บทที่ 36 : [ด่าน 2] จำนวนไม่มีค่าเมื่อเทียบกับคุณภาพ
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 36 : [ด่าน 2] จำนวนไม่มีค่าเมื่อเทียบกับคุณภาพ
สองวันผ่านไป
รุ่งอรุณของวันเริ่มต้นด่านได้มาถึง
ในที่สุด การซ่อมแซมกำแพงเมืองก็เสร็จสิ้น
“ถึงยังมีอีกหลายจุดที่ควรต้องซ่อมแซม แต่เพราะมีเวลาแค่นี้ ได้แค่กำแพงเมืองก็ดีแล้ว”
ข้าวางมือบนไหล่ของหัวหน้าสมาคมช่างก่ออิฐ ซึ่งศีรษะของเขายังคงก้มลง
“เจ้าทำได้ดีมาก เจ้าทำงานหนักมากจริงๆ”
พระอาทิตย์ยามเช้าทำให้กำแพงที่ได้รับการตกแต่งใหม่เปล่งประกาย
เมื่อพิจารณาถึงทรัพยากรและเงินทุนจำนวนมหาศาลที่ใช้ในการซ่อมแซมกำแพงพวกนี้ ข้าก็ได้แต่รู้สึกเคารพอย่างสุดซึ้งต่ออีกฝ่าย
แคร๊ง! แคร๊ง!
บนกำแพง ป้อมปืนอัตโนมัติที่ติดตั้งใหม่กำลังขยับลำกล้องเป็นเสียงเครื่องจักร
ผมลูบลำกล้องขนาดใหญ่ เหมือนดั่งกำลังลูบคางของลูกสุนัข สิ่งนี้ต้องพึ่งพาได้แน่
’เรามีทรัพยากรเพียงพอแล้ว’
บนกำแพงเมือง ลูกศรและกระสุนปืนใหญ่ถูกวางซ้อนกันสูง เรามีมากพอที่จะเจาะรูสัตว์ประหลาดได้หลายสิบตัว
’เราได้ตระเตรียมของอย่างอื่นให้ทัพเราด้วย’
ข้าเห็นทหารกำลังตรวจสอบชุดเกราะและอาวุธของพวกเขาบนกำแพง
กองพลสนธยา
ทหารเหล่านี้คือนักรบของตระกูลครอสที่เคยอยู่เคียงข้างกับมาร์คกราฟ ปกป้องเมืองนี้มาทั้งชั่วชีวิต
จำนวนเดิมของพวกเขาอยู่ที่ประมาณหนึ่งพันคน แต่เพราะการเกษียณอายุของมาร์คกราฟ หลายคนจึงกระจายออกไปทำให้เหลืออยู่เพียงประมาณสามร้อยคน
’นี่ไม่ใช่แค่กลุ่มคนสามร้อยคน’
ไม่ใช่เพียงแค่ทหารสามร้อยคน พวกเขาเป็นทหารผ่านศึก คุ้นเคยกับแนวหน้านี้และมีทักษะในการสังหารสัตว์ประหลาดมากกว่าผู้ใด
พวกเขาเปรียบดั่งทหารที่พุ่งลงมาจากสวรรค์ เป็นกลุ่มคนที่ข้าพึ่งพาได้มากที่สุดแล้ว
ฉันตัดสินใจที่จะให้รางวัลพวกเขาทุกคนด้วยเงินรายสัปดาห์อันมากมาย
’เราได้สร้างพื้นที่สังหารขึ้นมาใหม่เรียบร้อยแล้ว’
เราได้พัฒนากำแพงรั้วไม้หรือที่เรียกว่าพื้นที่สังหาร เพื่อที่จะขจัดการเคลื่อนไหวของพวกสัตว์ประหลาด
นอกจากนี้เรายังมีด่านเล็กๆ และกับดักจำนวนมากบนเส้นทางไปยังกำแพงเมืองทางใต้
กำแพงเมืองมีสิ่งประดิษฐ์ปืนใหญ่และคันศรยักษ์ที่ได้รับการปรับปรุงมาใหม่ด้วย
“เราพร้อมแล้ว”
ข้าประกาศอย่างมั่นใจ
“เข้ามาเลยพวกสัตว์ประหลาด!”
