บทที่ 115 : ประเภทภารกิจ คุ้มกัน (3-1)
บทที่ 115 : ประเภทภารกิจ คุ้มกัน (3-1)
หญิงสาวเบิกตากว้างเมื่อเห็นศีรษะของนักบวชที่ถูกตัดหัว
“อะไรนะ…! คุณเป็นใคร? ทำไมกล้าบุกวิหารและทำอะไรบ้าคลั่งแบบนี้?!”
'เด็กน้อยคนนี้ก็เห็นฉันเหมือนกัน'
ฉันเดินเข้าไปหาหญิงสาวด้วยดาบเปื้อนเลือดในมือ
“นักฆ่า? มาเพื่อฆ่าฉันงั้นเหรอ? ฉัน…”
"เงียบ"
ฉันคว้าตัวหญิงสาวแล้วกดลง
เธอล้มลงบนพื้นข้างใต้ฉัน ร่างสามร่างโผล่ออกมาจากใต้ราวบันได ในมือของร่างที่สวมหน้ากากเหล่านี้ มีหน้าไม้อยู่
เสียงดังขึ้น พร้อมกับลูกศรในที่ถูกปล่อยออกมา
ฉันไม่ใช่เป้าหมาย ลูกศรนั้นเล็งไปที่หญิงสาวที่กำลังนอนคว่ำตัวสั่นอยู่ ฉันหันเหวิถีของมันด้วยดาบบังคับให้มันไปในทิศทางที่แตกต่างกัน จากนั้นมีดสั้นสามเล่มก็ถูกโยนออกมาจากมุมต่างๆ เป้าหมายคือหญิงสาวเหมือนเดิม ฉันใช้โล่เพื่อสกั้นมันออกไป
"เกิดอะไร…?"
“นอนราบลงไปกับพื้น”
ฉันมองไปที่มีดสั้นที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นระเบียง ของเหลวสีม่วงหยดลงมาจากปลายของพวกเขา ดูเหมือนพวกมันจะถูกเคลือบยาพิษเอาไว้
พวกนักฆ่าก็ใช้มีดสั้นเข้ามาพร้อมกันอีกครั้ง
ชึ้ก!
ในขณะนั้น ลูกศรก็แทงทะลุหัวของนักฆ่าคนหนึ่ง
ฉันคว้าโอกาสที่พวกมันกำลังตกตะลึง ทันใดนั้นมันก็ตั้งสติและเหวี่ยงมีดสั้นอาบยาพิษอีกครั้ง ซึ่งฉันหลบได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่จะแทงดาบของฉันเข้าไปในอกของมัน
คนสุดท้ายยื่นมือขวามาหาฉัน
เสียงโลหะมาจากดังมาจากภายในแขนเสื้อของเขา และใบมีดที่ซ่อนอยู่ก็ถูกปล่อยออกมา แต่ฉันสกัดมันด้วยโล่ของฉัน
พวกเขามีทักษะในการลอบสังหาร แต่ความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขานั้นอ่อนแอกว่าอัศวินก่อนหน้านี้
ขณะที่นักฆ่าเตรียมจะขว้างมีดสั้นไปที่หญิงสาว เงาหนึ่งก็พุ่งมาจากด้านบนและโจมตีเขา
ดาบของเงาสะท้อนเป็นประกายก่อนที่เลือดจะไหลออกมาจากลำคอของนักฆ่า
อีดิสหมุนกริชเปื้อนเลือดในมือของเธอ
“กำแพงมันสูงมาก กว่าจะปีนขึ้นมาได้”
“แล้วคนอื่นๆ ล่ะ?”
“มีอีกสองคน แต่ฉันจัดการกับพวกเขาไปแล้ว”
อีดิสเก็บมีดสั้นเข้าฝักและมองดูหญิงสาวที่นอนอยู่บนพื้น
ฉันถามว่า “รู้จักเธอไหม?”
“อืม ดูเหมือนเธอจะคุ้นๆ นะเหมือนเจอจากที่ไหนสักแห่ง…และ…”
“พวกคุณเป็นใคร?”
หญิงสาวพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว
'เด็กน้อยคนนี้คือเป้าหมายที่เราต้องปกป้อง'
และคนอื่นที่มองเห็นเรานั้นเป็นศัตรู
สถานการณ์ก็ชัดเจนทันที
หากฉันช้ากว่านี้อีกหน่อย เด็กผู้หญิงคนนั้นคงถูกธนูเวทมนตร์ของนักบวชฉีกเป็นชิ้นๆ ต่อหน้าทุกคนที่ลานกว้าง มือสังหารที่ปรากฏตัวในเวลาต่อมาก็มุ่งเป้าไปที่หญิงสาวอย่างชัดเจนเช่นกัน
ฉันมองลงไปที่ระเบียงด้านล่าง
เนื่องจากภาพโศกนาฏกรรมดังกล่าว ความวุ่นวายได้ปะทุขึ้นทั่วทั้งจัตุรัส
ทหารที่อยู่นอกจัตุรัสรีบวิ่งไปที่วิหาร ประตูที่ถูกล็อคก่อนหน้านี้ถูกเปิด
“สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ที่คุณควรเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจ รีบออกไปเดี๋ยวนี้นะ… ฮึ!”
ลูกธนูปักลงบนพื้นข้างๆ หญิงสาว
นักธนูจากหน้าต่างชั้นสองของอาคารสองชั้นที่อยู่ใกล้เคียงกำลังเล็งมาที่เรา
ฉันหัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “เธอจะเอายังไง? ถ้าพวกเราไป ยังไงเธอก็จะต้องตายแน่นอน”
"อะไรนะ…?"
