CD บทที่ 415 คำขอสุดท้าย
“เป็นอะไรหรือเปล่า คุณตำรวจ? แค่ก… แค่ก...” หลี่ซิวเซิงเป็นคนระมัดระวัง เขาเห็นว่าจ้าวหยู่ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ขณะที่เขาลากนักพรตเต๋าถอยหลังไปสองก้าวพร้อมถามว่า "คุณมีคำขอสุดท้ายงั้นเหรอ?"
“นายลี!” จ้าวหยู่เห็นว่าหลี่ซิวเซิงยังไม่ตอบรับเขา และเขาไม่สามารถออกไปไหนได้ ดังนั้นเขาจึงควรหยุดเช่นกัน
เขาประกาศอย่างเคร่งขรึมว่า
“คุณพูดถูก ฉันมีคำขอสุดท้าย คุณช่วยทำตามที่ฉันต้องการได้มั้ย? ยังไงซะเราก็จะตายอยู่แล้ว ฉันต้องการเห็นว่าเทวรูปทองคำมีหน้าตาเป็นอย่างไรก่อนตาย”
“อืม?”
หลี่ซิวเซิงและคนอื่น ๆ ตกตะลึงกับสิ่งที่จ้าวหยู่พูด
“คุณตำรวจ คุณกำลังจะตายแล้ว แต่ยังคิดที่จะเล่นลิ้นอยู่อีกเหรอ?” หลี่ซิวเซิงส่ายหัวและชี้ไปที่เทียนตงมินและหวังไท่หมิง แล้วพูดว่า "ในตอนที่พวกคุณสองคนกำลังต่อสู้กับนักพรตเต๋า ฉันก็สอบปากคำผู้เฒ่าทั้งสองแล้ว พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเทวรูปทองคำอยู่ที่ไหน? แล้วคุณไปรู้มาได้อย่างไร?”
"ไม่! คุณเข้าใจผิดแล้ว!" จ้าวหยู่พูดอย่างจริงจังว่า “เพียงเพราะพวกเขาหามันไม่เจอ ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะหาไม่ได้! อันที่จริง… ฉันรู้แล้วว่าเทวรูปทองคำซ่อนอยู่ที่ไหนด้วย!”
ทุกคนประหลาดใจ แม้แต่เหมี่ยวอิงก็เช่นกัน เธอสับสนกับไพ่ที่ซ่อนอยู่ในมือของจ้าวหยู่
“ฮ่าฮ่าฮ่า! คุณกำลังพยายามจะหลอกฉันงั้นเหรอ?” หลี่ซิวเซิงหัวเราะ “แม้ว่าคุณจะพบพินัยกรรมและแผนที่สมบัติ แต่จากสิ่งที่ฉันเห็น เทวรูปทองคำหลายสิบองค์เป็นเพียงตำนานเท่านั้น มันไม่ต่างจากมีคนบอกฉันว่าจักรพรรดิเฉียนหลงยังมีชีวิตอยู่ คุณตำรวจ หยุดดิ้นรนเสียเถอะ มันไร้ประโยชน์! และก็รีบบอกลาแฟนสาวของคุณได้แล้ว!”
“หลี่ซิวเซิง!” จ้าวหยู่พูดอย่างใจเย็น “คุณสามารถหลอกคนอื่นได้ แต่คุณไม่สามารถหลอกตัวเองได้ จริง ๆ แล้วคุณก็ไม่ต่างจากนักพรตเต๋า คุณเองก็อยากได้เทวรูปทองคำจนออกนอกหน้า! ฉันเชื่อว่าคุณปรารถนาที่จะครอบครองมัน และฉันสามารถเติมเต็มความปรารถนาของคุณได้
หากคุณฆ่าพวกเราตอนนี้ คุณจะพลาดโอกาสครอบครองเทวรูปทองคำตลอดไป! เว้นแต่ว่า…“ดวงตาของจ้าวหยู่เริ่มฉายแววลึกลับ”คุณไม่ต้องการเทวรูปทองคำจริง ๆ”
"คุณ… แค่ก... แค่ก…” หลี่ซิวเซิงมองดูจ้าวหยูอย่างเย็นชา โดยไม่ซื้อสิ่งที่เขาพูด
“เรามีเบาะแสเกี่ยวกับหยกโบราณ!” จ้าวหยู่กล่าว “นักพรตเต๋าได้พบเบาะแสห้าอย่าง ได้แก่ สันเขานายพล, เนินหินหยก, ต้นสนพันปี, หลุมจันทร์เสี้ยว, หินน้ำฝน! นี่คือเกมล่าสมบัติที่เจ้าเมืองฉิวเชิงเล่นกับลูกหลานของเขา ถึงคนอื่นจะไม่เข้าใจ แต่สำหรับฉัน เข้าใจมันเป็นอย่างดี!”
