บทที่ 23 ความหวาดกลัวครั้งใหญ่! ฝนกรดมาแล้ว!
แปะ แปะ แปะ เมื่อคร่ำคืนมาเยือนท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง ทุกอย่างก็เงียบ นกสีดำตัวแล้วตัวเล่ากระพือปีกข้ามพื้นโลกและโฉบลงมา ลมที่ส่งเสียงดังดูเหมือนจะสงบลงแล้ว โลกเหมือนถูกปกคลุมไว้ด้วยผ้าสีดพสนิท แสงของพระจันทร์สีแดงก็เริ่มจางหายไปและค่อยๆซ่อนตัวอยู่หลังเมฆที่ดำสนิท "น้ำ!" “มันคือน้ำ! เรารอดแล้ว! เรามีน้...