ในระหว่างการรีเซ็ตและชมเกมย้อนหลังนับไม่ถ้วนมากกว่า 700 ครั้ง ข้าก็ไม่เคยพร้อมได้เท่านี้มาก่อนเลย
ความมั่นใจพุ่งสูงขึ้น ข้ารู้สึกมั่นใจว่าข้าสามารถผ่านด่านนี้ได้อย่างไร้ที่ติ แม้ต้องเผชิญกับตัวแปรที่ไม่คาดคิดก็ตาม
กับ! กับ!
ทันใดนั้น หน่วยสอดแนมก็ขี่ม้าพุ่งเข้ามาในกำแพงเมือง เขาเป็นส่วนหนึ่งของหน่วยสอดแนมที่ถูกส่งออกไปเมื่อวันก่อน
“ข่าวจากหน่วยสอดแนมถึงฐานทัพ!”
เสียงของทหารดังก้องไปทั่วกำแพง
“สัตว์ประหลาดกำลังเคลื่อนไหว !”
“…!”
ในขณะเดียวกัน แรงสั่นสะเทือนอันแผ่วเบาก็ถูกกวนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเรา
เมฆฝุ่นหนาทึบลอยขึ้นมาในเส้นขอบฟ้าที่ไม่ไกลนัก มันบ่งบอกถึงการเข้าใกล้ของพวกสัตว์ประหลาด
ข้าเรียกหน้าต่างด่านที่อยู่ตรงหน้าข้าขึ้นมา
[ข้อมูลศัตรู – ด่านที่ 2]
- ระดับ? ???: 3
– หนูท่อระบายน้ำยักษ์ ระดับ 5: 3251
– เวลาเริ่มต้น: 10 นาที
การต่อสู้จะเริ่มขึ้นในอีก 10 นาที
“พวกมันเกือบจะมาถึงแล้ว! จับตาดูมันให้ดี!”
"ขอรับองค์ชาย!"
เสียงตะโกนของข้าได้รับการตอบรับอย่างพร้อมเพรียงจากทหารทุกนาย รวมถึงลูคัสด้วย
’พวกเขาพร้อมกันแล้วใช่ไหม?’
ถ้อยคำอันหนักแน่นอขพวกเขาทำให้จิตใจของข้าดีขึ้นมาก ข้าเผยรอยยิ้มบางเบาออกมา
การต่อสู้จะเริ่มขึ้นแล้ว ชัยชนะครั้งนี้จะเป็นของเราแน่
"หือ?"
คิ้วของข้าขมวดด้วยความงงงวย
สายตาของข้ามองทอดไปยังทิศใต้ คำมีบางสิ่งบางอย่างประหลาดเกิดขึ้น
จากระยะไกลเลยขอบฟ้าไป…มีร่างหนึ่งยืนอยู่
“…?”
ข้าขยี้ตาคิดว่าเป็นภาพหลอน ทว่าคนผู้นั้นยังคงอยู่
มีคนอยู่ที่นั่น ยืนอยู่บนที่ราบทางตอนใต้ที่คาดว่าเจ้าพวกหนูจะถูกบุกรุกในไม่ช้า
ชายผู้นั้นสวมหมวกแหลมๆ มีเงาปกคลุมใบหน้าของเขา
“ชายผู้นั้นมันอะไรกัน?”
ลูคัสเดินมาข้าที่แววตากำลังเต็มไปด้วยความกังวล
“ทำไมฝ่าบาทหน้าถอดสีเช่นนั้น?”
“ลูคัส เจ้าเห็นคนๆ นั้นใช่ไหม…”
ข้าหันไปหาลูคัส แต่ขณะที่มือของข้าเหยียดชี้ไปทางทิศใต้ ข้าก็ขยี้ตาอีกครา...
"หา?"
นักกวีผู้สวมหมวกแหลมได้เลือนหายไปแล้ว
นอกจากข้าแล้ว มีเพียงลูคัสเท่านั้นที่อยู่ด้านข้างข้า
“ข้าไม่เห็นอะไรเลยนะขอรับฝ่าบาท”
“เดเมี่ยน!”
ข้ากวักมือเรียกเดเมี่ยนอย่างเร่งรีบ เขาได้ปรับปรุงหน้าไม้ติดตัวของเขา ทำให้มันสามารถขยับได้ง่ายขึ้นมาก
“ท่านเรียกข้ามาหรือ องค์ชาย?”
