ตอนที่ 235 มีคนมาสร้างปัญหา

“กลายเป็นราชานรก เรย์ลี่ผู้โด่งดัง ฉันก็คิดว่ามันเป็นใครกัน ที่เป็นเจ้าของลมหายใจที่แข็งแกร่งแบบนี้!”

“แล้ว… นายมาทำอะไรที่นี่กัน?” เมื่อบอนนี่ได้มาปรากฎตัวต่อหน้าของเรย์ลี่ ด้วยความเร็วที่รวดเร็วมากๆ เธอก็พูดขึ้นอย่างเรียบเฉย

หลังจากได้รับการฝึกฝนจากหลี่ฟาน แม้แต่ตอนที่เธอเห็นชายที่เป็นตำนานอย่างเรย์ลี่ บอนนี่ก็ยังอดที่จะรู้สึกแปลกใจไม่ได้

จากคำพูดของหลี่ฟาน ถ้าเธอเจอคู่ต่อสู้ที่ไม่อยากต่อสู้ด้วย เธอก็สามารถที่จะหนีออกไปได้ ด้วยการบินที่รวดเร็วของเธอ และมันก็มีเพียงไม่กี่คนในโลกนี้ที่สามารถรั้งเธอเอาไว้ได้

และด้วยคำพูดนี้ของหลี่ฟาน มันจึงทำให้บอนนี่มีความกล้าหาญ ที่จะเผชิญหน้าผู้แข็งแกร่งทุกคนในท้องทะเล

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันพึ่งสังเกตเห็นว่ามีการต่อสู้ที่รุนแรงเกิดขึ้นที่นี่ ฉันก็เลยมาดูแค่นั้นเอง” เรย์ลี่หัวเราะ

“มันมีข่าวลือว่าโรงฝึกของหลี่ฟาน ปรากฎขึ้นในหมู่เกาะชาบอนดี้ และตอนนี้มันก็ดูเหมือนว่า ข่าวลือนั้นจะเป็นความจริงซะแล้ว”

“อย่ากังวลไปเลย ฉันไม่อยากที่จะต่อสู้กับคนหนุ่มสาวแบบเธอหรอก”

“แม้ว่าฉันอยากจะลองทดสอบดูว่าพลัง ‘คิ’ มันเป็นพลังแบบไหนก็ตาม แต่หลังจากที่ฉันคิดดูดีๆ แล้ว ก็ขอให้เธอลืมมันไปเถอะ ฮ่าๆๆๆ”

ท้ายที่สุดตัวเขาก็ได้เกษียณตัวเองไปแล้ว แม้ว่าอายุขัยของเขาจะเพิ่มขึ้นและกลับมาอยู่ในช่วงจุดสูงสุด แต่เขาก็ไม่สนใจที่จะต่อสู้กับคนอื่นๆ ถ้าไม่ใช่สำหรับการต่อสู้ในรายการทองคำ

“ฉันไม่รู้ว่า ในฐานะที่เธอเป็นลูกศิษย์คนใหม่ของหลี่ฟาน เธอจะช่วยบอกเหตุผลที่เธอทำลายฐานทัพเรือให้ฉันรู้หน่อยได้ไหม? หรือว่านี่เป็นคำสั่งของหลี่ฟาน?” เรย์ลี่ถาม

“ฮึ่ม! ทำไมฉันต้องบอกนายด้วย!” บอนนี่พ่นลมอย่างเย็นชา

“ใช่แล้ว ตอนนั้นมันเป็นนายนี่เอง ฉันเห็นนายยืนอยู่บนหลังคา ในตอนที่หลี่ฟานเอาชนะคุมะ!”

“ถ้าเป็นแบบนั้น อย่าบอกนะว่านายอาศัยอยู่บนเกาะชาบอนดี้น่ะ?”

