บทที่ 122 ฝันร้ายของเฟิ่งหยินซวง
เป็นเวลาดึกดื่นแล้ว มีเพียงแสงเทียนที่ส่องแสงสลัว ๆ แม้ว่าแสงจะสลัวเล็กน้อย แต่บรรยากาศในห้องนี้เต็มไปด้วยความอบอุ่นและความคลุมเครือซึ่งสะท้อนเข้าไปในม่านผ้าโปร่ง สะท้อนร่างสองร่างที่นอนกอดคอกัน ภายใต้การ “ควบคุม” ของชายคนนั้นเฟิ่งหยินซวงหลับไปแล้ว เจ้าภาพการนอนหลับของนางดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่นางเหนื่อ...
