ตอนที่ 179 ซ่อมแซมอิมเพลดาวน์
“รองผู้คุมโดมิโน่ ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กัน!!!”
“ใช่แล้ว! รองผู้คุมโดมิโน่ ในที่สุดคุณก็จัดการเหล่านักโทษทั้งหมดได้แล้ว ทำไมคุณถึงต้องไล่พวกเราออกไปจากอิมเพลดาวน์ด้วย?”
“ตอนนี้พัศดีแมกเจลแลน รองผู้คุม และเหล่าผู้คุมคุกหลายคนได้รับบาดเจ็บสาหัส”
“พวกเขาต้องรีบได้รับการรักษาที่เร่งด่วนนะครับ!!!”
“รองผู้คุมโดมิโน่ ปล่อยให้พวกเราเข้าไปเถอะ เหล่านักโทษที่พากันล้มอยู่ด้านนอก คุณยังต้องใช้พวกเราให้พาพวกเขาไปขังด้านในนะครับ!”
ที่ทางเข้าอิมเพลดาวน์ เหล่าผู้คุมคุกที่มีสติอยู่ กำลังพากันพูดกับโดมิโน่อย่างสิ้นหวัง
และเมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้ ถึงแม้ว่าโดมิโน่จะได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่เล็กน้อย
“ฮึ่ม! พวกนายรีบออกไปซะ!!” ในเวลานี้ โอลีฟเป็นคนพูดแทนโดมิโน่
“นี่คืออาณาเขตของคุณหลี่ฟานแล้ว พวกไร้ประโยชน์อย่างพวกนายรีบพากันหนีออกไปได้แล้ว เพราะเมื่อคุณหลี่ฟานออกมา พวกนายก็จะไม่มีโอกาสหนีอีกต่อไป!”
หลังจากที่เหล่าผู้คุมคุกได้ยินสิ่งที่โอลีฟพูด พวกเขาก็พากันเบิกตากว้าง
“หลี่ฟาน? อิมเพลดาวน์กลายเป็นอาณาเขตของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!”
“เป็นไปได้ไหมที่… หลี่ฟานได้สร้างโรงฝึกขึ้นในอิมเพลดาวน์ และยอมรับรองผู้คุมคุกโดมิโน่เป็นลูกศิษย์ของเขา!!!”
“ใช่แล้ว! มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ ไม่อย่างนั้นรองผู้คุมคุกโดมิโน่ จะทำการกำจัดนักโทษจำนวนมากแบบนี้ได้ยังไง!”
“รองผู้คุมคุกโดมิโน่ มันเป็นเพราะคำสั่งของหลี่ฟานใช่ไหม เขากำลังพยายามขับไล่พวกเราออกไปอย่างงั้นหรอ?”
“ใช่แล้ว! รองผู้คุมคุกโดมิโน่ ได้โปรดตอบพวกเราด้วย!”
มองไปที่อดีตเพื่อนร่วมงานที่กำลังพากันรอฟังคำตอบของเธอ รวมถึงแมกเจลแลนและคนอื่นๆ ที่ยังอยู่ในอาการโคม่า โดมิโน่ก็ถอนหายใจออกมา
“ขออภัย ทุกคน เพื่อป้องกันไม่ให้นักโทษเหล่านี้หนีออกไปได้ ฉันได้กลายเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์หลี่ฟานแล้ว!”
“อย่างไรก็ตาม ด้วยราคานี้ ทำให้ฉันไม่ใช่รองผู้คุมของพวกนายทุกคนอีกต่อไป และในทำนองเดียวกันอิมเพลดาวน์แห่งนี้ ก็ได้กลายเป็นอาณาเขตของอาจารย์หลี่ฟานด้วย”
“ทุกคน โปรดออกไปจากที่นี่ด้วยเรือรบของกองทัพเรือ มันมียารักษาและอุปกรณ์การแพทย์อยู่มากมายบนนั้น”
“ได้โปรด พวกนายทุกคน อย่าทำให้ฉันรู้สึกลำบากใจเลย”
เหล่าผู้คุมพากันเงียบ พวกเขาไม่มีทางตำหนิโดมิโน่ได้เลย เพราะท้ายที่สุด โดมิโน่ก็ต้องการป้องกันไม่ให้เหล่านักโทษพวกนี้ หนีออกไปจากคุกอิมเพลดาวน์ได้
และถ้าโดมิโน่ ไม่ได้กลายมาเป็นลูกศิษย์ของหลี่ฟาน และหยุดเหล่านักโทษเอาไว้ บางที พวกเขาก็อาจจะกลายเป็นกลุ่มคนที่อยู่ในอาการโคม่า หรืออาจะตายไปแล้วก็ได้
“เอาล่ะๆ พวกนายทุกคนรีบๆ ออกไปได้แล้ว ไม่อย่างนั้นล่ะก็…!” โอลีฟพับแขนเสื้อของเธอขึ้น และมองไปที่เหล่าผู้คุมคุกที่อยู่ตรงหน้าเธอด้วยท่าทางโกรธ
โอกาสที่เธอจะได้ทำตามคำขอของหลี่ฟานแบบนี้ มันจะมีมาง่ายๆ ได้ยังไง!
