก เขาสูงประมาณ 179 เซนติเมตร แต่เขาผอมและอ่อนแอมาก ซึ่งเป็นสาเหตุที่จูฉีเจิ้นเคยเรียกเขาว่า "ไม้เท้า"
ร่างกายของจางหยุนซีอ่อนแอเกินไปหากต้องต่อสู้ เห็นได้ชัดว่าเขาเสียเปรียบอย่างมาก เนื่องจากขาดความแข็งแกร่งทางร่างกาย เขาจึงไม่สามารถเอาชนะคนทั่วไปได้ ไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้กับพวกอาชญากรมืออาชีพ
ถึงแม้ว่าเขาจะขาดความแข็งแกร่ง แต่ร่างกายของจางหยุนซี ยังคงว่องไวมากและปฏิกิริยาตอบสนองของเขาก็รวดเร็ว ซึ่งเป็นพรสวรรค์ที่เขามีมาตั้งแต่เด็ก บางทีเขาอาจจะไม่ได้เก่งการเรียนชีววิทยาเพียงอย่างเดียว เขาอาจจะเหมาะกับกิจกรรมกีฬาบางประเภทอีกด้วย
หลังจากหลบไปข้างหลังจูฉีเจิ้นแล้ว จางหยุนซีก็ตะโกนออกมาอย่างรวดเร็วว่า "สัญญาณเตือน สัญญาณเตือนอยู่ที่ไหน!?"
"โถงทางเดิน!" จูฉีเจิ้นตอบกลับจากนั้นก็หันกลับไปชกต่อยชายชุดดำ แกนกลไกของเอวทำจากวัสดุชนิดเดียวกับที่อยู่บนคอของเขา ทำให้มีความยืดหยุ่นเป็นเลิศ ดังนั้นแม้จะดูยุ่งยาก แต่การเคลื่อนไหวของเขาก็คล่องตัวมากจริงๆ
เมื่อจูฉีเจิ้นเข้าประชิดชายชุดดำ เขาก็ไม่เลื่อนหลบแต่อย่างใด แต่เขาดันมือไปข้างหน้าพร้อมปะทะแทน
เมื่อทั้งสองฝ่ายเข้าใกล้กันมากขึ้น เปลวไฟสีส้มจางๆ ก็ระเบิดออกมาจากข้อข้อศอกของชายชุดดำ จากนั้นมันก็พ่นไฟทันที และแกนพลังจลน์ในการ์ดแขนของเขาส่งพลังดันแขนของเขาไปข้างหน้าอย่างทรงพลัง
"ปัง!"
เมื่อหมัดทั้งสองเข้าปะทะกัน ความแข็งแกร่งของชายชุดดำนั้นยังไม่เพียงพอที่จะตอบโต้แขนกลของจูฉีเจิ้น และเขาถูกบังคับให้ถอยออกไปสองก้าวอย่างช่วยไม่ได้
“พลังงานจลน์อิเล็กทรอนิกส์ หรือที่เรียกว่าพลังงานจลน์?” จูฉีเจิ้นก้าวไปข้างหน้า โน้มตัวลงเล็กน้อย แล้วเหวี่ยงหมัดซ้ายของเขาอย่างแรงอีกครั้ง: "ฉันจะแสดงให้เห็นว่าพลังงานจลน์ที่แท้จริงคืออะไร!"
“พัฟ!”
ครั้งนี้ จากศอกกลฝั่งซ้ายของจูฉีเจิ้นมีเปลวไฟสีส้มก็ระเบิดออกมาในช่วงสั้นๆ เช่นกัน ความเร็วของหมัดของเขาเร็วขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ความเร็วคือพลัง!
ชายชุดดำถูกหมัดกระเด็นไปไกล เสียงเกราะแขนของเขาที่แตกสลายดังกึกก้อง เขาลอยไปในอากาศประมาณสองเมตรก่อนที่จะร่วงลง….
“ตัม ตัม ตัม!”
