ตอนที่ 23 ม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ต

"ฉันแพ้."

เมื่อสัมผัสบาดแผลทั้งสามตรงหน้าอก มิฮอว์คก็ดูไม่เสียใจมากนัก เขาค่อนข้างสงบ

“ใช่ นายแพ้แล้ว งั้นนายก็รีบกลับไปได้แล้ว” ด้านหลังของมิฮอว์ค หลี่ฟานพูดขึ้นในขณะเช็ดเลือดบนดาบของเขา

“วันนี้เป็นวันที่น่าสนใจจริงๆ” มิฮอว์คหันหลังกลับมา และเผชิญหน้าหลี่ฟานด้วยมือทั้งสองข้างที่กางออก

"นายกำลังทำอะไรอยู่?" เมื่อเห็นฉากที่คุ้นเคยแบบนี้ หลี่ฟานก็ขมวดคิ้ว

“น่าเสียดายที่บาดแผลที่ด้านหลัง เป็นความอับอายของนักดาบ” ปากของมิฮอว์คโค้งงอ

“ทำให้มันจบเถอะ”

“…”

“บอกฉันที ว่านายได้รับผลกระทบจากคนอื่นมากเกินไปรึเปล่า” หลี่ฟานกรอกตาของเขา

ฉากนี้มันเหมือนกับฉากที่โซโลกับมิฮอว์คประลองดาบกัน แล้วโซโลเป็นฝ่ายพ่ายแพ้

“บางที… เพียงแต่สิ่งต่างๆ มันต้องมีผลลัพธ์ใช่ไหม” มิฮอว์คตอบ

“แน่นอน และผลลัพธ์มันก็ออกมาแล้ว” หลี่ฟานนำโมโนโฮชิ ซาโอกลับเข้าไปในคลังสมบัติของเขา และเดินไปที่ประตูโรงฝึก

“ดูรายชื่อทองคำสิ ผลลัพธ์ของนายออกมาแล้ว และนายก็ต้องออกจากที่นี่ไปเท่านั้น”

“ยังไงก็ตาม อย่าลืมนำซันเงสึไปด้วย”

“จริงๆ แล้วการท้าทายที่รายการทองคำพูดถึงนั้น มันจะไม่สิ้นสุดลงจนกว่านายจะแพ้หรือตายไป”

เมื่อได้ยินคำพูดของลี่ฟาน มิฮอว์คก็พยักหน้าและเดินออกจากโรงฝึกพร้อมกับซันเงสึ

ทันทีหลังจากเขาข้ามประตูออกไป ซันเงสึในมือของมิฮอว์คก็ได้กลายเป็นลำแสงและหายไป

— การท้าทายล้มเหลว ซันเงสึ ถูกนำกลับคืน และการเคลื่อนย้ายจะเริ่มขึ้นหลังจากผ่านไปสิบวินาที 10,9,8…… —

“ฉันจะมาท้าทายนายอีกครั้ง หลี่ฟาน” มิฮอว์คหันมาพูดพร้อมกับจับจ้องไปที่หลี่ฟาน

“ถ้านายหาฉันเจอ” หลี่ฟานยักไหล่และไม่ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับคำพูดของมิฮอว์ค

มิฮอว์คอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในขณะนั้น การนับถอยหลังสู่รายการทองคำได้สิ้นสุดลงแล้ว

ด้วยแสงสีทอง ร่างของมิฮอว์คได้หายตัวไปจากเกาะร้างแห่งนี้

วินาทีถัดมา มิฮอว์คก็ได้กลับมายังทะเลอีสบลู ซึ่งเป็นที่ตั้งของร้านอาหารทะเลบาลาติเออีกครั้ง

“ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่ความฝัน” เมื่อมองดูรอยแผลทั้งสามบนหน้าอกของเขา มิฮอว์คก็ส่ายหัว

“ผู้ชายคนนั้น ดูเหมือนว่ามันจะยังมีช่องว่างระหว่างฉันกับเขาอยู่มาก”

“พ่อหนุ่ม ดูเหมือนว่าไม่ว่าจะเป็นนายหรือฉัน ถึงเวลาที่พวกเราต้องเปลี่ยนเป้าหมายแล้ว” มิฮอว์คเงยหน้าขึ้นและมองไปที่โซโล

“ฮึ่ม ไม่ว่าจะเป็นนายหรือหลี่ฟาน ฉันก็จะเอาชนะให้ได้ คอยดูเถอะ มิฮอว์ค” ดวงตาของโซโลเต็มไปด้วยความดื้นรั้น

"เพราะถ้ามันง่ายเกินไป มันก็ไม่มีความหมาย”

