Chapter 1: วัล ผู้ไร้ความรู้สึก!

ปี 1666 อาณาจักรวิคตอเรีย อาณาเขตรอบนอก ฐานที่มั่นไอรอนสไปร์

ในมุมเล็กๆ แห่งหนึ่งที่ดูสุขสบายของคฤหาสน์ไวท์มอร์ มีประกายแสงอันอบอุ่นจากตะเกียงไอระเหยกะพริบอย่างริบหรี่และดับลงไป จากนั้นโดยไร้ซึ่งการแทรกแซงๆ ใดๆ จากฝีมือมนุษย์ หน้าต่างได้เปิดออกกว้าง และเผยให้เห็นสวนอันเงียบสงบที่อยู่หลังรั้วป้องกัน แซมไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ และสระน้ำเงียบสงบที่ตั้งอยู่ข้างในนั้น

สระน้ำเล็กๆ นี้เหมือนกับกระจกที่ส่องไปยังสรวงสวรรค์ สะท้อนให้เห็นภาพเบื้องบน

ท้องฟ้าถูกแต่งแต้มด้วยดวงจันทร์สองดวง ดวงหนึ่งสดใสและบริสุทธิ์เฉกเช่นหิมะที่พึ่งตกลงมา ส่วนอีกดวงหนึ่งเปล่งแสงสีแดงฉานเหมือนกับกระเพื่อมด้วยพลังงานจากโลกอื่นราวกับว่ามันได้เก็บงำความลับบางอย่างที่ยังไม่ถูกเปิดเผยเอาไว้

แสงจันทร์เหล่านี้เล็ดลอดผ่านประตูหน้าต่าง ปกคลุมทั้งห้องด้วยแสงสีเงินอันน่าอัศจรรย์ ท่ามกลางแสงสลัวอันแสนบอบบาง มีเด็กชายผู้หนึ่งที่มีรูปลักษณ์อันน่าหลงใหลปรากฏตัวขึ้น

เด็กหนุ่มคนนี้ ดูเหมือนใกล้จะผ่านพ้นช่วงวัยรุ่นแล้ว ดวงตาของเขามีสีดำน่าหลงใหล พวกมันมีแรงดึงดูดที่สามารถสะกดใจใครก็ตามที่สบตาเขา เรือนผมสีดำขลับย้อยลงมาปิดหน้าผากด้านหนึ่งของเขาอย่างน่าหลงใหลช่วยเสริมเสน่ห์ที่ดูลึกลับของเขา ใบหน้าอันหล่อเหลาผสมผสานมาจาก โครงหน้าอันเฉียบคม กรามที่สวยได้รูป และโหนกแก้มสูง เผยแผ่กลิ่นอายที่ดูทรงอำนาจอย่างอธิบายไม่ถูก ริมฝีปากบางและจมูกโด่งเป็นสันทำให้เขามีกลิ่นอายที่ห่อหุ้มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์

ลักษณะหน้าตาของเขาในทุกๆ ส่วนดูเหมือนจะถูกสลักขึ้นมาอย่างสมบูรณ์แบบ ราวกับว่าเขาคือผลงานที่พระเจ้าสร้างขึ้นมาเองกับมือ

แต่ว่าภายใต้รูปลักษณ์อันไร้ที่ตินี้ มันกลับแฝงไปด้วยความมืดซึ่งอยากจะอธิบาย มันสะท้อนอยู่ในสายตาไร้อารมณ์ของเขาที่ดูน่าขนลุกราวกับศพไร้ชีวิตและบรรยากาศที่ดูอันตรายซึ่งปกคลุมตัวเขาก็ดูเหมือนอะไรบางอย่างที่บอกได้แค่ว่าอันตรายสุดๆ!

ลักษณะของเขานั้นใครเห็นก็คงบอกว่าคล้ายกับสัตว์ร้ายกระหายเลือด!

