ตอนที่ 103 ฉันจะท้าทายสี่จักรพรรดิ
“นามิ เธอต้องการที่จะเอาชนะเขา เพื่อเอาม้วนคัมภีร์ฟื้นคืนชีพขั้นกลางมา และใช้มันชุบชีวิตเบลเมลขึ้นมาอย่างงั้นหรอ?”
ในฐานะพี่สาวของนามิ โนจิโกะจะไม่รู้ความหมายในคำพูดของเธอได้ยังไง
ในอดีต เบลเมลยอมเสียสละตัวเองโดยสมัครใจ เพื่อช่วยชีวิตเธอและนามิเอาไว้
ตอนนี้ มันจึงเป็นเรื่องปกติที่นามิจะต้องการขจะได้รับสิ่งนี้ เพื่อชุบชีวิตเบลเมลขึ้นมา
"ใช่!" นามิพยักหน้าอย่างหนักแน่น
“อาจารย์หลี่ฟาน… อันดับของเขาอยู่สูงเกินไป เขาไม่สามารถท้าทายแชงค์ให้ฉันได้”
“และอันดับของฉันก็อยู่ในที่อันดับ 5 มันจึงเป็นไปได้ที่ฉันจะสามารถท้าทายแชงค์ เพื่อรับรางวัลที่กำหนดไว้ของอันดับที่ 3 นี้ได้”
หลังจากที่ได้รู้ความคิดของนามิ โนจิโกะก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
“แต่ความแข็งแกร่งของเธอในปัจจุบัน ฉันคิดว่ามันยังไม่เพียงพอที่จะสามารถเอาชนะผมแดง แชงค์ หนึ่งในสี่จักรพรรดิคนนั้นได้นะ”
“ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเธอจะสามารถเอาชนะแชงค์ได้ แต่เธอก็ต้องเตรียมตัวที่จะรับมือการรุกรานจากกลุ่มโจรสลัดผมแดง และสมาชิกกลุ่มโจรสลัดโรเจอร์ที่เหลืออยู่ด้วย”
“พวกเขาจะไม่ยอมแพ้กับอันดับนี้ง่ายๆ และมันก็ยังมีนักดาบคนอื่นๆ ที่จะเข้ามาท้าทายอันดับของเธออย่างแน่นอน”
แม้ว่าโนจิโกะอยากจะให้เบลเมลฟื้นคืนชีพขึ้นมาเหมือนกัน แต่เธอก็ไม่ต้องการให้นามิไปเสี่ยงถึงขนาดนั้น
ตอนนี้หมู่บ้านโคโยาชิได้หลุดพ้นจากการควบคุมของกลุ่มโจรสลัดอารอนแล้ว ในที่สุดพวกเธอก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระ โนจิโกะจึงไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นกับนามิ
“แต่มันก็ไม่ง่ายเลย ที่จะมีโอกาสแบบนี้เกิดขึ้น”
“และนี่อาจเป็นโอกาสเพียงครั้งเดียว ที่ฉันจะสามารถเข้าใกล้รางวัลในการฟื้นคืนชีพแบบนี้ได้ ถ้าฉันยอมแพ้ในตอนนี้ ฉันก็คงจะเสียใจไปตลอดชีวิต”
นามิเม้มริมฝีปาก และใช้มือซ้ายจับไปที่ดาบนิจิรินโดยไม่ตั้งใจ
“โนจิโกะ ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะท้าทายแชงค์!!!”
“ถ้ามันมีอะไรเกิดขึ้นกับฉัน หรืออาจารย์ได้ถามเรื่องนี้กับเธอ”
“เธอช่วยบอกกับเขาแทนฉันด้วยว่า ฉันมีความสุขมากๆที่ได้พบกับเขา และฉันก็ชอบเขามาก”
“ถ้าเป็นไปได้ ฉันก็อยากจะเป็นภรรยาของเขาจริงๆ… ฮะ? โนจิโกะ ทำไมเธอถึงทำหน้าแบบนั้นกันล่ะ?”