“ฉันหวังว่าหลังจากที่นายเห็นความแข็งแกร่งของชายคนนั้นด้วยตาของนายเอง นายจะยังสามารถพูดแบบนี้ออกมาได้นะ” มิฮอว์คยิ้มและกระโดดกลับขึ้นไปบนเรือใบของเขา

“ฉันจะกลับไปจดจ่ออยู่กับการฝึกฝนวิชาดาบ ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป”

“หนุ่มน้อย ฉันหวังว่านายจะมาถึงระดับของฉันในเร็วๆ นี้”

“ในกรณีนี้ นายจะไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป บนหนทางที่ไล่ล่าอันดับหนึ่งของโลก”

หลังจากโบกมือให้กับโซโล ร่างของมิฮอว์คอดีตนักดาบที่เก่งที่สุดในโลก ตาเหยี่ยว ก็ได้หายไปจากสายตาของทุกคน

“ตาเหยี่ยว เจ้าอ่อนแอมากต่อหน้าผู้ชายคนนั้นเลยงั้นเหรอ?” ในฐานะ 7 เทพโจรสลัดด้วยกัน แฮนค็อกก็อดรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ เมื่อเห็นว่ามิฮอว์กพ่ายแพ้หลี่ฟานด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว

“ช่างเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ ฉันล่ะอับอายจริงๆ ในฐานะ 7 เทพโจรสลัดด้วยกัน” คร็อกโคไดล์พ่นควันออกมา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ

“ฟุฟุฟุฟุ… ทะเลแห่งนี้ไม่เคยทำให้ผู้คนรู้สึกเบื่อเลยจริงๆ” เสียงหัวเราะของโดฟลามิงโก้กระจัดกระจายไปทั่วปราสาท

ในขณะนี้ 7 เทพโจรสลัดทุกคนต่างก็เห็นอกเห็นใจหรือเยาะเย้ยตาเหยี่ยว มิฮอว์ค

อย่างไรก็ตาม แม้ว่ามันจะเป็นแบบนั้น แต่พวกเขาทุกคนก็จดจำความแข็งแกร่งของหลี่ฟานได้

ขณะเดียวกัน กองบัญชาการกองทัพเรือ

“1 ใน 7 เทพโจรสลัด ตาเหยี่ยว มิฮอว์คแพ้ได้ง่ายขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ? แน่นอนว่าหลี่ฟานคนนี้สมควรได้รับความสนใจที่มากมายจริงๆ”

“ต้องหาชายคนนี้ให้พบ!”

เซ็นโกคุมองดูรายการทองคำด้วยสีหน้าที่มืดมน

หากมิฮอว์คสามารถต่อสู้กับหลี่ฟานได้อย่างสูสีและพ่ายแพ้ลงในที่สุด เซ็นโกคุก็ยังรู้สึกว่าเขาสามารถยอมรับมันได้มากกว่า

แต่ด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว มันก็เพียงพอที่จะทำให้มิฮอว์คพ่ายแพ้ได้ ตรงจุดนี้แหละที่ทำให้เซ็นโกคุอารมณ์เสียมาก

7 เทพโจรสลัด เป็นหนึ่งในสามกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ในทะเล และเป็นเครื่องมือที่รัฐบาลโลกใช้ในการรักษาสันติภาพ

การพ่ายแพ้ของ 7 เทพโจรสลัด ก็เทียบเท่ากับการพ่ายแพ้ของกองทัพเรือและรัฐบาลโลก

ผู้ที่แข็งแกร่งเป็นอันดับต้นๆทุกคนสามารถรับรู้ได้ว่า [ นางแอ่นหวนกลับ ] ของหลี่ฟานนั้น รับมือได้ยากเพียงใด

แต่หลายคนในโลกไม่รู้เรื่องนี้

ในเวลานี้ เซ็นโกคุกังวลว่าเพราะความพ่ายแพ้ของมิฮอว์ค ผู้คนทั่วโลกจะคิดว่ากองทัพเรืออ่อนแอ และทำให้มีโจรสลัดปรากฏตัวมากขึ้นในทะเล

“ชิ๊ ทำไมตำแหน่งของเกาะหลี่ฟานถึงไม่มีผู้คนอาศัยอยู่กันล่ะ?”

“ไม่งั้น เราจะสามารถหาผู้ชายคนนี้ได้แล้ว!”

เซ็นโกคุถอนหายใจ

ทันใดนั้น รางวัลต่อไปก็ได้ประกาศขึ้นในรายการทองคำ

— [ อันดับวิชาดาบ ] อันดับที่ 5 ขอแสดงความยินดีกับ นามิและหลี่ฟาน ที่ได้รับ ม้วนคัมภีร์เทเลพอร์ต —

…