บทที่ 95 จู่ๆ ก็รวย
บทที่ 95 จู่ๆ ก็รวย . ฟุดฟิด…ฟุดฟิด… เมื่อเห็นเอ้อเว่ยสูดดม เอียงคอฟังเสียงและจ้องมองไปยังป่าหิมะหนาทึบที่อยู่ในระยะไกล แล้วเท้าก็เหยียบลงบนหิมะสีขาว ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เจียงเซียวสับสนเล็กน้อย แล้วลองทำตาม ฉันพิการเหรอ? ไม่เห็นอะไร? ไม่ได้กลิ่นอะไรเลย? ไม่ได้ยินอะไรด้วย? เจียงเซียวรีบพุ่งตัว...
