ตอนที่ 23 : ลอร์ดก็อบลินสายฟ้า – เรเจอร์

อีกครั้งที่แม็คเรย์เข้าสู่โหมดพรางตัวแล้วจึงเดินลึกเข้าไปในถ้ำ

เขาค่อยๆ เดินเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ

ภายในถ้ำ มีเหล่าปีศาจต้นไม้ที่ยังคงอยู่ในสถานะสงบ

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็มองเห็นนักรบก็อบลินหนึ่งหรือสองตัวเดินลาดตระเวนไปมา

ก็อบลินแต่ละตัวอยู่ห่างออกไปเพียงห้าหลา ซึ่งเป็นระยะที่ใกล้มาก

นักธนูก็อบลินที่อยู่ด้านหลังเองก็สอดส่ายไปรอบๆ ด้วยความระมัดระวังอย่างรวดเร็ว

เมื่อมองลึกเข้าไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของถ้ำ ก็ปรากฏก็อบลินตัวสีขาวที่กําลังหลับใหลอยู่บนบัลลังก์

ในตอนนี้เขากําลังนั่งยองๆอยู่บนก้อนหินใหญ่ โดยไม่เคลื่อนไหวใดๆราวกับว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของมัน เหมือนกับเวลาในชั้วขณะนี้ได้หยุดลง

อย่างไรก็ตาม ภายใต้ดวงตาที่เฉียบคมของแม็คเรย์ เขากําลังคํานวณเวลาและระยะห่างระหว่างการลาดตระเวนของก็อบลินในแต่ละกะอย่างต่อเนื่อง

ครู่ต่อมา

เขาก็หยิบหน้าไม้มือใหม่ที่ซื้อจากช่างตีเหล็กออกมาจากกระเป๋า

เขาประคองหน้าไม้ไว้แน่นและบังคมลมหายใจของตัวเองให้มั่นคง

ดวงตาของแม็คเรย์ เป้าเล็งของหน้าไม้ และก็อบลินทั้งสามตัวในระยะไกลเรียงกันเป็นแถวตรง

มีสายลมพัดเข้ามาในถ้ำ

แม็คเรย์เองก็ตั้งสมาธิเพื่อสัมผัสถึงความเร็วของกระแสลมอย่างสงบ

จากนั้นจึงค่อยๆยกหน้าไม้ขึ้นและเหนี่ยวไกต่อเนื่องสามครั้ง มือที่ถือหน้าไม้ของเขาสั่นเล็กน้อย

หลังจากที่เขายิงลูกศรออกไปแล้ว

เขาก็ไม่ได้อยู่รอดูด้วยซ้ำว่าลูกศรที่ยิงออกไปนั้นพุ่งเข้าเป้าหรือไม่

เขาหันหลังกลับ กระโดดลงจากก้อนหินและวิ่งออกจากถ้ำในทันที

การเคลื่อนไหวของเขาเป็นไปอย่างราบรื่น

"โว้ว!"

"โว้ว!"

"โว้ว!"

ลูกศรทั้งสามลูกได้ถูกยิงออกไปแล้ว!

หากมีคนอื่นอยู่ที่นั่น พวกเขาจะสามารถเห็นได้เลยว่าลูกศรทั้งสามลูกที่กําลังลอยอยู่ในอากาศ พวกมันไม่ได้พุ่งไปเป็นเส้นตรง!

แม็คเรย์ยิงศรทั้งสามลูกให้มุ่งไปยังทิศทางที่แตกต่างกัน!

ทั้งหมดนี่เป็นเพราะมือของเขาที่สั่นเล็กน้อยหรือเปล่า เขาทําพลาดจริงๆงั้นหรือ!?

ลูกศรลูกแรกพุ่งผ่านอากาศและไปปักที่เท้าของนักธนูก็อบลินที่อยู่แนวหลังอย่างแม่นยํา

ลูกศรลูกที่สอง ตอกเข้าไปที่ต้นไม้ต้นเตี้ยๆข้างๆนักธนูก็อบลินที่อยู่เยื้องไปทางขวา

เสียงแหวกอากาศของลูกศรทั้งสองลูกและเสียงของศรที่ปักทะลุวัตถุ...

เหมือนกับเป็นสัญญาณแจ้งเตือนไปยังก็อบลินที่อยู่โดยรอบในทันที

ก็อบลินเกือบสิบตัวตรงลึกเข้าไปในถ้ำเพื่อค้นหาผู้บุกรุก

ส่วนลูกศรลูกสุดท้ายพุ่งใส่นักรบก็อบลินที่อยู่แนวหน้า

นักรบก็อบลินที่โดนลูกศรเอง ก็ได้สังเกตเห็นแม็คเรย์ที่กำลังกระโดดลงจากก้อนหินเพื่อหลบหนีเช่นกัน

นอกจากนี้ ยังมีนักรบก็อบลินอีกสองตัวที่สังเกตเห็นเขา

พวกมันคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยว หลังจากนั้นจึงแกว่งอาวุธในมือและไล่ตามแม็คเรย์มาพร้อมเขี้ยวและกรงเล็บที่แหลมคม

…

นี่คือกลยุทธ์ของแม็คเรย์!

