บทที่ 748 ช่วงเวลาพัก

"เอาแหละ"

ซูข่านขยับตัวแล้วก็เดินขึ้นรถไป

วันเวลาในเซียงเจียงได้ผ่านไปเรื่อยๆ

เป็นเวลากว่า 2 เดือนแล้วนับตั้งแต่มีการจู่โจมซูข่านโดยมือสังหารชาวเวียดนามทั้งสองคน

ซูข่านได้เข็นรถเข็นคันหนึ่งซึ่งมีชุ่นอี่อีนั่งอยู่เข้าไปในสวน

ชุ่นอี่อีต้องพักฟื้นร่างกายตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ครั้งก่อน แต่อาการของเธอก็ดีขึ้นมาก

ซูข่านเพิ่งได้รับเป็นผลรายงานล่าสุดของโรงพยาบาลซึ่งเป็นรายงานสุขภาพชุ่นอี่อี

เมื่อเห็นซูข่านเข็นรถเข็นซึ่งมีชุ่นอี่อีนั่งอยู่ ผู้คนรอบๆก็พยักหน้าแล้วพูดว่า

"ทุกเรียบร้อยครับพี่สาม"

ซูข่านพยักหน้าเบาๆ

นับตั้งแต่เหตุการณ์ล่าสุด ซงหมิงเจียงก็ได้เพิ่มการรักษาความปลอดภัยในพื้นที่เพิ่มขึ้น

มีการจัดหน่วยลาดตระเวณรอบๆเพื่อรักษาความปลอดภัยโดยไม่มีได้กระทบกับการใช้ชีวิตประจำวันของซูข่านและการรักษาตัวของชุ่นอี่อีระหว่างอยู่ที่นี่

กว่าที่ชุ่นอี่อีจะฟื้นตัวได้สมบูรณ์แบบ ยังต้องใช้เวลาอีกสักพัก

"พี่ซูข่าน…"

ชุ่นอี่อีหันไปมองหน้าซูข่านพร้อมทั้งพูดด้วยรอยยิ้ม

"ชีวิตหนูเปลี่ยนไปมากเลยตั้งแต่ได้กลับมาเจอพี่ซูข่านอีกครั้ง ตอนนี้หนูรู้สึกว่าหนูแข็งแรงกว่าก่อนหน้านี้มากเลย"

ซูข่านยิ้มและตอบกลับด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่นว่า

"อดทนหน่อยนะ"

"เหลือการผ่าตัดอีกครั้งเดียวก็จะเรียบร้อยแล้ว"

มีสายลมอ่อนๆมาพัดมาพร้อมแสงแดดที่ส่องมาจากพระอาทิตย์ ทำให้ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่อุณหภูมิเหมาะที่สุดในการมาเดินเล่น

"อากาศดีจังเลยค่ะ"

ชุ่นอี่อีมองไปรอบๆแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

"อืม"

ซูข่านพยักหน้า

เซียงเจียงถือว่าเป็นดินแดนสวรรค์ในฤดูร้อนได้เลยทีเดียว

ต่อให้มีความร้อนจากแสงแดดมากแค่ไหน แต่ก็ยังมีสายลมเย็นที่พัดมาเป็นช่วงๆ ซึ่งช่วยสร้างบรรยากาศที่ผ่อนคลายได้

"หนูต้องรีบหายไวๆแล้ว จะได้กลับไปทำงานที่ต้าชุ่นกรุ๊ปสักที"

ชุ่นอี่อีพูดด้วยรอยยิ้ม

เธอได้ใช้เวลาพักฟื้นร่างกายมาเป็นระยะเวลานานมาก เธอค่อนข้างเป็นห่วงงานที่ต้าชุ่นกรุ๊ปพอสมควร

ซูข่านได้ขยี้ที่หัวของชุ่นอี่อีเบาๆแล้วพูดว่า

"เธออย่าเพิ่งสนใจเรื่องงานสิ สุขภาพของเธอถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด"

"ค่ะพี่ซูข่าน"

ชุ่นอี่อีพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

ดวงตาที่สวยงามของเธอเปล่งประกายราวกับเป็นพระจันทร์เต็มดวงในยามค่ำคืน

สวนที่เขียวชอุ่มช่วยทำให้จิตใจผ่อนคลายและสงบมากขึ้น ทำให้ช่วงเวลาในระหว่างเดินเล่นในสวนเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ชุ่นอี่อีมีความสุขมาก

ทั้งสองคนได้เดินเล่นประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนที่จะกลับไปยังบ้านพักของพวกเขา

เมื่อกลับมายังบ้านพัก ซูข่านก็ได้ช่วยพยุงชุ่นอี่อีให้ลุกขึ้น

กั๋วเฟยที่เห็นแบบนั้นก็ได้เข้ามาช่วยประคองชุ่นอี่อีเช่นเดียวกันพร้อมทั้งหันไปทางซูข่านแล้วพูดว่า

"พี่สามครับ"

"ตอนที่พี่สามไปเดินเล่นในสวน มีโทรศัพท์จากคุณจางติดต่อเข้ามาครับ"

"อืม"

ซูข่านพยักหน้าเบาๆแล้วหันไปทางชุ่นอี่อี

"พี่ซูข่านไปจัดการงานของพี่เถอะค่ะ หนูสามารถเดินเข้าบ้านเองได้"

ชุ่นอี่อีพูดด้วยรอยยิ้ม เธอเข้าใจซูข่านเป็นอย่างดี

"ฝากอี่อีด้วยนะ"

ซูข่านหันไปพูดกับกั๋วเฟยจากนั้นก็ปลีกตัวเดินกลับไปยังห้องตัวเองที่อยู่ด้านบน

ซูข่านเดินไปที่โทรศัพท์และกดหมายเลขของจางหม่าน