บทที่ 68 สามีเป็นคนนิสัยเสีย  

เมื่อเฟิ่งหยินซวงตื่นขึ้น นางรู้สึกเพียงว่าร่างกายของนางถูกล้อมรอบด้วยความอบอุ่น อุณหภูมิที่สบายและนิ้วที่นวดบนร่างกายของนางทำให้นางรู้สึกสบายตัวมาก แม้แต่ความรู้สึกวิงเวียนศีรษะก็ตาม ทุกอย่างผ่อนคลายลงมาก

เป็นเพียงอาการมึนเล็กน้อย

เฟิ่งหยินซวงอดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกและตบเบา ๆ เสียงของนางยังคงกระซิบเบา ๆ “รัวซุ่ย มันดีมากเลย!”

ร่างกายของนางคนนี้มีทุนที่จะทำให้ผู้ชายคลั่งไคล้ได้จริง ๆ

“รัวซุ่ย เจ้า...” ในที่สุดดวงตาของเฟิ่งหยินซวงก็เปิดขึ้น และในวินาทีต่อมานางก็พบกับดวงตาสีดำที่เงียบงันและมืดมิดคู่นั้น และทันใดนั้นนางก็หัวใจเต้นแรงผิดจังหวะ

ในไม่ช้านางก็ค้นพบบางสิ่ง ในเวลานี้สถานที่ที่พวกเขาอยู่คือบ่อน้ำพุร้อนขนาดใหญ่ และนางเองก็ไม่ได้สวมเสื้อผ้าแม้เพียงสักชิ้น และนางก็หน้าแดงเช่นกัน เอนตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขาเช่นนั้น ทันใดนั้น เฟิ่งหยินซวงก็กรีดร้องออกมา

“อ๊ะ ไอ้โรคจิต!”

ด้วยสัญชาตญาณของผู้หญิง นางเพิ่งตื่นขึ้นและเห็นภาพดังกล่าว แน่นอนว่านางตกใจและผลักเขาออกไปทันที จากนั้นทุบหน้าอกเขาอย่างสิ้นหวัง “ไปให้พ้น ไปให้พ้น!”

แทนที่จะยอมแม้แต่น้อย ชายคนนั้นกลับก้าวไปข้างหน้าและดึงนางเข้ามาในอ้อมแขนของเขาให้ใกล้เข้ามาอีกก้าวหนึ่ง

“ทำร้ายสามีในทางที่ผิด นี่เป็นวิธีที่ภรรยาสนใจหรือเปล่า”

สามี... เอ่อ บางทีคำสองคำนี้อาจทำให้สติที่วุ่นวายของ เฟิ่งหยินซวงกลับคืนมาในที่สุด และในที่สุดนางก็ตระหนักว่าสิ่งที่นางเพิ่งทำนั้นไม่เหมาะสมจริง ๆ ถ้าอย่างนั้นเขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากอาการโคม่าของนางเพื่อทำอะไรเบา ๆ กับนางใช่ไหม?

เฟิ่งหยินซวงโอบแขนของนางไว้รอบหน้าอกของนางทันทีและเฝ้าดูเขาถอยหนีด้วยท่าทางระแวดระวังบนใบหน้าของนาง

“ผู้ชายกับผู้หญิงไม่ควรถูกเนื้อต้องตัวกัน ไม่ต้องพูดถึงว่าท่านจะไม่ทำอะไรเพื่อบังคับข้า ถ้าข้าพูดก่อน”

จุนโมเชนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและสนใจรูปลักษณ์ที่สงวนไว้ของนางเล็กน้อย

“ในคืนวันอภิเษก ภรรยาไม่ได้คิดริเริ่มที่จะขอให้กษัตริย์องค์นี้ ขอศพของนางโดยบอกว่านางต้องการเป็นผู้หญิงของกษัตริย์ใช่หรือไม่”

