บทที่ 75: ผีดิบปรากฏตัว(ฟรี)
บทที่ 75: ผีดิบปรากฏตัว(ฟรี)
เช้าวันรุ่งขึ้น ซูโม่พร้อมด้วยเหวินไฉและชิวเซิงออกตามหาอาเหว่ย เมื่อพิจารณาว่าการสอบสวนเป็นธุรกิจอย่างเป็นทางการ พวกเขาจึงต้องดำเนินการตามกฏ ลุงเก้าต้องไปสำรวจฮวงจุ้ยและที่ตั้ง เขาจึงฝากเรื่องนี้ไว้กับซูโม่ทั้งหมด
เมื่อซูโม่ก้าวเข้ามา อาเหว่ยก็สุภาพอย่างยิ่ง และมอบหมายให้ชายที่มีความสามารถหลายคนไปที่บ้านของครอบครัวไป๋ พวกเขาตรงไปที่ประตูตระกูลไป๋
เหวินไฉชี้เข้าไปข้างใน “นี่คือที่นั่น!”
“เอาล่ะ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนพยักหน้า “เข้าไปข้างในกันเถอะ”
ดูเหมือนคนเฝ้าประตูอยากจะหยุดพวกเขาแต่ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผลักออกไปและพวกเขาก็เข้าไปอย่างเข้มแข็ง
ชายวัยกลางคนสองคนในชุดผ้าแพรเดินออกมาจากบ้านพร้อมกับขมวดคิ้วใส่ผู้บุกรุก แต่เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็รีบยิ้ม “คุณเจ้าหน้าที่ มีอะไรให้เราช่วยอย่างนั้นหรือ?”
ท้ายที่สุดแล้ว ทีมรักษาความปลอดภัยของอาเหว่ย ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเหริน อยู่เบื้องหลังพวกเขา แม้ว่าตระกูลไป๋จะถือว่าร่ำรวยในหมู่บ้านฉวนชาง เล็กๆ แต่ก็ไม่มีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับตระกูล เหรินที่ยิ่งใหญ่
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า แท่งยางในมือชี้ไปที่จมูกของชายทั้งสอง: "คุณถูกกล่าวหาว่าลักพาตัวนักร้อง ฆาตกรรม และซ่อนศพ เรามาเพื่อค้นหาคฤหาสน์แห่งนี้ คุณจะ ให้ความร่วมมือดีที่สุด”
ต่อหน้าซูโม่ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทำตัวประจบประแจง แต่ต่อหน้าตระกูลไป๋ พวกเขากลับหยิ่งผยอง
พี่น้องไป๋มองหน้ากันและพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม "เฮ้ ได้โปรดค้นหาต่อไป ครอบครัวไป๋ของเราบริสุทธิ์ไม่มีการฆาตกรรมหรือซ่อนศพ"
“แยกย้ายกัน พวกคุณบางคนไปที่นั่น และชั้นบนบางคน ที่เหลือตามฉันมา” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็แบ่งหน้าที่กัน
เหลือเพียง ซูโม่, ชิวเซิง และ เหวินไฉ สมาชิกในครอบครัวไป๋ หลายสิบคนก็ล้อมรอบพวกเขา
"เกิดอะไรขึ้น?" ชิวเซิงมองไปรอบๆ “รู้สึกผิดและคิดจะใช้ความรุนแรง?”
“เราจะกล้าได้อย่างไร” พี่ชายไป๋ที่หล่อกว่ายิ้มและมองไปที่ซูโม่ "หนุ่มน้อย ฉันไม่รู้ว่าคุณได้ยินข่าวลือเหล่านี้มาจากไหน แต่ฉันรับรองว่าคุณถูกหลอก"
“ตระกูลไป๋ของเราอาจไม่ใช่นักบุญ แต่เราไม่เคยทำสิ่งชั่วร้าย บางทีคุณควรพิจารณาใหม่?”
เขาจำซูโม่เป็นผู้นำได้ทันที เขาเดินเข้ามาใกล้แล้วแอบยัดเงินเต็มกระเป๋าไว้ในแขนเสื้อของซูโม่ “การมีเพื่อนมากขึ้นย่อมดีเสมอใช่ไหม?”
"อืม?" ซูโม่เหลือบมองเขาแต่ไม่ได้พูดอะไร และรับถุงเงินอย่างเงียบๆ ท้ายที่สุดแล้ว เป้าหมายคือมุ่งเป้าไปที่ครอบครัวของพวกเขา และเงินก็อยู่ในมือของเขาดีกว่า
ไม่นานเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็กลับจากการค้นหาแต่ไม่พบอะไรเลย
"มันเป็นไปไม่ได้?" เหวินไฉขมวดคิ้ว “มันต้องอยู่ที่นี่ ผู้หญิงคนนั้น...”
