บทที่ 40: แสงเลเซอร์หนึ่งดวง ส่งผีตรงสู่นรก

บทที่ 40: แสงเลเซอร์หนึ่งดวง ส่งผีตรงสู่นรก

“ไร้สาระ! คุณตาบอดหรืออะไร ใครคือ 'มือปราบผี' จอมหลอกลวงที่คุณรู้จัก มีเพียงน้องชายของฉันเท่านั้น ฉินเฟิงเท่านั้นที่เป็นมือปราบผีตัวจริงที่รัฐยอมรับ!”

เฉินห่าวดูเหมือนเขาถูกแทง กระโดดออกมาทันทีด้วยความโกรธ

“นาย... เอ่อ! นายบอกว่ามีเหตุการณ์เหนือธรรมชาติอยู่ข้างนอกใช่ไหม ฉันจะเปิดประตูให้นายดูเองว่ามันไร้สาระแค่ไหน”

เมื่อรู้ว่าเขาไม่สามารถตะโกนออกไปสู้กับเฉินห่าวได้ หลี่จือเฟิงจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปดูด้วยตัวเอง

เขายืนอยู่ข้างประตู โดยเคยโต้เถียงกับเฉินห่าวเมื่อครู่ก่อน

หลังจากเดินไปไม่กี่ก้าว เขาก็ผลักประตูให้เปิดออก

คนอื่นๆ เหยียดคอเพื่อดูภายนอก อยากรู้ว่าสิ่งที่ ฉินเฟิง พูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่

อย่างไรก็ตาม ฉากภายนอกทำให้มุมมองโลกของพวกเขาแตกสลาย

ทางเดินด้านนอกห้องส่วนตัวเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ทุกสิ่งรอบตัว ตั้งแต่ผนังแวววาวไปจนถึงต้นไม้ประดับและเครื่องประดับ กลายเป็นสีซีดน่าขนลุก ราวกับว่าทุกสิ่งมาจากภาพถ่ายขาวดำเก่าๆ ที่ให้ความรู้สึกแปลกประหลาด

“นี่ นี่... โอ้พระเจ้า!”

หลี่จือเฟิงกลัวมากจนเกือบจะฉี่รดกางเกงและถอยหลังด้วยความสยดสยอง ด้วยความตื่นตระหนกเขาจึงสะดุดและล้มลง

คนอื่นๆ ก็กรีดร้องออกมาด้วยความกลัวเช่นกัน

"อา!"

"มันเหนือธรรมชาติจริงๆ!"

"เขาเปิดประตูเพื่อ!!"

ทุกคนตื่นตระหนกเหมือนไก่ไม่มีหัว การมีส่วนร่วมในเหตุการณ์เหนือธรรมชาติหมายความว่าพวกเขาใกล้จะตายแล้ว

"หุบปาก!"

ฉินเฟิง รู้สึกหงุดหงิดกับเสียงดังจึงตะโกน

ทุกคนเงียบไป โดยตระหนักว่า ฉินเฟิง ได้ประกาศตัวเองว่าเป็นมือปราบผี

ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันภายนอกที่ยืนยันคำพูดของเขา พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อเขา

ตอนนี้ พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ ฉินเฟิง ราวกับว่าเขาเป็นเส้นชีวิตของพวกเขา และยึดติดกับความหวังใดๆ ก็ตามที่พวกเขาพบ

โดยเฉพาะหลี่จือเฟิง

“พี่ฉิน ฉันผิดไป ฉันไม่ควรสงสัยคุณ ฉันล้มเหลวที่จะยอมรับความยิ่งใหญ่ของคุณ ฉันสมควรตาย โปรดยกโทษให้ฉันด้วย”

เมื่อรู้ว่ามีเพียง ฉินเฟิง เท่านั้นที่สามารถช่วยเขาได้ในตอนนี้ เขาจึงลดความภาคภูมิใจลง โค้งคำนับและพยักหน้าอย่างล้นหลาม

เฉินห่าวฉวยโอกาสแล้วด่าว่า "กิ่งก้าเปลี่ยนสี ก่อเรื่องขึ้นแต่ขอร้องให้คนอื่นช่วย?"

หลี่จือเฟิงแทบจะน้ำตาไหล “พี่ห่าว ฉันคิดผิดแล้ว ได้โปรดอย่าถือสาฉันเลย”

“หุบปากแล้วยืนข้าง ๆ” ฉินเฟิงสั่ง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ทางเข้าประตู

หลี่จือเฟิงรีบถอยกลับไปด้านหลังห้องอย่างรวดเร็ว

เสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอก

เสียงฝีเท้านั้นหนักและแข็งกระด้าง ไม่ใช่จากคนเป็นอย่างแน่นอน

ไม่นานก็มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น

มันเป็นพนักงานเสิร์ฟที่หน้าซีดมาก ราวกับว่าเขาก้าวออกมาจากภาพถ่ายขาวดำเก่าๆ

ใบหน้าของเขาแข็งทื่อ และดวงตาของเขาเย็นชา ขาวและไม่มีชีวิตชีวา ส่งผลให้ทุกคนที่เห็นเขารู้สึกหนาวสั่น

"อา!"

“มันเป็นผี!”

