บทที่ 55 : สุ่มติดต่อกัน 5 ครั้ง (3-2)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 55 : สุ่มติดต่อกัน 5 ครั้ง (3-2)
“แกรู้ไหมว่าเราเป็นใคร?”
"รู้สิ รู้ดีด้วยแกเป็นหนึ่งในนั้นไง”
ฉันชี้ไปทางกระดูกที่กระจัดกระจายอยู่บนจัตุรัส
"แกหมายความว่ายังไง?"
“เศษขยะ”
ทันใดนั้นเอแวนท์ก็ชักดาบออกมาและพุ่งเข้ามาหาฉัน
ฉันยังคงนิ่ง รอดาบที่เข้ามาใกล้ของเอแวนท์
[หยุดนะ!]
ไอเซลล์ปรากฏตัวระหว่างเอแวนท์กับฉัน ดาบของเขาปะทะกับกำแพงที่มองไม่เห็นและหยุดลงทันที เขาเริ่มกัดฟันด้วยความโกรธ และจับดาบให้แน่นมากขึ้น
“ถอยไป ถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
[พอได้แล้ว! ฮีโร่มีกฏห้ามสู้กันเองนะ อยากโดนนายท่านลงโทษหรือยังไง?]
“ฉันจำได้ว่าไม่มีกฏแบบนั้น”
ฉันพูดออกมา
[ก็จริง แต่ว่า….!]
['เอแวนท์ (★★★)' แสดงความเกลียดชังต่อและแสดงท่าทีเป็นปรปักษ์ต่อ 'ฮัน(★)'!]
['แซคเคน(★★★)' แสดงความเกลียดชังต่อและแสดงท่าทีเป็นปรปักษ์ต่อ 'ฮัน(★)'!]
['เวย์(★★★)' แสดงความเกลียดชังต่อและแสดงท่าทีเป็นปรปักษ์ต่อ 'ฮัน(★)'!]
['เวจิน(★★★)' แสดงความเกลียดชังต่อและแสดงท่าทีเป็นปรปักษ์ต่อ 'ฮัน(★)'!]
[' 'ฮาน(★)' และกลุ่ม'หมาป่าคะนอง'กลายเป็นศัตรูกัน กรุณาตวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างฮีโร่!]
อีดิสก้มหน้าลง
ฉันเลื่อนสายตาไปที่เอแวนท์แล้วฉันก็พูดอีกครั้งว่า
“นี้มาพูดกันตรงๆ เลยดีกว่า พวกแกไม่ได้เป็นทหารรับจ้างใช่ไหม?”
“พูดเรื่องไร้สาระอะไร? พวกเราเป็นทหารรับจ้างที่จะลงมือก็ต่อเมื่อมีคนจ้างวานให้ทำเท่านั้น”
“อย่าเล่นบทผู้บริสุทธิ์เลย เลิกเพ้อเจ้อ พวกแกเป็นแค่กองโจร”
“แก! อยากโดนฉีกเป็นชิ้นๆ สินะ?”
การแสร้งทำเป็นคนดีไม่มีผลอีกต่อไป
คนพวกนี้เป็นเพียงตัวถ่วงเท่านั้น ในบางครั้งฮีโร่ที่มีแนวโน้มที่เป็นอันตรายก็จะถูกอัญเชิญมาได้เหมือนกัน พวกมันทำให้เกิดความวุ่นวายในห้องรอ ขัดขวางความเป็นระเบียบและกฏต่างๆ ไม่ฟังคำสั่งแถมทำให้ประสิทธิภาพของคนอื่นๆ ด้อยลงอีกด้วย
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ พวกมันเป็นขยะที่ต้องกำจัดทิ้ง
หากฉันอยู่ในบทบาทของนายท่าน ฉันจะรวบรวมไอ้พวกนี้ไปไว้ในปาร์ตี้เดียวและส่งพวกเขาเป็นแนวหน้าส่งไปยังดันเจี้ยนขั้นสูง และส่วนใหญ่พวกมันก็จะพินาศลงไปในที่สุด
น่าเสียดายที่ฉันเป็นฮีโร่ 1 ดาวโดยกำเนิด ดังนั้นจึงถึงเวลาที่จะใช้วิธีที่สองนั้นคือ
“ไอเซลล์ เปิดระบบท้าท้าย”
“ดวล?”