“ถ้าพวกนายทุกคนยังพากันยืนอยู่ตรงนี้ ก็อย่ามาโทษฉัน ที่ลงมือกับพวกนายแล้วกัน!!!”
“แล้วก็อย่าคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะช่วยพวกนายได้ล่ะ เพราะฉันกำลังช่วยคุณหลี่ฟานทำตามความต้องการของเขา และถ้าเธอช่วยพวกนาย เธอก็จะขัดกับความต้องการของคุณหลี่ฟาน!”
พูดจบ โอลีฟก็พับแขนเสื้ออีกข้างขึ้น และกำลังจะเดินออกไปข้างหน้า
เพราะเหล่าผู้คุมคุกที่ยืนอยู่ต่อหน้าเธอตอนนี้ ต่างก็ไม่มีใครที่สามารถเอาชนะเธอได้เลยสักคน และโอลีฟก็มั่นใจว่าเธอสามารถจัดการพวกเขาทั้งหมดได้ ภายในเวลาสิบนาทีเท่านั้น
เหล่าผู้คุมคุกหันมามองหน้ากัน ก่อนที่จะมองไปที่โดมิโน่ที่มีท่าทางลำบากใจ
ในที่สุดพวกเขาก็พากันถอนหายใจออกมา และพากันย้ายผู้คุมคุกที่นอนล้มอยู่ไปยังเรือรบของกองทัพเรือที่อยู่ไม่ไกล
ไม่กี่นาทีต่อมา เมื่อผู้คุมคุกที่รอดชีวิตคนสุดท้ายออกไปจากชายฝั่งของอิมเพลดาวน์ หลี่ฟานก็ได้รับข้อความการแจ้งเตือนจากระบบ
— ติ้ง! โดมิโน่ทำการเอาชนะนักโทษส่วนใหญ่ที่พากันหลบหนีออกไปได้ ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเธอ และบรรลุเงื่อนไขในการยึดคืนดินแดนกลับคืนมา ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้รับโรงฝึกใหม่! —
— โรงฝึกแห่งใหม่ได้รับการสุ่มวางเอาไว้บนสถานที่แห่งหนึ่งในโลกแล้ว โฮสต์โปรดทำการตรวจสอบด้วยตัวเอง —
‘มันจบแล้ว’ หลี่ฟานยืดตัวขึ้น และเดินออกไปจากโรงฝึก
‘แม้ว่าฉันต้องการจะใช้อิมเพลดาวน์เพื่อคุมขังเหล่านักโทษพวกนี้ต่อไป แต่ด้วยสถานการณ์ในปัจจุบันของอิมเพลดาวน์ มันก็คงจะทำแบบนั้นไม่ได้’
หลี่ฟานส่ายหัวขณะที่มองดูอิมเพลดาวน์ที่บิดเบี้ยวไปมาก เนื่องจากความสามารถผลปีศาจของบุลเล็ต
และในเวลาเดียวกัน สแตนด์ที่มีผิวสีแดงเข้มและแวววาวราวกับเพชร ก็ปรากฎตัวขึ้นข้างๆ หลี่ฟาน
“ฉันไม่ได้เรียกนายออกมานานมากแล้วนะ [ เครซี่ ไดมอนด์ ] ฉันหวังว่าฝีมือของนายจะยังไม่ขึ้นสนิมนะ”
หลี่ฟานพึมพำกับตัวเอง และควบคุม [ เครซี่ ไดมอนด์ ] ให้ทำการต่อยลงไปที่พื้น
ในเวลาเดียวกัน รัศมีสีทองก็เอ่อล้นออกมาจากจุดที่ [ เครซี่ ไดมอนด์ ] ทำการต่อยลงไป และพากันกระจัดกระจายออกไปทั่วบริเวณโดยรอบ
ในชั่วพริบตา รัศมีสีทองก็กระจัดกระจายออกไปปกคลุมทั่วอิมเพลดาวน์ทั้งหมด
ด้านนอกอิมเพลดาวน์
“เธอมองฉันแบบนี้ทำไมกัน?” โอลีฟมองไปที่โดมิโน่ด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“มันยังมีนักโทษอีกมากมายที่ฉันต้องจัดการพาพวกเขากลับไปเข้าคุกด้วยตัวเอง ดังนั้นมันถึงเวลาที่ฉันต้องลงมือแล้ว!”
