บทที่ 555 พัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน
การก่อสร้างส่วนต่อขยายทั้ง 4 เส้นทางหลักได้เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว!
คราวนี้ หลี่ซูได้รับเลือกให้เป็นผู้นำทีมขนส่งเสบียง เธอส่งน้ำเย็นและอุปกรณ์บรรเทาความร้อนจากเมืองป่าไผ่ไปยังแนวหน้าการก่อสร้างอย่างต่อเนื่อง
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นความกล้าหาญในการก่อสร้างของเย่ปิง แต่พูดกันตามตรง เธอรู้สึกว่าสิ่งนี่น่ากลัวยิ่งกว่าความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของเขาเสียอีก!
ปืนใหญ่ รถถัง เครื่องบิน?
สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่น่ากลัว ใครจะไม่กลัวฉากที่กระสุนระเบิดอยู่ใกล้ๆ อย่างไรก็ตาม สำหรับเธอหรือผู้นำที่มีวิสัยทัศน์คนอื่นๆ รากฐานของการก่อสร้างของเย่ปิงนั้นเหนือกว่าเรื่องนี้!
คนงานที่เข้าร่วมบริษัทก่อสร้างเนื่องจากค่าจ้างสูงที่เย่ปิงเสนอให้ส่วนใหญ่ไม่ใช่มนุษย์!
อสูรโนม ก็อบลิน ออร์ค หรือแม้แต่ต้นไม้วิญญาณ และที่น่าตกใจคือสิ่งมีชีวิตอย่างเช่นสิงโตทองคำก็อยู่ในหมู่พวกเขาด้วย!
แม้เหล่าออร์คอาจจะไม่ฉลาดที่สุด แต่พวกเขาก็เก่งในเรื่องของการใช้กำลังจริงๆ
ร่างกายที่มีกล้ามเนื้อระเบิดของพวกเขา แม้แต่ผู้นำที่ถือค้อนก็อาจไม่สู้ความเร็วในการสร้างของพวกเขาได้ ไม่ต้องพูดถึงต้นไม้วิญญาณและสิงโตทองคำเลย
ต้นไม้โบราณขนาดใหญ่และสิงโตขนาดยักษ์เหล่านี้มีความสำคัญในการขนส่งทรัพยากรหินและวัสดุหนักต่างๆ ได้อย่างน่าทึ่ง
และอสูรโนมถึงแม้จะตัวเล็กแต่ก็ฉลาดอย่างไม่น่าเชื่อ!
พวกเขาทั้งหมดควบคุมสัตว์จักรกลเพื่อปูถนน เครื่องผสมปูนที่สร้างสรรค์โดยปรมาจารย์หลู่ปันยังคงหมุนอยู่ โดยมีผลึกเวทมนตร์ส่องแสงระยิบระยับจางๆ ในแกนเครื่องจักร
ทรายและปูนสีเทาผสมกันอย่างต่อเนื่อง แสดงให้เห็นถึงพลังของเครื่องจักรเวลาทำงาน
การเสริมกำลังของปูนซีเมนต์อเนกประสงค์มีบทบาทสำคัญในการเพิ่มประสิทธิภาพของงานก่อสร้างทั้งหมดอย่างมาก
ในเวลาเพียงครึ่งชั่วโมง มีการสร้างถนนเกือบพันเมตรในเขตก่อสร้าง
สิ่งนี้ทำให้คุณนึกถึงอะไร?
มันทำให้หลี่ซูก็นึกถึงเกมที่เธอเล่นก่อนที่เธอจะถูกส่งมายังโลกนี้
เธอยิงปืนนัดเดียวจากระยะไกลแปดร้อยเมตร และบังกะโลหลังหนึ่งก็ตั้งตระหง่านอยู่ฝั่งตรงข้าม!
ยิงอีกนัดหนึ่ง ปราสาทก็ถูกสร้างขึ้น!
และในนัดที่สาม เมืองลอยฟ้าก็ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์!
สถานการณ์ปัจจุบันทำให้เธอนึกถึงเรื่องนั้นมาก เย่ปิงไม่เพียงแต่มีทรัพยากรมากมายเท่านั้น แต่ยังมีความสามารถในการก่อสร้างที่สามารถแข่งขันกับโลกสมัยใหม่ได้!
เครื่องผสมปูนซีเมนต์และเครื่องจักรที่ทำให้ถนนเรียบ เธอสงสัยว่าแม้แต่เทคโนโลยีสมัยใหม่ก็สามารถผลิตเครื่องจักรเหล่านี้ได้ไหม?
มันล้ำเกินไปเมื่อไม่ต้องใช้ไฟและน้ำมัน!