['ฮาน(★)' ส่งคำขอท้าดวลกับ 'เอแวนท์(★★★)'!]
[คำแนะนำ :การดวลเป็นหนึ่งในวิธีแก้ไขความขัดแย้งระหว่างฮีโร่ นอกจากนี้สามารถกำหนดเงื่อนไขพิเศษในการท้าดวลได้ด้วย]
“แกคิดว่าแกเป็นใคร? ผู้พิทักษ์สถานที่แห่งนี้เหรอ? ทำไมแกถึงออกตัวขนาดนี้”
“ฉันคิดว่าหมาบ้าอย่างพวกแกไม่ควรเลี้ยงไว้ต่างหาก”
ฉันรู้พฤติกรรมของพวกมันเป็นอย่างดี
ตอนที่มันถามเกี่ยวกับผู้คนที่มารวมตัวกันที่นี่ ก็น่าจะเพื่อการประเมินความสามารถของแต่ล่ะคนมากกว่า พอมันเห็นว่าไม่มีใครแข็งแกร่งพอที่จะสร้างปัญหาให้มันได้ พวกมันจึงเริ่มลงมือจัดการทันที
“แกคิดว่าการกลืนกินฮีโร่ 1 ดาวที่เพิ่งอัญเชิญมาใหม่นั้นคุ้มค่าเหรอ? มันก็ไม่ได้อะไรมากใช่ไหม? ฉันพูดถูกหรือเปล่า?”
“โอ้ งั้นแกก็เสนอตัวเป็นเครื่องสังเวยแทนเหรอ?”
“ถ้าแกสามารถเอาชนะฉันได้ล่ะนะ”
“ฮาน นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน?”
“ก็เรียบง่ายมาก ถ้าฉันชนะ มันจะกลายเป็นเครื่องสังเวยให้ฉัน และถ้ามันชนะ ฉันก็เป็นเครื่องสังเวยให้มันแทน”
“นั่นฟังดูน่าสนุกดีนะ”
['เอแวนท์ (★★★)' ยอมรับการดวลแล้ว]
[ฮีโร่แต่ละคนเสนอ 'การหลอมรวม' เป็นเงื่อนไขสำหรับการดวล คุณเห็นด้วยหรือไม่?]
[ใช่ / ไม่ใช่ (เลือก)]
'ไม่เลือกเฉยเลย'
ฉันหัวเราะอย่างเหน็บแนม 'ช่างขี้ขลาดจริงๆ'
'อีกครั้ง'
['ฮาน(★)' ส่งทำท้าดวลอีกครั้ง!]
[ยอมรับการดวลระหว่าง 'ฮาน(★)' และ 'เอแวนท์(★★★)' หรือไม่?]
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งนายท่านก็ตัดสินใจ
[ใช่ (เลือก) / ไม่ใช่]
[การต่อสู้ระหว่าง 'ฮาน(★)' และ 'เอแวนท์ (★★★)' เริ่มต้นขึ้น!]
ฉันชำเลืองมองฮีโร่ระดับ 1 ดาวที่ตัวสั่นอยู่ที่มุมหนึ่งของจัตุรัส
“เจนน่าพาคนพวกนั้นกลับไปที่พักก่อน”
“แน่ใจนะว่าอยู่คนเดียวได้?”
“เธอคิดว่าฉันจะแพ้เหรอ?”
“ไม่แพ้แน่นอน!”
เจนน่าสะพายธนูและเดินเข้าไปหาผู้มาใหม่
พวกเขามองเจนน่าด้วยสายตาที่หวาดระแวง
“ที่นี่อันตราย ตามฉันมา ฉันจะพาพวกคุณไปยังสถานที่ที่ปลอดภัย”
เจนน่าพากลุ่มผู้รอดชีวิตแปดคนก็กลับไปที่พัก
พวกทหารรับจ้างจ้องมาที่ฉันด้วยความแค้นใจ มีเพียงอีดิสเท่านั้นที่กัดริมฝีปากของเธอ และก้มมองไปที่พื้น
“การดวลของพวกเราครั้งนี้จะถูกตัดสินก็ต่อเมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งพูดคำว่า”ยอมแพ้“ตกลงหรือไม่ ?”
