บทที่ 87 ฉันรู้ว่าเธอรอให้ฉันชมเธออยู่ (1)
“ปกติเลิกงานวิ่งเร็วอย่างกับกระต่าย เหมือนกลัวคนอื่นจะจับตัวเธออย่างนั้นแหละ วันนี้กลับทำอืดอาดยืดยาดอยู่ตรงนั้น ไม่ได้รอฉันเหรอ?” “...” ไม่มีอะไรที่คลาดสายตาเขาไปได้เลยสินะ เธอเองก็ไม่อยากปฏิเสธ “ใช่ค่ะ ฉันรอคุณ ฉันอยากถามคุณ การผ่าตัดวันนี้ฉันเป็นยังไงบ้าง?” การผ่าตัดเสร็จสิ้นโดยสมบูรณ์แล้ว แต่ในใ...
