ตอนที่ 445 เพื่อนเก่าของนามิ
บาคาเร็ทสูดหายใจเข้าลึกๆ และทำให้หัวใจที่เต้นแรงอยู่สงบลง
บาคาเร็ทรู้สึกว่าถ้าเธอไม่ก้าวไปทางด้านซ้าย เธอก็อาจจะตายไปแล้วจริงๆ
“บอส คุณคิดว่า… นี่เป็นคำเตือนของคุณหลี่ฟานรึเปล่า ที่ไม่ต้องการให้พวกเราไปที่โรงฝึกของเขา?” บาคาเร็ทถาม
ได้ยินแบบนี้ เตโซโลก็ขมวดคิ้ว หลังจากครุ่นคิดเล็กน้อย เขาก็มองไปที่คาริน่า ซึ่งดูประหลาดใจมากเหมือนกัน
“คาริน่า เธอบอกว่านามิเป็นเพื่อนที่ดีของเธอ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องจริงใช่ไหม?”
“อืม จริงสิ!” เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเตโซโลดูไม่ดี คาริน่าก็รีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“ฉันรู้จักกับนามิจริงๆ และเคยทำงานร่วมกันกับเธอด้วย!”
เห็นได้ชัดว่าคาริน่าก็ยังรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับ ‘ซีโร่เสมือน’ ที่แครอทปล่อยออกมา
“อืม ฉันคิดว่าสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้พูดเป็นความจริง”
“เธอเป็นเพื่อนที่ดีของนามิจริงๆ”
ทันใดนั้น ก็ได้มีเสียงผู้ชายดังขึ้นทางด้านหลังของทั้งสามคน
“ใช่! ฉันไม่ได้โกหกสักหน่อย เดี๋ยว!” คาริน่าตะลึงและรีบหันไปมองข้างหลังเธอทันที
“คุณ คุณ คุณ…”
“หลี่ฟาน!!” ดวงตาของบาคาเร็ทเบิกกว้าง
เตโซโลรีบก้าวออกไปด้านหน้าทันที “คุณหลี่ฟาน สวัสดี ฉันชื่อเต…”
“จักรพรรดิทองคำเตโซโล ฉันรู้จักนาย” หลี่ฟานโบกมือของเขา
“ไม่นึกเลยว่านายเองก็มาที่เดรสโรซ่าด้วย”
“ในเวลานี้ นายคิดจะทำอะไรกันล่ะ ถึงกับถ่อมาที่นี่แบบนี้?”
“ยังไงก็ตาม ‘ซีโร่เสมือน’ เมื่อกี้นี้ มันไม่ใช่คำเตือนของฉัน แต่เป็นฝีมือของลูกศิษย์ของฉัน ที่ต้องการจะแสดงพลังของเธอให้คนอื่นๆ เห็นต่างหาก”
“พวกนายไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไปนักหรอก”
ขณะพูด มุมปากของหลี่ฟานก็โค้งขึ้นเล็กน้อย และมองไปที่ทั้งสามคนด้วยความสนใจ
แม้หลี่ฟานจะบอกว่านี่ไม่ใช่คำเตือนก็ตาม แต่ในตอนนั้น เขาก็ได้เห็นทั้งสามคนกำลังเดินเข้ามาใกล้โรงฝึกของเขาแล้ว
เป็นที่ทราบกันดีว่า ‘ซีโร่เสมือน’ นี้ส่งผลกระทบต่อทั้งสามคน แต่เนื่องจากมันไม่สร้างความเสียหายอะไรมากกับพวกเขานัก หลี่ฟานจึงไม่ได้หยุดการกระทำของแครอท
“มันกลับกลายเป็นแบบนี้ ไม่นึกเลยว่าพวกเราจะเข้าใจผิดไปจริงๆ ฉันเสียใจ”
เตโซโลรีบก้มหัวขอโทษให้กับหลี่ฟานอย่างมีมารยาท
นอกจากนี้ คาริน่ากับบาคาเร็ทต่างก็รีบโค้งคำนับให้กับหลี่ฟานด้วยเช่นกัน
“เธอได้รับแผลที่หน้าสินะ?” หลี่ฟานมองไปที่บาคาเร็ท
“มันคงจะไม่ดีเท่าไหร่ หากใบหน้าที่สวยงามแบบนี้ ได้รับความเสียหายจากรอยแผลเป็น”
พูดจบ หลี่ฟานก็ยกมือที่เต็มไปด้วยแสงสีเขียวจากนินจาแพทย์ขึ้น แล้วกดลงบนไปบนแก้มของบาคาเร็ท
ในเวลาต่อมา บาดแผลบนใบหน้าของบาคาเร็ทก็ถูกรักษาจนหายทันที
“ขอบคุณค่ะ คุณหลี่ฟาน” เมื่อความรู้สึกเจ็บปวดบนใบหน้าหายไป บาคาเร็ทก็ยิ้มให้กับหลี่ฟาน
“ยังไงก็ตาม คุณหลี่ฟาน คุณพึ่งพูดว่าคาริน่าเป็นเพื่อนที่ดีของนามิใช่ไหม?”