“เจ้าเห็นใครอยู่ตรงนั้นไหม?”
เดเมี่ยนสำรวจพื้นที่ที่ข้าชี้ไป แต่เขาก็ส่ายศีรษะเล็กน้อย
“ข้าไม่เห็นใครเลยองค์ชาย”
“….”
ถ้าเดเมี่ยนไม่เห็นใคร นั่นหมายความว่ามันไม่มีใครอยู่ที่นั่นจริงๆ
ทว่าความรู้สึกเย็นยะเยือกได้แผ่ซ่านทั่วกายาของข้า
’ข้าเห็นภาพลวงตางั้นเหรอ?’
ข้าคงหวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้น
แต่ถ้ามันไม่ใช่ภาพลวงตาล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีคนอยู่ที่นั่นจริงๆ?
'แล้วเขาตั้งใจจะทำอะไรกันแน่?'
ความรู้สึกคล้ายลางสังหรณ์ได้เกิดขึ้นในจิตใจของข้า
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ…
พื้นเริ่มสั่นสะเทือน
"พวกมันมาแล้ว!"
ข้าขบแน่นพลางหันกลับไปมองทางทิศใต้
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ…
ทะเลสีเทาอันที่กำลังรุกคืบเข้ามา
ในที่สุด ฝูงหนูขนาดมหึมากว่า 3,000 ตัวก็โผล่ขึ้นมาจากทางใต้และกำลังมุ่งหน้ามาทางเมือง
แม้จะอยู่ห่างไกล แต่กลิ่นเหม็นของท่อระบายน้ำและกลิ่นเหม็นคล้ายโรคระบาดก็เข้ามาในรูจมูกของข้า
หมัดของข้ากำแน่นรอบๆ ดาบ
’ข้าต้องตั้งสติเอาไว้’
ไม่ว่าพวกมันจะมีจำนวนเท่าใด ไม่ว่าข้าจะได้เห็นภาพลวงตาหรือไม่ หน้าที่ข้ามีเพียงอย่างเดียว
’หยุดพวกมัน’
เราได้เตรียมความพร้อมอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว ทั้งหมดที่เราทำได้ในตอนนี้คือฆ่าสัตว์ประหลาดให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ-!
แนวหน้าของฝูงหนูได้เคลื่อนไปทางกำแพงรั้วไม้ของที่ราบทางใต้ ข้าขึ้นเสียงและตะโกนออกมาทันที
“หน่วยปืนใหญ่พร้อมยิง!”
ทหารปืนใหญ่จุดชนวนปืนใหญ่ของพวกเขาให้ตรงกัน ด้วยการกวาดมืออย่างมุ่งมั่น ข้าสั่งออกมาทันทีว่า
"ยิงได้!"
ตู้ม! ปัง ปัง ปัง ปัง!
เสียงคำรามของปืนใหญ่ได้ดังขึ้น
วู้บบบ-
หลังจากถูกยิงโค้งไป กระสุนที่เฉือนผ่านอากาศในที่สุดก็ดิ่งลงสู่พื้น
ตู้ม…!
กระสุนทำให้แนวหน้าของพวกหนูกลายเป็นฝุ่น
[ข้อมูลศัตรู – ด่านที่ 2]
– ระดับ????: 3 ตน
– หนูท่อระบายน้ำยักษ์ ระดับ 5: 3154 ตัว (จำนวนสังหาร: 97)
หนูเกือบร้อยตัวถูกกระสุนชุดแรกสังหารไปแล้ว
"ดี!"
เมื่อมองดูชิ้นส่วนของสัตว์ประหลาดที่แตกสลายไป ข้าก็กำหมัดแน่น
“สังหารพวกมันให้สิ้นซาก!”
ขยะหนูเหล่านี้ไม่ได้มีค่าสถานะที่สูงจนน่ากลัว!
***
ปัง! ตู้มม!
มีไม้กั้นตั้งอยู่ทางใต้ของป้อมปราการที่เปิดโล่ง
สิ่งมีชีวิตgs]jkouhชะงักงันขณะที่พวกมันรุกล้ำไปตามสิ่งกีดขวาง พวกมันเริ่มงุ่มง่ามไม่รู้ว่าต้องเดินไปทิศทางไหน เราโจมตีมันด้วยการยิงแบบไขว้เช่นด่านก่อน
นี่คือทุ่งสังหาร
แนวหน้าของพวกหนูท่อระบายน้ำคงไม่สามารถหลบเลี่ยงเขาวงกตแห่งความตายนี้ได้ จำนวนการตายเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างมาก
’จำนวนของพวกมันแม้นล้นหลาม แต่พวกมันก็รวมตัวกันเป็นกลุ่ม’
ส่วนสำคัญที่สุดคือ...