โดมิโน่ขมวดคิ้วและมองไปที่โอลีฟ ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจแบบเดียวกัน
“และเมื่อพูดถึงนักโทษที่ฉันต้องจัดการ เธอเองก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน!”
“ดังนั้น เธอควรรีบกลับไปที่ห้องขังของเธอได้แล้ว หรือต้องให้ฉันพาเธอกลับเข้าไป?”
“ฮึ่ม! ฉันได้กลัวเธอหรอก! จะบอกให้!” โอลีฟวางมือบนสะโพกของเธอ และยืดหน้าอกขึ้นตรง
“ฉันกำลังช่วยคุณหลี่ฟานอยู่ และเขาก็สัญญาว่าจะไม่ขังฉันเอาไว้ในห้องขังด้วย และเขายังบอกให้ฉันช่วยเธอจัดการกับนักโทษเหล่านี้!”
“ด้วยจำนวนนักโทษที่มากมายแบบนี้ เธอคิดว่าเธอจะสามารถจัดการกับพวกมันได้ด้วยตัวคนเดียวอย่างนั้นหรอ?”
“คุณหลี่ฟานได้พิจารณาถึงเรื่องนี้แล้ว ดังนั้นเขาจึงบอกให้ฉันช่วยเธอจัดการในเรื่องนี้!”
หลังจากที่ได้ยินคำอธิบายของโอลีฟ โดมิโน่ก็ขมวดคิ้วแน่นและมองไปที่เธออย่างสงสัย
ความรู้สึกที่เฉียบแหลมกำลังบอกเธอว่า สิ่งที่โอลีฟพูดนั้นผิด แต่โดมิโน่ก็ไม่รู้ว่ามันผิดตรงไหน?
โอลีฟที่กำลังจ้องมองโดมิโน่กลับ ก็กำลังมีความกังวลอยู่ในจิตใจ
'ผู้หญิงคนนี้… เธอไม่ควรจะรู้เรื่องนี้หรอกใช่ไหม?'
ความแล้ว หลี่ฟานไม่ได้บอกให้เธอช่วยโดมิโน่จัดการกับเหล่านักโทษ และนี่ก็เป็นสิ่งที่โอลีฟพูดกับโดมิโน่ด้วยตัวเธอเอง ภายใต้หน้ากากของหลี่ฟาน และป้องกันไม่ให้โดมิโน่พาเธอกลับไปท่ี่ห้องขัง
ในมุมมองของโอลีฟ อิมเพลดาวน์น่าจะได้รับการจัดการโดยโดมิโน่ในอนาคต และหากโดมิโนคิดว่ามันไม่เหมาะที่จะขังเธอเอาไว้ในห้องขังล่ะก็ มันก็จะเป็นเรื่องที่ดีมากๆ สำหรับเธอ
ส่วนหลี่ฟาน เขาไม่ได้มีความคิดเกี่ยวกับเรื่องของโอลีฟเลยสักนิด ไม่ว่าจะเป็นการนำเธอกลับไปที่ห้องขัง หรือว่าปล่อยให้เธอช่วยโดมิโน่จัดการกับเหล่านักโทษ
“อืม ฉันจะเชื่อคำพูดของเธอในตอนนี้เท่านั้น” โดมิโน่พยักหน้า
“ตอนนี้ เธอต้องช่วยฉันจัดการกับเหล่านักโทษพวกนี้ก่อน”
“อิมเพลดาวน์ได้รับความเสียหายอย่างมาก เนื่องจากการกระทำของบุลเล็ต อันดับแรก เราต้องขังนักโทษพวกนี้ เอาไว้ในที่เดียวกันให้ได้มากที่สุดก่อน”
หลังจากตัดสินใจได้แล้ว โดมิโน่ก็กำลังจะเริ่มเคลื่อนไหว แต่ในขณะนั้นเอง ที่รัศมีสีทองที่กำลังปกคลุมอิมเพลดาวน์อยู่ทั้งหมด ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอย
"เกิดอะไรขึ้น?!" โอลีฟมองไปที่อิมเพลดาวน์อย่างตกตะลึง
และในไม่ช้า บางสิ่งบางอย่างที่ทำให้โดมิโน่และโอลีฟ ดูประหลาดใจมากๆ ก็ได้เกิดขึ้น
พวกเธอต่างก็ได้เห็นว่า อิมเพลดาวน์ที่ได้รับความเสียหายจากการกระทำของบุลเล็ต กำลังฟื้นตัวกลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว
ผ่านไปไม่กี่วินาที คุกนรกอิมเพลดาวน์ ก็ฟื้นคืนสู่สภาพเดิมอย่างสมบูรณ์
ฉากนี้ทำให้ทั้งโดมิโน่และเหล่าผู้คุมคุกที่ยังไม่ได้ออกเดินทาง ต่างก็เต็มไปด้วยความตกตะลึง
‘เป็นไปได้ไหมว่า… นี่คือความสามารถของอาจารย์หลี่ฟาน?’ โดมิโน่คิดในใจ
