Ch21: ปลอดภัย 3

ฟุบ---

ใบมีดกรีดกล่องกระดาษเบาๆ เพื่อเปิด

หลี่เฉิงอี้เปิดฝากล่องด้วยความคาดหวังอย่างยิ่ง ข้างในมีกระถางพอร์ซเลนสีแดงติดโฟมสีขาว แต่ละกระถางมีดินจำนวนมาก และดอกวิสทีเรียสีขาวบางส่วนและกิ่งก้านของมันก็กระจัดกระจายอยู่ในดิน ส่วนกระถางตรงกลางมีดอกไม้สีขาวสวยงามเติบโตบนกิ่งสีน้ำตาลกว้างครึ่งหนึ่งของฝ่ามือ เป็นกลุ่มที่ต่างจากสีม่วงโดยสิ้นเชิง

ดอกวิสทีเรียนี้มีสีขาวกับขาวอมม่วง ส่วนดอกวิสทีเรียทั่วไปมีสีม่วงอมขาว

"มาเลย มาเลย" หลี่เฉิงอี้สูดหายใจเข้าลึกๆ และได้กลิ่นหอมจางๆ ของดอกไม้อย่างคลุมเครือ

เขาระงับความคาดหวังในใจ ยื่นมือไปสัมผัสดอกไม้สีขาวที่ร่วงโรยอย่างอ่อนโยน

วิสทีเรียสีขาว: เถาผลัดใบ ซึ่งเป็นวิสทีเรียสายพันธุ์ต่าง ๆ มีกลิ่นหอมแรง และช่วงออกดอกช่วงเดือนพฤษภาคมถึงมิถุนายน

ภาษาดอกไม้: มือที่มึนเมา

วิสทีเรียสีขาว: ต้องการดูดซับเพื่อวิวัฒนาการหรือไม่?

ทันทีที่เขาเห็นข้อมูลบรรทัดสุดท้าย หลี่เฉิงอี้ก็รู้สึกโล่งใจ 'ถูกต้อง! นี่แหละ!' วิสทีเรียมีหลายชนิด แต่เหตุผลที่เขาเลือกวิสทีเรียดอกสีขาวก็เพราะเขาพบวิสทีเรียชนิดนี้ ซึ่งพ่อค้าไม่ค่อยปลูกในปริมาณมาก นอกจากนี้ยังจะช่วยให้เขาดูดซับวิวัฒนาการและซ่อมแซมเสื้อผ้าเกล็ดดอกไม้ได้ง่ายขึ้นในอนาคต

ทันทีทันใด เขายืนยันคำถามของ Flower of Evil ในใจของเขา 'ใช่'

หลังจากนั้นไม่นาน สิ่งที่เหมือนลมหายใจเย็นๆ ก็ไหลเข้ามาจากนิ้วที่แตะกลีบดอกวิสทีเรียสีขาว ลมหายใจนี้ไม่ไหลเข้าสู่วง Flower of Evil เหมือนเมื่อก่อน แต่ไหลเข้าสู่หน้าอกตามฝ่ามือและแขน จากนั้นจะกระจายจากหน้าอกไปทั่วทั้งร่างกาย

ความรู้สึกเย็นสบายราวกับแช่น้ำมิ้นต์ ค่อยๆ ปรากฏขึ้นทั่วร่างกายของหลี่เฉิงอี้ ทำให้เขาสั่นเล็กน้อย

โชคดีไม่มีใครอยู่บ้าน

พ่อแม่ของเขาอยู่ที่ทำงาน และหลี่เฉิงจิ่วพี่สาวของเขาต้องฝึกทุกวันเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการประเมินที่กำลังจะมาถึง

หลี่เฉิงอี้ก้มศีรษะลงและมองที่หลังมือขวา ดอกไม้แห่งแหวนปีศาจที่อยู่บนนั้นเปล่งแสงสีม่วงจาง ๆ

ข้อมูลใหม่ไหลเข้าสู่จิตใจของเขา

'ชุดเกราะเกล็ดดอกไม้กำลังพัฒนา กระบวนการวิวัฒนาการได้รับผลกระทบจากบุคลิกภาพส่วนบุคคล มุมมองต่อชีวิต ร่างกาย เป้าหมาย ฯลฯ สามารถเติมสารอาหารที่แตกต่างกันลงไปตรงกลางเพื่อเพิ่มความแข็งแรงของชั้นเคลือบเกล็ดดอกไม้ สารอาหารที่แตกต่างกันอาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในความแข็งแรงและรูปร่างของเกล็ดดอกไม้ขั้นสุดท้ายและแม้แต่ความสามารถทางภาษาของดอกไม้ ดังนั้นโปรดลองด้วยความระมัดระวัง'