แค่เหลือบเห็นเขาในสภาพนี้ ไม่ว่าใครก็คงต้องหันมาคิดทบทวนก่อนจะเข้าไปหาเขา สำหรับคนที่ขวัญอ่อนอาจจะถึงกับวิ่งหนีไปด้วยความกลัวเมื่อได้เห็นเขาเลยด้วยซ้ำ

เขาคือวัล วี ไวท์มอร์ ลูกชายลำดับสองของหัวหน้าตระกูลไวท์มอร์

นี่คือภาพด้านหนึ่งของเขาที่เก็บซ่อนไว้จากสังคม เมื่ออยู่กับคนอื่นเขาจะสวมหน้ากากเอาไว้ ตัวตนที่แท้จริงของเขาจะถูกเก็บงำเอาไว้ภายใต้หน้ากากที่ดูเหมาะสมกับการเข้าสังคมมากกว่า อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาอยู่คนเดียวเขาจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปกปิดตัวตนเอาไว้ ด้วยเหตุนี้เองตัวตนที่แท้จริงของเขาจึงเผยออกมา

ภาพลักษณ์ที่โดดเด่นของเขานั้นยิ่งถูกเสริมขึ้นไปอีกด้วยเครื่องแต่งกายของเขา ซึ่งประกอบไปด้วยเสื้อโค้ทหางยาวสีดำขลับ กางเกงสแล็คที่มีสีเดียวกับเสื้อโค้ท เสื้อเชิ้ตปกสูงสีขาวเรียบหรู เสื้อกั๊กสูทที่ดูเข้าทรง ผ้าพันคอคราแวตที่ผูกปมเรียบร้อย และรองเท้าหนังสีดำวาวที่ถูกขัดจนเงาวับ เครื่องแต่งกายทั้งชุดที่ออกแบบมาเพื่อเขาโดยเฉพาะนี้อัดแน่นไปด้วยความประณีตและสง่างาม ซึ่งขัดกับท่าทีที่บูดบึ้งของเขาโดยสิ้นเชิง

และถึงแม้ว่าจะดูดีตามคาดก็ตาม แต่ภาพลักษณ์โดยรวมของเขาก็เป็นธรรมชาติ มันไม่ได้ทำให้เขาดูเหมือนคนขี้เก๊กเลย

ในยุคสมัยนี้ ผ้าไหมถือเป็นสัญลักษณ์ของความฟุ่มเฟือย ซึ่งมีแค่ชนชั้นสูงเท่านั้นที่สามารถหามาจับจองได้ อย่างไรก็ตามทุกส่วนของเครื่องแต่งกายของเขานั้นทำมาจากผ้าไหมคุณภาพดี มันคือสิ่งที่บอกว่าเขามีฐานะที่ไม่ธรรมดา

มันไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยที่จะบอกว่าเขามาจากตระกูลที่มั่งคั่ง!

เมื่อดูจากเครื่องแต่งกายที่เขาสวมอยู่แล้ว ดูเหมือนว่าเขาพึ่งจะกลับมาจากงานพิธีสำคัญ

ซึ่งมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

ด้วยเสียงถอนหายใจที่ดูเหมือนกับกำลังแบกโลกทั้งใบเอาไว้อยู่ วัล วี ไวท์มอร์ ก็พึมพำออกมา

‘พิธีกรรมปลุกสายเลือด ที่ตั้งใจจะให้เป็นแท่นกระโดดไปสู่ความยิ่งใหญ่ของข้า กลับจบลงด้วยการเป็นทุ่นที่ฉุดดึงข้าไปสู่ความหายนะซะได้’

วันนี้คือวันสำคัญของตระกูลไวท์มอร์ วันบูชาจันทร์สีชาด มันคือวันที่สายเลือดของเด็กในตระกูลไวท์มอร์จะตื่นขึ้นเมื่ออายุย่างเข้า 16 ปี

สายเลือดของไวท์มอร์นั้นจะตื่นขึ้นมาได้ก็ต่อเมื่อใช้ยาแม่มดเท่านั้น

ยาในโลกนี้จะถูกใช้เพื่อให้ได้รับ, ตื่นรู้, หรือวิวัฒนาการสายเลือด

การตื่นรู้นั้นจะเกิดขึ้นได้แค่กับเหล่าผู้สืบสายเลือดเท่านั้น

ยาแม่มดนั้นมีชื่อฉาวโฉ่ในเรื่องของความอันตราย ดังนั้นจึงมีแค่ตระกูลไวท์มอร์ที่อายุย่างเข้า 16 ปีเท่านั้น ถึงจะมีความแข็งแกร่งทั้งร่างกายและจิตใจเพียงพอที่จะทนต่อความรุนแรงที่ถูกกระตุ้นในการพยายามต่อการตื่นรู้ในฐานะผู้ใช้สกิลได้ แต่แม้กระนั้น หนทางสู่ความสำเร็จก็ไม่ได้แน่นอน และความล้มเหลวก็ก่อให้เกิดชะตากรรมที่เลวร้ายเสียยิ่งกว่าความตายซะอีก

