บทที่ 12: สุ่มฟรี 10 ครั้ง (2-1)

บทที่ 12: สุ่มฟรี 10 ครั้ง (2-1)

ชายวัยกลางคนก้าวออกมาด้านหน้า และพยายามทำให้ผู้คนที่กระซิบกระซาบกันอยู่นั้นเงียบลง

“ก่อนอื่นเรามาทำความเข้าใจกันก่อน มีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนต่างเหมือนกัน นั่นคือไม่มีใครในพวกเรารวมทั้งนายที่รู้อะไรเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ ฉันว่าเราแต่ละคนมาเริ่มบอกในสิ่งที่เราพอจะรู้เถอะ เราอาจได้รับข้อมูลที่มีค่ากันก็ได้ เริ่มกันด้วยการแนะนำตัวแต่ล่ะคนเลยดีไหม? มีใครอยากออกความคิดเห็นที่แตกต่างจากนี้หรือเปล่า?”

ผู้คนยังคงเงียบ ชายคนนั้นยิ้มอย่างพึงพอใจและเริ่มพูดออกมา

“งั้นฉันแนะนำตัวเองก่อนแล้วกัน ฉันชื่อ ไลล์ อายุสามสิบสี่ปี ฉันเป็นช่างไม้ในเอโดล่า ฉันมีภรรยาและลูกสาวสองคน ส่วนฉันมาที่นี่ได้ยังไงนั้น…ขอโทษที แต่ฉันจำไม่ได้ เอาล่ะ คนต่อไปแนะนำตัวเองหน่อยสิ?”

“ฉันกริตเต้ อายุสามสิบสอง ฉันเคยเป็นพ่อค้าขายของร้านแผงลอยริมถนนในฮอลเชีย ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”

ผู้คนเริ่มแนะนำตัวเองเป็นวงกลมตามเข็มนาฬิกา

อายุและอาชีพของพวกเขาแตกต่างกันไป บางคนเป็น พ่อค้า คนตัดไม้ ช่างไม้ ช่างตีเหล็ก นักล่า คนขายเนื้อ...

พวกเขาแนะนำว่าทำอาชีพอะไรกัน ซึ่งบางอาชะก็เป็นอาชีพที่ในโลกปัจจุบันที่ได้หายไปแล้ว พวกเขาแต่งกายด้วยเสื้อผ้าหยาบๆ ดูแข็งกระด้างเหมือนทำจากหนังสัตว์และวัตถุสิ่งทอที่ทำมาจากธรรมชาติ ทั้งยังพูดคำศัพท์แปลกๆ ที่ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน

ไอเซลล์บอกว่าฉันมาจากทาวเนีย ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันที่ไหน แต่เสื้อผ้าที่ฉันใส่ตอนมาถึงที่นี่ไม่ใช่กางเกงวอร์มที่ฉันชอบใส่ประจำ มันดูคล้ายกับเสื้อผ้าของพวกเขามี่มผิด

คนพวกนี้ที่ถูกอันเชิญมาต่างจากเชย์มาก พวกเขาดูเหมือนไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสถานการณ์ในตอนนี้เลย

ทว่า การคาดการณ์ของฉันถูกต้อง

คนเหล่านี้ไม่ได้มาจากโลก ดูเหมือนพวกเขาจะเป็นคนพื้นเมืองของทวีปที่ไอเซลล์เรียกมันว่า “ทาวเนีย” มีมนุษย์อยู่ที่นั่นด้วย แต่อารยธรรมของพวกเขาดูเหมือนจะล้าหลังกว่ามากเมื่อเทียบกับโลกในปัจจุบัน ส่วนบรรดาพวกเราทั้งสิบเอ็ดคน ฉันเป็นคนเดียวที่มาจากโลกมนุษย์

การแนะนำตัวของผู้คนที่มารวมตัวกันในจัตุรัสสิ้นสุดลงแล้ว

จากการแนะนำตัวของพวกเขา สิ่งเดียวที่สามารถรวบรวมได้คือความจริงที่ว่าพวกเขาไม่รู้อะไรสักอย่างเลย ไลล์ถามหลายครั้งว่ามีใครจำได้ไหมว่าพวกเขามาที่นี่ได้ยังไง แต่ก็ไม่มีใครจำได้ รวมถึงตัวของไลล์ด้วย

“นี่มันช่างน่าปวดหัวจริงๆ …”

ไลล์ลูบเคราของเขาและดูลำบากใจยิ่ง เขาเอาแต่พึมพำว่า “เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไงกัน มันเกิดตอนไหนกัน?” จากนั้นเขาปรบมือเพื่อทำให้บรรยากาศในหมู่ผู้คนที่กำลังตกอยู่ในความสับสนนั้นผ่อนคลายลง

“เรามาเริ่มด้วยการดูรอบๆ สถานที่นี้กันดีไหม? แต่ว่าการเดินไปตามลำพังอาจเป็นอันตรายได้ ดังนั้นเรามาจับคู่เป็นกลุ่ม กลุ่มสี่คน กลุ่มสามคนและกลุ่มสามคนกันเถอะ…”

“พูดอะไรนะตาแก่!”