"ยังไง?" หลี่ซิวเซิงเลิกคิ้วแล้วถามว่า “เว้นแต่ว่า… คุณจะรู้เบาะแสขาดหายไปอย่างั้นเหรอ?”
"ถูกต้อง! ฉันรู้!" จ้าวหยู่กล่าวด้วยความมั่นใจ
"ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้" หลี่ซิวเซิงยังคงสงสัย
"คุณลืมไปแล้วเหรอ? ฉันเป็นถึงนักสืบเลยนะ!“จ้าวหยู่ดูภูมิใจเมื่อเขาพูด”หลี่ซิวเซิง ฉันเชื่อว่าคุณตรวจสอบภูมิหลังของฉันมาแล้ว คุณควรจะรู้ตั้งแต่คดีมือที่หายไป คดีลักพาตัวเมียนหลิงจนถึงคดีธุรกรรมอำพราง ทั้งหมดได้รับการแก้ไขโดยฉัน จ้าวหยู่! ถ้าฉันไม่มั่นใจแล้วฉันจะมาที่นี่ได้ยังไง!?”
“อืม…”
จากนั้นหลี่ซิวเซิงก็ทบทวนสิ่งที่จ้าวหยู่พูดอย่างจริงจัง อย่างที่จ้าวหยู่พูด เขาได้ตรวจสอบภูมิหลังของจ้าวหยู่มาแล้ว และรู้ผลงานทั้งหมดของเขาเป็นอย่างดี
“จริง ๆ แล้ว ทางตำรวจได้ทุ่มทรัพยากรจำนวนมากเพื่อไขคดีนี้ และได้รับเบาะแสจากพระไตยปิฎกฉบับอื่นแล้ว” จ้าวหยู่ใช้ประโยชน์จากข้อได้เปรียบของเขาอีกครั้ง เขาพูดบลัฟด้วยท่าทางมั่นใจ
“พูดตามตรง พวกตำรวจที่ถูกนักพรตเต๋าสังหารด้วยระเบิดมีหน้าที่จับกุมคนร้าย ในขณะที่เราสองคนถูกส่งไปตรวจสอบที่ตั้งของเทวรูปทองคำอย่างลับ ๆ ภารกิจของเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขาเลย!”
“ตอนแรกเราสับสนเนื่องจากไม่มีเบาะแสใด ๆ เลย แต่ว่า… หลังจากที่ฉันได้พูดคุยกับนักโบราณคดีทั้งสองคน ฉันก็รู้ได้ในทันที! ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า ฉิวเชิงซ่อนเทวรูปทองคำไว้ที่ไหน!”
"โอ้? แล้ว… คุณจะบอกฉันอย่างงั้นเหรอ?” หลี่ซิวเซิงหรี่ตาขณะที่เขาถาม
“ฮิฮิฮิ” จ้าวหยู่เผยมือแล้วพูดว่า “อย่างที่ฉันพูดไปก่อนหน้านี้ ฉันรู้ว่าไม่ว่าเราจะหาเทวรูปทองคำเจอหรือไม่? คุณก็จะไม่ปล่อยเราไปอยู่ดี ฉันจึงต้องการเพียงแค่อยากเห็นเทวรูปทองคำด้วยตาตนเอง เพื่อที่ฉันจะได้ตายอย่างสงบ!”
