Ch43: ภาษาดอกไม้ใหม่ 3
อาคารนิวเซนจูรี่
ทันทีที่หลี่เฉิงอี้ออกจากลิฟต์ เขาก็ตกตะลึงเล็กน้อยกับภาพตรงหน้าเขา
สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าไม่ใช่บริษัทหงจินที่เป็นระเบียบตามปกติ แต่เป็นห้องโถงรกร้างและว่างเปล่าซึ่งมีพนักงานไม่เกินห้าคน
"เสี่ยวอี้ นายอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?" ซองรันยืนขึ้นที่มุมหนึ่งของห้องโถงสำนักงาน ถือแก้วกาแฟสำเร็จรูปที่ชงสดใหม่ไว้ในมือ
"พี่ซ่ง เจ้านายอยู่ที่ไหนฮะ แล้วบริษัทอยู่ที่ไหน?" หลี่เฉิงอี้ออกจากลิฟต์แล้วเดินเข้าไปหา
"พวกเขาทั้งหมดอยู่ในส่วนลึกสุด วันนี้เจ้านายให้วันหยุดทุกคนครึ่งวัน มีแค่ไม่กี่คนที่ได้ปฏิบัติหน้าตั้งแต่บ่ายถึงเย็น" ซองรันตอบ
"โอเคฮะ ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นใช่มั้ยเนี่ย?" หลี่เฉิงอี้โต้ตอบทันที
"นายหัวไวดีจริงๆ" ซองรันยิ้ม "เป็นลูกน้องเก่าของเจ้านายที่มาพบเขา เขาบังเอิญรู้ว่านายอยากรู้เกี่ยวกับเครื่องมือการบิน เจ้านายจึงขอให้นายเข้ามาโดยเร็วเพื่อเขาจะได้ถามข้อมูลทางวิชาชีพ นายควรจะ ทำตัวให้ดูดีกว่านี้อีกหน่อยเพราะเขาก็เป็นมืออาชีพแล้ว"
"ผมรู้" หลี่เฉิงอี้มีความคิดหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้
คำพูดของซองรันดูเรียบง่ายและธรรมดา แต่จริงๆ แล้วพวกเขาให้คำแนะนำแก่เขามากมาย
เมื่อเดินผ่านห้องโถงสำนักงานของบริษัทแล้วเดินไปที่ประตูสำนักงานด้านในสุด
ข้างใน ซินดรากำลังคุยกับชายหนุ่มผมผ้าคลุมไหล่สีดำ ทั้งสองคุยกันอย่างมีความสุขด้วยสีหน้าเป็นธรรมชาติ เมื่อได้ยินหลี่เฉิงอี้เข้ามาใกล้ ชายหนุ่มผมยาวรีบหันหน้าไปทางประตู
"คนของคุณเหรอ?" ชายหนุ่มถามอย่างสงสัย เขามองไปที่ซินดราอีกครั้ง
"เขาต้องการทราบเกี่ยวกับสถานการณ์ของเฟยยี่ อย่างไรก็ตาม คุณอยู่ที่นี่ ดังนั้นอย่าลังเลที่จะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้" ซินดรายิ้มให้หลี่เฉิงอี้และตอบด้วยเสียงต่ำ
"เอาล่ะ ยังไงซะคุณก็เป็นเจ้านาย คุณมีสิทธิ์พูดเป็นคำขาด" ชายหนุ่มผมยาวพูดด้วยรอยยิ้ม
ในเวลานี้ หลี่เฉิงอี้ได้เข้าประตูไปแล้ว ภายใต้สัญญาณจากดวงตาของซินดราเขาเดินไปหาชายหนุ่มแล้วยื่นมือออกไปจับมือ
"สวัสดี เฉิงอี้ฮะ"
"ติงหนิง" ชายหนุ่มยิ้มและจับมือเขาเบา ๆ
