บทที่ 27: การวางรากฐานให้มั่นคง (2-2)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 27: การวางรากฐานให้มั่นคง (2-2)
ท้องฟ้ากลายเป็นสีเทามืดมน
ไม่ว่าจะเช้าหรือเย็นมันก็เป็นสีเทาเฉดเดียวกัน แต่จะเปลี่ยนไปเล็กน้อยตามเวลา เช่น สีเทาสดใสในตอนเช้าตรู่ สีเทาเข้มในยามค่ำคืน
ดังนั้นตอนนี้จึงเป็นเวลากลางคืนแล้ว
“ต้องกลับไปกินฝรั่งอีกตามเคย…” เจนน่าถอนหายใจ
“เบื่อที่จะกินมันฝรั่งแล้วเหรอ?”
"แน่นอนสิ! สามมื้อต่อวันเลยนะ มันฝรั่ง มันฝรั่ง และมันฝรั่ง! แค่ดูมันฝรั่งก็จะอ้วกแล้วตอนนี้”
['เจนน่า(★)' แสดงความไม่พอใจกับที่พัก!]
ฉันเองก็เริ่มรู้สึกเพราะถูกจำกัดด้วยการกิน ฉันก็กินแค่ราเม็งจนเบื่อเหมือนกัน
ฉันควรเรียกร้องให้มีการเปลี่ยนที่พักดีไหม?
['ฮาน(★)' แสดงความไม่พอใจกับที่พัก!]
[คำแนะนำ : ปรับปรุงสิ่งอำนวยความสะดวกของคุณเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมที่น่ารื่นรมย์! มันจะช่วยเพิ่มขวัญและกำลังให้เหล่าฮีโร่]
ดีเลยถ้าเป็นอย่างนี้...
ความต้องการของเหล่าฮีโร่ถูกนำเสนอในรูปแบบรายงานเมื่อนายท่านเข้าสู่ระบบ แต่ถ้าเขาเพิกเฉยต่อมัน พวกเราก็มีแต่ต้องอดทนต่อไป
หลังจากแยกทางกับเจนน่าและกลับมาที่ห้องของตัวเอง ฉันก็อ่านคู่มือกลยุทธ์ที่ฉันเขียนไว้
ฉันตรวจสอบข้อผิดพลาดและกำหนดจุดหมายที่ฉันควรจะทำ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีทีเดียว
บ่ายวันรุ่งขึ้น ในที่สุดอารอนก็ได้เรียนรู้ทักษะการใช้หอก
เขายังคงค่อนข้างงุ่มง่ามพอสมควร
อารอนไม่ทันได้ตั้งตัว จนฉันมายืนอยู่ตรงหน้าเขา
“โอ้แม่เจ้า!” อารอนสะดุดเท้าตัวเอง
พึ่บ!
“ชะ-ช่วยด้วย!”
หมับ! ฉันคว้ามือเขาไว้ได้
['อารอน(★)' รู้สึกดี กับ 'ฮาน(★)']
เจ้าหมอนี้มีอะไรผิดปกติหรือเปล่านะ?
และในวันรุ่งขึ้น
[ยินดีต้อนรับสู่พิกมีอัพ!]
ท้องฟ้าเปล่งประกายเป็นสีขาว
แม้ไม่ได้อ่านข้อความฉันก็สามารถบอกได้ ฉันปิดสมุดบันทึกเป้าหมายเก็บไว้แล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ ขณะที่ฉันก้าวออกไปที่จัตุรัส ฉันก็เห็นอารอนมีใบหน้าตึงเครียดและเจนน่าที่มีสีหน้าเรียบเฉย ยืนรอฉันอยู่
"ผ่อนคลายเอาไว้"
ฉันตบไหล่ของอารอนพร้อมรอยยิ้ม
จากสายตาของนายท่าน อารอนอาจอยู่ที่ขอบหน้าผา แต่ถ้าเรายึดมั่นในการฝึกฝนเราก็สามารถหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดได้ ตราบใดที่เขาแสดงประสิทธิภาพเพียงเล็กน้อย เขาก็จะไม่ถูกกำจัดออกจาก 'ปาร์ตี้ 1' เพราะในปัจจุบันจำนวนสมาชิกยังไม่ครบด้วยซ้ำ
“ฉันไม่เห็นประตูเลย นายท่านคงไม่…”
[จงเปิดออกรอยแยกของมิติและเวลา!]
