ตอนที่ 45 ข้อกำหนดของโรงฝึก

"อาจารย์หลี่ฟาน ช่วยโนจิโกะด้วย!”

เมื่อมองไปที่โนจิโกะที่กำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องพยาบาล นามิก็พูดกับหลี่ฟานอย่างเป็นกังวล

“ใจเย็นๆ ก่อนนามิ เธอแค่ได้รับผลกระทบจากการใช้พลังของผลปีศาจ เนื่องจากความแข็งแกร่งทางร่างกายของเธอไม่เพียงพอ แค่นั้นเอง”

“และนี่ก็เป็นบทเรียนสำหรับโนจิโกะด้วย”

ในขณะที่กำลังพูด หลี่ฟานก็ยกมือขวาขึ้น และวางไว้ที่ด้านหน้าของหน้าอกโนจิโกะ

บนฝ่ามือ แสงสีเขียวมรกตค่อยๆควบแน่น และปลดปล่อยพลังงานที่อ่อนโยนออกมา เพื่อฟื้นฟูร่างกายของโนจิโกะ

‘วิชานินจาแพทย์’ เทคนิคการรักษาที่นินจาแพทย์ใช้ในช่วงสงครามโลกนินจา

การรักษาโดยใช้วิชานินจาแพทย์นั้น สามารถรักษาได้ทั้งการบาดเจ็บภายนอก และการบาดเจ็บภายใน โดยพึ่งพาพลังจักระของผู้ใช้ เพื่อเพิ่มความเร็วการรักษาให้เร็วยิ่งขึ้น

ด้วยระดับวิชานินจาแพทย์ของหลี่ฟาน ตราบใดที่ยังมีลมหายใจอยู่ หลี่ฟานก็สามารถดึงคนๆนั้น ให้กลับมาจากโลกแห่งความตายได้

แต่อาการของคนๆนั้น ต้องไม่พิเศษเกินไป

จักระของหลี่ฟานค่อยๆไหลเข้าสู่ร่างกายของโนจิโกะ และอวัยวะภายในของเธอที่ได้รับความเสียหายจากแรงสั่นสะเทือน ก็ค่อยๆฟื้นตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง โนจิโกะก็ลืมตาขึ้นช้าๆ

“ดูเหมือนว่าฉันจะสร้างปัญหาให้คุณซะแล้ว อาจารย์หลี่ฟาน” โนจิโกะยิ้มขอโทษ

“มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร” หลี่ฟานดึงมือออก แล้วดึงเก้าอี้มานั่งลงที่ขอบเตียงของจิโกะ

“เก็บไว้เป็นบทเรียน คราวหน้าอย่าทำแบบนี้อีก”

“พลังของผลกุระ กุระนั้นรุนแรงเกินไป ถ้าไม่มีร่างกายที่แข็งแรง มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอจะสามารถใช้มันออกมาได้โดยง่าย

และหากไม่สามารถควบคุมพลังของผลปีศาจได้อย่างแม่นยำ มันก็จะทำให้เธอได้รับบาดเจ็บแบบนี้”

“ครั้งนี้เธอได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่มันดีกว่าการที่เธอได้รับบาดเจ็บที่ร้ายแรง จากการต่อสู้จริงๆ ในอนาคตมาก”

“ใครบอกให้เธอวิ่งออกไป โดยไม่ฟังคำเตือนของฉันก่อนกันล่ะ”

ทุกครั้งที่โนจิโกะได้ยินคำตำหนิของหลี่ฟาน ไปหน้าของเธอก็ยิ่งแดงและเขินอายมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

หลี่ฟานต้องการที่จะเตือนเธอถึงการใช้พลังของผลปีศาจจริงๆ แต่เธอก็เป็นห่วงนามิมากกว่า เธอจึงไม่มีเวลาฟังคำเตือนของหลี่ฟานและรีบวิ่งออกไปทันที

“ว่าแต่ พวกทหารเรือพวกนั้นล่ะ ตอนนี้พวกเขาเป็นยังไงกันบ้าง”

โนจิโกะพยายามลุกขึ้น เธอมองไปที่หลี่ฟานและถามขึ้นมา

“เธอควรจะนอนอยู่นิ่งๆนะ” หลี่ฟานเหยียดมือออก และกดโนจิโกะให้กลับลงไปนอน

“แม้ว่าฉันจะรักษาอาการบาดเจ็บของเธอไปแล้ว แต่ความแข็งแกร่งทางร่างกายของเธอก็อ่อนล้าจริงๆ ถ้าไม่นอนบนเตียงซักพัก มันก็คงจะใช้เวลานานในการฟื้นตัว”

“สำหรับทหารเรือพวกนั้น ยกเว้นคนบางคน พวกเขาถูกเธอฆ่าตายไปหมดแล้วล่ะ”

“อืม… บางทีภายในสองสามวัน นามิ เธออาจจะได้เห็นค่าหัวของโนจิโกะก็ได้นะ ฮ่าฮ่า”