"สารอาหาร?" หลี่เฉิงอี้หรี่ตาลงเล็กน้อย เสื้อคลุมเกล็ดดอกไม้นี้จะเปลี่ยนไปตามผู้สวมใส่หรือไม่? แล้วมันก็นำเขาไปสู่ความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้--ชุดเกราะโบราณจะต้องได้รับการออกแบบอย่างแน่นอน และเป็นที่เข้าใจได้ว่าชุดเกราะเกล็ดดอกไม้มีหน้าที่นี้

เช่นนี้ เขามีความคาดหวังในใจมากขึ้น

'สารอาหารที่ว่านี้หมายถึงอะไร?' เมื่อเกิดความสงสัยขึ้นในใจของเขา ข้อมูลใหม่ของ Flower of Evil ไหลเข้าสู่จิตใจของเขาอย่างรวดเร็ว

สารอาหาร: มีสองประเภท ก่อนที่วิวัฒนาการของชุดเกราะเกล็ดดอกไม้จะเสร็จสิ้นจะต้องดูดซับพลังงานของดอกไม้เพื่อให้เป็นรูปเป็นร่าง หลังจากที่มันถูกสร้างขึ้น นอกเหนือจากการซ่อมแซมแล้ว มันไม่ต้องการพลังงานดอกไม้อีกต่อไป แต่มันจำเป็นต้องดูดซับความคิดชั่วร้ายทั้งหมดจากโลกภายนอก

การดูดซับความคิดชั่วร้าย: การดูดซึมสามารถเสร็จสิ้นได้เมื่อบุคคลที่มีความคิดชั่วร้ายพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงและเปลี่ยนเป็นอารมณ์อื่นๆ

ระดับวิวัฒนาการปัจจุบัน: 1% ความคิดชั่วร้าย: 0

'ความคิดชั่วร้าย!?' ในที่สุดหลี่เฉิงอี้ก็เข้าใจในเวลานี้ 'ไม่น่าแปลกใจเลยที่ชื่อของความสามารถนี้เรียกว่า Flower of Evil ดอกไม้และผลไม้ที่เติบโตมาจากความคิดชั่วร้ายนั้นเหมาะกับชื่อนี้จริงๆ ดูเหมือนว่าผู้สวมใส่จะแตกต่างกัน ความคิดชั่วร้ายที่ซึมซับในกระบวนการนั้นแตกต่างกัน และเสื้อผ้าเกล็ดดอกไม้ที่อาจจะถูกควบแน่นและพัฒนาในท้ายที่สุดก็แตกต่างกันเช่นกัน'

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ค่อยๆ หยิบกระถางดอกไม้ออกจากที่ยึดพลาสติกโฟม แล้วไปห้องน้ำเพื่อเอาผ้าชุบน้ำ เช็ดด้านนอกอย่างระมัดระวัง แล้วนำไปไว้ในห้องนอนของเขา

"ห้องเล็กไปหน่อยว่ะ ฉันอยากมีสวนดอกไม้เป็นของตัวเองเหมือนกันนะ"

เมื่อมองไปยังพื้นที่ว่างเดิม หลังจากเพิ่มหม้อวิสทีเรียที่มีดอกสีขาวเข้าไปแล้ว ก็ดูจะแออัดขึ้นมาหน่อยทำให้แนวคิดในการเช่าบ้านเริ่มเข้มข้นมากขึ้น หลี่เฉิงอี้นั่งอยู่ที่โต๊ะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโดยไม่ปิดบังอะไร ค้นหาสถานที่จัดส่งดอกวิสทีเรียดอกไม้สีขาวโดยตรง เขาวางแผนที่จะไปที่นั่นโดยตรง วิวัฒนาการของเสื้อผ้าเกล็ดดอกไม้ให้เสร็จสิ้นในครั้งเดียว จากนั้นจึงกลับมา เพราะตราบใดที่มันได้รับการพัฒนาอย่างสมบูรณ์ มันก็จะไม่มีอะไรอีกนอกจากซ่อมแซมเมื่อจำเป็นเท่านั้น

