บทที่ 173 เจ้ามาที่นี่ทำไม? .
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 173
บทที่ 173 เจ้ามาที่นี่ทำไม? .
ดังนั้นหลินเฉินจึงไม่ได้คิดอะไรมากและส่ายศีรษะทันทีพร้อมกับพูดว่า “ข้าขอโทษด้วย แต่ข้าไม่สนใจ”
"โอ้?" โครโนอากล่าวออกมาอย่างผิดหวัง “นี่เป็นโอกาสที่จะได้เป็นพระเจ้าเชียวนะ เจ้าไม่คิดสนใจมันหน่อยหรือ? หากเจ้าตอบตกลง ข้าสามารถสอนกฎแห่งเวลาให้เจ้าได้และในไม่ช้า ความแข็งแกร่งของเจ้าก็จะเทียบเท่ากับเทพเจ้าแห่งการทำลายล้างเลย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินเฉินก็ค่อนข้างรู้สึกสนใจ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถสนุกกับมันได้
“ข้าขอโทษ แต่ข้าไม่สนใจจริงๆ”
“ฮึ่มม!” โครโนอาขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิด “อย่ารีบปฏิเสธสิ เป็นเรื่องยากมากเลยนะที่จะหาใครสักคนที่สามารถใช้พลังแห่งกาลอวกาศได้…ถ้าอย่างนั้นเจ้าสามารถเริ่มต้นด้วยการเป็นสมาชิกสำรองก็ได้ ไว้เมื่อเจ้าสนใจ เราค่อยมาทำกันอย่างเป็นทางการ”
ทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอ?
หลินเฉินกลอกตาและปฏิเสธอีกครั้ง “ท่านไคโอชินแห่งกาลเวลา ขอบคุณสำหรับคำเชิญ แต่ข้าไม่สนใจจริงๆ”
เขาไม่กล้าโดยเด็ดขาด….
หลินเฉินพึมพำในใจอย่างเงียบๆ
เขาไม่กล้าตอบตกลงไป เพราะกลัวว่าระบบจะลบเขาให้หายไปทันที
“เฮ้อ….ไม่ได้จริงๆ หรือไงเนี่ย?” โครโนอายกคางขึ้นด้วยนิ้วเดียวและทันใดนั้นก็พูดขึ้นว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้นมาเป็นทหารรับจ้างของข้าดีไหม? การจะหาคนที่มีพลังแห่งกาลอวกาศเป็นอะไรที่ยากมากนัก ถ้าเจ้าไม่ช่วยข้า ข้าคงจะหาคนอื่นไม่ได้แล้วจริงๆ!”
“ทหารรับจ้างหรือ?” เฉินรุยตกตะลึงไปครู่หนึ่ง
โครโนอาจึงอธิบายว่า “ใช่ เมื่อข้าต้องการใครสักคนที่จะช่วยทำให้กาลอวกาศเป็นไปดั่งเดิม ข้าจะเรียกเจ้ามาช่วย เพื่อเป็นรางวัล ข้าสามารถลบอาชญากรรมการเดินทางข้ามเวลาของเจ้าได้นะ”
หลินเฉินขมวดคิ้วและไม่ตอบกลับไปทันที
เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้ปฏิเสธเลยเหมือนครั้งก่อน โครโนอาจึงคิดว่ามีโอกาสและหว่านล้อมข้อเสนอต่อไป ‘นี่ นี่ ข้าสามารถสอนเทคนิคเพิ่มเติมของพลังกาลอวกาศได้ด้วยนะ ของเหล่านี้เป็นสิ่งที่พระเจ้าแห่งกาลเวลาเท่านั้นที่สามารถเรียนรู้ได้! ว่าไง? ว่าไง? ข้อเสนอนี้ยังไม่ดีพออีกเหรอ? ถ้าเจ้าไม่ตอบตกลง ข้าจะโกรธแล้วนะ!'
ดวงตาของหลินเฉินพลันเบิกกว้างขึ้น ถ้าเขากลายเป็นทหารรับจ้าง มันก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ละเมิดความต้องการของระบบ
“ท่านโครโนอา ในเมื่อท่านจริงใจมากเช่นนั้น ข้าก็ขอตอบตกลงข้อเสนอขง่ทาน” หลินเฉินกล่าวตอบตกลงโดยไม่ละอายใจสักนิดเดียว
"ฟิ้ว!"
ในที่สุดเมื่อเห็นหลินเฉินตอบตกลง โครโนอาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ในยามนั้นเอง มีร่างสองร่างปรากฏขึ้นข้างๆ หลินเฉินทันที
เมื่อหลินเฉินหันศีรษะไป เขาก็ทั้งสองได้เลย
ไคโอชินผู้ยิ่งใหญ่แห่งตะวันออกและผู้ช่วยคิบิโตะเหรอ?
