ตอนที่ 20 การกินคือหายนะ

ตอนที่ 20 การกินคือหายนะ

 

ต่อหน้า จู หวู่หยาง "องค์ชายที่รอความตาย" องค์รักษ์ สาวใช้ ขันที... มองหน้ากันครู่หนึ่งและในที่สุดก็ถอยกลับออกไปและพวกเขาก็บอกข่าวกับองค์รักษ์คนอื่นๆ และพวกไม่ลืมบอกขันที เว่ย อันไค่

 

เมื่อรู้ข่าวเว่ย อันไค่ ก็คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงออกคำสั่งไม่ให้กลุ่มคนคุ้มกันเข้าไปในห้องนอนโดยไม่ได้รับอนุญาต

 

ตามที่จู หวู่หยาง คาดหวัง แม้ว่าเว่ย อันไค่และคนอื่นๆ จะรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวของจู หวู่หยาง นั้นแตกต่างจากปกติ

 

แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่ จู หวู่หยางประสบในช่วงสองวันที่ผ่านมา เว่ย อันไค่ และคนอื่นๆ ก็ยังเข้าใจได้

 

ท้ายที่สุด สำหรับคนที่อาจตายเมื่อใดก็ได้ เป็นเรื่องปกติที่จะทำสิ่งผิดปกติภายใต้ความบ้าคลั่ง

 

ด้วยวิธีนี้ในที่สุด จู หวู่หยาง ก็สามารถผ่อนคลายและดูซับแต้มทะลุทะลวงอย่างสบายใจ

 

เพราะเรื่องไร้สาระของคนพวกนี้

 

คราวนี้จู หวู่หยางได้แต้มทะลุทะลวงมามากมาย ถ้าไม่มีอะไร หลังจากที่ดูดซับรอบนี้ ความแข็งแกร่งขอ จู หวู่หยาง ควรจะสามารถก้าวไปขอบเขตขัดเกลาอวัยวะภายในทั้งห้า

 

คนอื่นๆ ฝึกฝนอย่างหนัก ใช้เวลาและพลังงานอย่างหมาศาลทำได้แค่ก้าวข้ามขอบเขตเล็กๆ

 

และนักรบส่วนใหญ่ต้องการก้าวข้ามจากคนธรรมดาเป็นนักรบต้องใช้เวลาหลายปี หลายสิบปีหรือแม้แต่ตลอดชีวิต

 

ต้องฝ่าลมฝนนับไม่ถ้วนเพื่อแย่งชิงทรัพยากรการบ่มเพาะมักจะพบกับอันตรายต่างๆนาๆ ความประมาทเพียงเล็กน้อยอาจทำให้เสียชีวิต

 

แต่ จู หวู่หยางดีกว่านั้น นับตั้งแต่ข้ามมิติมา 99% เขานอนอยู่บนเตียงและความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นตลอดเวลา

 

ไม่เพียงแต่เขามีรากวิญญาณเต๋าไร้ที่ติ แต่เขายังมีพละกำลังและพลังต่อสู้ที่เหนือกว่าระดับเดียวกัน

 

ถ้านักรบคนอื่นรู้เรื่องนี้ ไม่รู้ว่าพวกเขาจะรู้สึกยังไง

 

ไม่ต้องพูดถึงว่าจู หวู่หยาง ข้ามมิติมาได้เพียงไม่กี่ชั่วโมง ความแข็งแกร่งของเขาพัฒนาขึ้นมาก

 

หากให้เวลา จู หวู่หยาง สักหลายปีหรือหลายสิบปี ไม่รู้ว่าจู หวู่หยาง จะพัฒนาไปถึงระดับไหน

 

อย่าบอกว่าแข็งแกร่งที่สุดในโลก ลดหย่อนลงมาน้อย เขาจะแข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรจิ่วจ้าว แต่ติดตรงที่ว่าจู หวู่หยางต้องมีชีวิตอยู่ให้นานพอ

 

รอยยิ้มที่บิดเบี้ยว จู หวู่หยางถูกพลังประหลาดจำนวนมากจู่

โจมอีกครั้ง และเขาใช้วิชาโลกไร้ขอบเขต ดูดซับพลังประหลาดเหล่านี้

 

แสงสีทองบนกระดูกแต่ละชิ้นในร่างกายของจู หวู่หยางก็ยิ่งสวยงามและสว่างขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อพลังปราณและโลหิตแห่งโลกทำงานเต็ม ให้กระดูกก็กลายเป็นสีทองเจิดจ้าเหมือนกับดวงอาทิตย์

 

โชคดีที่มีสิ่งกีดขวางของกล้ามเนื้อผิวหนังและผ้านวม ทำให้ไม่มีใครค้นพบความผิดปกติเหล่านี้

 

ยิ่งกระดูกแข็งแรง พลังโจมตีของนักรบก็ยิ่งแข็งแกร่งและการเคลื่อนไหวแต่ละครั้งก็จะทะยานขึ้น

 

ด้วยความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วของกระดูก

 

จู หวู่หยางสามารถสัมผัสได้พลังที่เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน

 

หมอกของพลังปราณและโลหิตแห่งโลกก่อตัวขึ้น จากนั้นเส้นใยของปราณปฐพีและโลหิตนั้นใหญ่ขึ้นและหนาขึ้นและละเอียดขึ้น ค่อยๆ ควบแน่นเป็นหมอก

 

เมื่อมีแสงสีหยกจางๆ บนกระดูก ก็หมายความว่าความแข็งแกร่งของ จู หวู่หยาง ได้ก้าวเข้าสู่ขอบเขตขัดเกลากระดูกทองคำขั้นสมบูรณ์!

