บทที่ 58 ขอฮ่องเต้แต่งงาน  

เฉินหยิงตกตะลึงเล็กน้อยในเวลานี้ นางเขินอายและตื่นเต้น นางไม่รู้จะพูดอะไร และนางก็ลืม ดังนั้นนางจึงถูกจับไว้ในอ้อมแขนของหนานหยูเฉินอย่างโง่เขลา

ราวกับว่าพระเจ้าบันดาลให้โชคร้ายทั้งหมดเกิดขึ้นกับนางในทันที และทำให้นางประหลาดใจอย่างมาก

เฟิ่งหยินซวงหัวเราะและเกลี้ยกล่อมอยู่ข้าง ๆ นาง “เด็กโง่ อย่าเพิ่งรีบตกลง นางเป็นผู้หญิงคนเดียวและคนเดียวที่สามารถทำให้องค์ชายรองผู้สง่างามยอมสารภาพได้”

คราวนี้เฉินหยิงถูกฝังโดยตรงในอ้อมแขนของหนานหยูเฉินใบหน้าของนางแดงก่ำด้วยความอับอาย และนางไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้น

จุนโมเชนดูการแสดงที่ดีนี้อย่างเงียบ ๆ นางรู้สึกอย่างไรที่นางจับคู่เฉินหยิงและองค์ชายคนที่สอง? นางมีความสุขมากกว่าฝ่ายอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง นางไม่รู้จริง ๆ ว่าคิดอะไรอยู่

เป็นเพียงการชดเชย? เป็นเพียงว่าเฉินหยิงไม่ต้องการแต่งงานกับเขาเลย!

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เขาก็ยังรู้สึกจินตนาการไม่ออกเล็กน้อย

ถ้าพวกเขาไม่ได้นั่งรถเกี๊ยวผิด และผู้หญิงที่เขาแต่งงานด้วยคือเฉินหยิงไม่ใช่เฟิ่งหยินซวงจะเกิดอะไรขึ้น

“องค์ชายรองหยูเฉิน เนื่องจากเจ้าชอบแม่นางเฉินดังนั้นเจ้ารับนาง มิฉะนั้นนางจะต้องทนทุกข์ทรมานอีก”

หนานหยูเฉินพูดอย่างเคร่งขรึม “นี่เป็นเรื่องธรรมชาติ พระข้าคนนี้จะเสด็จเข้าวังในวันพรุ่งนี้เพื่อบอกพระบิดาและฮ่องเต้ แต่งงานกับหยิงเอ๋อร์ในฐานะนางสนม และข้าจะมีชีวิตอยู่เพื่อนางในชีวิตนี้”

หายากจริง ๆ ที่จะมีเอกลักษณ์อันสูงส่งเช่นหนานหยูเฉิน แต่ก็ยังมีความรักใคร่และมีความรับผิดชอบ

เฟิ่งหยินซวง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาเล็กน้อยเมื่อเห็นมัน เมื่อคิดถึงภัยพิบัติที่นางประสบในชีวิตที่แล้ว นางอดไม่ได้ที่จะรู้สึกขมขื่นเล็กน้อยในใจ

นางสูญเสียเจ้าสมบัติที่จะมีความสุขไปนานแล้ว แต่ตอนนี้นางรู้สึกโล่งใจที่ได้เห็นเฉินหยิงและพี่ชายหนานหยูเฉินมีความสุขมาก

ในเวลานี้ ทันใดนั้นนางก็ถูกดึงเข้าสู่อ้อมกอดที่ครอบงำ และบรรยากาศที่อบอุ่นและคุ้นเคยก็เข้ามา และนางก็มีความรู้สึกปลอดภัยอย่างอธิบายไม่ได้

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เขาก็พบกับดวงตาที่ลึกและอัดแน่นคู่นั้น เขามองนางอย่างแน่วแน่ ราวกับว่าเขาต้องการดูดวิญญาณของนางเข้าไปในนั้น

ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ในใจนางสั่นสะท้าน หัวใจเต้นเร็วเกินกว่าจะควบคุมได้

เขาแค่เหลือบมองนางและรีบมองไปทางอื่น แต่มือของเขายังคงคล้องรอบเอวนางไว้แน่น รั้งนางไว้ในอ้อมแขนของเขา

เขาไม่ชอบให้นางมองคนอื่นด้วยสายตาแบบนั้น สามีของเขายังอยู่ที่นี่ นางจะอิจฉาอะไรได้

จุนโมเชนพูดเบา ๆ “องค์ชายรองดีกว่าที่จะไม่ผลีผลาม ไม่เช่นนั้นจะเป็นเพียงแค่การเอาชนะตัวเองเท่านั้น และผลที่ได้จะมีมากกว่าผลเสีย”

หนานหยูเฉินรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้

เขาตัดสินใจแต่งงานกับเฉินหยิงแล้ว แต่จุนโมเชนพูดเช่นนั้น เขาไม่คิดว่าเขามีเจตนาดี และเขาก็ยังสงสัยว่าเขาพูดคำที่เย็นชา ทำไมมันถึงทำให้คนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย?