แต่ใช้เป็นผลึกวิญญาณแทน
นอกจากนี้เธอเองก็เคยสร้างเมืองมาแล้วครั้งหนึ่ง ผู้ที่เคยเล่นเกม SanBox ก็จะรู้ดีว่าเมื่อคุณต้องการสร้างเมืองของคุณเอง จะต้องมีต้นไม้ ก้อนหินขนาดใหญ่ และอื่นๆ อยู่ในบริเวณใกล้เคียงขวางทางไว้
ในตอนนั้น เพื่อขยายเมืองของเธอ เธอต้องใช้กำลังคนและทรัพยากรจำนวนมากในการตัดและเคลื่อนย้ายอุปสรรคเหล่านี้
แม้กระทั่งตอนนี้เธอยังต้องพึ่งพาแรงงานคนจำนวนมากเพื่อแก้ไขปัญหาเหล่านี้
อย่างไรก็ตาม สำหรับพื้นที่หญ้าและต้นไม้ใหญ่ที่สร้างปัญหาให้กับเย่ปิง เขาได้จัดการกับพวกมันในทันทีด้วยอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่เขามี!
สิ่งที่ทำให้เธออิจฉามากยิ่งขึ้นก็คือ เนื่องจากอาณาจักรเทียนหลานมีโชคลาภสูง ในระหว่างการพัฒนาถนน พวกเขาก็ค้นพบอัญมณีและสมบัติล้ำค่ามากมายอย่างต่อเนื่อง
สิ่งของที่ทำให้ดวงตาของหลี่ซูสว่างขึ้นนั้นได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาโดยคนงานอสูร
นอกจากนี้ ในขณะที่การก่อสร้างถนนเจียเหมิน มีความก้าวหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ คนงานมักเผชิญหน้ากับการโจมตีจากสัตว์ป่าและสัตว์อสูรร้าย
หลี่ซูรู้สึกเหมือนเป็นสาวบ้านนอกที่ไร้เดียงสา จึงรายงานกับเย่ปิง อย่างกังวลใจ และกระตุ้นให้เขาสั่งกองทัพออกไปจัดการ!
อย่างไรก็ตาม อสูรโนมภายใต้คำสั่งของเย่ปิง ซึ่งขับสัตว์จักรกลของพวกเขาตัดผ่านหัวสัตว์ประหลาดโดยตรงอย่างไม่สนใจ
ดวงตาของหลี่ซูเบิกกว้างด้วยความตกใจ สัตว์จักรกลเหล่านี้ไม่เพียงแต่สร้างถนนได้เท่านั้น แต่ยังปกป้องคนงานอีกด้วย
เย่ปิงตั้งข้อสังเกตอย่างไม่เป็นทางการ
“อุปกรณ์ทั้งหมดเหล่านี้ได้รับการพัฒนาโดยปรมาจารย์หลู่ปัน ในตอนแรกมันได้รับการออกแบบเพื่อใช้ในสงคราม แต่เมื่ออำนาจทางการทหารของอาณาจักรเทียนหลานแข็งแกร่งขึ้นอย่างล้นหลาม อุปกรณ์ทางทหารเหล่านี้จึงต้องถูกยุติลง จากนั้นพวกมันก็ถูกนำกลับมาใช้ใหม่ในงานทั่วไป ในตอนนี้ หลังจากการดัดแปลงบางอย่างเรียบร้อยแล้ว พวกมันก็ทำหน้าที่เป็นเครื่องจักรในการก่อสร้างเป็นอย่างดี หากคนงานต้องเผชิญกับอันตราย พวกเขาก็สามารถกำจัดสัตว์อสูรที่ไม่ทรงพลังมากนักได้อย่างง่ายดาย คุณเห็นปัญหาใดๆ เกี่ยวกับสิ่งนั้นหรือไม่?”
หลี่จู: “...”
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกว่ามันค่อนข้างไร้เหตุผล แต่ความเป็นจริงชี้ให้เห็นว่ามันสมเหตุสมผลอย่างแท้จริง และท้าทายการรับรู้ดั้งเดิมของเธอ
ในเวลาเพียงวันเดียว ถนนเจียเหมินก็ถูกสร้างขึ้นอย่างสมบูรณ์
ทางหลวงสายนี้เชื่อมต่อกับถนนเจียเหมินดั้งเดิม และมันได้ขยายไปขอบสุดของดินแดนที่เย่ปิงเพิ่งพิชิตมาได้! นอกจากนี้ ส่วนขยายนี้ยังสืบทอดลักษณะเฉพาะของถนนเจียเหมินดั้งเดิมอีกด้วย
การเดินทางจากเมืองป่าไผ่ของเธอไปยังเมืองหยู่เปิงไม่ต้องใช้เวลาหนึ่งวันอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้ใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงครึ่งเท่านั้น
ในทำนองเดียวกัน หากกองทัพของเย่ปิงต้องการพิชิตเมืองขยายต่อไป พวกเขาจะใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งในการไปถึงจุดที่พวกเขาพิชิตค้างไว้
เสบียงต่างๆ รวมไปถึงกระสุนและทรัพยากรอื่นๆ สามารถเติมเต็มได้ในระยะเวลาอันสั้น
ต่อจากนี้ไป การต่อสู้บนถนนสายนี้จะไม่ต้องกลัวว่ากระสุนหรือเสบียงจะหมด...