ในขณะที่นามิกำลังพูดกับเธออย่างหนักแน่น ทันใดเธอนั้นก็พบว่าโนจิโกะกำลังมองที่เธอ ด้วยสีหน้าและท่าทางที่แปลกมากๆ
ความรู้สึกนี้มันเหมือนกับว่า โนจิโกะกำลังตกใจที่เห็นใครบางคนอยู่ข้างหลังเธอ
‘ใครกัน?’ นามิหันหลังกลับมาอย่างรวดเร็ว และพบว่าหลี่ฟานคนที่เธอกำลังพูดถึงอยู่ กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเธอในขณะนี้
"อาจารย์หลี่ฟาน คุณมาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!”
“เมื่อกี้นี้… คุณได้ยินสิ่งที่ฉันพูดออกไปหรือเปล่า!”
ทันใดนั้น ใบหน้าของนามิก็เต็มไปด้วยแสงสีแดง และลามไปยังโคนของใบหูโดยตรง
“สำหรับความรักที่เธอมีต่ออาจารย์ของตัวเอง ฉันซาบซึ้งมาก”
“อย่างไรก็ตาม ถ้าเธอตัดสินใจสิ่งนี้ได้โดยบังเอิญ เธอก็อย่ามองว่าฉันเป็นอาจารย์ของเธออีก”
หลี่ฟานเดินไปหานามิ และยกมือขึ้นแตะไปที่หน้าผากของเธอ
“ขอโทษค่ะ อาจารย์หลี่ฟาน ฉันก็แค่…”
“เธอยังจำได้ว่าฉันเป็นอาจารย์ของเธอสินะ” หลี่ฟานสะบัดหน้าผากของนามิอีกครั้ง
“ตั้งแต่ที่เธอจำได้ว่าฉันเป็นอาจารย์ของเธอ และตัดสินใจที่จะท้าทายแชงค์ แล้วทำไมเธอถึงไม่มาพูดคุยกับฉันล่ะ?”
“เธอลืมไปแล้วงั้นหรอ ความท้าทายนี้กินเวลาถึงหนึ่งเดือนเต็ม”
“ฉันสามารถใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้ ในการฝึกฝนเธอให้แข็งแกร่งขึ้นได้”
“ตราบใดที่เธอตั้งใจฝึกฝนอย่างหนัก เธอก็จะสามารถยกระดับวิชาดาบของเธอขึ้นไปได้อีกขั้นอย่างแน่นอน”
“และในตอนนั้น ต่อให้เธอต้องไปเผชิญหน้ากับแชงค์ เธอก็คงจะมีพลังที่เพียงพอในการต่อสู้กับเขาแล้ว”
วิชาดาบของนามิมาได้ถึงจุดคอขวดแล้ว โดยการใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาหนึ่งเดือนนี้ หลี่ฟานสามารถเปิดห้องศักดิ์สิทธิ์ให้นามิเข้าไปฝึกฝนได้
ตราบใดที่ยังไม่มีใครมาท้าทายนามิ และขอให้เธอออกไปจากห้องศักดิ์สิทธิ์ในช่วงเวลานั้น หลี่ฟานก็มั่นใจว่าเธอจะสามารถทำความเข้าใจ [ โรคุโด โกริน คุริคาระ เท็นโซ : หกพิภพ ห้าวงแหวน คุริคาระจุติ ] ได้อย่างแน่นอน
แก่นแท้ของวิชานี้ก็คือ การไปให้ถึงความว่างเปล่า ในระดับวิชาดาบของตัวเอง
“ใช่แล้ว ฉันสามารถที่จะฝึกฝนกับอาจารย์หลี่ฟานก่อน แล้วค่อยไปท้าทายแชงค์ก็ได้นี่น่า!” หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน นามิก็นึกขึ้นได้ในทันที
