Chapter 48: Mid-grade Pill Master, Perfect Understanding of Pill Theory
หลายวันผ่านไป
เทือกเขาเมฆหมอกเข้าสู่ฤดูหนาว หิมะตกหนักทำให้การดำรงชีวิตของผู้บ่มเพาะยากขึ้นไปอีก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้บ่มเพาะที่เสี่ยงอันตรายเข้าไปในภูเขาเพื่อล่าสัตว์ประหลาด หิมะตกหนักขวางทางของพวกเขา ทำให้สัตว์ประหลาดต้องซ่อนตัว ไม่เพียงแต่ทำให้การล่าสัตว์อันตรายยิ่งขึ้น แต่ยังทำให้การหาเหยื่อเป็นเรื่องยาก ส่งผลให้ไม่มีผลกำไร
แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจว สุ่ยเลย เขาอยู่ที่บ้านฝึกฝนบ่มเพาะอย่างมั่นคง
วูบวาบ~
ในขณะนี้ โจว สุ่ยนั่งขัดสมาธิบนพื้น ทำให้พลังของหนังสือหมุนเวียน พลังงานสีเทาไหลเข้าสู่ส่วนลึกของจิตวิญญาณของเขา เพิ่มความเข้าใจของเขาอย่างมาก
ความรู้จำนวนมากเกี่ยวกับการปรุงยาระดับหนึ่งปรากฏขึ้นในใจของเขา
เดิมที เขามีแค่ท่องจำความรู้เหล่านี้โดยไม่เข้าใจอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตาม ด้วยความช่วยเหลือของกู่หนังสือ เขาจึงเข้าใจความรู้เหล่านี้อย่างลึกซึ้ง
รู้สึกเหมือนว่าเขาได้ศึกษาการปรุงยามาเป็นสิบปี
เลือนลาง จิตวิญญาณของเขาเหมือนจะเข้าไปในห้องสมุดเสมือนภายในกู่หนังสือ เรียนรู้วิธีการกลั่นสมุนไพรวิญญาณและปรุงยาอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าเขาเป็นนักปรุงยาฝึกหัดมาเป็นสิบปี
เขากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านการปรุงยาอย่างมาก โดยมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้
"ปรุงยาขั้นกลาง"
ในขณะนี้ โจว สุ่ยลืมตาขึ้นและมองไปที่แผงเสมือนจริงของเขา หลังจากการฝึกฝนอันยากลำบากเป็นเวลาหลายวัน เขาก็ได้เข้าถึงระดับที่ 1 การปรุงยาขั้นกลางแล้ว
ด้วยความช่วยเหลือของพลังกู่หนังสือ เขาได้กลืนกินหยกสืบทอดของปรุงยาระดับหนึ่งและบริโภคสูตรยาเหล่านั้น เขาเข้าใจความรู้เชิงทฤษฎีของการปรุงยาอย่างถ่องแท้
น่าเสียดายที่เขาไม่มีเตาปรุงยาในขณะนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีโอกาสได้ทดลองปฏิบัติจริง
กล่าวอย่างง่ายๆ ความรู้ทางทฤษฎีของเขานั้นสมบูรณ์แล้ว แต่ทักษะในทางปฏิบัติของเขานั้นไม่มีเลย
อย่างไรก็ตาม เขาเชื่อว่าตราบใดที่เขาสามารถฝึกฝนได้อย่างคล่องแคล่วเพียงไม่กี่ครั้ง เขาก็จะสามารถเชี่ยวชาญการปรุงยาได้อย่างสมบูรณ์
ไม่นานเกินรอ เขาก็จะกลายเป็นปรมาจารย์ยาขั้นสอง และอาจสามารถปรุงยาสร้างรากฐานได้ด้วยซ้ำ
"พลังของกู่หนังสือ นั้นล้ำลึกจริงๆ"
โจว สุ่ยถอนหายใจด้วยความรู้สึก
หากปราศจากความช่วยเหลือของกู่หนังสือ เขาคงไม่สามารถก้าวหน้าได้แม้จะฝึกฝนอย่างหนักเป็นเวลาสิบปี
แต่ตอนนี้ ตราบใดที่กู่หนังสือ กลืนกินหนังสือและหยกเหล่านั้น เขาก็สามารถก้าวหน้าได้อย่างอิสระและเข้าใจความรู้ทางทฤษฎีได้อย่างสมบูรณ์ หากเขาใช้พลังงานสีเทาลึกลับเหล่านั้น เขาก็สามารถเพิ่มความเข้าใจในความรู้เหล่านั้นได้มากขึ้น
หากเขามีพลังของกู่หนังสือ ในชาติที่แล้วบนโลก เขาคงกลายเป็นนักวิทยาศาสตร์ชั้นนำของโลกทันที โดยเชี่ยวชาญความรู้ทั้งหมดตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน
ปัง! ปัง! ปัง!