หลังจากที่บาเร็ทพูดออกมาแบบนี้ คาริน่ากับเตโซโลก็มองไปที่หลี่ฟานอย่างคาดหวัง
“ก็นะ ในตอนที่ฉันสอนนามิ ฉันได้ยินเธอพูดถึง ‘จิ้งจอก’ ที่มีผมสีม่วง จิตใจว่องไว และทักษะการขโมยที่ยอดเยี่ยมน่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า”
หลี่ฟานมองไปที่คาริน่า และหัวเราะออกมาเบาๆ
“ฮิฮิ นามิ เธอยังจำฉันได้สินะ แม้ว่าการถูกเธอเรียกว่า ‘จิ้งจอก’ มันจะไม่ค่อยน่าพอใจซักเท่าไหร่ก็ตาม” คาริน่าพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ
“เอาล่ะ คุณหลี่ฟาน ในเมื่อคุณรู้ว่าฉันเป็นเพื่อนของนามิ เพราะฉะนั้น… ได้โปรดยอมรับฉันเป็นลูกศิษย์นอกของคุณได้ไหม เพื่อที่ฉันจะได้ร่วมทีมกับนามิอีกครั้ง”
“คาริน่า เธอ!”
เตโซโลมองไปที่คาริน่าอย่างประหลาดใจ และรีบหันไปพูดกับหลี่ฟานอย่างรวดเร็ว
“คุณหลี่ฟาน ฉันยินดีที่จะแลกเปลี่ยนความมั่งคั่งทั้งหมดของฉันให้กับคุณ เพื่อรับตำแหน่งลูกศิษย์นอก ได้โปรดยอมรับฉันด้วย!!”
หลี่ฟานมองไปที่คาริน่าและเตโซโลด้วยความสนใจ ก่อนจะพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
“พวกเธอมาสายไปนะ จำนวนคนที่ฉันต้องการยอมรับเป็นลูกศิษย์นอกเต็มหมดแล้ว และฉันก็ไม่มีแผนที่จะรับลูกศิษย์นอกในตอนนี้”
“นอกจากนี้ เตโซโล นายคิดว่าฉันขาดเงินหรือเปล่า?”
ได้ยินแบบนี้ เตโซโลก็ดูเขินอายขึ้นมา
แม้ว่าเตโซโลจะมีความมั่งคั่งมากมาย ที่สามารถทำให้โลกวุ่นวายได้ก็ตาม
แต่ในมุมมองของหลี่ฟาน ความมั่งคั่งเหล่านี้มันไม่ได้มีอะไรเลยจริงๆ
ในบรรดาลูกศิษย์ของหลี่ฟานบางคน พวกเธอต่างก็เป็นเจ้าหญิงแห่งอาณาจักร ดังนั้นพวกเธอจึงไม่ขาดแคลนเงิน
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่า ถ้าหลี่ฟานต้องการเงินขึ้นมาจริงๆ มันก็จะมีใครหลายคนที่ต้องการจะมอบพวกมันให้กับเขาทันที
คิดถึงเรื่องนี้ได้ เตโซโลก็คิดไม่ออกจริงๆ ว่าเขาจะทำอะไรให้หลี่ฟานสนใจในตัวเขาได้
“เอาล่ะ เดี๋ยวอีกสักพักมันจะมีคนมาจัดการพื้นที่ตรงนี้เอง”
“การที่พวกนายทั้งสามคนสามารถมาถึงที่นี่ได้ ก็คงจะใช้ความพยายามบางอย่างเพื่อค้นหาข่าวมาแล้วสินะ”
“เตโซโลใน ในเดรซโรซ่าแห่งนี้ ฉันไม่สนใจว่านายจะเคยทำอะไรมาก่อน”
“แต่ภายใต้กฎห้ามต่อสู้ของเดรซโรซ่า ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำให้นายลำบากได้”
“นายสามารถไปที่สนามประลองในโคลอสเซียมได้อย่างสบายใจ”
“สำหรับการรับพวกนายเป็นลูกศิษย์นอก เอาไว้พวกเราค่อยมาพูดถึงเรื่องนี้กันในคราวหลัง”
…
