บทที่75
พอทุกคนเข้าไปในตัวบ้าน สวีเซี่ยวเซี่ยวก็อ้าปากค้าง พูดออกมาเสียงดัง “ฉิงฉิง บ้านของเธอสวยมากเลย!” ฉิงฉิงยิ้มมุมปากราวกับไม่อยากรับคำชมของสวีเซี่ยวเซี่ยวสักเท่าไหร่นัก รอยยิ้มนั้นมันมีร่องรอยความรังเกียจปรากฎจาง ๆ “ไม่หรอก” สวีมู่เห็นปฏิกิริยาของเด็กสาวที่ชื่อฉิงฉิง เธอยิ่งรู้สึกว่าอีกฝ่ายผิดปกติมาก...