“ตามนั้น ฉันไม่ไม่ฆ่าแกให้ตายหรอก รอการหลอมรวมดีกว่า สะใจกว่าเยอะ”
“ไอเซลล์ ช่วยกันคนนอกทีนะ อย่าให้ใครมารบกวนไม่ว่าใครหน้าไหนก็ห้ามเข้ามาสอด”
[จะไม่เป็นอะไรจริงๆ เหรอคะ?]
“ฉันจะไม่แพ้”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
เอแวนท์หัวเราะราวกับว่าเจอเรื่องสนุกมาก
จากนั้นเขาก็พุ่งเข้ามาหาฉันและชักดาบออกมา
หน้าต่างสถานะของเขาถูกล้างไปแล้ว
ขณะนี้ฉันอยู่ที่ระดับ 2 และความแข็งแกร่งของฉันก็ใกล้จะถึง 20 แล้ว แม้แต่ทักษะดาบพื้นฐานของฉันก็ไปถึงระดับ 3 แล้ว ดูเหมือนว่าจะเป็นโอกาสที่ดีเลยที่จะลองอะไรบางอย่าง
['ฮัน(★)' เข้าสู่สภาวะบ้าดีเดือด!]
ฉันคว้าหัวของเอเแวนท์และทุบมันลงบนพื้นอย่างแรง
เลือดกระเซ็นออกมาตรงจุดที่โดนกระแทก
ฉันชักดาบของฉันออกอย่างมาอย่างรวดเร็ว และแทงมันไปที่สะบักขวาของมันทันที ใบมีดเจาะทะลุเกราะหนัง เข้าเจาะกระดูก
“โอ้ย อึก อ๊ากกกกกก!”
เอแวนท์กรีดร้องดังลั่นจตุรัส
'หน้าต่างสถานะ'
[ ฮาน อิสรัต(★) Lv. 9 (ค่าประสบการณ์ 11/70)]
[คลาส: ผู้เริ่มต้น]
[ความแข็งแกร่ง: 28/23 + 5]
[สติปัญญา: 1/11 – 10]
[แรงกาย: 26/21 + 5]
[ความว่องไว: 26/21 + 5]
[ทักษะ: วิชาดาบและโล่มือใหม่ (Lv.5), ความต้านทานการเจ็บปวด (Lv.2), การสงบจิตใจ (Lv.3), บ้าดีเดือด(Lv.1)]
[สถานะปัจจุบัน: บ้าดีเดือด (Lv.1)]
ในที่สุดฉันก็กระตุ้นทักษะบ้าดีเดือดได้สักที
หัวของฉันข้างหนึ่งร้อนขึ้นอย่างรุนแรง แต่ความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้ก็ทำให้ความร้อนลดลง
ฉันมองลงไปที่เอแวนท์
แม้ว่าระดับจะต่างกัน แต่เขาก็มีทักษะน้อย ทักษะของเขาเรียกว่าด้อยกว่าของฉันอีก
นี่เป็นตัวอย่างของคนที่อาละวาดอย่างไม่สนใจอะไร เอแวนท์ทรุดตัวลงกับพื้นและคว่ำหน้าลง
“อ๊า อึก อ๊าก!”
“ถ้าขยับเยอะ มันจะทำให้เจ็บเอานะ”
ฉันสามารถขยี้หัวหรือหัวใจของเขาด้วยการฟาดด้วยดาบเพียงครั้งเดียว แต่ฉันยังไม่อยากให้เขาตายไปง่ายๆ
ฉันใช้แรงมากเกินไปทำให้มือขวาของฉันรู้สึกเกร็ง ฉันหมุนข้อมือและหันไปดูพวกทหารรับจ้าง พวกเขายืนอยู่ที่นั่นมองดูด้วยความสบัสน
ทันใดนั้นจาเค็นก็ยกขวานขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วพุ่งเข้ามาหาฉัน
ไอเซลล์บินไปหาจาเค็น และเธอก็เหวี่ยงขวานด้วยมือขวาของเธออย่างรวดเร็วจนแทบมองไม่ทัน
“พูดคำว่ายอมแพ้สิ” ฉันหัวเราะและกระซิบข้างหูของเอแวนท์