ตามที่คิดไว้ เธอได้ปรากฏตัวออกมา

ไอเซลล์ขยับตัวและผงวิบวับของเธอก็ปลิวว่อนขณะที่เธอลอยอยู่เหนือศีรษะทุกคน

“เหมือนว่านายท่านจะเปิดช่วงเวลาและรอยแยกของมิติแล้วนะ เอาล่ะ พวกแกทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการต่อสู้ได้แล้ว!”

“ธะ-เธอคือ…?”

“ฉันชื่อไอเซลล์ นางฟ้าผู้ดูแลสถานที่แห่งนี้! ทำตัวดีๆ ไว้นะถ้าไม่อยากเจ็บตัว”

ทันใดนั้น ก็มีชายคนหนึ่งก้าวออกมาข้างหน้า

ฉันแอบเหล่ตามอง ชื่อของเขาคือโมลมอนต์ เขาเป็นคนเดียวในหมู่พวกเราที่มีดาวสองดวง ตอนที่แนะนำตัว เขาบอกว่าเคยเป็นทหารรับจ้าง เขาสวมชุดเกราะที่สภาพสึกหรอและมีดาบห้อยอยู่ที่เอว

"สถานะ"

ฉันพึมพำขณะมองไปที่โมลมอนต์

[ โมลมอนต์ คาร์ล (★★) Lv. 1 (ค่าประสบการณ์ 0/10)]

[อาชีพ: ผู้เริ่มต้น]

[ความแข็งแกร่ง: 14/14]

[สติปัญญา: 10/10]

[แรงกาย: 12/12]

[ความชำนาญ: 12/12]

[ทักษะ: นักดาบมือใหม่ (Lv.1)]

สถานะเริ่มต้นของเขาไม่ได้แย่เลย เขาฉลาด สติปัญญาของเขามีค่าถึงระดับ 10 ซึ่งถือว่าเยอะมากเมื่อเทียบกับตัวละคร 1 ดาว ดังนั้นการที่เขาเริ่มต้นด้วยสถานะที่ระดับ 10 ถือว่าเขาไม่ธรรมดา

โมลมอนต์ก้าวไปข้างหน้าและเริ่มเอ่ยคำถาม

“แกพาพวกเรามาที่นี่เหรอ?”

“แกคิดว่าแกเป็นใคร คิดว่าจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ!”

ชริ้ง

เสียงการกระทบกันของโลหะที่คมกริบทำให้ทุกคนกลั้นหายใจ โมลมอนต์ชักดาบออกมาแล้วเล็งไปที่ไอเซลล์

[อย่าคิดเชียว ถ้าไม่อย่าตายเร็วก็เลิกทำตัวแบบนี้ได้แล้ว]

“ตายซะเถอะ!”

โมลมอนต์ส่งเสียงคำรามออกมา ขณะที่เขาสะบัดดาบไปที่ไอเซลล์

แต่ทว่ามันเกิดแรงผลักที่สะท้อนออกมา ดาบของโมลมอนต์ทำอะไรตัวไอเซลล์ไม่ได้แถมยังโดนสะท้อนกลับออกมาอีก

จู่ๆ ไอเซลก็ยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย และทันใดนั้นหัวของโมลมอนต์ก็ระเบิดภายในพริบตาเดียว

['โมลมอนต์ (★★)' กลับมาสู่อ้อมกอดของเทพธิดาแล้ว จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อันกล้าหาญของเขาจะถูกจดจำไปชั่วนิรันดร์]

“ตาย!”

[สาเหตุการตาย - ฆ่าตัวตายเนื่องจากความเครียด]

[คำแนะนำ: ฮีโร่อาจมีอาการเหนื่อยล้า ซึมเศร้า หรือตื่นตระหนกได้ นายท่านสามารถลดระดับความเครียดของฮีโร่ได้! จัดหาสถานที่พักผ่อนให้กับฮีโร่ของท่าน มันสามารถป้องกันการตายจากสาเหตุที่ไม่คาดคิดได้]

ตุ๊บ

ร่างไร้ศีรษะของโมลมอนต์ทรุดลงที่พื้น

"อ๊ากกกกก!"

“อะไรนะ อะไรวะ! เขาตายแล้วเหรอ? เขาตายแล้ว! นี่มันอะไรกัน!”

[ถ้าไม่อยากตายแบบนี้ก็อย่าพูดมาก เข้าใจไหม? ถ้าพวกแกคิดจะมาแตะต้องตัวฉันอีกละก็ได้เละเป็นโจ๊กแน่  นี่ถือว่าเป็นการป้องกันตัวนะ รู้ใช่ไหม?]

ไอเซลล์สะบัดมือขวาของเธอ และขจัดเลือกออกไป

ฆ่าตัวตายเพราะความเครียดเหรอ?

ที่สภาพโมลมอนต์ตายนั่นดูเหมือนการฆ่าตัวตายตรงไหนกัน!

“อุแหวะ อุแหววววววะ!”