มีเสียงดุด่าจากด้านหลังว่า "ให้ตายเถอะ! หุบปากซะ พวกคุณทุกคน! พี่ฉินไม่ได้สั่งเหรอ? คุณอยากตายไหม ถ้าคุณกรีดร้องต่อไป คุณจะดึงดูดผีมากขึ้น! พวกคุณบางคนก็ ไร้สมองจริงๆ”

ทุกคนมองกลับไปเห็นเฉินห่าวซึ่งย้ายไปอยู่ด้านหลังห้อง

ที่ยืนอยู่ข้างๆเขาคือหลี่จือเฟิงจริงๆ

ฮะ?

เฉินห่าวอยู่ข้างๆ ฉินเฟิงไม่ใช่เหรอ?

เขาซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเมื่อไหร่?

และหลี่จือเฟิงด้วย!

ไอ้พวกคนรวยปากดีก่อนหน้านี้ไปไหน!!!

หวด!

ทุกคนก็ถอยกลับไปทันที

ในขณะนี้ ฝูงชนเห็นแสงสีแดงพุ่งออกมาจากด้านหน้าของ ฉินเฟิง

ในสภาพแวดล้อมที่สลัวนี้ มันเห็นได้ชัดเจนเป็นพิเศษ

เลเซอร์สีแดงพุ่งผ่านพนักงานเสิร์ฟที่หน้าซีดมากที่ประตูทันที

มันสลายตัวอย่างรวดเร็ว กลายเป็นเถ้าในเวลาไม่ถึงสองวินาที และสลายไปในอากาศ

ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

นี่คือ...พลังของมือปราบผีเหรอ?

มันมีพลังมากเกินไป

ผีก็ล้มลงได้เพียงพริบตาเดียว!

“ฮ่าฮ่า พี่ชายของฉัน ฉินเฟิง แข็งแกร่งจริงๆ ด้วยการจ้องมองด้วยเลเซอร์เพียงครั้งเดียว เขาส่งผีตรงไปยังนรก”

เสียงหัวเราะของเฉินห่าวดังก้องอีกครั้งข้างๆ ฉินเฟิง

ฝูงชนไม่สนใจ พวกเขาเริ่มผ่อนคลาย

เราปลอดภัยแล้ว!!

แต่คำพูดของ ฉินเฟิง ทำให้พวกเขากลับมาผงะทันที

“นั่นไม่ใช่ผีจริงๆ เป็นคนที่ถูกพลังเหนือธรรมชาติของผีและกลายเป็นทาสผี ยิ่งไปกว่านั้น น่าจะมีแบบนี้อีกเยอะ”

ราวกับจะยืนยันคำพูดของเขา เสียงกรีดร้องก็ดังก้องมาจากโถงทางเดิน

“อ๊ะ!! ผีกำลังจะมา”

"ช่วยด้วยช่วยด้วย!"

“อย่ามาที่นี่ อยู่ห่างๆ ไว้นะ อ่า!!!”

"................."

ทุกคนตกใจและใบหน้าของพวกเขาก็เริ่มหวาดกลัวมากขึ้น

“มันกำลังแพร่กระจาย?”

ฉินเฟิงจ้องมองไปที่โลกสีซีดที่ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาในบูธจากทางเดิน คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย

“ทุกคน ดูสิ! สีขาวกำลังเคลื่อนตัวมาหาเรา!”

ในที่สุดก็มีคนสังเกตเห็นความผิดปกติในบูธ

ความกลัวก็เกิดขึ้นอีกครั้ง

แต่เมื่อพวกเขาเห็นร่างที่ยืนตรงอยู่ตรงหน้า พวกเขาก็รู้สึกถึงความรู้สึกปลอดภัยที่อธิบายไม่ได้

[ติ๊ง! คุณได้ดูดซับพลังเหนือธรรมชาติ 300 แต้ม แปลงเป็น 300 แต้มกักขัง!]

เมื่อโลกสีซีดมาถึงเท้าของ ฉินเฟิง พลังเหนือธรรมชาติที่ดูดซับก็เพิ่มขึ้น 100 แต้ม

“ผีตัวนี้ดูเหมือนจะมีระดับสูง อาจถึงระดับ A”

ในเขตแดนผีระดับ B เขาดูดซับเพียง 100 แต้ม แต่ตอนนี้มันเป็นสองเท่า ทำให้ ฉินเฟิง มีเหตุผลในการคาดเดา

รู้สึกถึงพลังเหนือธรรมชาติอันละเอียดอ่อนที่ทำลายร่างกายของเขา ฉินเฟิง ยังคงนิ่งอยู่และดึงโทรศัพท์สื่อสารของเขาออกมา

"ปี๊บ ปี๊บ!!"

เฉพาะโทรศัพท์ที่ผลิตขึ้นเป็นพิเศษเท่านั้นที่สามารถโทรภายในเขตแดนได้

“ผู้อำนวยการเกา มีเหตุการณ์เหนือธรรมชาติเกิดขึ้นในย่านการค้าทางตอนใต้ มันมีเขตแดนผี ระดับความน่ากลัวถูกกำหนดเบื้องต้นเป็นระดับ B โปรดประกาศให้ทั่วทั้งเมืองทราบทันที และส่งบุคลากรไปปิดพื้นที่นี้”

"ครับ เข้าใจแล้ว"

ในอีกด้านหนึ่ง ผู้อำนวยการเกาตอบอย่างจริงจัง

ต่อมามีการระดมกำลังตำรวจทั้งสถานี