“เอ่อ… จริงเหรอ มันไม่แย่ขนาดนั้นหรอกมั้ง?” นามิเอามือปิดหน้าด้วยความตื่นตระหนก

"เป็นไปได้ไหมที่โนจิโกะจะต้องออกจากหมู่บ้าน และซ่อนตัวจากทหารเรือบนท้องทะเลแห่งนี้เท่านั้น"

"อาจารย์หลี่ฟาน ทำไมคุณถึงไม่หาวิธีช่วยโนจิโกะล่ะ”

นามิเข้าไปกอดแขนของหลี่ฟานและออดอ้อน

“ก็แค่แข็งแกร่งขึ้น” หลี่ฟานยักไหล่

“ผลกุระ กุระที่ฉันให้โนจิโกะกินไปนั้น ทรงพลังมากแถมยังไม่กลัวน้ำทะเล”

“ถ้าโนจิโกะฝึกฝนได้ดี บางทีเธออาจจะกลายเป็นหนวดขาวคนที่สอง”

เมื่อคิดถึงฉากในอนาคตที่โนจิโกะและหนวดขาวอาจจะได้พบกัน หลี่ฟานก็รู้สึกสนุกขึ้นมาทันที

“ใช่ แค่แข็งแกร่งขึ้น” นามิปรบมือ ทันใดนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

“การฝึกของอาจารย์หลี่ฟาน บวกกับพื้นที่ลึกลับเหล่านั้น โนจิโกะก็สามารถที่จะแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างรวดเร็วแน่นอน”

แม้ว่าพื้นที่ลึกลับเหล่านั้นจะทำให้นามิต้องทนทุกข์มามาก แต่ในเวลานี้ เมื่อพิจารณาถึงความสามารถในการเพิ่มความแข็งแกร่งของโนจิโกะอย่างรวดเร็ว นามิก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

“น่าเสียดายที่โนจิโกะ ไม่สามารถใช้พื้นที่ฝึกฝนได้”

หลี่ฟานส่ายหัวและบอกกับเธอว่า มีเพียงลูกศิษย์อย่างเป็นทางการของเขาเท่านั้น ที่สามารถใช้ทรัพยากรของโรงฝึกได้

"อาจารย์หลี่ฟาน… คุณอย่าตระหนี่ไปหน่อยเลย โนจิโกะเป็นพี่สาวของฉัน คุณช่วยเธอหน่อยไม่ได้เหรอ?” นามิเข้าไปออดอ้อนเขาอีกครั้ง

“ต่อให้เธอทำตัวเหมือนเด็กแบบนี้ มันก็ไม่มีทาง” หลี่ฟานส่ายหัว

“เว้นแต่ว่า โนจิโกะจะค้นพบโรงฝึกแห่งอื่นที่ฉันตั้งเอาไว้ทั่วโลก มิฉะนั้น ฉันก็จะไม่สามารถยอมรับเธอ ให้เป็นลูกศิษย์ของฉันอย่างเป็นทางการได้ นี่คือกฎ”

“แต่ถึงแม้ตอนนี้ ฉันจะไม่สามารถรับโนจิโกะให้เป็นลูกศิษย์อย่างเป็นทางการได้ แต่ฉันก็สามารถให้คำแนะนำเล็กน้อยในการฝึกฝนกับเธอได้”

หลังจากพูดจบ หลี่ฟานก็หยิบถุงที่บรรจุเม็ดยาเร่งการฝึกฝน 50 เม็ด ที่เขาได้รับมาจากรายการทองคำออกมา และวางไว้บนเตียงของโนจิโกะ

“ฉันเคยเห็นผลลัพธ์ของยาชนิดนี้แล้ว และมันก็ควรที่จะส่งผลดีสำหรัับเธอในตอนนี้ เธอสามารถใช้มันได้ในอนาคต”

“ขอบคุณอาจารย์หลี่ฟาน” โนจิโกะยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้าขอบคุณ

“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็จะให้ยานี้กับเธอด้วย” นามิมอบเม็ดยาเร่งการฝึกฝน ที่เธอได้รับมาจากรายการทองคำ ให้กับโนจิิโกะด้วย

โนจิโกะพยักหน้าให้กับนามิ เธอไม่ได้ปฏิเสธ

นามิถูกสอนโดยหลี่ฟานเอง และโนจิโกะก็เชื่อว่านามิสามารถที่จะแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างแน่นอน

ตรงกันข้าม เพื่อที่เธอจะสามารถช่วยเหลือนามิได้ในอนาคต เธอยังต้องการสิ่งเหล่านี้เป็นจำนวนมาก

“ตอนนี้ เธอควรพักผ่อนให้เต็มที่ก่อนโนจิโกะ” หลี่ฟานยืนขึ้น และวางมือของเขาไว้บนไหล่ของนามิ

“ต่อไป ถ้าเธออยู่กับฉัน เธอก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องของกองทัพเรือ”

“สำหรับเธอนามิ ตอนนี้เวลาพักผ่อนได้หมดลงแล้ว และมันก็ถึงเวลาฝึกฝนที่เธอรอคอยแล้ว”

"เอ๊ะ! ไม่ ให้ฉันพักต่ออีกหน่อยเถอะ!!” ทันทีที่เธอได้ยินถึงเรื่องการฝึก เสียงของนามิก็ดังออกมาจากโรงฝึกทันที

…