ในขณะนี้ เสียงเคาะประตูอย่างเร่งด่วนดังขึ้นจากด้านนอก
"อืม?!"
ประสาทสัมผัสอันศักดิ์สิทธิ์ของโจว สุ่ยแผ่กว้างออกไปและสัมผัสได้ทันทีว่าคนที่อยู่หน้าประตูไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเพื่อนบ้านของเขา จางเฉิง ปรมาจารย์ยาที่เขาไม่ได้เจอกันมานาน
ยิ่งไปกว่านั้น สถานการณ์ของจางเฉิงก็ไม่ดีนัก เขาผมขาวเต็มศีรษะ และผิวหนังมีริ้วรอยสีดำแปลกๆ เขาแผ่กระจายออร่าของไม้ผุราวกับว่าอายุขัยของเขากำลังจะหมดลง
วูบวาบ!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ร่างของโจว สุ่ยก็วาบปรากฏขึ้นที่ประตูสวนและเปิดประตู
"ลุงจาง เกิดอะไรขึ้นกับคุณครับ?"
โจว สุ่ยประหลาดใจเมื่อเขามองไปที่ชายอีกฝ่าย
เพราะเขาระลึกได้ว่าจางเฉิงได้ติดตามนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ไปที่เหมืองแร่ทองแดงเพื่อขุดแร่ แต่ไม่คาดคิดว่าหลังจากนั้นเพียงไม่กี่เดือน เขาก็กลายเป็นแบบนี้
ปากของจางเฉิงกระตุกด้วยสีหน้าขมขื่น ขณะที่เขาเล่าประสบการณ์ของเขาในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา
เขาอธิบายว่า แม้ว่าจะไม่มีภัยคุกคามจากผู้บ่มเพาะอื่นๆ ในเหมืองเส้นเลือดทองแดง แต่ก็ยังมีสัตว์ประหลาดแมลงพิษที่น่ากลัวบางตัวซุ่มซ่อนอยู่ลึกภายในเหมืองแร่
หากผู้บ่มเพาะไม่ระวัง พวกเขาอาจถูกสัตว์ประหลาดแมลงพิษเหล่านี้โจมตี
หนึ่งในนั้นคือแมลงพิษเส้นดำ
พวกมันเชี่ยวชาญในการซ่อนตัวในความมืด และมีพิษเส้นดำที่รุนแรง เมื่อพวกมันเข้าสู่ร่างกายของผู้บ่มเพาะ มันจะเป็นเหมือนแผลพุพองที่บุกรุกเส้นลมปราณ ภายในร่างกายของผู้บ่มเพาะ
เมื่อถึงจุดนั้น พลังธาตุแท้จริงของผู้บ่มเพาะจะลดลงอย่างต่อเนื่อง และขั้นตอนต่อไปจะรักษาไม่หาย พวกเขาจะถูกทิ้งไว้เพื่อรอความตาย
แม้กระทั่งในช่วงหลายเดือนก่อนที่พวกเขาจะตาย พวกเขาก็จะถูกทรมานด้วยพิษรุนแรงทั้งกลางวันและกลางคืน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจว สุ่ยก็ไม่มีอะไรจะพูด เขาคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าการเป็นคนงานเหมืองจะไม่นำปัญหาใหญ่โตมาให้มากที่สุด พวกเขาอาจพบกับการกัดเซาะของฉีจินฉี
แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าจางเฉิงจะโชคร้ายมากและพบกับแมลงพิษเส้นดำ
แน่นอนว่าทางเลือกของเขาถูกต้อง
มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่จะเลือกไปขุดแร่กับผู้คนจากนิกายหมอกศักดิ์สิทธิ์ จะไม่ดีกว่าหรือที่จะอยู่ในความปลอดภัยของเมืองและฝึกฝน
ท้ายที่สุด อะไรก็เกิดขึ้นได้ในป่า
หากคุณเดินผ่านแม่น้ำบ่อยๆ รองเท้าของคุณจะไม่เปียกได้อย่างไร
