บทที่ 47: นายน้อย (1)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 47: นายน้อย (1)
ครืด -
"เอมี่วัตสัน ฉันมาถึงสนามฝึกของแผนกฮีโร่ตามคำสั่งแล้ว นายน้อย"
เอมี่เข้ามาทางประตูสนามฝึกของแผนกฮีโร่
ทุกสายตาจับจ้องไปที่เธอ
"โอ้ นั่นเป็นเลขาของธีโอเหรอ?"
“เธอดูเหมือนขาดกล้ามเนื้อนะ เธอยังไม่ดูเหมือนจะเป็นนักรบด้วยซ้ำ มนุษย์ผู้หญิงคนนั้นสามารถใช้ยาอายุวัฒนะแบบดั้งเดิมของเราได้”
“ทาร์คาน เจ้ากล้ามเนื้อ รูปลักษณ์ไม่ใช่ทุกอย่างนะ ลืมสิ่งที่เราได้เรียนรู้ระหว่างการบรรยายไปแล้วเหรอ ?”
“หุบปากไปเลย คาซิม ฉันทำคะแนนได้สูงกว่านายเมื่อเทอมที่แล้ว”
พวกออร์คระเบิดเสียงหัวเราะราวกับเด็กนักเรียนซุกซน
ด้วยการโบกมือเพียงครั้งเดียว ธีโอก็ปิดปากพวกเขาทั้งหมด
“เธอมาถึงเร็วกว่าที่ฉันคาดไว้เอมี่”
“ในฐานะเลขาของท่าน หรือในฐานะคนรับใช้ของท่านมันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ”
เธอก้มศีรษะของเธอด้วยความเคารพ
ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่ออร์คที่กำลังมึนเมากับความตื่นเต้นของภารกิจลับ และเซียน่าที่เกาะแขนขวาของธีโอราวกับจั๊กจั่นที่ห้อยอยู่บนต้นโอ๊ก
'... วิญญาณที่ติดอยู่กับนายน้อยต้องถูกเอลฟ์ส่งมาแน่ๆ'
เอมี่รู้สึกถึงพลังของวิญญาณที่รวมตัวกันอยู่รอบๆเซียน่า
'แต่นายน้อยสามารถเอาชนะเจ้าหญิงเอลฟ์ที่คาดเดาไม่ได้ได้อย่างไร'
เอมี่มองไปที่เซียนา
ซึ่งยังคงเกาะด้านข้างของธีโออย่างแน่นหนา เซียน่าคล้ายกับแมวตัวใหญ่ที่กำลังอ้อนวอนขอความรักจากเจ้านาย
'... ฉันต้องรีบไปที่กิลด์ แต่ถึงอย่างไร...'
เธอรีบตอบรับการเรียกของเขา แต่ภาพที่เห็นค่อนข้างผิดปกติ
มนุษย์ เอลฟ์และออร์ค
การผสมผสานที่แปลกประหลาดของสามเผ่าพันธุ์ก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนตกใจ
ในการเริ่มต้นเรื่องนี้ เป็นอะไรที่ยากมากสำหรับเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างกันที่จะเข้ากันได้
'หรือเป็นไปได้ว่า…'
เขาดึงดูดเผ่าพันธุ์ต่างๆเพื่อแก้แค้นมนุษย์ที่ดูถูกเขาหรือเปล่า?
เอมี่คิดว่าเขาเปลี่ยนไปเมื่อเร็วๆนี้ แต่เธอไม่เคยคาดหวังว่ามันจะถึงขนาดนี้
เมื่อพิจารณาว่าเขามีออร์คอยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอย่างไรดูเหมือนว่าตำแหน่งของเขาจะสูงขึ้นเช่นกัน
"..."
เอมี่จ้องไปที่ธีโอ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสับสน
เซียน่าจับแขนของธีโอไว้แน่นขณะที่เขาพูด "... เซียน่า ได้เวลาไปกันแล้ว..."
“อิอิ ไม่มีทาง ฉันจะชดเชยเวลาที่พลาดไปในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา”
เซียน่าเกาะแขนธีโอแน่นยิ่งขึ้น
เมื่อสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกๆที่เดินทางผ่านแขนของเขาธีโอก็หันศีรษะและเหลือบมองไปที่เอมี่
“อย่างน้อยเธอก็น่าจะสอดแนมได้บ้าง”
ดวงตาของธีโอลุกเป็นไฟด้วยความมุ่งมั่น
'... เขารู้มากแค่ไหน?'
