บทที่ 121 ฝันของเสี่ยวจือ
บทที่ 121 ฝันของเสี่ยวจือ ซากต้นไม้ที่ตายแล้วละลายเหมือนขี้ผึ้ง ทันใดนั้น มันก็ปกคลุมแผลเป็นหยกขาวของเสี่ยวจือ จากนั้น ท่อนไม้ที่ไหลออกมาก็ค่อย ๆ แข็งตัวและกลายเป็นเกล็ดที่มีลวดลายไม้ จากนั้นมันก็ค่อยๆหายไปใต้ผิวหนังของเสี่ยวจือ การหายใจของ เสี่ยวจือ สม่ำเสมอ และมีแม้กระทั่งรอยยิ้มจาง ๆ บนริมฝีปากขอ...