“โอ้ อย่างงั้นเหรอ?” แม้ว่าหลี่ซิวเซิงจะดูเฉยเมย แต่เห็นได้ชัดว่าเขากำลังคิดถึงความเป็นไปได้ของสิ่งที่จ้าวหยู่พูด
“และก็คุณพูดเองไม่ใช่เหรอว่า...” จ้าวหยู่กล่าวต่อ “หลังจากที่สถานีตำรวจรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถติดต่อเราได้ พวกเขาต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามสิบชั่วโมงเพื่อตามหาเรา ฉันรับรองเลยว่าไม่เสียเวลามาก แถมคุณยังได้เทวรูปทองคำด้วย ฟังดูมีแต่ได้กับได้ไม่ใช่เหรอ?”
“นอกจากนี้ คุณลองมองดูรอบ ๆ สิ คนของคุณมีตั้งมากมาย ส่วนทางเรามีแค่สองคนเท่านั้น คุณยังกลัวว่าเราจะหนีไปอีกเหรอ?” จ้าวหยู่กางมือออกแล้วพูดว่า “หากการตัดสินของฉันผิด และฉันหาเทวรูปทองคำไม่พบ คุณก็สามารถฆ่าพวกเราได้เลย มันคงไม่สายเกินไปหรอกใช่ไหม?”
เมื่อจ้าวหยู่พูดจบ ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบงัน
หลี่ซิวเซิงกำลังพิจารณาถึงสิ่งที่จ้าวหยู่พูดอย่างจริงจัง แน่นอนว่าก่อนที่พวกตำรวจจะมาถึง พวกเขาก็หายเข้าไปในกลีบเมฆแล้ว
‘แม้ว่ามันจะค่อนข้างเสี่ยงนิดหน่อย แต่ถ้า... ฉันสามารถหาเทวรูปทองคำได้จริง ๆ ล่ะ?’
อันที่จริง จ้าวหยู่เดาความคิดของหลี่ซิวเซิงได้ แม้ว่าหลี่ซิวเซิงจะพูดราวกับว่าเขาไม่ได้ใส่ใจ แต่หัวใจของเขากลับมีความปรารถนาที่จะครอบครองเทวรูปทองคำมากเสียจนไม่อาจพรรณนาได้!
"ตกลง! ฉันจะให้เวลาคุณแค่หกชั่วโมงเท่านั้น! หากไม่มีผลลัพธ์ภายในหกชั่วโมง คงรู้ใช่มั้ยว่าฉันจะทำอะไร…“จากนั้น หลี่ซิวเฉิงโบกมือให้จ้าวหยู่ และพูดกับลูกน้องของเขาว่า”ใส่กุญแจมือให้พวกตำรวจทั้งสองคน แยกพวกเขาออกจากกัน และจับตาพวกเขาในระหว่างเดินไปให้ดี!”
ลูกน้องของหลี่ซิวเซิงต่างก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโบราณวัตถุ พวกเขาทั้งหมดก็มีความปรารถนาต่อเทวรูปทองคำอย่างไม่อาจอธิบายได้เหมือนกัน
ดังนั้นจึงไม่มีใครต่อต้านการตัดสินใจของหลี่ซิวเซิง พวกเขานำกุญแจมือจากนักพรตเต๋าอย่างรวดเร็ว และใส่กุญแจมือให้จ้าวหยู่และเหมี่ยวอิงไว้ตรงด้านหลังพวกเขา
“คุณตำรวจ ถ้าคุณเล่นตุกติกล่ะก็ ฉันสามารถฆ่าคุณทิ้งได้ทุกเมื่อ!” หลี่ซิวเซิงขู่ “ถึงคุณจะเตรียมใจที่จะตาย แต่คุณควรนึกถึงแฟนสาวของคุณให้ดี เธอเป็นหญิงสาวที่สวยมาก ฉันไม่สามารถรับประกันได้ว่าหลังจากที่คุณตายไป ลูกน้องของฉันจะทำอะไรกับเธอบ้าง...”