"ผมได้ยินจากเจ้านายว่าคุณติงสามารถตอบคำถามของผมเกี่ยวกับเฟยยี่ได้ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่อง" หลี่เฉิงอี้ถามเบา ๆ
"คุณเคยทดสอบพลังสมองของคุณบ้างไหม" ติงหนิงถาม
"ยังไม่เคยฮะ" หลี่เฉิงอี้ส่ายหัว
"แค่นั้นแหละ การควบคุมเครื่องดนตรีที่บินได้ต้องใช้การคำนวณทางจิตที่แข็งแกร่งและความเร็วในการตอบสนองของเส้นประสาท" ติงหนิงโบกมือให้นั่งลงบนโซฟาข้างๆ เขาแล้วพูดคุย "คุณคงเคยได้ยินเรื่องการจัดการคลื่นสมองมาก่อนใช่ไหม" เขาถามด้วยรอยยิ้ม
"ใช่แล้ว ของเล่นเด็กบางชิ้นก็ใช้หลักการนี้เช่นกันฮะ" หลี่เฉิงอี้พยักหน้า
"แค่นั้นแหละ" ติงหนิงกล่าวต่อ "สิ่งที่เรียกว่าการจัดการคลื่นสมองจริงๆ แล้วคือการใช้องค์ประกอบการตรวจจับพิเศษเพื่อตรวจจับข้อมูลกิจกรรมพื้นฐานของเปลือกสมองของคุณอย่างละเอียด เพื่อสร้างพฤติกรรมการจัดการที่สอดคล้องกันโดยอิงจากการตอบสนองของคลื่นสมองที่โดดเด่นบางอย่าง"
"อีกนัยหนึ่ง มันไม่ใช่พลังพิเศษของพลังจิต?" หลี่เฉิงอี้ตระหนักได้ทันที
แม้แต่ในความทรงจำของรุ่นก่อน การจัดการคลื่นสมองยังเป็นวิธีการลึกลับอย่างยิ่ง และคนทั่วไปไม่สามารถเข้าใจหลักการเฉพาะหลายประการของมันได้ ดังนั้นเมื่อได้ยินคำอธิบายของติงหนิงในเวลานี้ เขาก็เข้าใจทันที
"แน่นอน มหาอำนาจกระแสจิตมาจากไหนในโลกนี้ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเทคโนโลยี" ติงหนิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม "เทคโนโลยีคือพลังการผลิตหลัก สิ่งที่เรียกว่าคลื่นสมองจริงๆ แล้วคือคลื่นสมอง นี่คือผู้มีอำนาจทุกอย่าง ปรมาจารย์ที่เผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ตมาเป็นเวลานานตัวอย่างทั่วไป"
"แก่นแท้ของเครื่องเฟยยี่นั้นเทียบเท่ากับการควบคุมโดรนด้วยคลื่นสมองจริงๆ เหรอฮะ?" หลี่เฉิงอี้กล่าวโดยการเปรียบเทียบ
"เข้าใจถูกต้องแล้ว!" ติงหนิงพยักหน้า "การเปลี่ยนโดรนที่เรามักจะเล่นเป็นโดรนประเภทอาวุธที่เร็วกว่า ดุดันกว่า และตอบสนองเร็วกว่านั้นเรียกว่า omnic นั่นคือ เครื่องดนตรีบิน"
"เฟยยี่.. เฟยยี่เป็นเครื่องดนตรีที่บินได้จริงๆ"
"เครื่องมือการบิน"
หลังจากที่หลี่เฉิงอี้เข้าใจสิ่งนี้ สถานการณ์ต่างๆ มากมายก็เข้ามาในความคิด