เรย์ลี่ขมวดคิ้ว ไม่รู้ว่าทำไม แต่เมื่อเขาได้ฟังคำพูดของบอนนี่ เขาก็รู้สึกว่าเธอมองเขาเป็นศัตรู

“ฉันอาศัยอยู่ที่นี่จริงๆ มันมีปัญหาอะไรไหม? หลี่ฟานไม่อนุญาตให้ชายชราอย่างฉันอยู่ใกล้ๆ กับโรงฝึกของเขางั้นหรอ”

“ฮ่าฮ่า มันจะเป็นไปแบบนั้นไปได้ยังไง มันจะมีเหตุผลอะไรกัน ที่ทำให้หลี่ฟานต้องทำแบบนั้นด้วย!”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ จู่ๆ มันก็มีลมแรงพัดมาที่ทางด้านขวาของเรย์ลี่

และเรย์ลี่ก็พบว่า มันเป็นหมัดของบอนนี่ ที่กำลังพุ่งเข้ามาใส่ใบหน้าของเขา

ดวงตาของเรย์ลี่เบิกกว้าง และรีบหันหัวไปด้านข้างทันที ทำให้หมัดของบอนนี่พุ่งผ่านหัวของเขาไป

“เดี๋ยวก่อน ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะต่อสู้กับเธอเลยนะ!”

เรย์ลี่ถอยหลังไปหนึ่งก้าว และแสดงความต้องการของเขาอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม บอนนี่เพิกเฉยต่อความคิดของเรย์ลี่โดยสิ้นเชิง หลังจากหมัดของเธอพลาดไป เธอก็หันกลับมาหมุนตัวเตะไปที่ด้านหลังศีรษะของของเรย์ลี่

เรย์ลี่ขมวดคิ้ว และยกมือขวาขึ้นมาเพื่อป้องกันศีรษะของเขา

*ตู้ม!

“มาเป็นการโจมตีที่รุนแรงถึงขนาดนี้ได้ยังไง?”

“นี่คือพลังของ ‘คิ’ อย่างงั้นหรอ? ช่างเป็นพลังทำลายล้างที่บริสุทธิ์จริงๆ!”

ฮาคิเกราะของเรย์ลี่ และ ‘คิ’ ของบอนนี่ มีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรุนแรงเมื่อพวกมันสัมผัสกัน

ถ้าไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของเรย์ลี่ และการให้ความสนใจกับบอนนี่ที่มากพอ ตัวเขาก็อาจจะถูกลูกเตะนี้กระแทกออกไปไกลแล้วก็ได้

หลังจากเสร็จสิ้นการโจมตีทั้งสองครั้ง บอนนี่ก็ไม่ได้หยุดการเคลื่อนไหวของเธอ แต่แทนที่เธอจะโจมตีเรย์ลี่ด้วยคิของเธอต่อ เธอกลับยื่นมือของเธอออกไปหาเรย์ลี่แทน

ในพริบตา ความรู้สึกแย่ๆ ก็แวบเข้ามาในหัวใจของเรย์ลี่ และทำให้เขาก้าวถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

“เดี๋ยวก่อน! พวกเราหยุดการต่อสู้นี้กันก่อนเถอะ และต่อให้เธออยากจะต่อสู้กับฉันจริงๆ ก็ขอให้เธอบอกมาก่อนสิ ว่าทำไมเธอถึงอยากจะต่อสู้กับฉัน” เรย์ลี่ขยับปากของเขาอย่างรวดเร็ว

ในเวลานี้ เขาก็นึกคิดมาได้ เกี่ยวกับพลังผลีปีศาจของบอนนี่ ที่เขาได้ยินมาจากแชกกี้

เรย์ลี่ไม่ต้องการที่จะโดนบอนนี่ เปลี่ยนตัวเองให้เป็นเด็กหรือชายชรา ด้วยพลังผลปีศาจของเธอเลยสักนิด

