ตอนที่7 การเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์

จิตใจของอดัมถูกควบคุมและกระตุ้นให้มีความคิดและการตัดสินใจด้วยความเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ และภายในไม่กี่วินาที เขาก็สามารถวางแผนรับมือกับสถานการณ์ที่ดีที่สุดได้อย่างรวดเร็ว

“พวกคุณทุกคนเป็นพยานว่าฉันเป็นลูกค้าและไม่ได้ทำอะไรผิด” อดัมประกาศต่อฝูงชน

อดัมรู้ว่าในสภาพปัจจุบันของเขา เขาค่อนข้างเป็นรองอยู่มากเนื่องจากความรูปร่างที่ผอมบาง และพละกำลังของเขาไม่ได้อยู่ในระดับที่สูงนัก แต่เขาต้องการจะสั่งสอนบทเรียนแก่ผู้รักษาความปลอดภัยคนนี้

เมื่อผู้รักษาความปลอดภัยได้ยินที่อดัมพูด เขาก็รู้สึกไม่ชอบใจเด็กหนุ่มร่างผอมที่อยู่ตรงหน้าเขา ที่กล้าประกาศว่าเขาอาจทำร้ายเขาได้

ขนาดของร่างกายที่แตกต่างกันนั้นค่อนข้างมาก โดยอดัมมีส่วนสูงเฉลี่ยประมาณ 175 ซม. แต่ผู้รักษาความปลอดภัยสูงเกือบ 2 เมตรและมีร่างกายกำยำ

พวกเขายืนห่างจากกันประมาณหนึ่งเมตร เขาคิดว่าอดัมเป็นเด็กจรจัดที่ไม่เป็นอันตราย ผู้รักษาความปลอดภัยจึงชกหมัดไปที่หน้าของอดัม

จิตใจของอดัมตื่นตัวเตรียมพร้อมอยู่แล้ว จึงหลบและหลอกล่อวางแผนที่จะนำผู้รักษาความปลอดภัยคนนี้เลี่ยงมาอีกทางเพื่อหลบกล้องวงจรปิดที่เขาเห็นนั้นเพื่อจะได้ไม่ทิ้งหลักฐาน

เมื่อมองไปรอบๆเขาแล้ว เขาเห็นว่าไม่มีคนในกลุ่มเล็กๆ กำลังบันทึกเสียงใดๆทุกคนต่างกระจายออกไปไม่ได้ให้ความสำคัญเพราะพวกเขาคิดว่าการลักขโมยซึ่งเป็นเรื่องปกติในบรูคลิน

ด้วยความสามารถทางประสาทสัมผัสและพลังจิตที่เพิ่มขึ้นในขณะนี้ เขาพบจุดบอดระหว่างกล้องสองตัวที่เฝ้าดูทางเข้าร้าน และส่วนใหญ่จะพึ่งพาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ผ่านการฝึกอบรม จึงไม่จำเป็นต้องใช้กล้อง

ด้วยจิตใจของนักล่า ทั้งปฏิกิริยาตอบสนองและสัญชาตญาณในการต่อสู้ของเขาไม่มีใครเทียบได้

อดัมหลบหมัดไปทางขวาและยืนอยู่ในจุดบอดของกล้อง

ทำให้ผู้รักษาความปลอดภัยคนนี้ยิ่งโกรธและแค้นอดัมมาก

เมื่อสังเกตการโจมตีของผู้รักษาความปลอดภัย อดัมก็ตระหนักได้ว่าการต่อสู้มีอารมณ์อ่อนไหวมากน้อยเพียงใด

ผู้รักษาความปลอดภัยได้ปล่อยหมัดอันรุนแรงอีกครั้งใส่อดัมซึ่งยืนอยู่ แต่อดัมไม่ได้สะทกสะท้านต่อการโจมตี

จนกระทั่งหมัดกำลังจะกระแทกที่ใบหน้า อดัมก็คว้าแขนแล้วดึงผู้รักษาความปลอดภัยคนนี้มาหาตนเอง

แม้จะมีช่องว่างด้านความแข็งแกร่ง อดัมก็ใช้แรงเหวี่ยงของผู้รักษาความปลอดภัยต่อเขา และเมื่อุ้รักษาความปลอดภัยล้มลง อดัมก็ปล่อยหมัดของเขาเข้าไปในขมับของชายคนนั้นทันที