[ฮาน เจนน่า อารอน!]
“ถึงจะไม่เรียกชื่อฉัน ฉันก็จะเข้าไปอยู่แล้ว” เจนน่ากระตือรือร้นที่จะเข้าไปมากที่สุด
นี่หมายความว่านายท่านจะเล่นโดยใช้แค่เราสามคนเหรอ?
นั่นก็ทำได้ แต่ไม่ได้ตลอดไป ที่ทำแบบนี้ได้เพราะระดับความยากยังไม่ได้สูงมากในตอนนี้ แต่การใช้เพียงฮีโร่ระดับ 1 ไปเรื่อยๆ ไม่มีทางที่จะทำได้อย่างแน่นอน
แต่พวกเขาก็ไม่สามารถแย้งอะไรได้
ฉันเข้าไปในคลังอาวุธ หยิบดาบและโล่ขึ้นมา แล้วโยนหอกให้อารอน
“นี่คืออะไร…”
“อย่าถามเยอะ แค่ใช้มันก็พอ หากมัวแต่กลัวและลังเล การซ้อมหนักหน่วงที่ผ่านสองวันนี้จะสูญเปล่า”
“ข-ขอบคุณ!”
“แต่อย่าสะดุดเท้าตัวเองอีกนะ”
“ผมจะจำเรื่องนั้นไว้”
“แล้วจะคุยกับฉันอย่างเป็นทางการอีกนานแค่ไหนกันหา?”
“ครับพี่!”
“….”
แค่มองหน้าเขาก็ดูรู้แล้วว่าเขาแก่กว่าฉันมาก
“พี่ ผมจะทำให้ดีที่สุด!”
“เอาล่ะ พอได้แล้ว”
เจนนายิ้มแล้วพูดว่า “เรามาทำให้ดีที่สุดไปด้วยกันเถอะ”
เราเข้าสู่รอยแยกของมิติและเวลา กระจกทางด้านซ้ายส่องแสงแวววาว และตำแหน่งก็เปลี่ยนไป ลมพัดผ่านต้นไม้หนาทึบ
ซุบ!
มันเป็นป่า
[ชั้น 4]
[ประเภทภารกิจ – ปราบปราม]
[เป้าหมาย – กำจัดศัตรูให้หมด!]
[ก็อบลิน Lv.4 X 3]
[ฮาร์ปี้ Lv.6 X 2]
ก็อบลินที่เราคุ้นเคย และฮาร์ปี้
ท่อนบนเป็นผู้หญิง ท่อนล่างเป็นนก อย่างที่คิดไว้เลย พวกมันดูน่าขยะแขยงพอสมควร
สิ่งที่ลำบากในการจัดการฮาร์ปี้ก็คือพวกมันสามารถบินไปบนท้องฟ้าและโจมตีจากที่สูงเป็นหลักได้
ฉันพูดกับเจนน่าว่า “เธอจัดการฮาร์ปีพวกนั้นแล้วกัน”
“ฉันรู้ว่านายจะบอกอย่างนั้นอยู่แล้ว ฉันเองก็อยากลองใช้ธนูที่นายให้มาเหมือนกัน”
“อารอน นายปกป้องเจนน่า พวกฮาร์ปี้จะโจมตีไปที่เธออย่างเดียว”
ดาบของฉันไม่สามารถไปถึงฮาร์ปี้ได้อยู่แล้ว
อารอนซึ่งมีหอกยาวน่าเหมาะที่จะจัดการกับพวกมันที่สุด
ฉันเหวี่ยงดาบเหล็กอย่างรวดเร็ว
ด้ามจับให้ความรู้สึกที่ดีและน้ำหนักก็กำลังดี ใบมีดเปล่งประกายเป็นสีฟ้าอ่อน ราวกับว่ามันส่องแสงได้ อาวุธที่ฉันสร้างขึ้นจริงๆ คงเทียบไม่ได้กับดาบเหล็กเก่าๆ ที่เคยใช้มา โล่ที่ทำจากเหล็กแข็งก็เปล่งประกายเงางามอีกด้วย