“ข้า...” เฟิ่งหยินซวงสำลักในลำคอเมื่อเขาพูดคำหนึ่ง

“ต่อมา ไม่ใช่เพราะภรรยาริเริ่มเจรจาข้อตกลงกับกษัตริย์องค์นี้ ตราบใดที่กษัตริย์องค์นี้ตกลงตามคำขอของนาง นางก็สามารถเป็นสามีภรรยาที่แท้จริงกับกษัตริย์องค์นี้ได้”

“นี่…”

“หญิงเอ๋ย อย่าลืมว่าเจ้าพาตัวเองไปที่ประตูด้วยตัวเจ้าเอง เมื่อไรกษัตริย์องค์นี้จะขอดูอารมณ์ของกษัตริย์องค์นี้เสียที และเจ้าไม่มีสิทธิ์ทำอะไร”

เขาแค่ไม่คุ้นเคยกับการเห็นว่านางตกไปอยู่ในมือของเขาแล้ว แต่บางครั้งเขาก็อยากจะพยายามดิ้นรน เมื่อมองไปที่คอที่ขาวและเรียวของนาง มีแสงอันตรายส่องประกายในดวงตาของเขา และเขาต้องการที่จะกระตุ้นโดยตรงและค่อย ๆ กระชับหรือแม้แต่ทำลายมันทั้งหมดในคราวเดียว

เห็นได้ชัดว่าเฟิ่งหยินซวงสังเกตเห็นว่าดวงตาของเขากลายเป็นอันตรายในเวลานี้ และหัวใจของนางก็เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง นางไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา เป็นไปได้ไหมว่าเขาโกรธเพราะสิ่งที่นางพูดเมื่อกี้?

ชายผู้นี้เคยชินกับการครอบงำผู้อื่นมาโดยตลอด และอาจทนไม่ได้กับพฤติกรรมต่อต้านของคนอื่นต่อหน้าเขา

และนางเองก็พูดอะไรที่ไม่ควรพูดเพราะตกใจ ตอนนี้นางยังมีเรื่องมากมายที่เขาจะต้องซ่อนไว้ และมีเรื่องให้เขาช่วย ยังไงซะคนนี้ก็ขัดใจไม่ได้

นางต้องละทิ้งความทะนงตนและยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน

“ท่านชาย ข้าเพิ่งตื่น ข้ารู้สึกสับสนเล็กน้อย ท่านอย่าถือโทษโกรธข้าเลยนะ”

จุนโมเชนเชิดคางขึ้นด้วยมือข้างเดียว จากนั้นมองเข้าไปในดวงตาของนาง “ดูเหมือนภรรยาจะเป็นหนี้ราชาองค์นี้อีกแล้ว”

“อะไรนะ?” เฟิ่งหยินซวงมองเขาอย่างงงงวย นางเพิ่งตื่นจากอาการโคม่า และนางไม่รู้เรื่องบางอย่างเลย

“ดูเหมือนว่าภรรยาชอบที่จะแสดงคนเดียว ในหอคอยเทียนเซียงในวันนั้น หากกษัตริย์องค์นี้มาไม่ทันใบหน้าของภรรยาก็จะไม่สามารถรักษาไว้ได้ และชีวิตของเจ้าอาจต้องเป็นกังวล”

หลังจากถูกเตือนความจำ เฟิ่งหยินซวงก็ได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นในเทียนเซียงโหลว ไม่ใช่ว่านางมีความทรงจำที่ไม่ดี แต่นางรู้สึกหวาดกลัวโดยจุนโมเชน ทันทีที่ตื่นขึ้นและนางไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น

เมื่อคิดได้เช่นนี้ สีหน้าของนางก็เศร้าหมองลงเล็กน้อย

นั่นเฉินชูเซียน นางจะไม่มีวันปล่อยไปด้วยความอัปยศอดสูครั้งใหญ่

เดิมทีนางหวังว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องใหญ่ แต่นางไม่คาดคิดว่าเฉินชูเซียนจะกล้าหาญถึงขนาดกล้าโจมตีนาง

นางถามอย่างกระตือรือร้นว่า “ข้าอยู่ในอาการโคม่ามานานแค่ไหนแล้ว? เจ้าปู่ของข้าและคนอื่น ๆ รู้เรื่องนี้หรือไม่? เกิดอะไรขึ้นข้างนอกตอนนี้”