ในเวลาเดียวกัน บนท้องทะเล บุลเล็ตที่กำลังว่ายน้ำอยู่ในทิศทางใดทิศทางหนึ่ง ก็เกิดความเมื่อยล้า เขาจึงตัดสินใจที่จะว่ายกลับไปทางคุกอิมเพลดาวน์
"เกิดอะไรขึ้น?!" ทันใดนั้น ดวงตาของบุลเล็ตก็เบิกกว้างขึ้นมา
ฮาคิสังเกตได้กวาดไปทั่วร่างกายของเขา และเขาก็พบว่าหินไคโรที่เขานำออกมาจากอิทเพลดาวน์ด้วย กำลังส่องแสงสีทองส่องประกายออกมา
และก็มีแรงบางอย่างที่กำลังกำลังดึงหินไคโรนี้ ให้บินกลับไปที่อิมเพลดาวน์
บุลเล็ตขมวดคิ้วและใช้กำลังทั้งหมดเพื่อจับกุ่มหินไคโรบนร่างกายของเขาเอาไว้แน่น
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ ถึงแม้เขาจะใช้กำลังทั้งหมดแล้วก็ตาม แต่เขาก็ยังไม่สามารถชะลอความเร็วของหินไคโร ที่กำลังบินกลับไปที่อิมเพลดาวน์ได้เลย
เมื่อเวลาผ่านไป หินไคโรก็นำพาร่างของบุลเล็ตเข้าไปใกล้กับอิมเพลดาวน์เร็วขึ้นเรื่อยๆ
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย!” บุลเล็ตกัดฟันของเขา และแม้ว่าเขาจะใช้พลังผลปีศาจของเขาก็ตาม แต่เขาก็ยังไม่สามารถควบคุมหินไคโรที่กำลังบินกลับไปได้
หลังจากพยายามอยู่พักหนึ่ง บุลเล็ตก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปล่อยหินไคโรออกไป
ส่วนหินไคโรที่หลุดพ้นจากการฉุดรั้งของบุลเล็ต ก็บินกลับไปที่อิมเพลดาวน์ด้วยความเร็วที่เร็วยิ่งขึ้น และหายไปจากสายตาของบุลเล็ตในชั่วพริบตา
“หลี่ฟานอยู่ในอิมเพลดาวน์จริงๆ งั้นหรอ?” ขณะลอยอยู่บนน้ำ บุลเล็ตก็ขมวดคิ้วแน่น
เพราะในตอนที่เขากำลังต่อสู้กับโดมิโน่ บุลเล็ตก็นึกถึงหลี่ฟานขึ้นมา
แม้ว่าบุลเล็ตจะถูกขังอยู่ในคุกอิมเพลดาวน์ แต่เขาก็ได้เห็นพลังของหลี่ฟานผ่านรายการทองคำได้อย่างชัดเจน
เขาก็จำได้ว่า ในตอนที่โดมิโน่ยืนอยู่กับแมกเจลแลนก่อนหน้านี้ เธอก็ยังไม่มีความแข็งแกร่งในปัจจุบัน
แต่หลังจากที่เวลาผ่านไปเพียงเล็กน้อย เธอก็กลับมีพลังที่สามารถต่อสู้กับเขาได้อย่างสูสีขึ้นมา และในโลกนี้มันก็มีเพียงแค่คนเดียว ที่สามารถทำแบบนั้นได้
และมันก็เป็นเพราะความคิดที่ว่า หลี่ฟานอาจจะอยู่ในอิมเพลดาวน์ในเวลานั้น บุลเล็ตจึงไม่ได้มีความคิดที่จะต่อสู้กับโดมิโน่อีกต่อไป
เพราะถึงเขาจะภูมิใจในความแข็งแกร่งของตัวเองมากก็ตาม แต่บุลเล็ตก็รู้ดีว่าตอนนี้ เขายังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่ฟาน
และตอนนี้ หินไคโรที่อยู่บนร่างกายของเขาก็ถูกบังคับให้กลับไปที่อิมเพลดาวน์ มันจึงทำให้บุลเล็ตมีความคาดเดาเกี่ยวกับหลี่ฟานมากขึ้น
“หลี่ฟาน? นายน่าสนใจกว่าโรเจอร์มาก”
“แต่มันก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฉันสามารถเอาชนะนายได้ ฉันก็จะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างแท้จริง!”
มุมปากของบุลเล็ตแสดงรอยยิ้มที่บ้าคลั่งออกมา
หลังจากนั้นเขาก็หันหลังกลับ และว่ายน้ำออกไปด้วยความเร็วที่มากยิ่งขึ้น
…
