ตอนที่ 50 กองทัพเรือมาเยือน

“นามิ กองทัพเรือมาแล้ว”

ภายในโรงฝึก หลี่ฟานมองไปที่นามิ วีวี่ และโนจิโกะ ที่กำลังคุยกันอยู่อย่างสนุกสนาน ก่อนที่จะพูดออกมาเบาๆ

“กองทัพเรือ?” หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลี่ฟาน แสงสีแดงก็ฉายขึ้นในดวงตาของนามิ และฮาคิสังเกตของเธอก็ได้กวาดไปทั่วหมู่บ้านทันที

ในไม่ช้า นามิก็เห็นสโมคเกอร์และชาวบ้านคนอื่นๆที่หน้าหมู่บ้านได้

“โนจิโกะ วีวี่ ฉันคงต้องออกไปก่อน”

หลังจากพูดจบ ร่างของนามิก็ได้หายไปจากโรงฝึกแล้ว

"อาจารย์หลี่ฟาน ให้ฉันออกไปช่วยศิษย์พี่นามิด้วย” วีวี่ยืนขึ้นทันที

“ไม่ นามิเพียงคนเดียวก็เพียงพอแล้ว ที่จะรับมือกับทหารเรือพวกนั้นทั้งหมด” หลี่ฟานส่ายหัว

“เมื่อเทียบกับเรื่องของนามิ เธอควรมีสิ่งที่สำคัญกว่าที่ต้องทำไม่ใช่หรอ”

“สิ่งที่สำคัญกว่า… อาจารย์หมายถึง?”

“เรื่องของอลาบาสต้า” หลี่ฟานพยักหน้า

"หลังจากที่ฝึกฝนมาแล้วหลายวัน ประสบการณ์การต่อจริงของเธอก็คงจะเพียงพอแล้ว"

“สำหรับการเอาชนะคร็อกโคไดล์ ฉันคิดว่ามันคงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอก”

“ตอนนี้เธอสามารถไปจัดการกับเรื่องนี้ได้แล้ว”

“ยังไงก็ตาม ฉันจะมอบดาบใหญ่เล่มนี้ให้กับเธอไปด้วย มันมีชื่อว่า ‘ซาเมะฮาดะ’ และเนื่องจากรูปร่างของมันดูชัดเจนเกินไป ฉันจึงผนึกมันไว้ในม้วนคัมภีร์”

ด้วยเหตุนี้ หลี่ฟานจึงยื่นม้วนคัมภีร์ที่มีคำว่า "ปิดผนึก" ให้กับวีวี่

วีวี่พยักหน้าและรับม้วนคัมภีร์ไป หลังจากนั้นเธอก็ทำความเข้าใจเกี่ยวกับการปลดผนึกดาบซาเมะฮาดะ ได้อย่างเชี่ยวชาญ

หลังจากช่วงเวลาแห่งการฝึกฝนตลอดสองปี วีวี่มีความเข้าใจที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับวิชานินจา และม้วนคัมภีร์ปิดผนึก ก็เป็นสิ่งที่เธอสามารถรับรู้ได้

“ฉันจะไม่ไปกับเธอนะ วีวี่”

“แต่ฉันหวังว่า จะได้รับข่าวดีจากเธอเร็วๆ นี้”

หลี่ฟานตบไปที่ไหล่ของวีวี่เบาๆ และส่งเธอกลับไปที่โรงฝึกบนเกาะกระบองเพชรโดยตรง

“ขอบคุณ… อาจารย์หลี่ฟาน”

แม้ว่าหลี่ฟานจะไม่ได้อยู่ตรงหน้าเธอ แต่วีวี่ก็โค้งคำนับให้กับแผ่นป้ายชื่อของลูกศิษย์

จากนั้นเธอจึงเดินออกไปจากโรงฝึก และมุ่งตรงไปที่อลาบาสต้าทันที

…

“คือว่า… อาจารย์หลี่ฟาน วีวี่สามารถเอาชนะคร็อกโคไดล์ 1 ใน 7 เทพโจรสลัด ได้จริงๆงั้นหรอ?”

