ของที่ 38 โรงฝึกบนเกาะกระบองเพชร

แกรนด์ไลน์ เกาะกระบองเพชร

เมื่อมองดูจากระยะไกล เกาะนี้ดูเหมือนจะก่อตัวขึ้นจากต้นกระบองเพชรขนาดใหญ่ มันจึงได้ชื่อว่าเกาะกระบองเพชร

บนเกาะแห่งนี้ มีเมืองเล็กๆที่เกิดขึ้นจากการรวมตัวกันของนักล่าโจรสลัดอยู่ด้วย และโดยปกติแล้ว นักล่าโจรสลัดเหล่านี้จะแสร้งทำเป็นยินดีต้อนรับเหล่าโจรสลัด และจัดการพวกเขาเมื่อถึงเวลา

ตัวเมืองนั้นตั้งอยู่ด้านหน้าของเกาะกระบองเพชร และที่ด้านหลังของเกาะก็เป็นสุสาน แม้แต่นักล่าโจรสลัดบนเกาะแห่งนี้ก็ไม่ค่อยมีใครมาเหยียบที่นี่มากนัก

อย่างไรก็ตาม มันมีข้อยกเว้นสำหรับทุกสิ่งเสมอ

ในเวลานี้ เด็กผู้หญิงที่สวมกางเกงรัดรูป แจ็กเก็ตสีเขียว และไว้ผมทรงหางม้าสีฟ้า ได้มาปรากฏตัวขึ้นที่นี่

"เอ๊ะ?! เมื่อไหร่กันที่มันมีบ้านคนอยู่ที่นี้ด้วย?”

“ก่อนหน้านี้ที่ฉันมาที่นี่ มันไม่เห็นมีบ้านหลังนี้ตั้งอยู่นี่น่า”

“เธอรู้เรื่องนี้รึเปล่ากาลู?”

เด็กสาวถามเป็ดสีเหลืองตัวใหญ่ที่ยืนอยู่ข้างๆเธอ

“กรู้ กรู้!” กาลูเข้าใจคำถามของเด็กสาว มันจึงยกปีกของมันขึ้นมาโบกไปมา และร้องออกมาสองครั้ง

“งั้นหรอ เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันสินะ” เด็กสาวยิ้มพร้อมกับลูบหลังกาลู

“อืม แต่ว่านะ ฉันรู้สึกว่าบ้านหลังนี้มันดูคุ้นๆจังเลย” เด็กสาวขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

หลังจากมองดูบ้านที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นเวลานาน ในที่สุดเธอก็รวบรวมความกล้าและเดินเข้าไปเคาะที่ประตู

“ขอโทษนะคะ มีใครอยู่ที่นี่รึเปล่า” เด็กสาวตะโกนขึ้น

“เข้ามาสิ ประตูไม่ได้ล็อก” จู่ๆ ก็มีเสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังออกมาจากภายในบ้าน

“หืม เสียงนี้… ทำไมมันฟังดูคุ้นๆจัง?” เด็กสาวหรี่ตาลง

“ฉันรู้สึกว่าฉันเคยได้ยินเสียงนี้มาจากที่ไหนมาก่อนนะ แต่ฉันจำไม่ได้ว่าฉันได้ยินเสียงนี้มาจากที่ไหนเนี่ยสิ”

“กรู้ กรู้!” ทันใดนั้นเจ้าเป็ดกาลูที่อยู่ข้างๆเด็กสาวก็โบกปีกทั้งสองข้างขึ้นอย่างรวดเร็ว ราวกับว่ามันกำลังตื่นเต้นมากๆ

"ฮะ?! กาลู เธอเป็นอะไรไปน่ะ” เมื่อเห็นการแสดงออกของกาลูเจ้าเป็ดสีเหลือง เด็กสาวก็ดูสับสนขึ้นมา

“อย่าบอกนะว่า… เธอรู้งั้นหรอว่าใครเป็นเจ้าของเสียงนี้นะ”

“กรู้ กรู้!” กาลูพยักหน้าอย่างแรง

และมันก็ไม่สนใจความคิดเห็นของเด็กสาวอีกต่อไป มันกระโดดขึ้นไปเตะประตูจนเปิดออก และวิ่งเข้าไปภายในบ้านทันที

“เฮ้! กาลูเธอจะเตะประตูบ้านของคนอื่นแบบนี้ไม่ได้นะ นี่… คุณ!!!”

เมื่อเห็นกาลูเปิดประตูด้วยการเตะ เด็กสาวก็เริ่มตำหนิมันทันที แต่เมื่อเธอเห็นชายที่อยู่ด้านใน ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้นมาทันที

“หืม ฉันไม่นึกเลยว่า คนแรกที่เปิดประตูโรงฝึกเข้ามาจะเป็นเป็ด” มุมปากของหลี่ฟานเปิดขึ้น และมองดูกาลูด้วยความสนใจ

“หรือว่านายจะเป็นลูกศิษย์คนที่ 2 ของฉันงั้นหรอ?”