ดังนั้น จึงมีแค่คนในตระกูลไวท์มอร์ที่อายุย่างเข้า 16 ปีเท่านั้นถึงจะได้รับอนุญาตให้ดำเนินพิธีกรรมที่แสนจะอันตรายนี้

อันที่จริงมียาทดแทนที่สามารถใช้ปลุกสายเลือดเฉพาะและสกิลอยู่เหมือนกัน แต่สำหรับไวท์มอร์ ยาพวกนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับหาเรื่องตายดีๆ สายเลือดเฉพาะของพวกเขานั้นไม่ว่าจะอยู่ในสถานะหลับใหลหรือตื่นอยู่ มันก็จะปฏิเสธผลของยาใหม่อย่างรุนแรง ทำให้เกิดการระเบิดที่จะฉีกร่างของพวกเขาอย่างโหดร้ายและยังทำอันตรายกับผู้คนที่อยู่ในบริเวณนั้นด้วย

วัลนึกย้อนถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้

หลังจากดื่มยาแม่มดเข้าไป พวกคนตระกูลไวท์มอร์ที่ไม่สามารถทนกับความรุนแรงของยาได้ก็เผชิญกับการแปลงสภาพที่น่าหวาดหวั่น

จากมนุษย์ พวกเขากลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่เหลือเค้าโครงร่างของมนุษย์ และปลายทางของพวกเขาก็มีแต่ถูกผู้ใช้สายเลือดของไวท์มอร์ฆ่าตายในทันที

อย่างไรก็ตาม พวกที่ประสบความสำเร็จในการต้านทานความรุนแรงของยานั้นได้ปลุกสายเลือดของพวกเขาให้ตื่นขึ้นและได้รับสกิลสายเลือด ซึ่งส่งผลให้สถานะของพวกเขาในไวท์มอร์พุ่งทะยานขึ้นอย่างงดงาม

วัลเองก็ได้เข้าร่วมในพิธีกรรมปลุกสายเลือดของปีนี้ด้วย

วัลนั้นมีผลงานที่น่าประทับใจทั้งในด้านของวิชาการและกีฬามาตั้งแต่ยังเด็ก เขาคือเด็กหนุ่มอนาคตไกลของไวท์มอร์ เขาถูกคนในตระกูลคาดหวังเอาไว้สูงและชื่ออย่างสุดใจว่าเขาจะได้รับสกิลที่ทรงพลังบางอย่างที่มีในสายเลือดของพวกเขา ถึงอย่างไร ความสามารถที่โดดเด่นที่มีก่อนจะถูกปลุกสายเลือดนั้นก็เป็นสิ่งที่จะช่วยบ่งบอกถึงโอกาสที่พวกเขาจะได้รับจากการปลุกสายเลือดของพวกเขา

อย่างไรก็ตาม โชคชะตานั้นกลับไปในทิศทางที่แตกต่าง

ถึงแม้ว่าวัลจะทุ่มเทพยายามมาหลายปี มีเชื้อสายตระกูลอันไร้ที่ติ และได้รับความช่วยเหลือจากยาแม่มด แต่สายเลือดของเขากลับไม่มีการตอบสนองเลย

โดยปกติแล้ว ไวท์มอร์จะมีผลลัพธ์อยู่สองทางคือถูกปลุกสายเลือดของพวกเขาหรือไม่ก็กลายเป็นสัตว์ประหลาด แต่ว่าวัลกลับไม่ได้ผลลัพธ์อะไรเลย ไม่มีการเสื่อมสภาพหรือตื่นรู้หลังจากที่เขาดื่มยาแม่มดเข้าไป!

กรณีที่เหมือนกับวัลนั้นถือว่าหายากมากๆ จะบอกว่าไม่เคยมีมาก่อนเลยก็ได้!

ซึ่งเหตุการณ์นี้มันได้ทิ้งความตกตะลึงและความสิ้นหวังสุดพรรณนาเอาไว้!

‘นายน้อยผู้มากพรสวรรค์ที่ถูกฉุดลงมาจากความยิ่งใหญ่ในวัย 16 ปี... การเริ่มต้นแบบนี้มันคุ้นๆ เหมือนกับนิยายที่ฉันเคยอ่านในชีวิตที่แล้วเลย’ วัลคิด