“ชิ๊ ฉันบอกนายก็ได้” หลังจากพลาดโอกาสโจมตีเรย์ลี่ด้วยพลังผลปีศาจของเธอ บอนนี่ก็ล้มเลิกแผนการที่โจมตีต่อไปของเธอทันที

“หมู่เกาะชาบอนดี้ ฉันตั้งใจที่จะมอบมันให้เป็นอาณาเขตของอาจารย์หลี่ฟาน”

“และการที่นายอาศัยอยู่บนหมู่เกาะชาบอนดี้ มันก็อาจจะกลายเป็นอุปสรรคสำหรับฉัน ดังนั้นฉันจึงวางแผนที่จะกำจัดนายออกไป”

เรย์ลี่อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ เมื่อเขาได้ยินคำตอบของบอนนี่

“ดังนั้น เธอก็กำลังวางแผนที่จะยึดครองหมู่เกาะชาบอนดี้แห่งนี้สินะ”

“ถ้าอย่างงั้น พวกเราสองคนก็ไม่ต้องมาต่อสู้กันหรอก”

“เธอไม่ต้องกังวลในเรื่องนี้เลย สำหรับการครอบครองหมู่เกาะชาบอนดี้ของเธอ ฉันจะไม่เข้าไปยุ่ง เพราะฉันแค่อยากจะอยู่อาศัยที่นี่อย่างสบายใจเท่านั้น”

‘อย่างน้อย ก็ก่อนการฟื้นคืนชีพของโรเจอร์’ เรย์ลี่คิดในใจ

"จริงงั้นหรอ?" บอนนี่มองไปที่เรย์ลี่อย่างลึกซึ้ง ราวกับกำลังดูว่าคำพูดของเรย์ลี่ มันฟังดูน่าเชื่อหรือไม่?

หลังจากนั้นไม่นาน บอนนี่ก็พยักหน้าอย่างแน่วแน่ ก่อนที่ร่างของเธอจะลอยขึ้นจากพื้น

“เรย์ลี่ นายไม่ควรสร้างปัญหาขึ้นที่นี่ในอนาคต ไม่อย่างงั้นถึงแม้ว่าฉันจะปล่อยนายไป แต่อาจารย์หลี่ฟานก็จะไม่มีทางปล่อยนายไปอย่างแน่นอน”

พูดจบ ร่างของบอนนี่ก็หายตัวไปจากสายตาของเรย์ลี่ ก่อนจะบินไปอยู่ที่อีกมุมหนึ่งของหมู่เกาะชาบอนดี้

“ฮ่าๆๆ ฉันไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดคนนั้นหรอกนะ” เรย์ลี่กระซิบกับตัวเอง

“ยังไงก็ตาม เนื่องจากโรงฝึกของหลี่ฟานตั้งอยู่บนหมู่เกาะชาบอนดี้ ดูเหมือนว่าฉันสามารถเชิญเขาไปที่บาร์ขูดเลือด เพื่อดื่มกันในอนาคตได้”

…

หลังจากที่จัดการกับกองทัพเรือและเรย์ลี่เสร็จแล้ว มันก็ไม่มีใครที่สามารถขวางทางของบอนนี่ได้อีกต่อไป

ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของบอนนี่ องค์ประกอบที่ไร้กฎเกณฑ์และเต็มไปด้วยความชั่วร้ายต่างๆ เช่น พ่อค้าทาส ฯลฯ บนหมู่เกาะชาบอนดี้ ก็ถูกทำลายไปด้วยปืนใหญ่คิของเธอ

เหล่าพลเรือนที่ได้เห็นพลังของบอนนี่ ก็ตระหนักได้ว่าที่มาของพลังนั้น คือมรดกศิลปะการต่อสู้ของหมายเลข 18 ที่เคยปรากฎขึ้นในรายการทองคำ!

เมื่อรวมกับการทำลายธุรกิจสีดำทั้งหมดของบอนนี่ ภายในหมู่เกาะชาบอนดี้ เหล่าพลเรือนทั้งหมดบนเกาะต่างก็เต็มไปด้วยความสุขเอามากๆ

และในไม่ช้า บอนนี่ก็ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้ปกครอง ของหมู่เกาะชาบอนดี้แห่งนี้!