ทันทีที่เขาเห็นหลินเฉิน คิบิโตะก็ชี้มาที่เขาและพูดว่า “นั่นไงเขา! เจ้าเป็นคนที่เข้าไปยุ่งกาลอวกาศซ้ำแล้วซ้ำเล่าใช่หรือไม่?”
"ไปให้พ้นซะ!"
ก่อนที่หลินเฉินจะพูดอะไร โครโนอาก็ยกมือขึ้นและกางนิ้วทั้งห้าของนางออกไปหาทั้งสองคน
วินาทีต่อมา คิบิโตะและไคโอชินตะวันออกก็หายตัวไปด้วยกัน
สำหรับหลินเฉิน มันราวกับว่ามีคนกดปุ่มย้อนกลับให้พวกเขา
“เอาล่ะ ข้าได้ย้อนเวลาของพวกเขาแล้ว พวกเขาคงจะได้ไม่รบกวนเจ้าอีกต่อไป แต่พวกเขาจะกลับมาในอีกสามนาทีสิบสองวินาที”
โครโนอาหยิบแหวนทองคำออกมาและส่งให้หลินเฉิน "นี่คือแหวนแห่งการเวลา ด้วยสิ่งนี้ เจ้าจะสามารถเดินทางไปยังจุดสิ้นสุดของเวลาและมันยังสามารถให้ข้าติดต่อเจ้าได้อีกด้วย”
หลินเฉินพยักหน้าและสวมแหวนแห่งการเวลาสีทอง
“ถ้าอย่างนั้นข้าจะติดต่อเจ้าเมื่อต้องการ และ…” โครโนอากล่าวจบและกำลังจะจากไป
หลินเฉินจึงรีบหยุดนางไว้ “ท่านไคโอชินแห่งการเวลา แล้วรางวัลที่ท่านสัญญากับข้าล่ะ?”
ร่างของโครโนอาที่กำลังเลือนหายไปพลันกลับมาเป็นดั่งเดิมอีกครั้ง นางเคาะศีรษะของตนเองพร้อมกับอุทานออกมา "โอ้ ข้าเกือบลืมไปเสียสนิทเลย!"
นางชี้ไปที่หลินเฉินและแสงสีแดงก็ยิงเข้าไปในหน้าผากของเขา
ในยามนั้นเอง หลินเฉินรู้สึกเหมือนมีบางอย่างได้ถูกเพิ่มเข้ามาในความคิดของเขา เมื่อตรวจสอบแล้ว เขาก็ตระหนักว่าพวกมันเป็นเทคนิคที่เกี่ยวข้องกับพลังแห่งกาลเวลา
"เอาล่ะ ข้าให้สิ่งที่สัญญาไปแล้ว จงใช้เวลาของเจ้าศึกษามันให้ดี...โอ้ ข้าให้ของอีกอย่างเป็นรางวัลแล้วกัน! การแทรกแซงเส้นเวลาอื่นๆ เป็นอาชญากรรมที่ร้ายแรงอยู่แล้ว ซึ่งการนำผู้คนจากจักรวาลคู่ขนานอื่นๆ มายิ่งเป็นสิ่งที่ร้ายแรงกว่า คราวนี้ข้าจะชะล้างความผิดให้กับเจ้าแล้วกัน"
"เช่นนั้นก็ลาก่อน!”
ร่างของไคโอชินแห่งกาลเวลากลายเป็นแสงสีสันสดใสและหายไปต่อหน้าหลินเฉิน
หลังจากที่อีกฝ่ายจากไป หลินเฉินก็ยังคงยืนนิ่งอย่างตกตะลึง
ไคโอชินแห่งกาลเวลาพูดอะไรกัน?
นำคนจากจักรวาลอื่นมาเหรอ?
แต่ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยไม่ใช่เหรอ?
มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน?
ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็ได้แล่นผ่านศีรษะของหลินเฉิน
เป็นไปได้ไหมว่า...
วินาทีต่อมา เขาก็เข้ามาพื้นที่ระบบและดึงแคปซูลพกพาที่บูลม่าจากจักรวาลที่ 228 ให้เขา
เสียงปังดังขึ้น แคปซูลพกพาเปิดออกและสิ่งที่ดูเหมือนโลงศพระเบิดออกมาจากมัน
“นี่มัน……”
ดวงตาของหลินเฉินเบิกกว้างขึ้นในขณะที่เขาจำวัตถุที่อยู่ตรงหน้าเขาได้ทันที มันเป็นหลอดจำศีลของดร.เกโร่ที่เอาไว้ใช้สำหรับพกพามนุษย์จักรกล!