’ถ้าเราสามารถโจมตีแบบนี้ได้ต่อไป คงกวาดล้างได้หมดในคราเดียวแน่!'
ประมาณ 30 นาทีผ่านไป ตั้งแต่เริ่มการต่อสู้ ก็ไม่มีหนูตัวใดหนีเล็ดลอดไปได้
[ข้อมูลศัตรู – ด่านที่ 2]
– ระดับ????: 3 ตน
– หนูท่อระบายน้ำยักษ์ ระดับ 5: 2327 ตัว (จำนวนสังหาร: 924)
หนูท่อระบายน้ำเกือบพันตัวถูกขจัดไปแล้วท่ามกลางกองไฟ
ข้ารู้สึกกังวลเล็กน้อย เพราะปริมาณพวกมันมีมากมาย แต่ยามนี้ดูจะไม่มีปัญหาสักเท่าไร
ข้าเริ่มหายใจได้สะดวกขึ้น เมื่อได้เห็นพวกหนูที่ไร้ชีวิตถูกบดขยี้ภายในทุ่งสังหาร
ครืน...
"หา?"
ส่วนหนึ่งของกำแพงกั้นไม้เริ่มสั่นสะเทือน
จิ๊ด จิ๊ด!
เสียงหนูที่ร้องโหยหวนได้ดังขึ้น พวกหนูท่อระบายน้ำยักษ์ได้ข้ามสิ่งกีดขวางมาแล้ว
“?!”
ขณะที่ข้ากำลังตกใจ ข้าก็ยกกล้องส่องทางไกลขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อสำรวจพื้นที่
"บัดซบ"
ภายในทุ่งสังหาร มันเต็มไปด้วยซากหนู
ซากศพของหนูกองอยู่มากมายจนล้นกำแพงกั้น
กองทหารหนูที่อยู่ข้างหลังพวกมันเริ่มหลบหลีกรั้วด้วยการตะกุยขึ้นจากศพเหล่านี้
จิ๊ด!
เหมือนดั่งน้ำที่ท่วมเขื่อน
ในชั่วพริบตา พวกมันก็ทะลุสิ่งกีดขวางและเริ่มท่วมออกจากทุ่งสังหาร
"เวรแล้ว!"
ข้าเผลอสบถออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
แม้ว่าทุ่งสังหารจะพังทลายลงอย่างรวดเร็ว แต่ข้าก็คิดว่ามันจะเกิดขึ้นหลังพวกมันตายไปครึ่งหนึ่ง
ข้าไม่ได้คาดคิดเลยว่าพวกมันจะทะลุมาได้เพราะมีซากศพสะสมอยู่มากเกินไป ข้าไม่เคยแม้แต่จะคิดมาก่อน
’เรายังไม่เป็นไร!'
ข้ารีบสั่งให้หน่วยปืนใหญ่ปรับการกำหนดเป้าหมายของพวกเขาและเตรียมหน่วยคันศรยักษ์
’เรามีระยะห่างจากทุ่งสังหารไปยังกำแพงป้อมปราการ ทั้งยังมีสิ่งกีดขวางมากมายตั้งรอไว้อยู่! เราสามารถถ่วงเวลาได้มากกว่านี้!'
ทว่า-
ข้าหลงลืมไปจุดหนึ่ง
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!
นั่นคือความเร็วของพวกหนูท่อระบายน้ำ
เจ้าพวกตัวที่ทะลักออกมาเร็วจนน่ารังเกียจ
อีกทั้งขนาดของพวกมันก็ประมาณสุนัขตัวใหญ่ พูดอีกอย่างก็คือ...
ตุ้บ! ตุ้บ!
ตุ้บ...!
ลูกธนูของคันศรยักษ์ยิงกระแทกลงไปที่พื้น เพราะไม่อาจตามทันพวกหนูที่ว่องไวเช่นนี้ได้
“ไอ้พวกหนูปีศาจบ้าเอ๊ย!”