บางรายถึงขั้นอ้วกออกมาและทรุดตัวลงไปกองกับพื้น

ฉันเองก็รู้สึกคลื่นไส้เหมือนกัน มีศพที่เพิ่งหัวขาดมาตายกองอยู่ จะให้รู้สึกยังไงกัน

ฉันได้แต่กัดฟันแน่น

ฉันพยายามอย่างยิ่งที่จะฟื้นสติที่พังทลายของฉันกลับคืนมา

[ก่อตั้งปาร์ตี้]

[ลากและวางฮีโร่ของคุณ!]

['ไลล์ (★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ 1' !]

['รันโต้ (★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ที่ 1' !]

['มาร์ลิน (★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ 1' !]

['เคลการ์ด (★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ที่ 1'!]

['แจ็คสัน  (★)' เข้าร่วม 'ปาร์ตี้ 1' !]

[มันเริ่มแล้ว]

[จงเปิดออก รอยแยกมิติและช่วงเวลา!]

ประตูหน้าจัตุรัสเปิดออกและส่งเสียงดังเอี๊ยด

“ก-เกิดอะไรขึ้น? นี่มันอะไรกัน!”

"ใจเย็นๆ! ใจเย็นๆ! ก่อนอื่น ใจเย็นก่อน คุณนางฟ้า! ทำไมถึงเรียกเรามา? หากคุณต้องการสิ่งใดได้โปรดบอกพวกเราเถิด!”

ไลล์พูดติดอ่างขณะที่เขาเอ่ยถามไอเซลล์

ไอเซลล์ปิดหูพร้อมกับชี้นิ้วไปและตอบว่า

[ฉันต้องการอะไรงั้นเหรอ? แค่ฟังคำพูดของฉัน สู้ให้เต็มที่ ชนะให้ได้ แค่นั้นแหละง่ายใช่ไหมล่ะ?]

“แล้วเราต้องทำยังไง?”

[คนที่ถูกเรียกให้ก้าวมาข้างหน้า  ไลล์ รันโต้ มาร์ลิน เคลการ์ด แจ็คสัน!]

“ถ้าเราไม่ไปล่ะ?”

[ถ้าต้องการเป็นเหมือนไอ้ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ต้องก้าวออกมา]

ไอเซลชี้ไปยังศพที่ไร้ศีรษะ

ทั้งห้าคนก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก

[เอาล่ะ ยืนให้เป็นระเบียบ เห็นประตูนั่นไหม? เดินเข้าไปข้างในเลย]

"เดี๋ยวก่อนสิ!"

ฉันพูดขึ้น

[แกอีกแล้วเหรอ! คราวนี้อะไรอีกล่ะ!]

“เธอเองก็อยากปีนขึ้นไปบนหอคอยเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?”

ไอเซลล์คล้ายกับกำลังจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสูญเสียเชย์ไปจึงทำให้การปีนหอคอยยากขึ้น หรือว่าเธออาจจะเป็นบ้าไปแล้วก็มิอาจทราบได้

[ถ้าฉันอยากปีนขึ้นหอคอยแล้วมันยังไงกัน?]

“ให้นายท่านเลือกอาวุธให้พวกเราสิ เราทุกคนคือฮีโร่ 1 ดาว เราไม่มีแม้แต่อาวุธพื้นฐานเลยนะ คงไม่ได้มีแผนจะส่งพวกเราไปตายใช่ไหม?”

[ฮึ่มมม… เอางั้นก็ได้ รอเดี๋ยวแล้วกัน!]

ไอเซลล์หายตัวไปในทันที

[นายท่าน ฮีโร่ไม่มีอุปกรณ์]

[ก่อนเริ่มการผจญภัยนี้ อัญเชิญอาวุธเพื่อทำให้การต่อสู้ง่ายขึ้นดีหรือไม่?]

[คำแนะนำ: ฮีโร่ที่ไม่มีอาวุธจะเข้าสู่การต่อสู้ด้วยการใช้ดาบเหล็กเก่า(F) แต่หากนายท่านวางอาวุธไว้ในคลังเก็บอาวุธ อาวุธเหล่านั้นจะถูกใช้โดยอัตโนมัติ สามารถระบุอาวุธให้กับฮีโร่แต่ล่ะคนได้ โปรดอย่าลืม!]

ข้อสันนิษฐานอีกอย่างหนึ่งเป็นเรื่องจริง

ไอเซลล์สามารถรบกวนข้อความของระบบได้

ตามคำแนะนำของไอเซลล์ นายท่านไรก็ได้จึงเริ่มทำการอัญเชิญอาวุธทันที

“อัญเชิญอาวุธ”

“รายการอัญเชิญ”

“อัญเชิญครั้งเดียว – 5,000 ทองคำ”

“อัญเชิญสิบครั้ง – 50,000 ทองคำ”

“นายท่าน เริ่มการอัญเชิญอาวุธต่อเนื่อง 10 ครั้ง”

ครืด ครืด ครืด

ตรืดดดดด !

“นายท่าน 'ไรก็ได้' ได้รับ 'ดาบเหล็ก (E+)'!”

“นายท่าน 'ไรก็ได้' ได้รับ 'ธนูพื้นฐาน (E-)'!”

“นายท่าน 'ไรก็ได้' ได้รับ…”