ห้องจำศีลมาพร้อมกับฝาครอบแก้วและพอมองลอดผ่านกระจกไป หลินเฉินก็เห็นมนุษย์จักรกลหมายเลข 18 หรือก็คือลาซูลิ!
"เกิดบ้าอะไรขึ้นกัน นางมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
หลินเฉินไม่เคยคิดเลยว่าลาซูลิจะซ่อนตัวอยู่ในแคปซูลพกพา
แต่มันเป็นไปไม่ได้ไม่ใช่เหรอ ทำไมแคปซูลพกพาถึงเก็บสิ่งมีชีวิตได้กันล่ะ?
หรือว่าจะเป็น...
ช่างเถอะ...
เมื่อนึกถึงไคโอชินแห่งกาลเวลาที่ปรากฏตัวต่อหน้า หลินเฉินก็จับห้องจำศีลและออกจากสถานที่แห่งนี้ไปพร้อมกับลาซูลิ
ในถิ่นทุรกันดาร นอกเมืองหลวงของดาวเคราะห์เบจิต้า หลินเฉินปรากฏตัวพร้อมกับหลอดจำศีล
เขาวางหลอดจำศีลบนพื้นจนเกิดเสียงดังกึกก้อง
หลินเฉิเดินวนรอบบห้องและกดปุ่มเริ่ม
หลังจากเสียงกลดังขึ้น ประตูหลอดจำศีลก็เปิดออก
หลังจากนั้นเอง ลาซูลิที่เดิมดูราวกับว่านางกำลังนอนหลับก็ค่อยๆ เปิดตาของนางออก ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับมองไปทางหลินเฉิน
"ลาซูลิ ข้าต้องการคำอธิบาย"
ลาซูลิไม่สนใจหลินเฉินอย่างสิ้นเชิง นางเพียงแค่มองไปที่เขา ยืนขึ้นจากหลอดจำศีลและเดินออกไปดูข้างนอก
"นี้ไม่ได้มีลักษณะเหมือนโลกเลย? เป็นโลกของเจ้าเหรอ?"
"ลาซูลิ!”
ลาซูลิหันหัวของนางมาและกล่าวว่า"ข้าขอความช่วยเหลือจากบูลม่า นางมีตัวควบคุมของข้าและพิมพ์เขียวของอุปกหลอดจำศีล ตราบใดที่ตัวควบคุมถูกเปิดใช้งาน ระบบของข้าก็จะหยุดลง เมื่อข้าหยุด ตัวข้าจะไม่แตกต่างจากเครื่องจักรและทำให้สามารถนำไปใส่ในแคปซูลพกพาได้
"นั่นไม่ใช่สิ่งที่ข้าอยากจะถาม...ทำไมเจ้าถึงต้องการมาที่นี่กัน?” หลินเฉินเอ่ยถาม
ลาซูลิมองไปที่หลินเฉินและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ข้าเคยบอกเหตุผลของข้ากับเจ้าไปก่อนแล้ว ข้าอยากเห็นจักรวาลอื่น”
หลินเฉินจ้องไปที่นางอย่างอับจนหนทาง "ไม่เป็นไรหรอก ยังไงยามนี้ข้าก็คงไม่มีวิธีส่งเจ้ากลับไปอยู่ดี”
การส่งลาซูลิกลับไปคงจะต้องใช้คะแนนเวลาอย่างน้อยสองจุด แต่ตอนนี้หลินเฉินมีเพียงจุดเดียว ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับความเป็นจริง
"ไปกันเถอะ ที่นี่คือดาวเคราะห์เบจิต้าที่เป็นบ้านเกิดของชาวไซย่า ข้าจะพาเจ้าไปดูเอง"
"ดาวเคราะห์เบจิต้า? ข้าจำได้ว่าบูลม่าบอกว่าดาวเคราะห์เบจิต้าถูกทำลายโดยฟรีเซอร์ไม่ใช่เหรอ?”
"นั่นคือจักรวาลของเจ้า ในโลกของข้า ดาวเคราะห์เบจิต้าไม่ได้ถูกทำลายและฟรีเซอร์ก็ถูกข้าสังหารไปเมื่อนานมาแล้ว”
"ดูเหมือนว่าข้าจะมาอีกจักรวาลจริงๆ แล้วสินะ" ลาซูลิยิ้มออกมาเล็กน้อย
จากนั้นทั้งสองก็บินไปยังทิศทางของเมืองหลวง