"ดูเหมือนว่าผู้ควบคุม Omni หรือเครื่องบินคนใดต้องการทีมสนับสนุนด้านลอจิสติกส์ที่ลำบากมากเพื่อให้แน่ใจว่าเครื่องบินของเขามีเสถียรภาพอย่างสมบูรณ์ โดยทั่วไป มีบางสิ่งที่ต้องบำรุงรักษาและรับประกันสำหรับเครื่องดนตรีบินได้ ดังนั้นในแง่ของการขนส่ง ช่างเครื่องที่ชาญฉลาดที่ทรงพลังสามารถจัดการมันได้ด้วยตัวเอง" ติงหนิงท้าทายความคิด "แล้วทำไมคุณถึงคิดว่าช่างเครื่องที่ชาญฉลาดจะเรียกอาจารย์ได้ล่ะ? แทนที่จะเป็นนักบินที่ควบคุมโดรนด้วยมือ นั่นคือความจริง"
"แค่นั้นแหละ" ดวงตาของหลี่เฉิงอี้แสดงความประหลาดใจ
"ผมได้ยินมาจากเจ้านายว่าคุณอยากเป็น Omnic เหมือนกันเหรอ?" ติงหนิงถาม
"ผมมีไอเดียบางอย่างแต่ผมก็รู้ว่ามันยาก ดังนั้น ผมแค่อยากลองดู" หลี่เฉิงอี้แสดงสีหน้าเขินอายเล็กน้อย
"จริงๆ แล้ว มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่" ติงหนิงยืนยันอย่างง่ายดาย "คุณจะรู้ได้เมื่อไปที่ศูนย์คำนวณสมอง ในอาชีพนี้ เป็นการดีที่สุดสำหรับคุณที่จะพัฒนาอย่างช้าๆ จากเส้นทางสมัครเล่นตั้งแต่เริ่มต้น และลอง ออกไปก่อน อาชีพเรา พลังสมองค่อนข้างจะต่างกันตราบใดที่ปฏิกิริยาไม่ช้าเกินจะเกินจริงก็เล่นได้ ส่วนพลังคำนวณ ไม่ต้องใช้พลังประมวลผลที่ซับซ้อนในการเล่นให้มากที่สุด เครื่องดนตรีบินรุ่นเก่าขั้นพื้นฐาน"
"แล้วทำไมคนถึงเป็นแบบนี้---?" ก่อนที่หลี่เฉิงอี้จะตอบคำถามของเขาจบ ติงหนิงก็ขัดจังหวะ
"เพราะเงิน" ติงหนิงยิ้ม "อาชีพของ Omnic พูดได้คำเดียวว่าเปลืองเงิน! แม้แต่เครื่องมือบินขั้นพื้นฐาน สถานีควบคุมคลื่นสมอง และชุดสนามป้องกันขั้นพื้นฐานก็มีราคาหลายสิบล้าน นี่แค่ จุดเริ่มต้น การปรับเปลี่ยน การบำรุงรักษา และการปรับเปลี่ยนในภายหลังทั้งหมดทำให้คุณต้องจ้างนักบินมืออาชีพมาจัดการสิ่งเหล่านี้"
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ติงหนิงก็หยิบมีดสีแดงเพลิงออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา มีดยาวเพียงฝ่ามือและดูละเอียดอ่อนและละเอียดอ่อนอย่างยิ่ง
"นี่ นี่คือเครื่องดนตรีของผม เคียวไฟ คุณหยิบมันขึ้นมาดูสิ" เขายื่นมีดให้หลี่เฉิงอี้
หลี่เฉิงอี้หยิบมีดอย่างระมัดระวังและมองดูอย่างระมัดระวัง มีดเคียวไฟนี้เปรียบเสมือนมีดกลที่ประกอบด้วยชิ้นส่วนกลไกที่ละเอียดอ่อนหลายชิ้นประกอบเข้าด้วยกัน
"ด้วยชิ้นส่วนมากมายที่ประกอบกัน สิ่งนี้จะพังง่ายไหมฮะ?" เขาถามด้วยความสงสัยอย่างจริงใจ