ผู้รักษาความปล้มลอดภัยล้มลงอย่างแรงจนถูกหมัดเข้าที่ศีรษะ และถูกกระแทกออกไปทันทีทำให้สะดุดไปข้างหลัง

ในช่วงเวลาสั้นๆ ผู้รักษาความปลอดภัยก็ล้มลงและเด็กหนุ่มผมยาวสีดำก็เดินเข้าไปในร้าน

ฝูงชนกลุ่มเล็กๆ ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ทั้งหมดก็สลายไปในไม่กี่วินาที เนื่องจากการต่อสู้เป็นเรื่องปกติในพื้นที่บรูคลิน ผู้คนจึงไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก ดังนั้นจึงไม่มีใครโทรหาตำรวจ ปล่อยให้ผู้รักษาความปลอดภัยคนนี้นอนหมดสติอยู่ที่นั่น

ไม่มีใครเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ชัดเจนจริงๆ ยกเว้นเด็กสาวที่เฝ้าดูจากชั้นบนของร้าน

“ช่างเป็นผู้ชายที่น่าสนใจจริงๆ เขาอาจจะดูลึกลับกว่ารูปลักษณ์ภายนอกเสียอีก” หญิงสาวมองด้วยรอยยิ้มที่อยากรู้อยากเห็น

“อย่าเข้าไปยุ่ง”เด็กสาวออกคำสั่งไปหาคนข้างๆและเฝ้าจับตาดูพฤติกรรมของอดัมต่อ

อดัมไม่ต้องการดึงความสนใจที่ไม่ต้องการและรีบเลือกชุดวอร์มสีดำล้วนสามชุด ชุดชั้นใน ถุงเท้าและเสื้อเชิ้ต รองเท้าเทรนเนอร์สีดำล้วนสองคู่ และกระเป๋าดัฟเฟิลใบใหญ่หนึ่งใบ

อดัมเลือกเสื้อผ้าเรียบๆ สบายๆ และต้องแน่ใจว่าเป็นสีดำทั้งหมด

โดยไม่สนใจสายตาทั้งหมดที่เขาได้รับจากผู้คนในร้าน เขารีบซื้อเสื้อผ้าและออกจากร้านโดยเร็วที่สุด

อดัมออกจากร้านแล้วก้าวข้ามร่างของผู้รักษาความปลอดภัย แม้จะแปลกใจที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เขาก็ยังรีบเดินจากไป

ขณะเดียวกันเขากำลังถูกจับตามองโดยหญิงสาวที่อยู่ชั้นบน

“ถ่ายรูปใบหน้าของเขาไว้ และหากเขาเข้าไปในธุรกิจของแม็กซ์เวลล์ ให้จับตาดูเขา และให้แน่ใจว่าสถานการณ์เช่นนี้จะไม่เกิดซ้ำอีก” สั่งให้เด็กสาวยืนอยู่ข้างหลังเธอ

นิสัยสงบของอดัมและวิธีที่เขาเอาชนะเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เคยเป็นทหารมาก่อนและได้รับการฝึกทหารและสามารถเอาชนะคนปกติได้อย่างง่ายดาย เป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจที่ได้เห็นในสิ่งที่ดูเหมือนเป็นชายจรจัดสามารถล้มเขาได้

ในขณะเดียวกัน อดัมกำลังวางแผนว่าจะทำอะไรต่อไปและเขาต้องเตรียมสถานที่สำหรับตัวเองเพื่อนอนหลับอย่างปลอดภัยเมื่อเข้าไปในดันเจี้ยน

อดัมจ่ายเงินเข้าห้องอาบน้ำสาธารณะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่

เขาดึงเชือกผูกรองเท้าจากรองเท้าเก่าของเขา และมัดผมสีดำยาวสลวยของเขา และเขาก็ทิ้งเสื้อผ้าเก่าที่เหลือลงถังขยะ

อดัมมีการเปลี่ยนแปลงทั้งในด้านอารมณ์ รูปร่างหน้าตา และความมั่นใจ

เขาเปลี่ยนจากเด็กไร้บ้าน สกปรก ขาดความมั่นใจและไม่แข็งแรง สู่ตอนนี้สวมชุดวอร์มสีดำเรียบๆ และรองเท้าเทรนเนอร์สีดำซึ่งเข้ากันได้ดีกับผมสีดำยาวสลวยของเขา และตอนนี้มีอารมณ์ที่สงบและมั่นใจมากขึ้น

