บทที่ 49 สมองของเขา… ฉันอยากให้คุณกินมัน
ฉันรวบรวมกำลังในร่างกายที่สั่นเทาและเดินไปหาคุณกวัก 'นาย. กวัก คุณกวัก ฉันเอง อยู่กับฉันนะคุณกวัก!' “กร๊าก… กา…” นายกวักกำลังร้องไห้แปลกๆ และแปลกประหลาด มันเป็นเสียงที่รวมความสิ้นหวัง เสียงกรีดร้อง และเสียงครวญครางเข้าด้วยกัน มันฟังดูเหมือนวิญญาณที่ถูกเผาไหม้ในนรก นายกวักค่อยๆ ฉีกเนื้อบนใบหน้าของเขา...