'ดูเหมือนว่าการพัฒนาในอนาคตของ Flower of Evil จะต้องใช้ดอกไม้จำนวนมากทุกชนิด และบางทีฉันควรพิจารณาเปิดฐานดอกไม้ของตัวเอง'

ความคิดนี้ค่อยๆ เข้ามาในใจเขา เนื่องจากโทรศัพท์มือถือของเขาไม่ปลอดภัยมากเขาจึงปลอมตัวเป็นคนธรรมดาที่รักดอกไม้มากข้อมูลและคำสำคัญที่เขาค้นหาในโทรศัพท์มือถือไม่เป็นความลับเลย หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พบพ่อค้าคนนี้ที่จัดส่งวิสทีเรียดอกสีขาว

โทรออก---

"สวัสดีครับ นี่คือร้านดอกไม้เป่าจูหยวนใช่ไหม"

"ใช่ ไม่ทราบว่าคุณเป็นใคร"

หลังจากแลกเปลี่ยนกันสั้นๆ อย่างรวดเร็ว หลี่เฉิงอี้ก็นัดไปที่ฐานดอกไม้ของอีกฝ่าย ข้อแก้ตัวก็คือเขาต้องการขายส่งวิสทีเรียดอกสีขาวจำนวนหนึ่ง หลังจากยืนยันเวลาแล้ว เขาก็มองดูกระถางดอกไม้ในห้องนอนอีกครั้งและรู้สึกสบายใจขึ้นมาก

'ขั้นตอนต่อไปคือการหาวิธีทดสอบความแข็งแกร่งเฉพาะของชุดเกราะเกล็ดดอกไม้'

ทุกวันนี้ เขาไม่ได้ทำอะไรหรือคิดอะไรเลย หลังจากพยายามคนเดียวในตอนกลางคืนซ้ำแล้วซ้ำอีก เขาก็ควบคุมความเร็วการสวมใส่อัตโนมัติของเสื้อผ้าเกล็ดดอกไม้ได้สำเร็จ

หลี่เฉิงอี้พบว่าตราบใดที่เขาแน่ใจว่าจะสามารถสวมชุดเกราะเกล็ดดอกไม้ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ เขาก็จะควบคุมส่วนอื่นๆ ได้อย่างช้าๆ จน ณ จุดหนึ่งเขาสามารถควบคุมที่จะสวมชุดเกราะเกล็ดดอกไม้ให้ครอบคลุมใส่เพียงบางส่วนของร่างกายได้ เช่น สวมเฉพาะมือและขาเท่านั้น หรือสวมเฉพาะลำตัวเท่านั้น

ด้วยวิธีนี้ จะสะดวกกว่ามากสำหรับเขาในการทดสอบความแข็งแกร่งของชุดเกล็ดดอกไม้ หลังจากการฝึกกายภาพขั้นพื้นฐานเสร็จสิ้น เขาสามารถเริ่มหลักสูตรการฝึกอาวุธปืนและหาโอกาสที่เหมาะสมในเวลานั้น

-----------------------------------

เมืองซุยหยาง เขต XC

ถนนสายเก่าเรียงรายไปด้วยอาคารพักอาศัยห้าชั้น

ชั้นแรกของอาคารที่พักอาศัยเหล่านี้เป็นร้านค้าเล็กๆ ทั้งหมด นอกกำแพงสีเหลืองของร้านมีเครื่องปรับอากาศฮัมเพลงแขวนอยู่ด้านข้าง ด้านหน้าร้านค้าแห่งหนึ่งมีประตูม้วนสีน้ำเงินปิดอย่างแน่นหนา และที่มุมขวามีชายอ้วนสวมแจ็กเก็ตสีเงินกำลังสูบบุหรี่อยู่ ในขณะที่เขาสูบบุหรี่เขาก็มองไปด้านข้างเป็นครั้งคราวราวกับว่าเขากำลังรอใครบางคนอยู่

"เสี่ยวติง" ชายหัวล้านเดินช้าๆ อย่างสบาย ๆ บนทางเท้าซึ่งอยู่ไม่ไกล เขาถือถุงไว้ในมือ และทักทายชายอ้วนที่กำลังนั่งยองๆ

"เฮ้ พี่เซง อยู่นี่เองเหรอ" ชายอ้วนรีบลุกขึ้นยืนด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

"แกมีอะไรจะพูดก็พูดเถอะ พี่น้องทุกคนรออยู่" เขาเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม หยิบซองบุหรี่ออกจากกระเป๋า เปิดออกแล้วยื่นให้