“เธอนี่นะ… ถึงแม้ว่าการชุบชีวิตครอบครัวของเธอจะเป็นเรื่องสำคัญ แต่ความสงบของนักดาบก็ไม่สามารถหายไปได้” หลี่ฟานพับแขนเสื้อขึ้น และมองนามิด้วยใบหน้าจริงจัง
“ถ้าฉันมาถึงที่นี่ไม่ทัน เธอก็คงจะไปท้าทายแชงค์ด้วยตัวเองแล้ว และพ่ายแพ้ให้กับเขาโดยตรง”
สำหรับลูกศิษย์ของเขาเอง ไม่ว่าเธอจะมีความสามารถมากแค่ไหนนั้น แต่หลี่ฟานก็มีความชัดเจนในเรื่องนี้มาก
ถ้าให้นามิต่อสู้กับพลเรือโทอย่าง ‘โมโมะอุซางิ กิออน’ โอกาสในชัยชนะของเธอก็คงจะมีสูงมาก
แต่ถ้าเป็นหนึ่งในสี่จักรพรรดิอย่าง ‘ผมแดง แชงค์’ ที่มีความแข็งแกร่งมากกว่ากิออนถึงสองระดับ นามิก็คงจะไม่มีโอกาสที่จะได้รับชัยชนะแม้แต่น้อย
แม้ว่ามาตรฐานการฝึกของ ‘ฮาคิสังเกต’ และ ‘ฮาคิเกราะ’ ของนามิจะดูดีทั้งคู่ แต่ระดับของมันก็ยังล้าหลังอยู่มาก
'ม้วนคัมภีร์ฟื้นคืนชีพ ฉันจะสามารถใช้มันเพื่อชุบชีวิตแม่ของฉันขึ้นมาได้ไหมนะ?'
ด้านหลังของหลี่ฟาน โรบินกำลังคิดสิ่งนี้กับตัวเอง
“อาจารย์หลี่ฟาน พวกเรารีบไปฝึกกันเถอะ!!” นามิพุ่งเข้าไปจับมือของหลี่ฟาน และพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
“อย่าพึ่งรีบ” หลี่ฟานหันร่างของเขาไปด้านข้าง เพื่อให้นามิมองเห็นคนที่อยู่ข้างหลังเขา
“ก่อนหน้านั้น ให้ฉันแนะนำลูกศิษย์คนอื่นๆของฉันก่อน”
“นอกจากวีวี่ที่เธอได้เจอไปแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็คือ ‘นิโค โรบิน’ จาก โรงฝึกในอาณาจักรดรัม และ ‘ยามาโตะ’ จาก เกาะโอนิงะชิมะ ในวาโนะคุนิ”
“ส่วนเธอเธอคนนี้…” หลี่ฟานชี้ไปที่ซาดี้
“เธออยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับโนจิโกะ ดังนั้นเธอจึงถือได้ว่าเป็นลูกศิษย์สำรองของฉัน”
“อืม… เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซาดี้ก็ได้กินผลแห่งความมืด ส่วนโนจิโกะก็ได้กินผลสั่นสะเทือน”
“บางทีพวกเธอสองคนอาจจะสามารถสื่อสารกันได้มากขึ้น และทำการฝึกฝนเพื่อพัฒนาพลังของผลปีศาจร่วมกันได้”
ซาดี้ยิ้ม เธอโบกมือให้กับนามิและโนกิโกะ
“สวัสดีดีทั้งสอง ฉันดีใจมากที่ได้พบกับพวกเธอนะ หลังจากนี้ไป พวกเราทุกคนก็ถือว่าเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว มาสนิทกันไว้เถอะ!”
“เพราะยังไง ฉันก็เหมือนกับกับเธอนะนามิ พวกเราทั้งสองคนต่างก็ชอบอาจารย์หลี่ฟานมากๆเหมือนกัน”
หลังจากพูดจบ ซาดี้ก็เดินเข้ามาใช้มือทั้งสองข้างของเธอ กอดไปที่แขนของหลี่ฟานจนแน่น
นามิ “…”
…
