บทที่ 425 แปลก
บทที่ 425 แปลก “ในที่สุดเจ้าก็มา” เสียงเก่านั้นมีความอ่อนแอและอ่อนล้า กู่หยางยังเห็นชายชราร่างผอมพิงกำแพงเพื่อก้าวไปข้างหน้าด้วยความยากลำบาก ชายชราตัวผอมบางจนผิวหนังติดกระดูก ผมของเขาเกือบจะหลุดร่วง และเสื้อผ้าบนร่างกายของเขาก็ขาด คล้ายกับซากมัมมี่ภายใต้พระราชวัง ความแตกต่างก็คือตัวนี้ที่อยู่ตรงหน้า...