“ราชาชิงผิงหมายความว่าอย่างไร” แม้ว่าเขาจะยังคงสุภาพได้ แต่น้ำเสียงของเขาก็เย็นลงอย่างเห็นได้ชัด

แม้แต่เฟิ่งหยินซวงก็มองเขาด้วยความไม่เข้าใจและรู้สึกแปลก ๆ ในใจของเขา เขามักจะชอบเสือกไม่ใช่เหรอ? แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องแบบนี้ เขาก็ไม่เคยใส่ใจที่จะพูดมันออกมา เจ้าหมายถึงอะไรโดยคำอุทาน?

“กษัตริย์องค์นี้เป็นเพียงเครื่องเตือนใจ เจ้าลืมเดิมพันกับใครบางคนแล้วหรือ?”

แน่นอนว่าเฟิ่งหยินซวง ไม่ลืมว่านางพนันกับเฉินชูเซียนและนางจะช่วยเฉินหยิงหาคู่ที่ดีกว่าเพื่อแต่งงานกับนาง

วันนี้นางไม่ได้พาเฉินหยิงมาที่นี่เพื่อเรื่องนี้เหรอ?

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตบหน้า ซูมันรูอย่างแรง!

หนานหยูเฉินแก้แค้นมากเพราะการปฏิเสธของเฉินหยิงทำให้เขารู้สึกอับอายในวันนั้น แม้ว่าเขาจะไม่สามารถบังคับเฉินหยิงบนพื้นผิวได้อีกต่อไป แต่เขาต้องพยายามจัดการกับนางในใจ และยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่นางจะทำเช่นนั้น แต่งงานกับองค์ชายองค์ที่สองและต่อมาได้กลายเป็นพี่สะใภ้ของฮ่องเต้

สันนิษฐานว่านางต้องส่งข่าวเกี่ยวกับคำสัญญาของนางที่จะทุจริตเฉินหยิงต่อหน้าองค์ชายคนที่สองถึงหูของหนานหยูเฉินและนางก็รู้สึกมีความหวังว่านางจะสามารถทำในสิ่งที่พวกเขาต้องการได้

หากข่าวที่ว่าองค์ชายองค์ที่สองกำลังจะแต่งงานกับเฉินหยิงสามารถได้ยินในไม่ช้าหนานหยูเทียนจะโกรธอย่างแน่นอน ซูมันรูก็จะไม่มีชีวิตดีดี และหนานหยูเทียนจะถูกลงโทษเพราะทำไม่ดี

เฟิ่งหยินซวง รู้สึกว่าความทรงจำของนางฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียวอย่างสมบูรณ์ และมันก็ไม่สามารถเข้าใจผิดได้

แต่ตอนนี้... เห็นได้ชัดว่าดวงตาของนางยังคงสับสนเล็กน้อย และนางไม่เข้าใจความหมายที่ลึกซึ้งของคำพูดของเขา

“การเดิมพันระหว่างเจ้ากับคฤหาสน์ของแม่นางเฉินกั่วกงได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองหลวงแล้ว หากองค์ชายรองแต่งงานกับ แม่นางเฉิน ตอนนี้ เจ้าคิดว่านางจะจบลงอย่างไร”

เห็นได้ชัดว่าหนานหยูเฉินได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ในความคิดของเขามันเป็นแค่เรื่องตลกระหว่างผู้หญิง และเขาก็ไม่ได้ใส่ใจ

และอย่างไรก็ตาม เขาจะแต่งงานกับเฉินหยิงดังนั้นนางและเฟิ่งหยินซวงจะไม่ทนทุกข์ทรมานอย่างแน่นอน ไม่มีอะไรต้องกังวล

เฟิ่งหยินซวง กลับมามีสติสัมปชัญญะของนางและพูดอย่างเย็นชาว่า “ข้าเต็มใจที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ ข้าเกลียดคนที่พูดลับ ๆ ล่อ ๆ มากที่สุด ข้าต้องตัดสินใจเกี่ยวกับลิ้นของนาง”

มีเพียงการลงโทษ เฉินชูเซียนเท่านั้นที่ทำให้นางสามารถแบนข้อความภายในและภายนอกเมืองหลวงได้สำเร็จ ด้วยบทเรียนของเฉินชูเซียนที่ได้เรียนรู้ ใครก็ตามที่กล้าพูดอะไรไร้สาระ นอกเสียจากว่าจะเป็นการแกล้งตาย