เมื่อมองดูตัวเองในกระจก เขารู้สึกพอใจกับการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ได้มากมายแต่กลับดูดีขึ้น รวมถึงดวงตาของเขาที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงและดูสงบ

การเปลี่ยนสีตาของเขาไม่ได้ทำให้เขาตกใจ และโดยรวมแล้วเขาใช้เงินเพียงไม่กี่ร้อยเหรียญสหรัฐ เหลือเงินกว่า 6,000 เหรียญสหรัฐเพื่อใช้จ่ายในสิ่งที่เขาต้องการ และเขาได้เงินทั้งหมดนั้นจากการนอนในคืนเดียว

[ฉันจัดการเรื่องรูปลักษณ์ตัวเองได้พอสมควาแล้วเรียบร้อยแล้วต่อไป โทรศัพท์และที่อยู่อาศัย]

เขาพบว่าเพียงเพราะรูปลักษณ์ภายนอกของเขา เขาได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างออกไปมาก และได้รับรอยยิ้มหรือรูปลักษณ์แห่งความปรารถนาจากผู้หญิง แต่เขานั้นเพิกเฉยและทำให้เขาตระหนักว่าคนที่ไร้เดียงสานั้นเป็นอย่างไร

แม้ว่าอากาศจะร้อน อดัมก็สวมหมวกคลุมศีรษะและรู้สึกว่าการมีคนรอบตัวเขาเป็นเพียงภาระและความรับผิดชอบพิเศษที่เขาไม่ต้องการเพิ่ม

จิตใจของนักล่าส่งผลต่อเขา วิธีคิดของเขาแตกต่างออกไป แม้ว่าเขาจะยังคงเป็นคนคนเดิม แต่ตอนนี้เขามองเห็นทุกสิ่งจากมุมมองการเอาชีวิตรอดและการต่อสู้

เขาเดินไปรอบๆ บริเวณตลาดในบรูคลินจนกระทั่งพบร้านขายโทรศัพท์

ขณะที่เขาเข้าไปในร้านขายโทรศัพท์ เมื่อมองแวบแรก เจ้าของร้านก็คว้าปืนไว้ใต้โต๊ะและเตรียมพร้อมที่จะปกป้องร้านของตนเอง

ชายหนุ่มในชุดดำที่ปิดหน้าของเขาไม่ได้สังเกตเห็น แต่จากเหงื่อออกอย่างบ้าคลั่งและมือสั่นของชายคนนั้น อดัมจึงรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจจะทำร้าย

อดัมรู้ดีว่าแม้ว่าตอนนี้เขาจะมีกำลังเหนือกว่าค่าเฉลี่ยในการต่อสู้ แต่เขาก็ยังห่างไกลจากการหลบกระสุนได้

เขาจึงเลือกถอดหมวกออกเพื่อแสดงว่าเขาไม่มีเจตนาไม่ดี มันช่วยคลายความตึงเครียดได้ จากนั้นเขาเลือกโทรศัพท์ธรรมดาๆ และชำระเงินด้วยบัตร

อดัมเลือกที่จะไม่ซื้อสมาร์ทโฟน ไม่ใช่เพราะเขาต้องการประหยัดเงิน แต่เป็นเพราะเขาไม่ได้ใช้มา 3 ปีแล้ว และรู้สึกว่ามันสามารถใช้เพื่อติดตามเขาได้ง่ายเกินไป

เป็นอีกครั้งที่สัญชาตญาณของนักล่าโดยธรรมชาติทำให้เขาเลือกโทรศัพท์ที่ไม่สามารถแกะรอยได้

เมื่อสวมหมวกคลุมศีรษะแล้ว อดัมก็ค้นหาพื้นที่ในท้องถิ่นที่สงบๆ เป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง และในที่สุดก็พบอพาร์ตเม้นแห่งหนึ่ง

“Maxwell Real Estate ฉันชอบที่นี่ หวังว่าฉันจะมีห้องว่าง” อดัมพึมพำขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังที่นั่น