ตอนที่ 43 ความโง่เขลาของนาวาเอกเนซูมิ

“คุณหลี่ฟาน นี่คือผลกุระ กุระ ใช่ไหม?”

“คุณต้องการให้สิ่งนี้กับฉันจริงๆงั้นหรอ?”

ดวงตาของโนจิโกะเบิกกว้าง เธอมองไปที่ผลปีศาจในมือของหลี่ฟาน ก่อนที่จะหันไปมองที่เขาอย่างไม่น่าเชื่อ

“สิ่งนี้มันไม่มีประโยชน์สำหรับฉัน”

“สำหรับนามิ ฉันหวังว่าเธอจะจดจ่อกับเส้นทางของวิชาดาบได้”

“แต่ดูเหมือนว่าฉันจะครองตำแหน่งนักดาบอันดับหนึ่งของโลกอยู่ ดังนั้นฉันจึงหวังว่าอย่างน้อย นามิจะสามารถเอาชนะตาเหยี่ยว มิฮอว์คได้ในอนาคต”

“ถ้าฉันให้ผลปีศาจพวกนี้กับนามิ ฉันก็กังวลว่าผู้หญิงคนนั้นจะทุ่มเทพลังทั้งหมดของเธอ เพื่อพัฒนาพลังของผลปีศาจ”

“ในเมื่อเธอบอกว่าเธอต้องการจะช่วยนามิ? มันก็เป็นเหตุผลที่เพียงพอแล้ว ที่ฉันจะมอบผลปีศาจผลนี้ให้กับเธอ”

หลี่ฟานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ถ้าคุณพูดแบบนั้น ก็ลืมมันไปเถอะ ฉันจะไม่สุภาพกับคุณอีกแล้ว”

“ยังไงก็ตาม คุณจะต้องไม่เสียใจกับมันในอนาคตนะ”

โนจิโกะยิ้มเล็กน้อยและหยิบผลกุระ กุระ มาจากมือของหลี่ฟาน

'ฮิฮิ ยังนามิก็จะต้องแต่งงานกับคุณอยู่ดี และด้วยวิธีนี้ พวกเราก็จะได้เป็นครอบครัวเดียวกัน'

'และเนื่องจากเราจะเป็นครอบครัวเดียวกัน มันก็ไม่จำเป็นต้องมีความสุภาพอีกต่อไป'

ด้วยความคิดนี้ โนจิโกะจึงอ้าปากกว้าง และกัดลงไปที่ผลปีศาจ

“อืม… รสชาติมัน… แย่มาก!”

“ก็นะ ผลปีศาจมันก็ไม่ได้อร่อยตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” หลี่ฟานยกมือขึ้น และผลส้มที่อยู่บนโต๊ะด้านข้าง ก็บินมาอยู่ในมือของหลี่ฟานโดยอัตโนมัติ

และหลังจากที่แกะเปลือกส้มออกจนหมดแล้ว หลี่ฟานก็หยิบเนื้อส้มออกมา แล้วยื่นไปที่ปากของโนจิโกะ

“ยังไงก็เถอะ ลองกินดูสิ นี่ควรจะเป็นส้มที่ปลูกในสวนของเธอนะ”

เมื่อเห็นส้มที่อยู่ใกล้ปากของเธอ โนจิโกะก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย จากนั้นเธอจึงเปิดปากของเธอออก และปล่อยให้หลี่ฟานป้อนส้มเข้าไปในปากของเธอ

'ผู้ชายคนนี้ นี่เป็นวิธีที่คุณเข้าหานามิงั้นหรอ? '

'ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันก็ไม่แปลกใจเลยที่นามิจะชอบคุณ'

ขณะกินส้ม โนจิโกะก็คิดในใจ

“เธอต้องการกินมากกว่านี้ไหม” หลี่ฟานยื่นชิ้นส้มให้กับโนจิโกะอีกครั้ง

“ไม่เป็นไร แต่คุณควรกินที่เหลือให้หมดนะ” โนจิโกะส่ายหัว และพร้อมที่จะจากไป

“ฉันคิดว่าฉันจะไปดูสถานการณ์ของนามิก่อน เพราะงั้นตอนนี้ ฉันควรจะไปได้แล้ว”

“เดี๋ยวก่อน ฉันยังไม่ได้บอกสิ่งที่เธอต้องระวัง ในการใช้พลังของผลปีศาจให้เธอฟังเลย”

“หลังจากที่ฉันแก้ไขปัญหาของนามิเสร็จแล้ว ฉันจะกลับมาหาคุณอีกครั้งพร้อมกันกับเธอนะ” โนจิโกะหันไปยิ้มกว้างให้กับหลี่ฟาน ก่อนที่เธอจะโบกมือและวิ่งหนีไป

“ผู้หญิงสองคนนี้นี่… เหมือนกันจริงๆ วุ่นวายเหมือนกัน”

หลี่ฟานส่ายหัวแล้วหยิบส้มในมือเข้าปาก ก่อนที่จะเดินไปนั่งบนเก้าอี้

สำหรับสถานการณ์ของนาวาเอก เนซูมิ หลี่ฟานไม่จำเป็นต้องออกไปดูด้วยตัวเองเลยสักนิด

หลังจากลงชื่อเข้าใช้มาตลอด 10 ปี ‘ฮาคิสังเกต’ และ ‘ฮาคิเกราะ’ ของหลี่ฟาน ต่างก็อยู่ในอันดับต้นๆ ของโลกนี้แล้ว

