ตอนที่ 8
บทที่ 8 ชู ซีซี: เหมิงหยาน ทำไมคุณถึงกลายเป็นแบบนี้!
คนที่ขับรถ BMW เมื่อกี้คือ ชู ซีซี
เธอวางแผนจะกลับบ้านหลังจากเลิกงานที่โรงพยาบาล
เธอบังเอิญไปเจอเหมิงหยาน
ชู ซีซี คิดว่าเธอมองมันผิด
เธอจอดรถและรีบวิ่งไป
พบว่าซ่งหยางกำลังจะต่อสู้กับเหมิงหยาน
เธอรีบเข้าไปห้าม
ซ่งหยาง เหลือบมอง ชูซีซี แล้วปล่อย เหมิงหยาน: "พี่ หยาน ฉันไม่สนใจว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อคุณยังเรียกว่า พี่ชายหยาน ฉันจะถือว่าคุณคือ พี่ชาย หยาน.. ฉันจะมาหาคุณอีกครั้งในเวลากลางคืน "
ซ่งหยางจากไป
เหมิงหยานหันหลังกลับ: "คุณมาทำอะไรที่นี่"
“ฉันมาที่นี่เพื่อคุยกับคุณดีๆ เหมิงหยาน ทำไมคุณถึงทำแบบนี้”
“พี่สาวคนที่ห้าต้องการช่วยคุณ แต่คุณปฏิเสธ คุณยังยื่นเรื่องพักการเรียนจากมหาวิทยาลัย G พี่สาวคนโตอยากช่วยคุณ แต่คุณเพิกเฉยต่อพี่สาวคนโต!”
“ชู ซีซี คุณมาที่นี่เหมือนกับชู ไห่จุน และ ชู เหวินหยาน หรือเปล่า ที่บอกว่าไม่รู้ว่าอะไรดีไม่ดี”
"..."
ชูซีซี : เหลือบมองผู้คนที่สัญจรไปมา: "เราไปหาที่คุยกันเถอะ"
“ไม่จำเป็น ฉันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลชูอีกต่อไปแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องฉันจะอยู่หรือตาย”
“เหมิงหยาน!”
ชู ซีซี กัดฟัน: "คุณยอมแพ้กับตัวเอง เพราะคุณถูกไล่ออกจากตระกูล ชู หรือไม่ คุณไม่ใช่คนตระกูล ชู ด้วยซ้ำ และคุณยังอยากอยู่ในตระกูล ชู ด้วยความอับอายอยู่หรือเปล่า?"
“ฉันไม่เคยคิดที่จะอยู่ในตระกูลชูอย่างไร้ยางอาย ฉันแค่อกหัก!”
ปรากฎว่าการมีส่วนร่วมของคนคนหนึ่งถูกลบออกอย่างง่ายดายจริงๆ!
เหมิงหยานไม่โกรธที่เขาถูกไล่ออกจากตระกูลชู
แต่ตระกูล ชู เฝ้าระวัง เหมิงหยาน
ปฏิบัติต่อเหมิงหยานเหมือนเป็นขโมย
ความเคารพและการอุทิศตนของ เหมิงหยาน ที่มีต่อพี่สาวของเขาเป็นเวลาหลายปีกลายมาเป็นเรื่องตลก!
พวกเขาไม่ได้มาจากโลกเดียวกัน
ตอนนี้เธอกำลังแกล้งเป็นพี่สาวเพื่อสั่งสอนเขา
แน่นอนว่าพวกเขาไม่เข้าใจอะไรเลย!
“เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ พี่สาวคนโตของฉันเลยปวดหัวอีกแล้ว และอาจารย์แพทย์แผนจีนที่ฉันโทรหาก็ไม่สามารถบรรเทาอาการลงได้”
“ถึงแม้ว่าพี่สาวคนโตจะไม่ได้พูดอะไร แต่ฉันบอกได้เลยว่าช่วงนี้พี่สาวคนโตนอนหลับไม่สนิทเลย”
“เหมิงหยาน ฉันจะให้คุณทำงานเป็นหมอนวดของพี่สาวคนโตของฉัน ฉันจะจ่ายอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ”
"ฉันปฏิเสธ."
เหมิงหยานเปิดประตูร้าน
ชู ซีซี พูดด้วยความไม่เชื่อ: "เหมิงหยาน! คุณไม่รู้สึกเสียใจกับพี่สาวคนโตเหรอ? คุณรู้ไหมว่าพี่สาวคนโตต้องปวดหัวขนาดไหน! และคุณยังต้องการเงินตอนนี้ด้วยใช่ไหม?"