"พวกเรายิงไม่โดนเลย... !"
ทหารสบถออกมาและยังคงถล่มด้วยการยิงปืนใหญ่และคันศร แต่การโจมตีพวกมันที่มีความรวดเร็วเช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่ง่าย
จิ๊ด! จิ๊ด!
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!
หนูตัวเล็กที่ว่องไวบิดตัวและหันร่างของพวกมันพุ่งไปทั่วทั้งสนามรบ
นอกเหนือจากการระเบิดของปืนใหญ่และลูกธนูที่พุ่งเข้าใส่พวกมันแล้ว... พวกมันก็กำลังเข้ามาใกล้คล้ายไม่มีสิ่งใดขวางกั้นมันเลย
"อึก”
วู้บบ! วู้บบ!
เดเมี่ยนยืนอยู่ข้างข้า ยิงหน้าไม้ออกมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ลูกธนูจากธนูของเดเมี่ยนสามารถจัดการพวกมันได้บางส่วน แต่ก็ยังไม่เพียงพอ
‘ที่จริง ข้าก็คิดไว้แล้วพวกหนูจะมาถึงกำแพงป้อมปราการ’
ทว่าพวกมันมีจำนวนมากเกินกว่าที่ข้าคาดการณ์ไว้มาก…!
ดูท่าจะแย่แล้วสิ
ฟู่มมม-
แคร๊ง!
เสียงเครื่องจักรกลได้ดังก้องอย่างหนักหน่วง
ตู้ม ตู้ม ตู้ม ตู้ม!
เสียงปืนอันน่าพึงพอใจได้ดังก้องอยู่ในหู กระสุนเวทมนตร์สีฟ้าครามหลายสิบนัดถูกปล่อยออกมาในคราเดียว
กระสุนเวทมนตร์พุ่งข้ามพื้นเหมือนลูกธนูที่พุ่งสูงขึ้น การระเบิดขนาดใหญ่ได้ปะทุออกมาจากพื้น โจมตีไปยังสนามรบโดยตรง
กระสุนเวทมนตร์กวาดไปทั่วบริเวณราวกับแปรงปัดขน หนูในเส้นทางของกระสุนล้วนกลายเป็นฝุ่นทันที
“ช่างเป็นเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดอะไรเช่นนี้!”
ข้าหันไปด้านข้าง ใบหน้าของข้าเปลี่ยนไปทันที ที่นั่น ข้าเห็นโครงสร้างลำกล้องหนากำลังขยับไปมาพร้อมกับเสียงดังกึกก้อง
ป้อมปืนป้องกันอัตโนมัติที่เพิ่งเรียกออกมา!
ข้าแตะถังความร้อนด้วยปลายนิ้วและพยักหน้ารับ
“ว่าแล้วเชียว ยังไงป้อมปืนอัตโนมัติก็ดีที่สุดสำหรับการป้องกัน”
แม้ว่าประเภทของเกมนี้จะเอนเอียงไปตัวละครมากกว่า แต่ทว่าของที่ใช้ป้องกันเมืองก็ยังแข็งแกร่งมากอยู่ดี!
ป้อมปืนป้องกันอัตโนมัติส่งกลุ่มกระสุนเวทมนตร์อย่างต่อเนื่องราวกับแส้ที่กำลังฟาด
การยิงกระสุนแต่ละลูกชวนให้นึกถึงการตัดหญ้า ทุกจุดที่มันยิงออกไปสามารถกวาดล้างพวกหนูได้อย่างมีประสิทธิภาพ
แต่มันไม่สามารถครอบคลุมทั่วทั้งสนามรบทั้งหมดได้
ยังมีหนูเหลือเป็นจำนวนพันตัง
ยังมีหนูอีกหลายตัวที่อยู่นอกเหนืออาณาเขตของป้อมป้องกันอัตโนมัติ
ยิ่งไปกว่านั้น…
ครืดด...
ป้อมปืนป้องกันอัตโนมัติที่ใช้กระสุนหมดแล้วต้องทำการใส่กระสุนใหม่
ทำให้ในระหว่างนี้จะไม่มีการป้องกันที่มีประสิทธิภาพเช่นนี้คงอยู่...
ฟุบ ฟุบ ฟุบ ฟุบ!
พวกหนูกำลังพุ่งเข้าหาศูนย์กลางของกำแพงป้อมปราการแล้ว