และมันไม่จำเป็นต้องพูดถึงระยะทางที่ครอบคลุมโดยฮาคิสังเกตของหลี่ฟานเลยสักนิด

หากหลี่ฟานต้องการ เขาสามารถ "มองเห็น" ทุกสิ่งทุกอย่างทั่วทั้งเกาะแห่งนี้ได้อย่างง่ายๆ

“อืม ส้มนี้ไม่เลวเลย หวานมาก”

หลังจากที่กินส้มในมือจนหมดอย่างรวดเร็ว หลี่ฟานก็หยิบส้มอีกผลหนึ่งมาปอกเปลือกกินใหม่

…

ที่หน้าทางเข้าหมู่บ้านโคโคยาชิ มีคนสองกลุ่มที่กำลังยืนอยู่ตรงข้ามกัน

กลุ่มหนึ่งเป็นชาวบ้านจากหมู่บ้านโคโคยาชิ ส่วนอีกกลุ่ม เป็นทหารเรือที่นำโดยนาวาเอก เนซูมิ

และคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าชาวบ้านทั้งหมดตอนนี้ก็คือนามิ ที่กำลังถือดาบนิจิรินเอาไว้ในมือ

“ดังนั้น เธอตั้งใจที่จะเป็นศัตรูของกองทัพเรือจริงๆงั้นหรอ บอกฉันหน่อยไม่ได้รึไงว่าหลี่ฟานอยู่ที่ไหน”

เมื่อเห็นว่านามิกำลังจ้องมองมาที่เขาอย่างดุดัน ใบหน้าของนาวาเอก เนซูมิก็ดูมืดมน

เขารู้ถึงพลังของนามิดี เพราะรายการทองคำ ได้เผยแพร่ภาพการสังหารหมู่กลุ่มโจรสลัดอารอน ของนามิไปทั่วโลก

ถ้าไม่ได้เป็นเพราะว่าตัวตนของทหารเรือ และการสอบสวนที่กำลังจะมาถึง นาวาเอก เนซูมิก็จะไม่มีทางมาสร้างปัญหาให้กับนามิเด็ดขาด

เดิมที เนซูมิต้องการจะเกลี้ยกล่อมนามิด้วยคำพูดดีๆ

ขอให้เธอบอกที่อยู่ของหลี่ฟานให้กับเขา ขอให้เธอบอกให้หลี่ฟานมอบม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ตกับผลปีศาจทั้งสามให้กับเขา

เพียงแต่ เมื่อนามิมาถึงที่นี่หลังจากที่กลุ่มชาวบ้านมาถึง เธอก็มองมาที่เขาอย่างดุดันแบบนี้แล้ว

สิ่งนี้ทำให้นาวาเอก เนซูมิที่มีความเครียดทางจิตใจ ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้

เมื่อไม่นานมานี้ สโมคเกอร์ได้ติดต่อเขาผ่านทางทากโทรศัพท์ และบอกเขาอย่างเด็ดขาดว่าอย่าทำอะไรบ้าๆเป็นอันขาด

และเมื่อได้ยินคำพูดของสโมคเกอร์ นาวาเอก เนซูมิก็แทบบ้าไปแล้ว

“ฉันพูดไปหลายครั้งแล้ว ได้โปรดออกไปจากเกาะแห่งนี้ด้วย” นามิขมวดคิ้วและพูดเสียงดัง

“ในเมื่อพวกนายไม่ได้ดูแลเกาะแห่งนี้มาตลอด 10 ปี”

“งั้นก็ปล่อยเกาะแห่งนี้ไว้ตามลำพังเถอะ”

“ฉันจะใช้วิธีของฉันเองเพื่อปกป้องทุกคนเอง”

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของนามิ นาวาเอก เนซูมิก็กัดฟัน สายตาของเขาเต็มไปด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

“นามิ เธอไม่กังวลเกี่ยวกับการที่จะต้องเป็นศัตรูกับกองทัพเรือเลยงั้นหรอ?”

“แม้ว่าหลี่ฟานจะแข็งแกร่งมาก แต่เขาก็ไม่ใช่เธอ เมื่อกองทัพเรือออกหมายจับ เธอจะต้องถูกนำตัวเข้าคุกอย่างแน่นอน”

“ยิ่งไปกว่านั้น พลังของกองทัพเรือก็ไม่ได้ง่ายดายนัก อย่างที่เธอเห็นหรอกนะ แม้ว่าหลี่ฟานจะต้องการต่อสู้กับกองทัพเรือจริงๆ แต่เขาจะต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน”

“ฉันขอเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้าย บอกที่อยู่ของหลี่ฟานมา และบอกให้เขามอบของรางวัลทั้งหมดที่ได้รับจากรายการทองคำ ให้กับกองทัพเรือ ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษพวกเราที่ทำตัวหยาบคาย”

หลังจากพูดจบ ทันทีที่นาวาเอก เนซูมิยกมือ ทหารเรือทั้งหมดที่ยืนอยู่ด้านหลังของเขาก็ยกปืนขึ้นทันที

พวกเขากำลังเล็งปืนไปที่นามิ และชาวบ้านที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอ

…