“ชู ซีซี อย่าคิดว่าทั้งโลกสามารถพึ่งพาครอบครัว ชู ของคุณเพื่อหาเงินเท่านั้น”
“คุณขอให้ฉันเป็นหมอนวดของ ชู ไห่จุน คุณเคยคิดบ้างไหมว่าฉันคิดอย่างไร คุณควรคิดถึง ชู เทียนจู ดีกว่า!”
“ฉันไม่ใช่เครื่องมือของคุณ คุณเป็นหมอ คุณควรรู้ว่าจะแก้อาการปวดหัวของ ชู ไห่จุน ได้อย่างไร คุณควรรู้วิธีแก้ปัญหาด้วยตัวเอง คุณเป็นศัลยแพทย์อัจฉริยะไม่ใช่หรือ?”
เหมิงหยานรู้ดี
เป็นเพราะเขาดีกับพี่สาวเหล่านี้มากเกินไปในอดีต
เอาหัวใจและปอดออกไป
เพื่อที่จะตอบสนองพี่น้องสตรีเหล่านี้ เขาจึงระงับอารมณ์ของตัวเอง
ไม่ว่าพวกเธอต้องการอะไรพวกเขาก็จะอาสาทำให้
ทิ้งงานอดิเรกและความสนใจของตัวเองไว้เบื้องหลัง
ด้วยเหตุนี้ในใจของพวกเธอ เขาจึงเป็นเพียงตัวสำรองเท่านั้น
หาน้องชายที่แท้จริงพบ...แล้วจึงไล่เขาออก
บางครั้งเขาก็คิดไปโดยไม่รู้ตัว
ถ้าไม่ให้ความสำคัญกับพี่สาวมากนัก
ถ้าเขามีอารมณ์และสนใจตัวเองมากกว่านี้สักหน่อย
บางทีจุดจบอาจจะไม่เศร้านัก
เพียงแจ้งให้ทราบเพียงครั้งเดียว เขาถูกไล่ออกจากตระกูลชู!
ไม่มีการเตรียมตัวอะไรเลย!
“คุณตะโกนใส่ฉัน...เหมิงหยาน คุณกล้าตะโกนใส่ฉันจริงๆ...”
“ฉันเข้าใจแล้ว ทำไมฉันต้องมาโกรธคุณด้วย!”
ดวงตาของ ชู ซีซี เปลี่ยนเป็นสีแดง
ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เธอไม่เคยถูกคนอื่นตะโกนใส่เลย!
ในฐานะน้องสาวคนสุดท้องในบรรดาพี่น้องเจ็ดคน เธอเป็นที่ถูกใจของพี่สาวทั้งหกคน
รวมทั้งเหมิงหยานด้วย
เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นน้องชายที่ตอบสนองต่อคำขอ
ตอนนี้เขากล้าตะโกนใส่เธอจริงๆ
“คุณจะคิดถึงฉันเฉพาะเมื่อมันมีประโยชน์ และเตะฉันออกไปเมื่อมันไม่มีประโยชน์”
“ตอนนี้ฉันชื่อ เหมิงหยาน ไม่ใช่ ชูหยาน แค่คนโง่ทำครั้งเดียวก็พอแล้ว ฉันไม่อยากทำเป็นครั้งที่สอง!”
เหลือเพียงสองปีที่จะมีชีวิตอยู่
เหมิงหยานไม่ต้องการเป็นน้องชายที่ดีคอยดูแลพี่สาวของเขาอีกต่อไป
เหตุใดฉันจึงต้องอุทิศตนเพื่อพวกเขาอย่างสุดใจ?
สุดท้ายก็จบลงแบบนี้?
คุณคิดว่าคุณจะหลั่งน้ำตาจระเข้สองสามหยดขณะยืนอยู่ตรงหน้าฉัน
แล้วฉันจะเปลี่ยนใจ?
เรื่องตลก!
เหมิงหยานหันหลังกลับและจากไป
เขาไม่อยากยุ่งกับชูซีซีอีกต่อไป
ชู ซีซี กำหมัดแน่น: "เหมิงหยาน ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ฉันไม่เคยแสดงความคิดเห็นที่จะขับไล่คุณออกไป"
“แล้วคุณรู้ไหมว่าฉันไม่ใช่น้องชายแท้ๆของคุณ และเมื่อคุณพบน้องชายแท้ๆของคุณ คุณจะไล่ฉันออกจากตระกูลชู”
"ฉัน……"
ชู ซีซี พูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง
“คุณรู้ไหม คุณไม่เคยบอกฉันว่าคุณกำลังติดต่อกับฉันและปกป้องฉันเหมือนคนอื่นๆ เหมือนพี่สาวที่น่ารัก”
“เหตุใดคุณจึงแสร้งทำเป็นบริสุทธิ์ต่อหน้าฉันตอนนี้? คุณเป็นก็เพชฌฆาตเหมือนคนอื่นๆ!”