จ้าวหยู่จ้องมองหลี่ซิวเซิงด้วยความเดือดดาลพร้อมกับกัดฟัน
“พาสองนักโบราณคดีตามฉันมาด้วย พวกเขามีข้อมูลมากมายที่ฉันต้องการสอบถามพวกเขา!”
หลี่ซิวเซิงมองไปที่นักโบราณคดีชราสองคนที่ถูกจับเป็นเชลยและดีดนิ้วของเขา จากนั้น ลูกน้องของเขาได้นำเทียนตงมินและหวังไท่หมิงมาไปข้างหน้า
ดูเหมือนหลี่ซิวเซิงตั้งใจจะวางแผนการขั้นต่อไปของเขา เขาจึงหันไปหารือเรื่องต่าง ๆ กับลูกน้องของเขา
จ้าวหยู่รีบคว้าโอกาสนี้ถามเทียนตงมินเบา ๆ ว่า
“เฮ้ ตาแก่ ตรงนี้มันไกลจากถ้ำบนภูเขาที่พวกคุณได้พบศพที่มีพินัยกรรมมากมั้ย?”
"ฮะ?" เทียนตงมินตกตะลึง จากนั้นเขาก็ตอบว่า “มันอยู่ทางทางทิศตะวันออก และใช้เวลาเดินไปราว ๆ สามชั่วโมง คุณตำรวจ… คุณหมายถึงอะไร?”
“มันเป็นไปไม่ได้หรอก” หวังไท่หมิงดูเหมือนจะเข้าใจบางอย่าง และบอกกับจ้าวหยู่อย่างรวดเร็วว่า “ไม่มีทางที่เทวรูปทองคำจะถูกซ่อนอยู่ในถ้ำนั้นหรอก เราสำรวจถ้ำบนภูเขาทุกซอกทุกมุมแล้ว นอกจากนี้ เมื่อไม่กี่วันก่อน นักพรตเต๋าก็ได้สำรวจถ้ำบนภูเขาเช่นกัน”
"ใช่!" เทียนตงมินกล่าวว่า “ลูกหลานของฉิวเชิงเสียชีวิตที่นั่น หากเทวรูปทองคำถูกซ่อนอยู่ที่นั่นจริง ๆ อาจเป็นไปได้ว่าเขาหามันไม่เจอเอง!”
“ตาแก่!” จ้าวหยู่ดุ “พวกคุณสองคนอยากจะตายกันมากใช่ไหม? ถ้าไม่อยากรีบตายก็ช่วยพูดให้น้อยลงได้รึเปล่า!?”
"ฮะ!?" ชายชราสองคนสับสนและไม่เข้าใจว่าจ้าวหยู่พยายามทำอะไร
“ฉันจะบอกคุณทีหลังแค่นำทางก็พอ!” จ้าวหยู่สั่ง “พาพวกเราไปที่ถ้ำบนภูเขา เข้าใจไหม?”
“ตกลง…” ชายชราทั้งสองพยักหน้า
*ปัง! ปัง! ปัง!*
ทันใดนั้นเอง มีเสียงปืนดังขึ้นจากป่าด้านหลังพวกเขา นอกจากเสียงปืนแล้ว ยังมีเสียงของหนัก ๆ ที่ตกลงบนพื้นอีกด้วย
"ไม่! ไม่!!!" เมื่อนักพรตเต๋าที่ได้ยินเสียงปืน เขาก็ตะโกนอย่างเจ็บปวดขึ้นไปบนท้องฟ้า
จ้าวหยู่และสองนักโบราณคดีชราหันกลับมามอง พวกเขาก็ต้องตกใจกับฉากตรงหน้า พวกเขาไม่คาดคิดว่าหลี่ซิวเซิงและลูกน้องของเขาจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ พวกเขาสังหารโจรปล้นสุสานทุกคนที่ทำงานภายใต้นักพรตเต๋า!!!