เมื่อเห็นเฟิ่งหยินซวงเช่นนี้หนานหยูเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย อาจเป็นเพราะนางไม่คาดคิดว่าผู้หญิงที่อ่อนแอจะโหดร้ายได้ขนาดนี้

แต่เพื่อบอกความจริงว่าเฉินชูเซียนมากเกินไปจริง ๆ ก่อนหน้านี้ การตามตื๊อเขาทุกวันทำให้เขาน่ารำคาญและสร้างปัญหาที่หลังเขา จริง ๆ เขาควรจะโดนทำโทษนะ แต่ถ้าเขาโดนตัดลิ้นจริง ๆ มันจะไม่มากเกินไปเหรอ? มันร้ายแรง

“ถ้าอย่างนั้น เฉินชูเซียนเป็นผู้หญิงคนโตของคฤหาสน์ของ เฉินกั่วกง เมื่อถึงเวลานั้น เฉินกั่วกง อาจจะยอมแพ้? ข้าเกรงว่าเขาจะแตกหักกับครอบครัวเฟิ่งของเจ้าโดยสิ้นเชิง เจ้าโกรธมากแต่เจ้าคิดเกี่ยวกับผลที่ตามมาหรือไม่ หลังจากทำเช่นนี้?”

คำถามนี้ถูกละเลยโดยเฟิ่งหยินซวง

ตระกูลเฟิ่งไม่กลัวเฉินกั่วกง แต่พวกเขาค่อนข้างจะรุกรานสุภาพบุรุษมากกว่าผู้ร้าย ในเวลานั้นเขาจะแอบไปพบตระกูลเฟิ่งอย่างลับ ๆ และย่อมยากที่จะป้องกัน แต่ถ้าเป็นเพราะสิ่งนี้นางจะปล่อยให้นางปล่อยเฉิน ซู่เซียนไป และนางทำไม่ได้มาเลยนางช่างน่าอาย

“แล้วตอนนี้คิดว่าเราควรทำยังไง” เมื่อเขาพูดอย่างนั้น เขาก็ต้องคิดหาทางออก

ในเวลานี้ เขาหันกลับมาสนใจหนานหยูเฉินอีกครั้ง

“เท่าที่กษัตริย์องค์นี้รู้ เจ้าเฉินหลงรักองค์ชายรองมานานแล้ว และนางถึงกับบอกว่านางกำลังมองหาชีวิตคู่ องค์ชายรองไม่เคยแต่งงานกับภรรยามาก่อน และไม่ยอมรับผู้หญิงคนไหนไม่ว่าพวกเขาจะกระวนกระวายแค่ไหนก็ทำอะไรไม่ได้ หากเจ้าแต่งงานกับแม่นางเฉินตอนนี้ ทันทีหลังจากอนุสรณ์ของเฉินกั่วกง

เขาจะไปหาฮ่องเต้และขอลูกสาวของเขาแต่งงานด้วยกัน เฉินกั่วกงยังเป็นทหารผ่านศึก เจ้าคิดว่าฮ่องเต้จะทำอะไร”

เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญที่สุดหนานหยูเฉินและเฟิ่งหยินซวงต่างก็เปลี่ยนสีหน้าพร้อมกัน ทำไมพวกเขาถึงไม่คิด

เป็นเรื่องง่ายที่จะจัดการกับ เฉินชูเซียนแต่นางไม่สามารถเพิกเฉยต่อคฤหาสน์ของเฉินกั่วกงที่อยู่ข้างหลังนางได้

แม้ว่ามันจะเป็นพลังที่ไม่ได้ต่อต้านตระกูลเฟิ่ง แต่ก็ยังมีสถานะที่น่ากลัวในศาล

แม้ว่าองค์ชายรองจะไม่ต้องการแต่งงาน แต่เขาก็กลัวว่าสถานการณ์จะบังคับให้เขาต้องตัดสินใจ

เฟิ่งหยินซวงพูดอย่างโกรธเคือง “ตามที่ท่านพูด ข้าชนะพนัน แต่ตอนนี้ข้าต้องถูกชักจูงจมูก จะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร”

“นี่คือสถานการณ์ที่อยู่ต่อหน้าท่าน ไม่ว่าท่านจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม ก่อนที่ท่านจะมีความสามารถที่จะล้มศัตรูได้อย่างสมบูรณ์ ท่านต้องระมัดระวังในการทำสิ่งต่าง ๆ และท่านจะสูญเสียทุกสิ่งหากท่นไม่ระวัง” มันเป็นประสบการณ์ของเขาจากหลาย ๆ อย่าง และตอนนี้เขากำลังจะส่งต่อประสบการณ์ของเขาให้นาง