"เป็นคำถามที่ดี" ติงหนิงยิ้ม "นี่คืองานของปรมาจารย์เครื่องดนตรีบินของฉัน ทุกครั้งที่มีการใช้งานสามครั้ง จะต้องคืนมีดเคียวไฟเพื่อรับการปรับแต่งและบำรุงรักษาโดยปรมาจารย์ด้านเครื่องดนตรีบิน"
"Omnic ทุกคนเป็นแบบนี้หรือเปล่า?" หลี่เฉิงอี้ขมวดคิ้ว
"เกือบแล้ว ผมเป็นคนธรรมดา ไปที่ศูนย์คำนวณจิต แล้วพวกเขาจะคำนวณขีดจำกัดบนของคุณ พวกเขาจะบอกคุณถึงก้าวสูงสุดที่คุณสามารถไปได้ หากคุณเข้าสู่ Omnic ต่อไปหลังจากได้รับแจ้งสถานการณ์ ถ้าคุณมี เงินมากมาย ไม่มีใครจะพูดอะไรกับคุณ" ติงหนิงหยิบเคียวไฟออกมาอีกครั้ง แผ่มันลงบนฝ่ามือเบา ๆ จากนั้นมีดเคียวไฟก็ลอยขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ โดยมีเส้นสีแดงจาง ๆ เปล่งออกมาจากจุดสิ้นสุด
"โมดูลต้านแรงโน้มถ่วงยังคงมีราคาแพงมากซึ่งเป็นผลิตภัณฑ์ไฮเทคที่สามารถผลิตได้เฉพาะในเมืองที่หมุนเวียนในตัวเองเท่านั้น ดังนั้น เพื่อป้องกันการรั่วไหลของเทคโนโลยี การบำรุงรักษา omnics สามารถทำได้เฉพาะใน เมืองที่หมุนเวียนในตัวเอง"
"คุณติง คุณช่วยบอกราคาของมีดเคียวไฟทั้งสองเล่มนี้ให้ฉันหน่อยได้ไหม" หลี่เฉิงอี้อดไม่ได้ที่จะถาม
"สองล้านต่อหนึ่งชิ้น และหนึ่งล้านสำหรับการบำรุงรักษาและการซ่อมแซมแต่ละครั้ง อายุการใช้งานประมาณห้าสิบเท่า หากคุณพบเป้าหมายที่มีความแข็งสูง คุณจะต้องสร้างใหม่หลังจากใช้งานครั้งเดียว" ติงหนิงตอบอย่างรวดเร็ว ไม่มีอะไรที่เป็นความลับมากนัก
"..................." หลี่เฉิงอี้คิดว่าเขาประเมินค่าใช้จ่ายสูงมากแล้ว แต่เขาไม่คิดว่ามันจะสูงขนาดนี้
"คุณคิดว่ามันเกินจริงหรือแพงเกินไปหรือเปล่า?" ติงหนิงยืนขึ้น "ต้องการดูความเร็วพื้นฐานของเครื่องดนตรีที่บินได้รึเปล่า"
เขายกมือขึ้นเบา ๆ และมองดูหลี่เฉิงอี้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
"ไม่เป็นไรเหรอฮะ?" หลี่เฉิงอี้ยืนขึ้นอย่างคาดหวัง
"แน่นอน มันเป็นเพียงการทดสอบความเร็ว ไม่มีการสูญเสีย" ติงหนิงพยักหน้า
"ถ้าอย่างนั้นผมจะทำให้คุณลำบาก!" หลี่เฉิงอี้พยักหน้าอย่างจริงจัง เฟยยี่แข็งแกร่งแค่ไหน เขาหวังว่าจะเห็นด้วยตาของเขาเอง
"งั้นเรามาใช้ถ้วยนี้เป็นศัตรูในจินตนาการกันเถอะ" ติงหนิงยกถ้วยน้ำในมือของเขาแล้วยิ้ม
ควับบบบ
ทันใดนั้นเขาก็โยนแก้วน้ำหูเดียวสีขาวขุ่นขึ้นไปในอากาศ แก้วน้ำถูกโยนขึ้นไปในอากาศในลักษณะโค้งเบา ๆ เมื่อถึงจุดสูงสุดแล้วก็เริ่มตกลงมา
ฉับบบบ----!