ปรากฏว่านางรู้วิธีดูแลเช่นกัน

“เจ้าได้คิดเรื่องนี้มาก่อนแล้วใช่หรือไม่ ทำไมเจ้าต้องถามกษัตริย์ผู้นี้ในตอนนี้”

ในที่สุดเฟิ่งหยินซวงก็เข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดของเขา และสีหน้าของนางเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ท่าน... ท่านรู้หรือไม่”

“ราชาองค์นี้นึกไม่ถึงว่าสตรีผู้เสียสละตัวเองทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ราชาผู้นี้ประเมินเจ้าต่ำไปจริง ๆ”

แม้ว่าเขาจะไม่ได้สังเกตอะไรเลยในตอนแรก แต่สิ่งต่าง ๆ ได้พัฒนาไปจนถึงจุดที่เจ้าชายองค์ที่สองได้ขอให้ฮ่องเต้แต่งงานกับ เฉินหยิงด้วยวิธีที่เปิดเผยและซื่อสัตย์ เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เขารู้สึกอึดอัดมาก

“ข้า...ข้าแค่คิดว่าจะลองทำดูและทำลายชื่อเสียงของ เฉิน ชูเซียน ข้าไม่ได้คาดหวังว่านางจะเกลียดข้ามากและทำอย่างไร้ความปรานี ยิ่งกว่านั้นนางยังใส่ร้ายตระกูลเฟิ่งต่อหน้าข้า เป็นไปได้อย่างไร ข้าทนไม่ได้ ดังนั้น...”

เฟิ่งหยินชวงเป็นคนเริ่มเรื่องนี้ตั้งแต่แรก แต่ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องนี้ลุกลาม เกินความคาดหมายของนาง

เฉินชูเซียนจงใจพยายามดึงดูดผู้คนมาที่ประตูบ้านของนาง เพราะนางรู้จักนิสัยของเฉินชูเซียน แม้ว่านางจะไม่ทำอะไรเลย ความขัดแย้งนี้จะถูกกระตุ้น แต่ใครจะคิดว่าสุดท้ายแล้วนางจะสูญเสียความเป็นตัวเองไป

เฟิ่งหยินซวงเห็นว่าชายผู้นั้นแสดงความอาฆาตพยาบาทเยือกเย็นไปทั่วร่างกายของเขา และจากนั้นเขาก็เข้าใจว่าสาเหตุที่เขาโกรธมากในตอนนี้เป็นเพราะเหตุการณ์นี้

นางรู้สึกว่านางคิดผิดและรีบขอโทษ “นายท่าน ข้าไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเรื่องนี้จากท่านจริง ๆ ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่พาท่านไปที่คฤหาสน์เออร์วังเพื่อบอกแผนการทั้งหมดของเราในตอนแรก มันเป็นแค่อุบัติเหตุจริง ๆ ท่านต้องเชื่อข้า”

ด้วยคำอธิบายของนาง อาจกล่าวได้ว่านางเพิ่งผ่านการทดสอบ และนางไม่มีความกล้าที่จะหลอกลวงเขาจริง ๆ

ด้วยความคิดเล็ก ๆ น้อย ๆ นั้น เป็นไปไม่ได้ที่นางจะหนีจากฝ่ามือของเขา

“ม้าสะดุด คนก็สะดุด เจ้ามั่นใจในตัวเองมากเกินไป” เขาเฝ้าดูนางทีละขั้นตอนในการรับมือกับกองกำลังสำคัญในราชสำนัก ไม่ว่าจะเป็นเจ้าชายและเจ้าชายหลายองค์หรือนางสนมของฮาเร็ม แม้แต่ขุนนาง อย่างเฉินกั๋วกงก็สามารถคำนวณได้

บางครั้งเขาต้องยอมรับว่านางฉลาดเล็กน้อย แต่เขาก็รู้สึกว่านางกล้าหาญเกินไป นางทำสิ่งนี้เพื่ออะไร?