"ฉันสงสัยว่าลุงจาง คุณมาที่นี่เพื่ออะไรในครั้งนี้?" โจว สุ่ยคาดเดาอย่างเลือนลาง แต่ก็ยังคงถาม
"ฉันต้องการแลกเปลี่ยนหินวิญญาณกับหลานชายที่รักของฉัน เพื่อซื้อยาแก้พิษขั้นสูง เฉพาะยาแก้พิษขั้นสูงเท่านั้นที่สามารถกำจัดพิษเส้นดำออกจากร่างกายของฉันและช่วยให้ฉันมีชีวิตรอด" จางเฉิงพูดอย่างตรงไปตรงมา
"แน่นอน ฉันไม่ได้ขอให้คุณให้หินวิญญาณฟรี ฉันแค่ต้องการขายเตาปรุงยาขั้นสูงนี้ให้คุณ หวังว่าจะได้หินวิญญาณห้าพันก้อนชั้นต่ำ"
"แน่นอน ยาแก้พิษขั้นสูงนั้นราคาแพงมาก ตกอย่างน้อยหมื่นก้อนหินวิญญาณห้าพันก้อน ซึ่งเทียบเท่ากับหินวิญญาณระดับกลางหนึ่งร้อยก้อน" จางเฉิงกล่าวอย่างตรงไปตรงมา
สำหรับผู้บ่มเพาะธรรมดาๆ การซื้อยาแก้พิษขั้นสูงนี้จะทำให้พวกเขาล้มละลาย
"ลุงจาง ถ้าอย่างนั้นคุณก็จะไม่มีเตาปรุงยา" โจว สุ่ยประหลาดใจ
เขารู้ว่าราคาตลาดของเตาปรุงยาขั้นสูงระดับหนึ่งอยู่ที่อย่างน้อยแปดพันก้อนหินวิญญาณห้าพันก้อน ตอนนี้มีเพียงห้าพันก้อน ซึ่งลดราคาแล้ว
แต่จางเฉิงเป็นปรมาจารย์ยา หลังจากสูญเสียเตาปรุงยาไป เขาก็จะสูญเสียแหล่งทำมาหากินไป
มันเหมือนกับคนขับรถแท็กซี่ขายแท็กซี่ของตัวเอง ซึ่งเห็นได้ชัดว่าต้องเปลี่ยนอาชีพ
"ถ้าฉันไม่มีมัน ฉันก็ไม่มีมัน เมื่อฉันติดพิษเส้นดำนี้ แม้ว่าฉันจะใช้ยาแก้พิษขั้นสูง เส้นทางของฉันก็จะถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง แทบจะไม่มีความหวังสำหรับฉันในชาตินี้" จางเฉิงกล่าวอย่างช่วยไม่ได้
"หลังจากกำจัดสารพิษออกจากร่างกายแล้ว ฉันวางแผนที่จะกลับไปสู่โลกฆราวาส แต่งงานกับภรรยาหลายคน และมีลูกหลายคน"
จางเฉิงพูดด้วยสีหน้าพ่ายแพ้บนใบหน้า ยอมแพ้กับการสร้างรากฐานอย่างชัดเจน
เมื่อผู้บ่มเพาะใดละทิ้งการสร้างรากฐานและกลับไปสู่โลกฆราวาส พวกเขาสามารถเพลิดเพลินกับความมั่งคั่งและความเจริญรุ่งเรือง แต่งงานกับนางสนมหลายสิบคน และมีลูกหลายคน
ในความเป็นจริง นี่ก็เป็นทางเลือกของผู้บ่มเพาะอิสระหลายคนเช่นกัน
เมื่อถึงอายุสี่สิบหรือห้าสิบ พวกเขามักจะรู้ชะตากรรมของตัวเองและรู้ว่าไม่มีความหวังสำหรับการสร้างรากฐานในชาตินี้
นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาไม่จำเป็นต้องเสียเวลาและเลือกที่จะกลับไปสู่โลกฆราวาสเพื่อเพลิดเพลินกับความสุขของครอบครัว
เดิมทีจางเฉิงเป็นปรมาจารย์ปรุงยาที่ทะเยอทะยานมาก เชื่อว่าเขามีโอกาสที่จะประสบความสำเร็จในการสร้างรากฐานในอนาคต
แต่หลังจากโดนพิษครั้งนี้ เขาก็เข้าใจความเป็นจริงอย่างสมบูรณ์และวางแผนที่จะขายทรัพย์สินทั้งหมดของเขากลับไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุขในโลกฆราวาสในฐานะคนร่ำรวย
(จบบทนี้)