ทันใดนั้น แสงสีแดงเล็กๆ ก็ส่องประกายผ่านกลางแก้วน้ำ
หลี่เฉิงอี้ไม่ตอบสนองก่อนที่ทุกอย่างจะจบลง
เพียงชั่วพริบตา ติงหนิงก็จับแก้วน้ำด้วยมือเดียวอย่างแม่นยำ และวางไว้ตรงหน้า Li Chengyi ด้วยรอยยิ้ม
เขาเห็นรอยแตกยาวๆ แคบๆ สีดำไหม้ปรากฏขึ้นกลางถ้วย
รอยแตกมีขนาดประมาณเล็บมือ ที่สำคัญคือ ถ้วยไม่แตกจึงระเบิด
"กระสุนปืนพกทั่วไป ทันทีที่พวกมันออกจากปากกระบอกปืน ความเร็วเริ่มต้นของพวกมันจะสามารถเข้าถึงความเร็วของเสียงได้" ติงหนิงอธิบายว่า "แน่นอนว่าเคียวไฟของผมไม่สามารถไปถึงความเร็วของเสียงได้"
"นั่น" หลี่เฉิงอี้กลับมาจากอาการตกใจและอยากจะถาม
"ความเร็วเกือบครึ่งหนึ่งของเสียง" ติงหนิงขัดจังหวะพร้อมแสดงรอยยิ้มอ่อนโยน "ความเร็วของเคียวไฟนั้นประมาณครึ่งหนึ่งของความเร็วเสียง และนี่ไม่ใช่ขีดจำกัดของมัน แต่เป็นขีดจำกัดของผม นั่นคือความเร็วสูงสุดที่ผมสามารถควบคุมได้อย่างอิสระ ไม่ว่าจะเร็วแค่ไหน มันก็จะเร็วขึ้นตามธรรมชาติ แต่ถ้าผมไม่สามารถควบคุมได้ อัตราการเสียชีวิตก็จะลดลงอย่างมาก และผมอาจทำร้ายตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งก็คือ ไม่คุ้มกับการสูญเสีย"
หลี่เฉิงอี้เงียบ
จู่ๆ เขาก็นึกถึงหลี่เฉิงจิ่วน้องพี่ของเขา เธอกำลังสอบเพื่อรับใบรับรองช่างอัจฉริยะ จากมุมมองนี้ เธออาจมีอุปกรณ์บินได้ด้วย
เนื่องจากเครื่องมือบินมีราคาแพงมาก เธอต้องพึ่งอะไรเพื่อให้ได้มันมา? อาศัยความช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ จากครอบครัวของเธอเท่านั้นเหรอ? มันโอเคถ้าเขาไม่เข้าใจมาก่อน แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว หลี่เฉิงอี้รู้ดีว่าด้วยทุนเพียงเล็กน้อยที่บ้าน แม้แต่การบริโภคขั้นพื้นฐานของเฟยยี่ก็เกินคำว่าเพียงพอแล้ว
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เขาก็ถามติงหนิงด้วยความสงสัย "โมเดลพวกนี้มีมั้ยฮะ สำหรับคนหนุ่มสาวที่มีความสามารถจำนวนมากที่ทำงานได้ดีสามารถรับการลงทุนจากทุนหรืออิทธิพลบางส่วน ซึ่งจะช่วยลดต้นทุนให้ต่ำมาก ท้ายที่สุดก็มีกลุ่มทุนมากมายและพวกเขาก็ได้รับการสนับสนุนเพียงพอสำหรับนักบิน ทำให้ค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาเครื่องบินนั้นต่ำกว่าคนทั่วไปมาก"
ติง หนิง ได้ตอบกลับ "มหาวิทยาลัยบางแห่งก็เช่าได้นะครับ ราคาเช่า เครื่องดนตรีบินถูกกว่ามาก แต่ส่วนใหญ่ เครื่องดนตรีที่เช่าเหล่านี้ส่วนใหญ่อยู่เบื้องหลังโมเดลในท้องตลาดหนึ่งถึงหลายยุคสมัย มากสุด สามารถใช้เพื่อฝึกฝนและคุ้นเคยได้ พวกเขา"
"นั่นสินะ" หลี่เฉิงอี้พยักหน้าอย่างชัดเจน
"แม้ว่าผมไม่รู้ว่าคุณจะเป็นหนึ่งในพวกเราได้หรือไม่ แต่ฉันก็ยังอยากเตือนคุณล่วงหน้า" ติงหนิงพูดอย่างจริงจังด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
"โปรดบอกผมด้วย"
"นั่นคือ ก่อนที่จะกลายเป็น Omnic คุณสามารถเฉยเมยได้ แต่หลังจากกลายเป็น Omnic แล้ว คุณควรดูแลการบำรุงรักษาทุกอย่างเป็นการส่วนตัว อย่าขี้เกียจและปล่อยมันไปโดยสิ้นเชิง"