ตอนนี้แม้แต่ดวงตาของหนานหยูเฉินที่มองจุนโมเชนก็เต็มไปด้วยการเปลี่ยนแปลง ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเขาเป็นคนเฉยเมยและไร้ความปราณี แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาปฏิบัติต่อแบบสุภาพบุรุษด้วยหัวใจของวายร้าย

“คำพูดของเจ้านายของข้ามีเหตุผลมาก เมื่อกี้องค์ชายองค์นี้กระทันหัน ถ้าอย่างนั้นตามความหมายขององค์ชาย เมื่อใดที่ควรจะกล่าวถึงการแต่งงานขององค์ชายองค์นี้กับเฉินเอ๋อร์เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุด”

หนานหยูเฉินไม่รู้ว่าเฉินกั่วกงอยู่ภายใต้ความกดดันมากแค่ไหน

พ่อของเขาเคยเรียกเขาหลายครั้งก่อนหน้านี้สำหรับเรื่องนี้ เขาหวังว่าเขาจะแต่งงานกับเฉินชูเซียนโดยเร็วที่สุด แม้ว่าเขาจะยังไม่ตกลง แต่ในสายตาของคนจำนวนมาก นางคงถูกมองว่าเป็นนางสนมของฮ่องเต้

เมื่อนึกถึงสิ่งเหล่านี้ หน่านหยูเฉินก็รู้สึกหงุดหงิดเช่นกัน

จุนโมเชนไม่ได้ตอบคำถามของเขาในทันที แต่ค่อย ๆ หยิบถ้วยชาขึ้น ค่อย ๆ ยกขึ้นด้วยปลายนิ้วเรียว จากนั้นก้มศีรษะลงและยกเพื่อดื่ม ทุกการเคลื่อนไหวของเขาดูสง่างามและเป็นธรรมชาติมาก

“ข้าถามว่าได้ยินไหม ทำไมไม่พูด!” เฟิ่งหยินซวงรีบวิ่งไปคว้าถ้วยชาของเขาแล้วเขาจะจิบอะไรในช่วงเวลาเร่งด่วนเช่นนี้?

เขาเหลือบมองคิ้วของเขาเบา ๆ และกวาดไปทั่วใบหน้าของ เฟิ่งหยินซวง ริมฝีปากบาง ๆ ของเขาโค้งเล็กน้อย

“เจ้าไม่ได้กระตือรือร้นที่จะเคลียร์ความสัมพันธ์ของนางกับข้า ทำไมข้าถึงต้องช่วยเจ้า”

ผู้ชายคนนี้จะสุดโต่งได้อย่างไร เขายังขู่นางด้วยเรื่องนี้ในกรณีฉุกเฉิน

วันนั้นในวังของเขาไม่ใช่หรือ การสนทนาของนางกับเยว่หยิงถูกเขาได้ยินโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาไม่เคยลงโทษเขามาก่อนและตอนนี้เขาก็ยังมีเรื่องที่ต้องกังวลอยู่

หนานหยูเฉิน และเฉินหยิงไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาพูดถึงโดยธรรมชาติ และมองพวกเขาอย่างอยากรู้อยากเห็นด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

ภายใต้การจ้องมองที่ประหลาดใจอย่างมากเฟิ่งหยินซวงเดินไปที่ด้านข้างของจุนโมเชนอย่างกล้าหาญ ยื่นมือออกและดึงแขนเสื้อของเขา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนของลูกสาวตัวน้อยของเขา

“นายท่าน สามีของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าผิดหรือ ถ้าท่านจำความผิดของคนร้ายไม่ได้ โปรดยกโทษให้ข้าพเจ้าด้วย”

อะแฮ่ม ฉากนี้ทำให้ทั้งสองคนตกใจอยู่ข้างสนาม พวกเขารู้จักเฟิ่งหยินซวงมานานแล้ว และแม้ว่าพวกเขาจะเคยปฏิบัติต่อองค์ชายสามมาก่อน แต่พวกเขาก็ไม่เคยเห็นนางเป็นแบบนี้ มันเหมือนบทสนทนาความรักของคู่รักทั่วไป ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างนางกับกษัตริย์ชิงผิงนั้นเหลือเชื่อกว่าที่พวกเขาคิด

ภายใต้การรุกของเฟิ่งหยินซวง เห็นได้ชัดว่าชายผู้นี้มีประโยชน์มาก อารมณ์ดี และไม่ลังเลที่จะพูดในสิ่งที่พวกเขาอยากรู้

“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับแก่นแท้ ก่อนอื่น เจ้าควรหาให้ได้ว่าคนที่เจ้าควรจัดการด้วยคือใคร!”