การเรียกเธอมาที่นี่ตั้งแต่แรกแสดงให้เห็นว่าเขารู้ตัวตนที่แท้จริงของเธอ
“ฉันจะทำให้ดีที่สุด นายน้อย”
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เอมี่ก็พยักหน้า
"... ตอนนี้ทุกคนอยู่ที่นี่แล้ว ฉันจะอธิบายงานของเราที่จะให้แต่ละคนทำ"
ธีโอลุกขึ้นจากที่นั่งและเริ่มอธิบายหน้าที่ของพวกเขาแต่ละคน
“เดิมทีแล้ว ฉันได้จัดสรรเวลาสองวันสำหรับภารกิจนี้ แต่เราไม่จำเป็นต้องใช้เวลานานขนาดนั้น หากทุกคนทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายได้อย่างครบถ้วน เราจะทำภารกิจเสร็จสิ้นภายในบ่ายวันนี้”
ฉันมองไปรอบๆหลังจากอธิบายแผน
โดยสรุปแผนของฉันมีดังนี้:
1. เอมี่จะแอบสอดแนมที่ซ่อนของคนร้าย
2. ที่ซ่อนจะถูกโจมตีโดยออร์คห้าตัวภายใต้การนำของทาคาน
3. คนร้ายที่ตื่นตระหนกจะพยายามหลบหนีผ่านหน้าต่าง
4. ธีโอ น็อคตาร์และเซียน่าที่รออยู่ใต้หน้าต่างจะเข้าจับกุมคนร้าย
พวกเขาส่วนใหญ่พยักหน้า เข้าใจแผนกันหมดแล้ว
'ด้วยทีมนี้ เราจะประสบความสำเร็จ'
เอมี่และออร์คจะทำตามคำสั่งของผมอย่างไม่ต้องสงสัย
ส่วนที่สำคัญคือขั้นตอนที่ 4
เราจะจับกุมคนร้ายได้หรือไม่?
'คนร้ายเขาจะรู้แค่มีนีกี้และทีมของเขาเท่านั้นที่สอบสวนเรื่องนี้ เขาคงไม่คิดว่าพวกออร์คกับฉันจะอยู่ที่นั่นด้วยซ้ำ'
นอกจากนี้เรายังมีน็อคตาร์และเซียน่าที่มีพลังมหาศาล
แม้ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นฮีโร่ที่ แต่เราก็สามารถเอาชนะพวกเขาได้อย่างแน่นอน
เมื่อเทียบกับทีมของนีกี้ ที่สมาชิกทุกคนเป็นดาวรุ่ง ทีมของเราอาจดูไม่ค่อยดีนัก
เซียน่าเป็นคนเดียวที่สามารถเทียบชั้นกับพวกเขาได้
'แต่ทีมที่อ่อนแอก็มีวิธีชนะในแบบของตัวเอง'
ทีมที่เต็มไปด้วยดาวรุ่งที่มีอีโก้มากมักจะล้มเหลว
คนส่วนใหญ่ต้องสนับสนุนพวกดาวรุ่งด้วยการเล่นอย่างไม่เห็นแก่ตัว
เหตุผลที่ราชาแห่งปลา ปลากระพงแดงโดดเด่นก็เพราะมันตัวแบน
“ฉันจะรับบทเป็นกัปตัน ใครมีข้อโต้แย้งไหม?”
ในภารกิจแบบนี้ มันจะต้องมีผู้นำเพียงคนเดียว
แม้ว่าจะมีคนคิดว่าคำสั่งนี้ผิด แต่ก็ต้องดำเนินการต่อไปอย่างมีประสิทธิภาพ
หากเรายังคงมีความขัดแย้งเกี่ยวกับความคิดเห็น ทีมของเราทั้งหมดจะแตกสลาย
"ไม่มี"
น็อคตาร์พูดขึ้น
โดยธรรมชาติแล้วออร์คตัวอื่นๆพยักหน้าเห็นด้วยผู้นำของพวกเขา
และแน่นอนว่าเอมี่และเซียน่าก็ไม่มีข้อโต้แย้งใดๆเช่นกัน
“ถ้าอย่างนั้นในฐานะกัปตันทีมนี้ ฉันจะพูดแบบนี้: ในระหว่างภารกิจให้ทำตามคำสั่งของฉันโดยไม่ต้องสงสัยอะไรทั้งนั้น ฉันจะนำพวกนายไปสู่ภารกิจที่แม้แต่อาจารย์และนักเรียนชั้นยอดก็ไม่สามารถบรรลุได้”
ฉันสบตาสมาชิกในทีมแต่ละคนอย่างตั้งใจขณะที่พูดออกไป
“อย่ากลัวที่จะทำให้มือของพวกนายสกปรก เราจะเป็นดอกไม้ที่เบ่งบานจากโคลน”
ออร์คลุกขึ้นจากที่นั่งด้วยการกระทืบ
จากนั้นพวกเขาก็ยกอาวุธขึ้นสูง
“เราตามนายไป กัปตัน!”
