บทที่ 44 : ดันเจี้ยนรายสัปดาห์ (2-1)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 44 : ดันเจี้ยนรายสัปดาห์ (2-1)
ช่วงเย็นอารอนก็มาถึงสนามฝึกและพูดขึ้น
"ขอโทษที่มาสายครับ"
“นายขอโทษเรื่องอะไร?”
ฉันพึมพำขณะที่ฉันขว้างหอกไม้
อารอนจับมันไว้ได้อย่างชำนาญ
“ถ้าผมแข็งแกร่งขึ้นอีกสักหน่อย สองคนนั้นก็คงไม่ตาย…”
“พวกเขาตายเพราะพวกเขาอ่อนแอ นั่นคือความจริงง่ายๆ ไม่มีอะไรนอกจากนั้นแล้ว”
มันเป็นช่วงเย็นแล้ว ซึ่งนอกจากฉัน เจนน่าและอารอน สนามฝึกซ้อมก็ว่างเปล่าไม่มีผู้คนอยู่ บรรดาผู้ที่แกล้งมาฝึกฝนในระหว่างวันก็แยกย้ายกันไป
ฉันก็เข้าใจได้
การฝึกฝนอย่างเหน็ดเหนื่อยตลอดทั้งวันไม่ใช่เรื่องง่าย เป็นเรื่องปกติที่สัญชาตญาณของมนุษย์จะอยากพักผ่อนหลังจากเหนื่อยล้า
หลังจากจับหอกได้ อารอนก็พุ่งมันเข้าไปในหุ่นฝึกซ้อม
ท่าทางของเขาเริ่มเป็นแบบแผน เคลื่อนไหวแค่ที่จำเป็น ไม่พุ่งแรงให้ตัวเองเหนื่อยก่อน ดังนั้นอารอนจึงเริ่มกิจวัตรประจำวันที่คุ้นเคยด้วย "การแทงด้วยหอก 1,000 ครั้ง"
ขณะเดียวกัน เจนน่าก็กำลังหมกมุ่นอยู่กับการฝึกยิงธนูแบบยิงเร็วที่สนามซ้อมยิง
เป้าหมายของเธอคือการยิงธนูอย่างรวดเร็ว เพียงไม่กี่วินาทีเธอก็ดึงลูกธนูออกจากกระบอก ขึ้นลำแล้วปล่อยให้มันพุ่งไป แม้ว่าเธอจะพลาดเป้าไปหลายครั้งแต่ความแม่นยำของเธอก็ดีขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเวลาผ่านไป
สำหรับตัวฉันเอง ฉันฝึกฝนการแกว่งดาบอย่างช้าๆ และเจาะจง
ด้วยการแกว่งแต่ละครั้งให้ใช้เวลาประมาณหนึ่งนาที มันเป็นวิธีการฝึกฝนที่ฉันพบในนิยายศิลปะการต่อสู้ น่าประหลาดใจที่มันพิสูจน์แล้วว่ามีประโยชน์อย่างมาก มันทำให้ฉันมองเห็นได้ว่าพลังซ่อนอยู่ที่ไหนในร่างกายของฉันบ้าง และส่วนไหนที่ต้องปรับปรุง
และหนึ่งชั่วโมงก็ผ่านพ้นไป
ฉันเก็บดาบของฉันกลับเข้าไปในฝัก
ฉันเช็ดเหงื่อที่ไหลลงคอด้วยผ้าขนหนู
เวลาปัจจุบันคือ 21:47 น.
จากการประมาณการของฉัน เหลือเวลาอีกประมาณ 10 นาที ไรก็ได้จะเข้าสู่ระบบ
ขณะที่ฉันเดินไปทางทางออกของสนามฝึกซ้อม เจนน่าก็เดินตามมาอย่างใกล้ชิด
“นายท่านจะมาเร็วๆ นี้ใช่ไหม?”
“รู้นี้”
“แน่นอน ก็ฉันเป็นสมุนหมายเลขหนึ่งของนายนิ”
เราออกไปที่จัตุรัสและเลือกที่นั่งเพื่อนั่งพัก
เจนน่านั่งลงข้างฉัน
[ยินดีต้อนรับสู่พิกมีอัพ!]
ทันทีที่นาฬิกาบอกเวลา 22.00 น. ท้องฟ้าก็สว่างไสวไปด้วยแสงไฟระยิบระยับ
[“การดาวโหลดเสร็จสมบูรณ์]
[ตึ้ง ! (เลือกแล้ว)]
เป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้วตั้งแต่ฉันมาที่นี้
แต่โลกจริงเวลาคงผ่านไปประมาณ 10 วัน
จากการสังเกตของฉันตั้งแต่วันแรก ฉันจับทางรูปแบบการเข้าสู่ระบบของนายท่านไรก็ได้ ได้แล้ว
เวลาที่ต่างกันประมาณสามเท่าระหว่างห้องรอและโลกจริง นายท่านจะเข้าสู่ระบบสามครั้งต่อวัน : ตอนเช้า ตอนบ่าย และตอนเย็น
จากข้อมูลที่มี ฉันสามารถคาดการณ์เวลาที่แม่นยำในการเข้าสู่ระบบของนายท่านได้ ฉันแน่ใจแล้วว่าเวลาในหอคอยคือเวลาที่อิงจากเวลาจริงบนโลก
หากมีความแตกต่างสามเท่าแบบห้องรอ 30 นาทีในด่านคงกลายเป็น 90 นาที ถ้าเป็นแบบนั้นเมื่อวันก่อนฉันคงไม่รอดแน่
[ไอ้พวกกระจอก…บอกกี่ครั้งแล้วว่าออกมาที่จัตุรัสทันทีที่นายท่านเข้าสู่ระบบ!]