ไม่มีการโจมตีจากระยะไกล ก็อบลินตัวที่ถือดาบและโล่วิ่งเข้ามาพร้อมกัน สำหรับการต่อสู้ครั้งนี้ เราตัดสินใจจะรอจนกว่าก๊อบลินจะเข้ามาใกล้ เพราะถ้าวิ่งออกไปแนวรบเราอาจจะพังได้
มีหลักประการอยู่หนึ่งอย่างของการต่อสู้
นักดาบจะต้องต่อสู้กับศัตรูโดยใช้ดาบของศัตรู
ลูกธนูถูกยิงจากคันธนูของเจนน่า
มันพุ่งเจาะปีกของฮาร์ปีทางด้านซ้าย
"กึ้ดดดดด!"
ฮาร์ปีที่มีลูกธนูปักอยู่ที่ปีกพุ่งเข้าใส่เจนน่า
“อารอน!”
"ย๊าาาาก!"
อารอนเหวี่ยงหอกของเขาโดยไร้ทิศทาง
['อารอน(★)' รู้สึกหวาดกลัว! สถานะทั้งหมดลดลง 30%]
"ไอ้นี้…"
ซวก!
โชคดีที่ฉันก้าวหลบไปได้ทัน ด้ามหอกกวาดผ่านจุดที่ฉันยืนอยู่ไปแค่เสี้ยวเดียวเท่านั้น
เขากลัวเกินไป เขาไม่ได้เหวี่ยงหอกไปรอบๆ อย่างบ้าคลั่งแบบนั้นในสนามฝึกซ้อมสักหน่อย
ฉันกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง
ทันใดนั้นเอง
“มีสติหน่อยสิ!”
เจนน่าตบแก้มของอารอนอย่างแรง
เลือดหยดหนึ่งไหลลงมาจากจมูกของเขา
การต่อสู้ครั้งนี้ถือว่าเป็นประสบการณ์การต่อสู้จริงๆ ครั้งแรกของอารอน ที่ผ่านมาเขาเป็นเพียงผู้ชมข้างสนามเท่านั้น ฉันเข้าใจได้ ทั้งเจนน่าและฉันต่างประสบกับความกลัวระหว่างการต่อสู้จริงครั้งแรกของเราเช่นกัน แต่อารอนไม่มีโอกาสครั้งที่สองแล้ว
“หากพลาดอีกรอบ นายจะต้องตายนะ! ไม่เป็นไรแน่เหรอ?”
“….”
“อย่าท้อสิ”
“ผะ ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”
หอกของอารอนเริ่มพุ่งเข้าเป้าหมาย ความกลัวไม่ได้หายไป แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถป้องกันไม่ให้ฮาร์ปีพุ่งเข้าหาเจนน่าได้
หลังจากนั้นทุกอย่างก็ผ่านไปได้อย่างราบรื่น ฉันกับอารอนเข้าประจำตำแหน่งเพื่อปกป้องเจนน่า ขณะที่เจนน่ายิงฮาร์ปี้และก็อบลินทีละตัวโดยไม่มีอุปสรรคใดๆ มาขวาง
[ผ่านด่านแล้ว!]
['อารอน(★)' เลเวลอัพ!]
[รางวัล – 10,000 ทอง,หนัง (C) x 3,แร่เหล็ก (C) x 2]
[ฮีโร่ยอดเยี่ยม – 'ฮาน(★)']