เขายิงลูกศรทั้งสามลูกในพริบตา

ลูกศรสองลูกแรกมุ่งเป้าไปที่ก็อบลินที่อยู่ด้านหลัง เพื่อดึงดูดความสนใจของมอนสเตอร์ส่วนใหญ่ และล่อพวกมันให้เข้าไปในถ้ำส่วนที่ลึกยิ่งขึ้น

ส่วนศรลูกสุดท้าย...

เขาใช้เพื่อดึงความสนใจของนักรบก็อบลินทั้งสามตัวที่อยู่ด้านหน้า

"มือที่สั่น" ของแม็คเรย์ไม่ใช่ความผิดพลาด

มันเป็นเทคนิคระดับสูงที่สืบทอดมาจากบรรดาโจรและนักธนูชั้นนําในอนาคต!

และเป็นเพราะเทคนิคที่น่าทึ่งนี้

แม็คเรย์จึงสามารถล่อนักรบก็อบลินทั้งสามตัวออกมาจากถ้ำได้สำเร็จ ก็อบลินทั้งสามตัวแยกออกมาจากกลุ่มของพวกมันและไล่ตามแม็คเรย์ไป

เขาเพียงแค่ต้องจัดการกับนักรบก็อบลินเลเวล 10 ทั้งสามตัวนี้เท่านั้น

นี่มันเป็นเรื่องง่าย

ขณะที่วิ่งไปข้างหน้า เขาก็ได้เปลี่ยนหน้าไม้ในช่องเก็บไอเทมไปด้วยอย่างรวดเร็ว

หลังจากติดตั้งดาบลับบ็อคเสร็จ เขาก็หยุดวิ่งและหันกลับมาเผชิญหน้า

ในพริบตา แม็คเรย์เคลื่อนตัวหลบอาวุธของนักรบก็อบลิน

และแทงมันกลับไปที่คอด้วยดาบลับบ็อค

เขาอาศัยช่องโหว่ที่แม่นยําเพื่อสร้างความเสียหายที่สูงกว่าปกติด้วยดาบลับบ็อค

นักรบก็อบลินเลเวล 10 ถูกแม็คเรย์ฆ่าในดาบเดียว

เมื่อนักรบก็อบลินอีกสองตัวตามมาทัน

ตัวหนึ่ง ใช้แขนเพื่อเหวี่ยงอาวุธของมันออกมา ในขณะที่อีกตัวหนึ่งหยิบหินขึ้นมาจากพื้นแล้วโยนมันมาที่เขา

แม็คเรย์เขยิบไปด้านข้างเพื่อหลบหลีกหินที่ถูกโยนมา

จากนั้นก็อาศัยแรงเหวี่ยง เขาเคลื่อนตัวต่อไปที่ด้านหน้านักรบก็อบลินตัวที่สองอย่างรวดเร็ว และใช้สกิล [Warrior's Stun Strike]

สัญลักษณ์สตั๊นท์ปรากฏที่เหนือหัวของก็อบลินที่ถูกสกิลในทันที

เมื่อนักรบก็อบลินตัวที่สามตามมาถึง

เขาเหลือบมองไปที่นักรบก็อบลินสองตัวก่อนหน้านี้ที่กองกันอยู่มุมหนึ่ง มีแผนแล้ว…

แม็คเรย์ยกดาบขึ้นด้วยมือทั้งสองข้าง งอตัวเล็กน้อย หลังจากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศ

ทักษะของนักรบเลเวล 15 [ผ่าภูผา] ก็ได้ถูกปลดปล่อยออกมา

"บูม!"

บูม! บูม!

หลังจากเสียงกัมปนาทสองเสียงดับลง พร้อมๆกับฝุ่นที่ลอยฟุ้งขึ้นมาจากพื้นดิน

เมื่อฝุ่นจางลง ร่างของแม็คเรย์ก็ปรากฎชัดเจนขึ้น

สิ่งเดียวที่เหลืออยู่บนพื้นคือซากของนักรบก็อบลินทั้งสามตัวและร่องรอยที่ทิ้งไว้จากสกิล [ผ่าภูผา]

แม็คเรย์ไม่ได้เสียเวลาที่นี่นานนัก

เขาเปลี่ยนอาวุธเป็นหน้าไม้สําหรับผู้เริ่มต้นและกลับเข้าไปในถ้ำอีกครั้ง

หลังจากทําแบบเดิมซ้ำไปมาได้สองสามครั้ง

ในตอนนี้ก็เหลือเพียงลอร์ดก็อบลิน—-เรเกอร์ เท่านั้นที่ยังเหลืออยู่

แม็คเรย์ปิดใช้งานโหมดพรางตัว

เปลี่ยนอาวุธเป็นดาบลับบ็อคและเขาโจมตีลอร์ดก็อบลินในทันที