"ขอบคุณ เจ้านายบอกว่าต้องหาคนสองคน พี่สาวแกเก่งมากใช่มั้ย? ขอให้เธอช่วยสืบซิ แล้วแกจะได้ประโยชน์ในภายหลัง” คนหัวล้านกระซิบ

"มันเป็นใครกันล่ะ เราไม่กล้าทำกับเรื่องที่อ่อนไหลเกินไปหรอกนะ" เสี่ยวติง ชายร่างอ้วนเล็กน้อยลังเล

"ไม่ใช่เรื่องอ่อนไหวอะไรหรอก แกช่วยฉันได้ในการสืบสวนก็เหมือนเดิมแหละ คนละ 50,000 หยวน" ชายหัวล้านกระซิบ "เช็คหนึ่งใบคือรายได้ต่อเดือนของพี่สาวแก มันไม่ผิดกฎหมาย แค่เอาเช็คหนึ่งใบมาให้ฉัน" แคปหน้าจอแล้วใส่เครื่องหมายไว้ วางเลย ง่ายขนาดไหน ตราบใดที่ไม่มีใครบอกฉันใครจะรู้ว่าพี่สาวแกทำ

เสี่ยวติงลังเลและพยักหน้า "เอาล่ะให้ฉันถามเดะ"

"นี่คือรูปของคนสองคน ถ้าเจอก็ไม่ต้องแคปหน้าจอ จะพิมพ์ด้วยมือหรือก็อปปี้ก็ได้" คนหัวล้านเข้าใจข้อกังวลของอีกฝ่ายแล้วยิ้มทันที

"ฉันเข้าใจ" เสี่ยวติงหยิบรูปถ่ายสองใบจากมือของอีกฝ่ายแล้วมองลงไป

รูปถ่ายเหล่านั้น รูปหนึ่งดูคล้ายกับหลี่เฉิงอี้มาก และอีกรูปเป็นของชายถือปืนในมุมตาบอด เสี่ยวติงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปสองสามภาพแล้วเดินจากไปเพื่อโทรออก ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ยิ้มอีกครั้ง วางสายโทรศัพท์แล้วหันกลับมา

"แน่นอน ฉันจะส่งข้อมูลกลับไปหา สองคนนี้ ไม่มีอะไรผิดปกติ"

"ดีมาก" พี่เจิงก็ยิ้มเช่นกัน "ถ้าเป็นไปได้ ควรมีข้อมูลครอบครัวทั้งหมดไว้จะดีกว่า ปกติแล้วจะมีให้ในการลงทะเบียนออนไลน์หรือเปล่า?"

ท้ายที่สุดนี่คือสังคมสมัยใหม่ การฆ่าใครสักคนโดยตรงเป็นทางเลือกสุดท้ายอย่างแน่นอน คงจะดีที่สุดหากคุณสามารถบังคับและคุกคามอีกฝ่ายผ่านสมาชิกในครอบครัวและญาติได้ก่อน แล้วปล่อยให้พวกเขาปกป้องหญิงสาวในมุมมืด วิธีนี้จะทำให้บรรลุเป้าหมายได้ง่ายๆ นั่นจะดีที่สุด

"ไม่มีปัญหา ข้อมูลการลงทะเบียนมีชื่อ จึงง่ายต่อการติดตามและตรวจสอบ พี่สาวของฉันบอกว่าเธอสามารถช่วยค้นหาโทรศัพท์ได้โดยตรง พี่ต้องการมันเมื่อไหร่" เสี่ยวติงกล่าว

"ยิ่งเร็วยิ่งดี" พี่เจิงตอบอย่างรวดเร็ว

"เอาล่ะ พี่สาวของฉันบอกว่าจะเสร็จภายในหนึ่งชั่วโมง ที่เหลือมันเป็นแค่เงิน" เสี่ยวติงตอบด้วยรอยยิ้ม

"ที่เก่า มัดจำครึ่งหนึ่งก่อน แล้วที่เหลือค่อยมารับทีหลัง" พี่เซิงพยักหน้า

"ขอให้มีความสุขนะลูกพี่!" เสี่ยวติงยิ้มอย่างมีความสุข

--------------------------------

อาคารนิวเซ็นจูรี่ บริษัทหงจิน

ซินดรายืนอยู่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานพร้อมประสานมือของเธอ มองออกไปที่เขตเมืองที่มีแสงแดดสดใสของซุยหยางโดยไม่พูดอะไรสักคำ