ทันใดนั้นเขาก็จำคำเตือนของซูโม่ที่จะไม่เปิดเผยอะไรเกี่ยวกับผีสาวและรีบปิดปากของเขา
“เป็นยังไงบ้าง เจ้าหน้าที่ ตรวจค้นเสร็จแล้ว?” ชายวัยกลางคนไป๋ยังคงใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
“คุณซู นี่…” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งเดินเข้ามาหาซูโม่ และถามอย่างลังเลว่า “เราจะค้นหาต่อไปหรือไม่”
“ไม่จำเป็น เราอาจจะไม่พบอะไรเลย” ซูโม่แสดงท่าทางอย่างไม่ใส่ใจ และเดินไปที่มุมลานข้างแปลงดอกไม้ “ดอกโบตั๋นของคุณกำลังเบ่งบานอย่างสวยงามทีเดียว ใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของหัวหน้าตระกูลไป๋ก็เปลี่ยนไป เขารีบบีบรอยยิ้มเครียดออกมาอย่างรวดเร็ว “คุณซู คุณ…”
“ฮ่าฮ่าฮ่า แค่ล้อเล่นนะคุณไป๋ อย่าใส่ใจ” ซูโม่หัวเราะอย่างเต็มที่และลุกขึ้นยืน ขณะที่เขาทำ เขาได้โยนตุ๊กตากระดาษหลายตัวเข้าไปในพุ่มดอกโบตั๋นอย่างละเอียด “เรากลับไปเถอะ ดูเหมือนว่าจะเป็นการเข้าใจผิด” ซูโม่ตะโกนออกมา
เหวินไฉเข้ามาใกล้ ดูเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตาม ซูโม่มองเขาแล้วดึงเขาออกจากประตูอย่างมั่นคง
เมื่อมองดูร่างที่ล่าถอยของกลุ่ม ใบหน้าของผู้เฒ่าแห่งตระกูลไป๋ก็ค่อยๆ เย็นชาลง เขาถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม “เกิดอะไรขึ้น? ทีมรักษาความปลอดภัยมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”
ลูกชายคนที่สองของตระกูลไป๋ ชายร่างกำยำมีหนวดเคราเต็มตัว มีแววตาที่โหดเหี้ยม “พี่ใหญ่ ฉันควร... ดูแลสามคนนั้นคืนนี้ไหม?”
“คุณเสียสติไปแล้วเหรอ?” พี่คนโตของตระกูลไป๋จ้องมองเขา “เราเพิ่งถูกตรวจค้น หากพวกเขาถูกฆ่าทันทีหลังจากนั้น มันจะไม่ปรากฏชัดว่ามีปัญหากับครอบครัวของเราเหรอ!”
"เราควรทำอย่างไร?" ผู้เฒ่าเดินกลับไปกลับมาในลานบ้าน แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบาว่า "เปิดห้องลับคืนนี้ ฉันต้องไปหาหมอผีผู้ยิ่งใหญ่"
ภายนอกบ้านพักไป๋
“อาจารย์อา ตระกูลไป๋มีส่วนต่อการตายของหญิงสาว...คุณก็รู้เรื่องนี้” เหวินไฉกล่าวอย่างกังวล
“รีบอะไรเหรอ?”
ซูโม่เหลือบมองเขา "ไม่ว่าเราจะค้นหาอย่างไรตอนนี้ มันก็ไม่ง่ายที่จะหาหลักฐาน และร่องรอยของผีก็อาจไม่จำเป็นต้องซ่อนอยู่ในบ้านไป๋"
"พวกเราจะทำอะไร?" เหวินไฉขมวดคิ้ว
ซูโม่หันไปมองที่ประตู "กลับกันเถอะ คืนนี้... เราอาจจะหาคำตอบได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพวกเขามีความผิดในฐานะหัวขโมย"
ณ สถานที่ก่อสร้าง.
คนงานที่ไม่สวมเสื้อกลุ่มหนึ่งกำลังเป่าแตรและดึงเชือกป่านให้ตึง มีการติดตั้งเครื่องมือไม้ไว้รอบๆ ทำให้เกิดบรรยากาศที่คึกคัก เชือกขึงเป็นหลุมในระยะไกลผูกติดกับไม้กางเขน ด้านบนของไม้กางเขนฝังด้วยทับทิมแวววาว คลุมด้วยผ้าเช็ดหน้าโดยอาเหว่ย
เมื่อมองไปที่คนงานที่กำลังดึง อาเหว่ยก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น พึมพำไม่หยุด "เรารวยแล้ว!"
ใครจะจินตนาการได้ว่าการขุดหาท่อน้ำจะขุดเจอทับทิมได้!
บูม!
เสียงอู้อี้ปะทุขึ้นในขณะที่ไม้กางเขนถูกดึงออกในที่สุด แต่ร่างที่ติดอยู่ข้างใต้ก็ถูกลากออกจากดินเช่นกัน เมื่อร่างกายโผล่ออกมา หยินฉีที่เหลืออยู่ภายในโลกพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ทำให้เกิดเสียงฟ้าร้องดังกึกก้องและเมฆดำมืดที่ปกคลุมท้องฟ้า
เสียงตะโกนของคนงานดังไปทั่วสถานที่ก่อสร้าง ขณะที่ศพถูกดึงออกจากหลุมอย่างช้าๆ
ลุงเก้ายังสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในท้องฟ้าและรีบไป แต่เมื่อเขาเห็นหลุมบนพื้น สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที: "นี่มันแย่แล้ว... มีคนย้ายตำแหน่งแล้ว ที่นี่ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ที่หยินฉี มาบรรจบกันตามที่ ศิษย์น้องซูกล่าวไว้"