ก่อนที่ชายชุดดำจะถึงพื้น ถุงลมสีขาวหลายอันก็โผล่ออกมาจากหน้าอก หลัง และหลังคอของเขา เหมือนกับถุงลมนิรภัยในรถยนต์
หลังจากกระแทกพื้น ชายชุดดำก็กลิ้งไปมาหลายครั้งก่อนที่จะหยุด
จูฉีเจิ้นก้าวไปข้างหน้าและจางหยุนซีก็ไม่ได้หยุดเช่นกัน ยังคงเตรียมที่จะพุ่งตัวไปยังโถงทางเดินเพื่อส่งสัญญาณเตือน
บนพื้น ชายชุดดำยังคงนิ่งเฉย
"ลุกขึ้น!" จูฉีเจิ้นตะโกนขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้
"ฟริ๊ง!"
ทันใดนั้นแสงที่รุนแรงอีกอันหนึ่งก็ปรากฏขึ้น โดยมุ่งเป้าไปที่ลูกตากลโดยเฉพาะ จูฉีเจิ้นยกแขนขึ้นเพื่อป้องกันตัวเอง เนื่องจากการถูกโจมตีด้วยแสงสีฟ้านี้อาจทำให้ตาบอดได้ชั่วคราว
ชายในชุดดำรีบใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานั้น โดยดึงขวดแก้วสามใบที่มีขนาดเท่านิ้วออกมาจากกระเป๋ายุทธวิธีที่เอวของเขา แล้วโยนมันไปที่เท้าของจูฉีเจิ้น
เสียงแก้วแตกดังก้องขณะที่ของเหลวข้างในกระจายไปที่เท้าของจูฉีเจิ้นทันที
จูฉีเจิ้นลดแขนลงเพื่อจะหดขา แต่ทันใดนั้นก็พบว่าเท้าของเขาติดกาวอยู่กับที่
กาวติดเหล็กเกรดก่อสร้าง ติดแน่นรวดเร็ว!
"เอี๊ยด!"
จูฉีเจิ้นออกแรงด้วยขาขวาของเขาและดึงขึ้นอย่างแรง พื้นภายในรัศมีสี่ถึงห้าเมตรสั่นสะเทือนอย่างเห็นได้ชัด แต่ขาของเขายังคงยกไม่ขึ้น
"เอ่อฮะ!"
ชายชุดดำดึงปืนพกออกมาจากเอวด้วยมือซ้ายแล้วเล็งไปที่ประตูโดยตรง
จางหยุนซีที่กำลังรีบวิ่งออกไปนอกประตู คอยหันมามองสิ่งที่เกิดขึ้นข้างหลังเขาอยู่เสมอ เมื่อเห็นชายชุดดำยกแขนขึ้นพร้อมอาวุธ เขาก็รีบหลบไปทางซ้ายโดยคลุมศีรษะไว้
"บูม!"
ชายในชุดดำเหนี่ยวไกปืนด้วยท่าทีที่ไม่มีการลังเล และปืนพกลำแสงอนุภาคก็ปล่อยลำแสงออกมาทันทีซึ่งพัดทำลายกำแพงทางด้านซ้ายของทางเข้าด้วยเสียงดังสนั่น
ฝุ่นลอยฟุ้งไปทั่วทุกหนทุกแห่ง และเศษซากกำแพงกระจัดกระจายอย่างไร้ระเบียบ
ในความโกลาหลนั้น จางหยุนซีฉวยโอกาสคลานไปด้านหลังกล่องใส่สิ่งของเบ็ดเตล็ดอย่างงุ่มง่าม และมองขึ้นไปเห็นรูขนาดเท่าอ่างอาบน้ำ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนสีด้วยความกลัว
ที่ด้านซ้ายของสนาม จูฉีเจิ้นหลังจากรวบรวมกำลังแล้ว จู่ๆ ก็ยกขาขวาขึ้นเสียงดังปัง เท้าของเขาก็ฉีกชิ้นส่วนของพื้นยาวอย่างน้อยสองเมตร
มือซ้ายของชายชุดดำเอื้อมไปข้างหลัง แตะปืนกระบอกที่สองที่เอวของเขา
การเคลื่อนไหวนี้ทำให้ จูฉีเจิ้นหยุดชั่วขณะ เขารีบเอื้อมไปที่แร็คบาสเก็ตบอลข้างๆ แต่ก็สายเกินไป
ชายในชุดดำถือปืนด้วยมือซ้ายของเขาอย่างแน่วแน่ เขาเหนี่ยวไกปืนอย่างเยือกเย็น เล็งไปที่หน้าอกของจูฉีเจิ้น
"ปัง!"
“ซิ ลา ลา!”