 

ทุกย่างก้าวสามารถเปิดเปิดภูเขาและทุบหินได้อย่างง่ายดายและหมดของเขามีพลังมหาศาลถึงหลายพันจิน

 

ทั้งพลังทำลายล้างและพลังโจมตีถึงระดับที่น่าอัศจรรย์แม้แต่นักรบบางคนที่ขอบเขตขัดเกลาอวัยวะภายในทั้งห้าและแม้แต่ขอบเขตขัดเกลาไขกระดูกก็เทียบไม่ได้

 

ความแข็งแกร่งของร่างกายได้มาถึงระดับที่สูงลิบ

 

นับประสาอะไรกับปืนพกแม้แต่ปืนไรเฟิลธรรมดาก็ไม่สามารถทำลายการป้องกันของจู หวู่หยาง

 

ด้วยความแข็งแกร่งดังกล่าวทำให้สามารถต่อสู้ในนักรบใรระดับเดียวกันไม่สามารถเทียบกับเขาได้

 

ตอนนี้ จู หวู่หยาง สามารถเรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะระดับแนวหน้าไม่ว่าจะในวังหรือภายนอก

 

เมื่อสถานการณ์ที่แท้จริงของ จู หวู่หยาง ถูกเปิดเผย จักรพรรดิผู้บ้าคลั่งจู เจิ้นหวู่ จะระมัดระวังตัวอย่างแน่นอน

 

อีกไม่นานเขาจะพบข้ออ้างที่จะฆ่า จู หวู่หยาง ทายาทที่ยอดเยี่ยม เกรงกลัวว่าจู หวู่หยางจะชิงบัลลังก์ของเขา

 

วิกฤตของชีวิตและความตายมาถึงเมื่อใดก็ได้ ตราบใดที่จู หวู่หยางประมาทเล็กน้อยและเปิดเผยความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขา สิ่งที่รอเขาอยู่ก็คือความตาย

 

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ก้าวเข้าสู่ ขอบเขตขัดเกลากระดูกทองคำขั้นสมบูรณ์ ได้รับแต้มทะลุทะลวง 1600 แต้ม เมื่อพิจารณาถึง...!”

 

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ จู หวู่หยาง ก้าวเข้าข้ามขั้น ระบบได้นำแต้มทะลุทะลวงมาให้เขาจำนวนมาก

 

เมื่อดูจำนวนแต้มทะลุทะลวง ที่เหลือทะลุพันแต้ม เขาก็เททั้งหมดเข้าไปในเทคนิคปกปิดมังกรเร้นกาย มันจะทำให้ เทคนิคปกปิดมังกรเร้นกายของจู หวู่หยางทะยานขึ้นมาก และมันจะยิ่งใกล้เข้าสู่ขั้นสูง

 

เรื่องนี้ยังต้องค่อยๆ สำรวจ ถ้าเปอร์เซ็นต์ของแต้มทะลุทะลวงในการเก็บเกี่ยวแต่ละครั้งเพิ่มขึ้นได้ก็จะไม่เพียงบรรเทาวิกฤติของจู หวู่หยาง ยังช่วยให้เขามีอิสระมากขึ้น

 

ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมความปลอดภัยและอนาคตของเขา

 

หลังจากดูดซับแต้มทะลุทะลวง จู หวู่หยาง ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูและเสียงของหญิงสาวที่คุ้นเคยจากภายนอก

 

ได้เวลาอาหารเย็นอีกแล้ว!

 

...หายนะมาอีกแล้ว!

 

คนไม่ใช้เหล็ก ถ้าไม่กินมื้อเดียวจะหิวมากจนไม่เอื้อต่อการฝึกฝนเทคนิคปกปิดมังกรเร้นกาย

 

ไม่ต้องพูดถึงของอร่อยในวังเลย มันทำให้เสพติดจริงๆ งั้นก็ไปกินกันเถอะ

 

ในไม่ช้า ระบบก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

 

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้พูดคุยกับผู้หญิงเป็นครั้งที่สามในชีวิต ได้รับแต้มทะลุทะลวง 200 แต้ม เมื่อพิจารณาถึง...!”

 

"ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์สำหรับการรับประทานอาหารเป็นครั้งที่สองในชีวิต ได้รับแต้มทะลุทะลวง 800 แต้ม เมื่อพิจารณาถึง...!"

 

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้กลิ่นอาหารเป็นครั้งที่สองในชีวิต ได้รับแต้มทะลุทะลวง 100 แต้ม เมื่อพิจารณาถึง...!”

 

“ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ได้กินตีนไก่ผัดเปรี้ยวเป็นครั้งแรกในชีวิต ได้รับแต้มทะลุทะลวง 200 แต้ม เมื่อพิจารณาถึง...!”

 

……

 

แน่นอนว่าอาหารทุกมื้อของ จู หวู่หยาง ล้วนแล้วแต่เป็นโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ หากเขาไม่กิน เขาจะอดตาย จู หวู่หยาง อยากจะหยุดความหิวจริงๆ

 

แต่ จู หวู่หยาง ก็รู้อยู่ในใจว่าถึงแม้เขาจะไม่ได้กินอาหารมื้อนี้ มื้อต่อไป มื้อต่อๆไป หรือมื้อต่อๆๆไป... เขายังต้องกิน และไม่ช้าก็เร็วเขาก็จะได้แต้มแห่งทะลุทะลวง

 

อืม อาหารในวังอร่อยมาก!

 

ฝากติดตามเพจ นักแปลลูกอ่อน ด้วยนะครับ