ดวงตาของเขาลึกล้ำราวกับว่าเขากำลังคิดอะไรบางอย่าง และนิ้วหัวแม่มือขวาของเขาก็ลูบขอบแขนด้านนอกโดยไม่รู้ตัว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตู

"ท่านครับ เราพบแล้ว" เสียงผู้ชายที่มีน้ำเสียงจมูกเล็กน้อยดังมาจากด้านนอกประตู

"แอรอนเหรอ เข้ามาสิ" ซินดราหันกลับไปและมองไปที่ประตู

ลูกบิดถูกบิดเบาๆ และประตูผลักให้เปิดออก และมีชายหัวกลมที่แข็งแกร่งเดินเข้ามา ผิวของชายคนนั้นซีดเซียวเหมือนคนป่วย ดวงตาของเขาขุ่นมัวเล็กน้อย เขาสูงกว่าสองเมตรและสูงเท่ากับแผงประตู เขาเดินตรงผ่านประตูไป ตอนที่เขายังอยู่ห่างจากซินดราสามเมตร เขาก็หยุดแล้วก้มศีรษะลงเล็กน้อย

"ตามโปรไฟล์รูปเหมือนของนายหลี่เฉิงอี้ พบผู้รอดชีวิตที่เหลือแล้ว นี่คือข้อมูล โปรดดูด้วยครับ"

ชายคนนั้นยื่นเอกสารในมือของเขา

ซินดรารับมันมาและตรวจดูบางส่วน

"มีลางบอกเหตุเดียวเหรอ?" เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ

"ใช่ครับ เมิ่งตงตงคนนี้อาจไม่แข็งแกร่งพอ เธอได้รับลางบอกเหตุแค่เพียงครั้งเดียวและตรงไปในมุมอับใครครั้งที่สอง ตามคำอธิบายของหลี่เฉิงอี้เธอน่าจะแค่โชคดีและรอดชีวิตมาได้ในขณะนั้น" ชายผู้แข็งแกร่ง--แอรอนเสนอแนะ

"ศักยภาพต่ำเกินไป หลี่เฉิงอี้มีลางบอกเหตุสามครั้ง ในบรรดาเป้าหมายทั้งหมดที่เราติดต่อด้วย เขามีลางบอกเหตุมากที่สุด ยิ่งลางบอกเหตุมากเท่าไรก็ยิ่งรอดได้ง่ายขึ้นเท่านั้น เมิ่งตงตงผู้นี้ไร้ค่า" ซินดราปิดเอกสารแล้วส่ายหน้า หัวเธอเล็กน้อย..

"และเนื่องจากครอบครัวของเธออยู่ในตำแหน่งที่เหนือกว่า เธอจึงไม่น่าจะร่วมมือกับเรา" แอรอนกล่าวเสริม

"เอาล่ะ ปล่อยเธอไปซะ โฟกัสของเราจะอยู่ที่หลี่เฉิงอี้" ซินดรายืนยัน

ในขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันก็มีเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบที่นอกประตูอีกครั้ง

ผู้มาเยี่ยมชมอีกคนหยุดเมื่อประตูประตูเปิดออก

"หัวหน้า โทรศัพท์มือถือของคุณเฉิงอี้กำลังตกเป็นเป้าหมายของแฮกเกอร์ มีคนพยายามเข้าถึงข้อมูลที่เกี่ยวข้องของเฉิงอี้และครอบครัวของเขาในฐานข้อมูลของผู้ให้บริการสื่อสาร"

"ตัดมันออกไปและส่งคำเตือนไปด้วย" ซินดราพูดอย่างสงบ "เช่นกันกับเมิ่งตงตง เนื่องจากไม่มีโอกาสที่เธอจะมาเป็นทีมงานของฉัน เธอจึงไม่มีค่าสำหรับเรา ดังนั้นตัดเธอออกจากการคัดเลือกล่วงหน้า"

"ถ้าอย่างนั้นคุณยังต้องการมันไหม" แอรอนยกมือขึ้นเกาคอ

เพื่อความปลอดภัยของผู้ถูกเลือก-- ยืดเวลาการอยู่รอดและสำรวจความลับของมุมอับให้มากที่สุด พวกเขาเคยทำสิ่งนี้มาก่อน