เสียงระเบิดไฟฟ้าดังก้องไปทั่วสนามบาสเก็ตบอล กระแสน้ำคล้ายใยแมงมุมสีน้ำเงินกระจายไปในทุกทิศทาง ซึ่งมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
จูฉีเจิ้นที่เคยทำงานปกติ จู่ๆ ก็ตัวแข็งตัวและลูกตาอิเล็กทรอนิกส์ของเขาก็กระพริบผิดปกติหลายครั้ง
"แคร็ก!"
ประกายไฟเริ่มกระเด็นออกมาจากชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ที่ฝังอยู่ในร่างกายของจูฉีเจิ้น โดยเฉพาะจากโมดูลแกนพลังงานจลน์ที่ติดตั้งอยู่บนหน้าอกของเขา ซึ่งตอนนี้เริ่มมีควันสีขาวอ่อนๆ ลอยออกมา แสดงถึงความร้อนและความเสียหายที่เกิดขึ้นภายใน
"ปืนแม่เหล็กไฟฟ้า... อุปกรณ์ทั้งหมดของเขา... ได้รับการออกแบบ... ออกแบบเพื่อต่อต้านเครื่องจักรกล...!" ร่างกายของจูฉีเจิ้นเริ่มชักกระตุกอย่างรุนแรง ก่อนที่เขาจะสูญเสียการควบคุมร่างกาย แล้วล้มลงไปกองกับพื้นด้วยการหงายหน้าขึ้น
“ตึง!”
ร่างของเขากระแทกพื้นโดยไม่มีสิ่งกันกระแทกใดๆ ทำให้พื้นด้านล่างแตกร้าว
ชายชุดดำหายใจแรงและก้าวไปข้างหน้า วางเท้าข้างหนึ่งบนหน้าอกของจูฉีเจิ้น และเล็งไปที่แกนกลางพลังงานของเขา: "ไอ้ขยะที่ยุ่งไม่รู้เรื่อง แกสมควรตาย! Deep Blue Parallel 9 ใช่ไหม? ฉันจะเอามันกลับไปและติดตั้งมันลงบนสุนัข!”
"ปัง!"
ชายชุดดำใช้ปืนพกลำแสงอนุภาคทำลายแกนพลังงานของจูฉีเจิ้น และดึงแกนพลังงาน Deep Blue Parallel 9 ออกมาอย่างหยาบๆ
ร่างกายของจูฉีเจิ้นชักกระตุกอีกครั้ง ห้องแกนพลังงานที่หน้าอกเปิดโล่งเกิดประกายไฟและเสียงไฟฟ้าลัดวงจร
เมื่อยึดแกนพลังงานของจูฉีเจิ้นแล้ว ชายชุดดำก็เริ่มเดินไปยังตำแหน่งของจางหยุนซี โจวโจวที่ฟื้นคืนสติได้ กำลังอดทนต่อความเจ็บปวด พยายามลุกขึ้นวิ่งออกไปข้างนอกเพื่อขอความช่วยเหลือจากใครสักคนเพื่อช่วยเพื่อนคนเดียวของเธอ
ในขณะที่ชายชุดดำกำลังเดิน เขาก็ค่อยๆ ยกแขนขึ้น เล็งปืนไปทางโจวโจว—เขาไม่ได้ตั้งใจจะไว้ชีวิตแม้แต่เด็ก!
จางหยุนซีซึ่งซ่อนอยู่หลังกล่อง มองชายชุดดำด้วยความสยดสยอง จากนั้นจึงหันไปมองโจวโจว
แขนสั้นของเด็กหญิงตัวเล็กๆ ดันพื้นพยายามลุกขึ้นอย่างมุ่งมั่น
ภาพนี้ทำให้จางหยุนซีนึกถึงน้องสาวของเขาที่จากไปทันที...
โดยปกติจางหยุนซีไม่ใช่คนที่เสียสละ เมื่อเผชิญกับอันตราย สัญชาตญาณแรกของเขาคือการช่วยชีวิตของเขาเอง!
แต่นี่มันเป็นเงาที่ชวนให้นึกถึงน้องสาวของเขาเองที่กระตุ้นให้เขาลงมือทำโดยไม่ได้คิดอะไร และทันใดนั้นเขาก็พุ่งออกไป
"ปัง!"
วินาทีต่อมา เสียงยิงปืนลำแสงอนุภาคก็ดังก้องภายในห้องโถง…