“รีบหน่อย เราไม่มีเวลาแล้ว”
ฉันปัดลูกศรที่เข้ามาด้วยโล่ของฉัน
“ถ้าอยากรอดก็มากับเรา ไม่อย่างนั้นก็ตายตรงนั้นแหละ”
“…”
"เอายังไง?"
เด็กสาวมองดูศพที่เกลื่อนกลาดบนพื้นสลับกันระหว่างอีดิสกับฉัน จากนั้นจึงหลับตาลงแน่นก่อนจะพูดว่า
"…ตกลง ฉันไปด้วย"
[ภารกิจสำเร็จ!]
[NPC พิเศษ 'เฟรียซิส เอ แลคเนอร์' เข้าร่วมปาร์ตี้แล้ว!]
[เป้ามหายภารกิจเปลี่ยนแปลง]
[ประเภทภารกิจ – หลบหนี]
[เป้าหมาย – หลบหนีออกจากเมืองพร้อมกับเป้าหมายที่ต้องคุ้มครอง!]
'ภารกิจหลบหนี'
วัตถุประสงค์ของภารกิจได้เปลี่ยนไปแล้ว
อย่างที่คิดไว้ ฉันบอกหญิงสาวว่า
"ไปนั่งอยู่ที่นั่นข้างราวบันได อย่าออกมาจนกว่าฉันบอก”
หญิงสาวย่อตัวลงลึกไปหลังราวบันได
ฉันหยิบหน้าไม้ขึ้นมาจากข้างร่างของนักฆ่าคนหนึ่ง มีลูกธนูบรรจุลูกศรอยู่ใกล้ๆ
“อีดิส เตรียมลงไป”
"แล้วนายล่ะ?"
“ฉันจะถ่วงเวลาพวกมันเอาไว้”
ฉันเอาตัวบังราวบันไดไว้และเล็งไปที่ชายที่ถือธนู ลูกศรก็ยิงออกไปเข้าโจมตีที่ลำตัวของชายคนนั้น นี้มันเป็นครั้งแรกของฉันที่ใช้หน้าไม้ มันก็ไม่ยากเท่าไหร่
ฉันเริ่มยิงลูกศรกลับไปที่ชายที่ถือหน้าไม้ในอาคารตรงข้าม
อีดิสหยิบเชือกเส้นเล็กและยาวมากออกมาจากกระเป๋าเข็มขัดของเธอ เธอสร้างห่วงด้วยเชือก จากนั้นจึงแขวนห่วงไว้เหนือส่วนที่ยื่นออกมาของราวบันไดปล่อยให้ห้อยลงมา
มันทำจากเส้นเอ็นของราชินีแห่งป่า เชือกที่แข็งแกร่งสามารถรับน้ำหนักของคนได้อย่างง่ายดาย
ฉันใส่ลูกศรเข้าไปในหน้าไม้แล้วพูดว่า “เธอเคยปีนเชือกไหม?”
“คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไรเนี่ย?”
“ถ้าไม่รู้วิธีปีนก็รอฉันก่อน ถ้าเธอล้มและทำให้ตัวเองเป็นอันตรายมันจะเป็นเรื่องยุ่งยากเอา”
ขณะที่ฉันยิงธนูจัดการคนที่สามด้วยหน้าไม้
เจนน่า อารอน และออลก้าวิ่งมาสมทบกับเรา เสื้อผ้าของพวกเขาเปื้อนไปด้วยเลือด
เจนน่าพูดอย่างกังวลว่า “ฮาน เราไม่มีเวลาแล้ว! ทหารกำลังวิ่งเข้ามาจากด้านล่าง”
“ฉันรู้แล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่เรากำลังเตรียมตัวหนี”
ฉันชี้ไปที่หญิงสาวที่กำลังมองดูเราอย่างสงสัยแล้วพูดว่า
“จำหน้าเด็กคนนี้เอาไว้นะ เด็กน้อยคนนี้เธอคือเป้าหมายที่เราต้องปกป้อง”
“ฉันไม่ได้เด็กนะ”
“อย่างที่เห็น เธอจะอารมณ์เสียถ้าเรียกเธอว่าเด็ก”
เจนน่าและอารอนมองดูหญิงสาวแล้วพยักหน้า
ความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาของออลก้า
“เธอคือ…”
“ไม่สำคัญหรอกว่าเธอเป็นใคร”
“แต่มันน่าประหลาดใจมากเลยนะที่ได้พบเธอที่นี่”
"คุณคือใคร? รู้จักฉันด้วยเหรอ?"
“…ตอนนี้เรากำลังรีบ ไปก่อนเถอะ”
ฉันวางหน้าไม้บนพื้น
เจนน่าเข้ามารับหน้าที่ของฉันในการปราบปรามศัตรู ด้วยการยิงที่รวดเร็วและแม่นยำของเธอ ชายฝั่งตรงข้ามอาคารจึงล้มลงทีละคน
"ตั้งใจฟังให้ดีนะ เราจะลงมาโดยใช้เชือกนี้และจะเปิดเส้นทางหลบหนี”
“ฉันรู้เส้นทาง มีทหารทางซ้ายน้อยกว่า เส้นทางนั้นซับซ้อนซึ่งทำให้ง่ายต่อการซ่อนตัว”
“แล้วเราจะมุ่งหน้าไปทางนั้น มีอะไรจะแย้งไหม?”
ทั้งสามส่ายหัว
“ออลก้าสร้างกำแพงเปลวไฟขึ้นมาป้องกันไม่ให้ศัตรูเข้ามาใกล้”
"เข้าใจแล้ว"
“ลำดับการปีนลงไปจะเป็น อีดิส อารอน ฉัน ออลก้า และสุดท้าย เจนน่า”