“อืม… มันควรจะไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม”

“ตอนนี้มันก็น่าจะเป็นไปตามความคาดหวังของหลี่ฟานแล้วนะ!”

ขณะบินอยู่เหนือหมู่เกาะหมู่เกาะชาบอนดี้ บอนนี่ก็ใช้มือลูบคางของเธอเบาๆ

“ไม่เป็นไร กลับไปรายงานเรื่องนี้กับหลี่ฟานก่อนก็แล้วกัน หลังจากนั้นก็ขอให้ผู้ชายคนนั้นทำขนมให้ฉัน!”

เมื่อเธอคิดถึงอาหารอร่อยๆ ฝีมือของหลี่ฟาน บอนนี่ก็รู้สึกหิวเล็กน้อยในท้องของเธอขึ้นมาอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เธอกำลังจะบินกลับไปที่โรงฝึก ทันใดนั้นมันก็ได้มีเสียงของใครบางคน ดังเข้ามาในหูของเธอ

บอนนี่จึงก้มหน้าก้มหน้าลงไปมอง และเห็นคนกลุ่มหนึ่งที่กำลังทำหน้าบึ้งอยู่บนพื้น

“หืม นั่นมัน ‘ยูสทัส คิด’ กับ ‘คิลเลอร์’ ส่วนเจ้าพวกนั้น มันลูกเรือของฉันไม่ใช่รึไง?”

บอนนี่ก็รู้จักคนกลุ่มนี้ดี ด้านหนึ่งก็เป็นหนึ่งใน ‘ซูเปอร์รุกกี้’ เหมือนกันกับเธอ ส่วนอีกด้านหนึ่งก็เป็นลูกเรือของเธอเอง

“พวกแก… พูดว่าอะไรนะ? พวกแกกำลังให้พวกชั้นออกไปจากเกาะชาบอนดี้ใช่ไหม?” คิดพูดด้วยความหงุดหงิด และแสดงท่าทางไร้ความปราณีออกมา

“เกาะแห่งนี้คืออาณาเขตของกัปตันบอนนี่ของเรา พวกนายไม่ได้รับอนุญาตให้ทำร้ายผู้ที่อยู่อาศัยบนเกาะแห่งนี้!” ลูกเรือของบอนนี่กำอาวุธแน่น

เมื่อมองดูใกล้ๆ ก็จะพบว่ามีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเธอได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย อยู่ทางด้านหลังของพวกเขา

“ฮึ่ม! กลุ่มโจรสลัดช่วยเหลือคนธรรมดาอย่างงั้นหรอ? เรื่องที่ตลกกว่านี้มันคงไม่มีอีกแล้วล่ะ” คิดส่ายหัว

“ในเมื่อพวกแกต้องการจะช่วยเหลือเด็กคนนี้มากนัก งั้นก็ตายไปพร้อมกับเธอซะ!”

อย่างที่เขาได้พูดออกมา คิดยกมือขวาขึ้น และภายใต้การกระตุ้นความสามารถของผลปีศาจ เครื่องมือที่ทำจากเหล็กทุกอันที่อยู่รอบๆ ตัวของเขา ก็เริ่มสั่นและเอียงเล็กน้อยไปในทิศทางของคิด

แต่ในขณะนั้นเอง มันก็ได้มีมือที่สวยงามและแข็งแรง เข้ามาจับมือของคิดเอาไว้แน่น

“ยูสทัส คิด นายต้องการจะทำอะไรกับผู้คนบนเกาะ ที่ฉันพึ่งจะครอบครองกันห้ะ!!”

จู่ๆ บอนนี่ก็ได้มายืนอยู่ที่ด้านหลังของคิด และพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความบูดบึ้ง

…