***
เอมี่ก็รู้สึกเหมือนกันว่าวิญญาณของเธอลุกเป็นไฟ
'ตามที่คาดไว้เสือจะไม่ให้กำเนิดลูกแมว'
เธอได้รับการฝึกฝนอย่างกว้างขวางในด้านการแทรกซึม การสะกดรอยตาม และการลอบสังหารอย่างสมดุลเมื่อเธอยังเด็ก แต่นี่เป็นภารกิจที่จริงจังครั้งแรกของเธอ
มันไม่ใช่งานลอบสังหารที่ต้องเตรียมการอย่างมากมาย แต่เป็นแค่ภารกิจลาดตระเวน
เอมี่กำหมัดแน่นและคิดว่า 'ฉันจะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน'
กัปตันของเธอยกมือขึ้น
"เราจะมุ่งหน้าไปที่หอพักพนักงานทันที ซึ่งเชื่อกันว่าคนร้ายน่าจะอยู่ที่นั่น"
"ได้!!"
พวกออร์คตื่นเต้นกันและตะโกนเสียงดัง
“ฮิฮิ สัญชาตญาณของฉันถูกต้อง”
เซียน่าเกาะแขนขวาของธีโออีกครั้ง
สถาบันการศึกษาเอลิเนียเป็นสถานที่ที่โดดเดี่ยว
นอกเหนือจากวันหยุดสุดสัปดาห์วันเสาร์─และวันอาทิตย์และโอกาสพิเศษแล้วแทบจะไม่มีเหตุผลที่จะออกไปข้างนอก
มันโดดเดี่ยวมาก แม้ว่าคุณจะออกไปเที่ยวในวันหยุดสุดสัปดาห์ คุณก็สามารถสำรวจพื้นที่ที่ห่างไกลของอาณาจักรได้เท่านั้น
เมืองหลวงของอาณาจักรและพื้นที่อันคึกคักของจักรวรรดิห่างไกลจากสถาบันการศึกษาแห่งนี้ คุณสามารถเยี่ยมชมได้ในช่วงวันหยุดพักผ่อนเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้นักเรียนส่วนใหญ่จึงประสบกับความปรารถนาที่ไม่สมหวัง
เหตุผลหนึ่งที่สถาบันส่งเสริมกิจกรรมนอกหลักสูตรและการมีส่วนร่วมของสโมสรคือการบรรเทาความผิดหวังของนักเรียน
นักเรียนสถาบันส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่นตอนปลายที่เต็มไปด้วยพลัง
เว้นแต่ว่าคุณจะเป็นหมอผีที่ชอบเก็บตัว คนส่วนใหญ่จะชอบกีฬาอย่างน้อยหนึ่งชนิด
แน่นอนว่าในหมู่นักเรียนชายกีฬาที่ได้รับความนิยมมากที่สุดคือ 'ฟุตบอล'
ฟุตบอล
กีฬาสำหรับคนแข็งแรง ขณะที่คนอ่อนแอต้องดิ้นรนจนจบครึ่งแรก
มันเป็นการทดสอบที่แท้จริงของความกล้าหาญของผู้ชาย ทำให้ทุ่งหญ้าแห้งชุ่มไปด้วยเลือดและเหงื่อ
"ส่งมา! มันเป็นลูกของฉัน! ส่งสิวะ ให้ตายเถอะ !”
“ไม่อ่ะ ฉันเป็นคนเห็นแก่ตัว!”
นักเรียนชายของแผนกฮีโร่มีส่วนร่วมในเกมฟุตบอลในสนามของแผนก
"อ้ายยย!"
นักเรียนที่ถูกจัดการส่งเสียงกรีดร้องแบบสาวๆออกมา
เป็นที่เข้าใจได้ – การเข้าสกัดด้วยลูกเตะต่ำที่ทรงพลังแข็งแกร่งพอที่จะทำลายขาของคนอ่อนแอ
"ไอ้สารเลว!" แกจะเล่นสกปรกแบบนี้ต่อไปเหรอวะ? ”
“ก็อาจจะนะ เลิกงอแงได้แล้ว แกเป็นไอ้เด็กขี้แงหรืออะไรแบบนั้นเหรอ?”