หลังจากที่เห็นวีวี่หายตัวไป โนจิโกะก็มองไปที่หลี่ฟานและถามขึ้นมา

แม้ว่าจะเป็นเวลาเพียงไม่กี่วัน แต่โนจิโกะก็ถือว่าวีวี่เป็นน้องสาวที่ดีของเธอไปแล้ว

คู่ต่อสู้ที่วีวี่จะต้องเผชิญหน้าก็คือคร็อกโคไดล์ หนึ่งใน 7 เทพโจรสลัดที่มีชื่อเสียงในท้องทะเล และเขาก็ไม่ใช่ตัวละครตัวเล็กๆอย่างกลุ่มโจรสลัดอารอน

ดังนั้น โนจิโกะจึงอดกังวลเกี่ยวกับวีวี่ขึ้นมาไม่ได้

"อาจารย์หลี่ฟาน หรือคุณจะให้นามิตามไปช่วยวีวี่ทีหลัง”

“ด้วยพลังของนามิ วีวี่จะสามารถแก้ไขปัญหาของอลาบาสต้าได้อย่างแน่นอน”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของโนจิโกะ หลี่ฟานก็ส่ายหัวของเขาเบาๆ

“ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอก พลังในการต่อสู้ของวีวี่เติบโตขึ้นมากในช่วงเวลาสั้นๆนี้ และเธอจะไม่มีวันล้มเหลว”

“เมื่อสองวันก่อน คร็อกโคไดล์อาจจะมีโอกาสที่สามารถเอาชนะวีวี่ได้”

“แต่ในตอนนี้ คร็อกโคไดล์คงจะไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว”

หลี่ฟานรู้สึกว่าบางที ภายในอีกไม่กี่วันต่อจากนี้ ท้องทะเลแห่งนี้จะต้องประหลาดใจกับพลังของวีวี่อย่างแน่นอน

“ถ้าคุณมั่นใจถึงขนาดนั้น ฉันก็คงไม่มีอะไรต้องห่วงแล้วล่ะ”

โนจิโกะยืนขึ้น และบิดร่างกายที่แสนสง่างามของเธอต่อหน้าหลี่ฟาน

“และในเมื่อมันเป็นแบบนี้ ฉันก็คงจะอยู่ข้างหลังพวกเธอแบบนี้ต่อไปไม่ได้”

"อาจารย์หลี่ฟาน ได้โปรดช่วยฝึกฝนให้ฉันด้วย”

หลี่ฟานพยักหน้า และเดินไปหาโนจิโกะ

…

“ฉันบอกแล้วไงว่านามิไม่อยู่ที่นี่ เธอออกไปทะเลแล้ว ไม่ต้องมาถามแล้ว”

“เราไม่รู้จักผู้หญิงที่มีผมสีฟ้าเลย”

“หลี่ฟาน? ชายที่ยิ่งใหญ่แบบเขาจะมาอยู่เกาะเล็กๆแบบนี้ได้ยังไง”

“ฉันไม่รู้อะไรเลยกองทัพเรือ ถ้าคุณอยากจะจับคนนัก ก็จับพวกเราไปเลย”

“ยังไงก็ตาม พวกทหารเรือและกลุ่มโจรสลัดอารอนมันก็เหมือนกันนั่นแหละ เพียงแค่พวกนายใส่ชุดที่ดีกว่า!”

เก็นโซและเหล่าชาวบ้านต่างมองไปที่สโมคเกอร์ และทหารเรือคนอื่นๆ อย่างโกรธเคือง พวกเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะตอบคำถามของสโมคเกอร์เลยสักนิด

“นาวาเอก สโมคเกอร์ ได้โปรดจับพวกมันไปให้หมด”

“คนพวกนี้เป็นพรรคพวกของนามิ และผู้หญิงผมสีฟ้าคนนั้น”

“ยกเว้นนามิที่ต่อต้านเราในตอนนั้น คนพวกนี้ก็เข้าร่วมด้วย”

ทหารเรือของนาวาเอก เนซูมิ ชี้ไปที่พวกเก็นโซและตะโกนออกมา

“ผู้ชายคนนี้ ฉันไม่น่าให้หมอไปช่วยแกเลย ฉันน่าจะปล่อยให้แกตายๆไปซะ” เก็นโซมองไปที่ทหารเรือคนนั้น อย่างโกรธจัด

สโมคเกอร์ขมวดคิ้ว เขาไม่ได้จับกุมเก็นโซและชาวบ้านคนอื่นๆ ตามคำพูดของทหารเรือคนนี้

และหลังจากนั้น ควันสีขาวที่กำลังติดพันกับเก็นโซและชาวบ้านคนอื่นๆอยู่ ก็ค่อยๆสลายหายไป

การเคลื่อนไหวดังกล่าว ทำให้เก็นโซและเหล่าชาวบ้านมองไปที่สโมคเกอร์อย่างแปลกใจ

“นาวาเอก สโมคเกอร์?” ทหารเรือของเนซูมิมองสโมคเกอร์ด้วยความสับสน

และเขาเห็นว่าสโมคเกอร์กำลังมองมาที่ตัวเองอย่างดุดัน

“ฉันขอถามนาย ทำไมนาวาเอก เนซูมิจึงไม่ทำตามคำสั่ง และอยู่ในสาขาที่ 16 ของกองทัพเรืออย่างตรงไปตรงมา แทนที่จะวิ่งมาที่นี่เพื่อตามหานามิและหลี่ฟาน”

…