ชู ซีซี พูดอย่างอ่อนแรง: "เหมิงหยาน ฉันไม่รู้ว่าคุณได้รับการกระตุ้นมากขนาดไหน ก่อนหน้านี้คุณไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย..."
“ชูสีซี อย่าพูดถึงอดีต เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน”
เหมิงหยานจากไปโดยไม่เสียใจใดๆ
เมื่อมองดูแผ่นหลังที่ไร้หัวใจของเหมิงหยาน
ชู ซีซี รู้สึกหัวใจของเธอเจ็บ
ใบหน้าสวยมีแต่คำว่าโศกเศร้าเขียนอยู่เต็มไปหมด
สิ่งต่าง ๆกลายเป็นเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ต้องการมัน
ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้...
ทำไม
เมื่อเขาไปถึงมุม เหมิงหยาน เขารู้สึกเวียนศีรษะ
เขาใช้เวลาพักผ่อนสักพักก่อนที่ฉันจะรู้สึกดีขึ้น
“นี่คือสิ่งที่คอยย้ำว่าฉันมีเวลาเหลือไม่มากแล้วใช่ไหม?”
ริมฝีปากของ เหมิงหยาน โค้งงอเป็นส่วนโค้งที่ไม่เห็นค่าในตัวเอง
ตกกลางคืน
โทรศัพท์มือถือของ เหมิงหยาน ได้รับข้อความจาก ซ่งหยาง
“พี่หยาน ฉันกำลังรอคุณอยู่ที่เดิม คุณต้องมา”
“ฉันจะไม่กลับจนกว่าจะได้เจอคุณ”
เหมิงหยานถอนหายใจเบา ๆ
“ไม่ คุณมาที่นี่”
รอซ่งหยางมาถึงใกล้หมู่บ้านในเมือง
“พี่หยาน ในที่สุดคุณก็เต็มใจที่จะพบฉันแล้ว!”
“นี่คือร้านของพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของฉัน”
เหมิงหยานชี้ไปที่ร้านซาลาเปาที่อยู่ไม่ไกล
จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่อาคารอพาร์ตเมนต์ที่ทรุดโทรมซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่ง
"นี่คือที่ที่ฉันอาศัยอยู่ตอนนี้"
ซ่งหยางโกรธ: "พี่หยาน คุณคิดว่าฉันจะไม่อยากเป็นน้องชายของคุณเพียงเพราะตอนนี้คุณยากจนเหรอ!"
“คุณได้เห็นการให้สัมภาษณ์ของชูไห่จุนแล้ว ฉันถูกไล่ออกจากตระกูล ชู และตระกูลซ่งยังคงร่วมมือกับตระกูลชูอยู่”
“ในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลซ่ง มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับคุณที่จะใกล้ชิดกับฉันมากเกินไป ฉันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคุณด้วยเหตุผลของฉันเอง”
“พี่หยาน คุณได้พบกับพ่อแม่ของฉันแล้ว และรู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คนผิวเผินขนาดนี้!”
“ท้ายที่สุดคุณก็เคยเป็นสมาชิกของตระกูล ชู ชูไห่จุน ไม่ได้ตระหนี่มากนัก เพียงเพราะเรามีความสัมพันธ์ที่ดี แค่ระบายความโกรธของเธอกับตระกูลซ่ง”
เหมิงหยานได้ยินสิ่งนี้จึงยื่นบุหรี่ให้ซ่งหยาง
จากนั้นซ่งหยางก็ยิ้ม หยิบบุหรี่ขึ้นมา และจุดบุหรี่ให้เหมิงหยาน
เหมิงหยานวางแขนของเขาโอบไหล่ของซ่งหยางและพูดอย่างจริงจัง: "ซ่งหยาง คุณจะเป็นน้องชายที่ดีของฉันตลอดไป"
“คุณจะเป็นพี่ชายของฉันเช่นกันพี่หยานหากคุณต้องการความช่วยเหลือจากน้องชายของคุณก็แค่พูด”
"ฉันกำลังรอคำพูดของคุณ ซ่งหยาง ช่วยฉันทำอะไรบางอย่าง ... "