ขณะพูดหลี่ฟานก็เดินไปที่ด้านข้างของกาลู และใช้มือสัมผัสขนที่อ่อนนุ่มของมัน

“คุณ… คุณ… คุณคือหลี่ฟาน? คนที่เอาชนะนักดาบอันดับหนึ่งของโลกตาเหยี่ยว มิฮอว์ก และสังหารไคโดะ 1 ใน 4 จักรพรรดิได้ในครั้งเดียว!”

เด็กสาวผมสีฟ้ายกนิ้วชี้ไปที่หลี่ฟาน เธอพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น

“มันเป็นฉันจริงๆ”หลี่ฟานยิ้มและมองไปที่เด็กสาว

“แล้วจะให้ฉันเรียกเธอว่าอะไรดีล่ะ คุณหนู”

“มิสเวนส์เดย์ ขององกรณ์บาร็อกเวิร์คส์ หรือเจ้าหญิงวีวี่ แห่งอลาบัสต้า?”

เมื่อได้ยินคำพูดของลี่ฟาน วีวี่ก็มีสีหน้าที่ประหลาดใจขึ้นมาทันที

"คุณรู้จักฉันด้วยงั้นหรอ?!"

“เดี๋ยวเธอก็รู้เอง” หลี่ฟานยิ้มและถามขึ้น

“ในเมื่อเธอหาฉันเจอแล้ว เธอมีความคิดที่จะทำอะไรงั้นหรอ วีวี่?”

วีวี่ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว และมองไปที่หลี่ฟานด้วยความสุขและความตื่นเต้น

“ฉันไม่ได้ฝันไป คุณหลี่ฟาน คุณอยู่ที่นี่จริงๆ”

“ปรากฏว่าโรงฝึกของคุณตั้งอยู่ที่เกาะกระบองเพชร?”

“ไม่สิ มันไม่ถูกต้อง ฉันได้มาที่นี่เมื่อสองวันก่อน แต่ตอนนั้นมันก็ยังไม่มีโรงฝึกของคุณ?”

“ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม”

ด้วยความสงสัยวีวี่จึงยกมือขึ้น และดึงขนของกาลูออกมาอย่างแรง

"กรู้ววววววว!" กาลูส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด มันแทบจะบินขึ้นไปถึงด้านบนเพดานของโรงฝึก

“มันไม่ใช่ความฝัน มันเป็นเรื่องจริง!” เมื่อเห็นการแสดงออกที่เจ็บปวดของกาลู วีวี่ก็มองไปที่หลี่ฟานอย่างตื่นเต้น

“เธอคิดว่ามันเป็นความฝันงั้นหรอ แต่ว่านะ เจ้าเป็ดสีเหลืองตัวนี้มันควรจะเป็นสัตว์เลี้ยงของเธอไม่ใช่หรอ

โดยทั่วไปแล้ว ถ้าเธอไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ เธอก็ควรจะหยิกตัวเองสิ”

หลี่ฟานขำออกมาเล็กน้อย

“เอ่อ คือว่า… ฉันไม่ทันได้คิดถึงเรื่องนี้” วีวี่ยิ้มอย่างเขินอาย เธอหันไปมองกาลู และพบว่ามันกำลังมองเธอด้วยน้ำตาคลอเบ้า

“ฉันขอโทษนะกาลู ยกโทษให้ฉันด้วย ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้กับเธออีกแล้ว”

“กรู้ กรู้!” กาลูส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

“ดูเหมือนว่ามันจะไม่เชื่อคำพูดของเธอนะ เจ้าหญิงวีวี่” หลี่ฟานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ไม่! กาลูเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน มันต้องไม่เป็นแบบนั้นอย่างแน่นอน” วีวี่ยกมือขึ้นและต้องการจะลูบขนของกาลู

แต่กาลูก็รีบวิ่งถอยหลังออกไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความตื่นตระหนก

ด้วยความเร็วนี้ หลี่ฟานก็อดคิดขึ้นมาไม่ได้

‘สมแล้วที่เป็นเป็ดวิ่ง’

วีวี่มองมือขวาของเธอที่ค้างอยู่ในอากาศ เธอยิ้มขึ้นมาอย่างเชื่องช้า และไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง

“ย้อนกลับไปเข้าประเด็นก่อนหน้านี้ของเรากันเถอะ ฉันกำลังถามว่า เธอต้องการอะไรจากฉันกันแน่ วีวี่”

หลี่ฟานหันหลังกลับ และเดินไปที่โต๊ะเพื่อรินชาใส่ถ้วยให้กับตัวเอง

“หากเธอเข้ามาที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจ หรือกำลังวางแผนที่จะเข้ามาสำรวจที่นี่ เธอก็สามารถกลับออกไปได้ตลอด”

หลังจากพูดจบ หลี่ฟานก็เงยหน้าขึ้นมองออกไปด้านนอกของประตู

เมื่อเห็นพื้นที่ที่อยู่ด้านนอก หลี่ฟานก็เข้าใจแล้วว่าโรงฝึกแห่งใหม่แห่งนี้ถูกสร้างขึ้นโดยระบบ

และสถานที่ก็คือ แกรนด์ไลน์ จุดแวะแรกแห่งหนึ่งในเส้นทางของการเดินเรือ เกาะกระบองเพชร “วิสกี้พีค”

…