ไอเซลล์ปรากฏตัวขึ้นและโวยวายทันที
“พวกแกทั้งหลาย…จงดูท่านฮานเป็นตัวอย่างซะบ้าง ขนาดในปาร์ตี้ที่มีแต่ฮีโร่กากๆ อยู่รวมกัน เขายังจัดการชั้น 5 ได้เลย สมแล้วที่เป็นนายท่านเหนือนายท่าน”
นายท่านเหรอ?
พอรู้ตัวแล้ว ท่าทีก็เปลี่ยนไปใหญ่เลยนะ
[อ๊า! พวกแกไปแอบอยู่ที่ไหนกันเนี่ย? ถ้าฉันจับได้นะโดนจัดการเรียงตัวแน่!]
“ไม่ต้องขู่หรอกไอเซลล์ แค่เธอเรียกชื่อพวกนั้นก็รีบมาแล้ว”
ตอนนี้จำนวนคนที่ใช้ในได้การต่อสู้นั้นมีอยู่จำกัด
[ได้ค่ะ เข้าใจแล้ว]
“นายทำไรให้เธอรึเปล่า? ทำไมถึงดูชื่นชมนายและเชื่อฟังนายแบบแปลกๆ”
"ความลับ"
เจนน่ามองมาที่ฉันอย่างสงสัย แต่ไม่นานก็ถอนหายใจออกมา และสีหน้าของเธอก็เริ่มผ่อนคลาย
“วันนี้เป็นดันเจี้ยนประจำสัปดาห์ใช่ไหม?”
[รอสักครู่นะคะ! ขอไปดูนายท่านก่อน]
ไอเซลล์หายไปในพริบตา
[ก่อตั้งปาร์ตี้]
[ลากและวางฮีโร่ของคุณ!]
“'ฮาน(★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ 4'!”
“'เจนน่า(★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ 4'!”
“'ลูอิส(★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ที่ 4'!…”
“'เจฟฟรี่(★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ที่ 4'!…”
“'โอเว่น(★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ที่ 4'!…”
[ดันเจี้ยนรายสัปดาห์]
[จงเปิดออกรอบแยกของมิติและเวลา!]
ประตูข้างหน้าก็เปิดออกดังเอี๊ยด
ไอเซลล์ปรากฏตัวอีกครั้งและตะโกนว่า
[ลูอิส เจฟฟรี่ โอเว่น ออกมาเดี๋ยวนี้!]
ไม่กี่นาทีต่อมา ชายสามคนที่มีใบหน้าเหนื่อยล้าก็ปรากฏตัวขึ้นที่จัตุรัส
ดูเหมือนพวกเขาจะรำคาญที่มีคนขัดจังหวะขณะพักผ่อน
[ทั้งห้าคนเดินเขาไปได้เลย!]
“ห้าคน? เรากับพวกนั้นจริงดิ?”
เจนน่ากระพริบตา ดวงตาของเธอกวาดสายตาไปรอบๆ ด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร
พวกเขาเป็นคนที่เธอไม่ค่อยพบเห็น เพราะพวกเขาอยู่บนชั้น 1 ของดันเจี้ยนหลัก เมื่อเห็นเรา ทั้งสามก็ได้แต่ก้มหน้าลงไป
ฉันเดินเข้าคนแรก
ไม่กี่นาทีต่อมา ทั้งสี่คนรวมถึงเจนน่าก็เดินตามหลังมา
[ปีนหอคอยและกอบกู้โลก!]
[ดันเจี้ยนหลัก: ชั้นปัจจุบัน – 5] [กิจกรรมดันเจี้ยนที่เปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลา!]
[ดันเจี้ยนรายสัปดาห์: ป่าเคนดัท (11 ชั่วโมง)] [สะสมรวบรวมวัตถุดิบหายากทุกชนิด!]
[ดันเจี้ยนสำรวจ] [การเข้าถึงถูกปฏิเสธ! เคลียร์ดันเจี้ยนหลักให้ถึงชั้น 10 ก่อน]
“ตามที่คาดไว้ มันเปิดอยู่สินะ”
กระจกที่อยู่ตรงกลางซึ่งครั้งหนึ่งเคยตกแต่งด้วยเฉดสีเทาก็กลับมามีสีสันที่สดใสอีกครั้ง
มันเป็นประตูสู่ดันเจี้ยนรายสัปดาห์
“พะ พวกเราต้องออกไปสู้เหรอครับ?”
“บอกชื่อนายมา?”
“โอเว่น”
เขาเป็นชายวัยกลางคนธรรมดาคนหนึ่งที่สามารถพบหน้าแบบนี้ได้ทุกที่
เขามองฉันด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“พลังของผมดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรพวกคุณได้มากเลยนะ…”
“เก็บความกังวลของคุณไว้เถอะ ไม่ต้องห่วงโอเว่น รอบนี้ไม่ต้องต่อสู้”
"จริงเหรอ?”
แต่แน่นอนว่าไม่ได้หมายความว่าพวกเขามาที่นี่เพื่ออยู่เฉยเท่านั้น
กระจกตรงกลางเริ่มเปล่งแสงเจิดจ้า แสงสว่างเริ่มมาปกคลุมตัวพวกเราไว้
เมื่อแสงสว่างเริ่มจางลง เราก็พบว่าตัวเองอยู่ในป่าที่ไม่คุ้นเคย