"อะไรนะ?!" แก... ไอ้สารเลว !”
การต่อสู้ทางจิตวิทยาที่ตึงเครียดเกิดขึ้นแล้ว
ชายทั้งสองจ้องมองกันและกันพร้อมที่จะฆ่าอีกผ่าย
สนามอยู่ในขอบของการทะเลาะวิวาททั้งหมด
อย่างไรก็ตาม ความขัดแย้งระหว่างชายทั้งสองก็หายไปอย่างรวดเร็ว
"....."
ทั้งหมดเกิดจากการปรากฏตัวของกลุ่มบนถนนด้านบน
"ว้าว พวกออร์ค"
“มันน่ากลัวมากที่เห็นพวกเขาทั้งหมดรวมตัวกันแบบนั้น”
“เฮ้ เจ้าโง่ มองไปทางอื่นซะ อย่าสบตาพวกเขา”
การแข่งขันฟุตบอลแบบลูกผู้ชายดำเนินต่อไปหลังจากที่กลุ่มแปลกหน้าหายไปจากสายตาของพวกเขา
'ยังมีเวลาอีกพอสมควรกว่าจะถึงมื้อเที่ยง เป็นเวลาที่ดี ฉันอาจจะทำมันเสร็จก่อนมื้อเที่ยงก็ได้ '
ขณะที่ฉันเดินไปที่หอพักของคณะ
"... พวกเธอทั้งหมดกำลังจะไปไหนกัน?"
จู่ๆศาสตราจารย์คนหนึ่งก็ปรากฏตัวต่อหน้าเรา
"เรากำลังทำธุระอย่างเป็นทางการอยู่ครับ"
ฉันตอบกลับไปแทบจะทันที
... มันเป็นธุระอย่างเป็นทางการใช่ไหม?
ฉันประกาศอย่างเปิดเผยต่อนีกี้และคนอื่นๆว่าฉันจะจับคนร้ายภายในสองวัน และไม่มีใครจะมาหยุดฉันใช่ไหม?
"อย่างนั้นเองหรือ?" ธุรกิจแบบไหนล่ะ?"
ศาสตราจารย์หรี่ตาของเขาลง
'บ้าจริง ฉันไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้แบบนี้นะ น่ารำคาญชะมัด'
ฉันจ้องกลับไปที่ศาสตราจารย์อย่างเฉยเมย
ตามที่คาดไว้จากท่าทางที่เข้มงวดของเขาดูเหมือนเขาจะไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้เราผ่านไปโดยไม่มีคำอธิบายใดๆ
ถ้าฉันบอกเขาว่าเราจะจับคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ดันเจี้ยนเวทมนตร์ เขาอาจจะพยายามหยุดเรา
“กัปตัน เราควรทำอย่างไรดีครับ?”
ทาร์คานที่เข้ามาข้างฉันถามด้วยสีหน้าจริงจัง ออร์คตามเขามาเรียงรายอยู่ข้างหลังฉัน
ศาสตราจารย์หรี่ตาของเขาลง
'บ้าจริงฉัน ไม่มีเวลาสำหรับเรื่องนี้และมันก็น่ารำคาญขึ้นเรื่อยๆ'
ฉันมองไปที่ศาสตราจารย์อย่างใจเย็น
ตามที่คาดหวังจากรูปลักษณ์ที่เข้มงวดของเขา ดูเหมือนเขาจะไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยมันไปง่ายๆ
ถ้าฉันบอกว่าเราจะจับตัวคนร้ายที่อยู่เบื้องหลังสถานการณ์ดันเจี้ยนเวทมนตร์ดูเหมือนว่าเขาจะพยายามหยุดเรา
“กัปตัน เราควรทำอย่างไรดีครับ?”
ทาร์คานที่มาอยู่ข้างผมก่อนที่ผมจะรู้ตัวเขาพูดอีกครั้งด้วยแววตาจริงจัง
ออร์คตามเขามาเรียงรายอยู่ข้างหลังฉัน
นี่เป็นเรื่องน่าอาย
พวกเขาชอบทำแบบนี้จริงๆ
หลังจากนั้น...
"... นายน้อยได้โปรดออกคำสั่งให้เราด้วย"
เธอก้มศีรษะของเธอด้วยความเคารพ
ทำไมเธอถึงทำแบบนี้อีกเนี่ยยย?
***
